Trening Wilczej Łapy

- Hmmm, może nauczę cię walki i wspinania się? Myślisz, że masz siłę? - zaproponował swojemu synowi, podchodząc z nim do stosu zwierzyny i wybierając jedną z tłustych myszy, które pewno ktoś niedawno złapał. Widać, że odbiła sobie zimowe głodowanie! Ruszył do swojego miejsca, w którym często jadł, tym na skarpie przy obozie, zaczynając jeść niewielki posiłek.

Usiadłem obok ojca i zacząłem prędko wyrywać pióra z piersi jaskółki. - A myślisz że myszy latają? Pewnie że tak! - odparłem spluwając piórami w bok. - To między kęsami możesz mi opowiedzieć na co powinienem uwazać. - dodałem zabierając się za posiłek.

_________________

chcę być jak syn koleżanki twojej matki

zawsze tak idealny jak, jak z okładki
być jak syn koleżanki twojej matki
twojej matki, twojej matki

On sobie wziął dość sporego kęsa, uśmiechając się do Wilka i kiwając głową. Po tym, jak przełknął, odchrząknął, by oczyścić głos.
- Przy walce ważne jest obranie strategii. Inaczej się walczy z przeciwnikiem przypominającym głaz, a inaczej z kimś szybkim i zręcznym. Przy silniejszym przeciwniku lepiej się skupić na unikach i zadawaniu ciosów we wrażliwe punkty, a przy zręcznym, najlepiej uszkodzić ogon lub zaatakować łapy, by go pozbawić równowagi. Podczas walki, trzymasz się nisko na łapach i chronisz gardło, przyciskając brodę do piersi. A co do wrażliwych punktów, to są to pysk, w szczególności oczy, brzuch i gardło - opowiedział trochę o walce, biorąc następnego gryza i będąc przygotowany na pytania do tej części teorii. O ile jakieś Wilk by miał!
- Warto też wykorzystać teren do zbudowania przewagi. Sypnięcie piaskiem, śniegiem czy błotem w oczy może chwilowo oślepić przeciwnika, podobnie jak wykorzystanie słońca. Jak staniesz plecami do słońca, to promienie mogą oślepić przeciwnika i pomóc ci zdobyć przewagę - dodał do poprzedniego, nawiązując do kolejnej części i tym razem było to wykorzystanie terenu. A reszta była do wyćwiczenia a praktyce!
- Przy wspinaczce, musisz objąć pień łapami i wbić pazury w korę. Podciagasz się przednimi łapami do góry, utrzymując równowagę za pomocą tylnych łap i ogona. Schodzi się tak samo, tylko trzeba pamiętać, żeby to robić głową do góry, bo inaczej można bardzo łatwo spaść.

- Hm, no dobla, chyba łatwe. - odpowiedziałem kończąc posiłek. Prędko zakopałem resztki i zacząłem popędzać swojego ojca. - To co pielw? Walka? Wspinaczka? Walka! - zadałem pytanie ale w sumie ostatecznie sam zadecydowałem i w podskokach ruszyłem do wyjścia z obozu.

_________________

chcę być jak syn koleżanki twojej matki

zawsze tak idealny jak, jak z okładki
być jak syn koleżanki twojej matki
twojej matki, twojej matki

Zachichotał, szybko kończąc swój posiłek i zakopując resztki. Przytaknął głową na znak zgody, po czym sam ruszył w stronę wyjścia z obozu, by iść do Ciemnej Głuszy.
- Jesteś pewien, że dasz mi radę? Samemu gromowemu przywódcy? - zapytał się, kątem oka spoglądając na syna z zadziornym uśmiechem i unosząc przy tym brew. Można powiedzieć, że trochę podpuszczał. A sam dawno nie walczył i miał wrażenie, że całe ciało go będzie po tym treningu boleć.

- Jako jego syn w sile wieku myślę że tak. - odpowiedziałem uśmiechając się równie zadziornie co ojciec. Sądząc po tym że ten nie umiał mnie zatrzymać w czasie poprzedniej ceremonii to mam szansę na pokonaniu go podczas treningu! Ale do jakiej grupy się on zaliczał? Zręczny, silny czy szybki?

_________________

chcę być jak syn koleżanki twojej matki

zawsze tak idealny jak, jak z okładki
być jak syn koleżanki twojej matki
twojej matki, twojej matki

- Tak? No to zobaczymy, pozwolę ci zrobić pierwszy ruch - powiedział, dochodząc do ziem treningowych, po czym stanął naprzeciwko Wilka na lekko ugiętych łapach i z obniżoną głową, z zadziornym uśmiechem obserwując ruchy syna. Ciekaw był, jaką strategię obierze!

Zgiąłem nieco łapy i pochyliłem łeb by chronić szyję. Co zrobić... hm... ZASKOCZENIE! Skoczyłem w jego stronę by nagle odskoczyć w bok i spróbować go pacnąć w bark. Będę starał się dużo ruszać! Mam nadzieję że starczy mi sil ja wspinaczkę...

_________________

chcę być jak syn koleżanki twojej matki

zawsze tak idealny jak, jak z okładki
być jak syn koleżanki twojej matki
twojej matki, twojej matki

Atak Wilczej Łapy: udany!
Unik Rozżarzonej Gwiazdy: udany

Ostateczny atak Wilczej Łapy: nieudany

Wilk zaskoczył kocura swoim skokiem w bok. Nawet, jak odskakiwał przed fałszywym atakiem, to i tak umknął ciosu w bok z tego względu, że dość daleko odskoczył do tyłu. A zaskoczenie było przez chwilę widać na pysku przywódcy, ale szybko zmienił się na zadziorny uśmiech. Wylądował na ugiętych łapach, po czym momentalnie ponownie znalazł się w powietrzu, łapą celując w policzek syna, chcąc wyprowadzić prosty atak. Tak na dobry początek.

Huh! Prawie mi się udało! Ale prawię się udało również mojemu staruszkowi, na szczęście w porę cofnąłem łeb czując jak ten smyra mnie czubkiem łapy po nosie. Odskoczyłem do tyłu chcąc sypnąć rudemu piaskiem w oczy.

_________________

chcę być jak syn koleżanki twojej matki

zawsze tak idealny jak, jak z okładki
być jak syn koleżanki twojej matki
twojej matki, twojej matki

Atak Żara: udany
Unik Wilka: słaby

Ostateczny atak Żara: słaby

Czy Wilkowi uda się oślepić Żara? Odpowiedź: nie

Wilk to miał czasami szczęście. Jego refleks pozwolił na cofnięcie głowy, ale i tak dostał po nosie. Rudy ruszał się za szybko, żeby zostać trafionym prosto w oczy piaskiem, niebieski zdołał za to wsypać mu trochę do nosa, na co kichnął i przez chwilę stracił widoczność. Ale szybko wrócił do walki, odbijając się z tylnych łap i próbując przednimi łapami i swoim ciężarem ciała sprowadzić syna do parteru.

Już myślałem że wszystko pójdzie gładko, ale rudzielec mnie zaskoczył i stwierdził że chyba nie da mi forów i mnie przewróci. Wylądowałem na plecach i jeśli kocur spróbował podejść zacząłem wymachiwać tylnymi łapami.

_________________

chcę być jak syn koleżanki twojej matki

zawsze tak idealny jak, jak z okładki
być jak syn koleżanki twojej matki
twojej matki, twojej matki

Atak Wilczej Łapy: nieudany
Brak reakcji ze strony Żara

Żar po przewróceniu kocura na plecy, chciał podejść i zaatakować, ale zobaczył, jak Wilk nieskładnie zaczyna wymachiwać tylnymi łapami. Dlatego zatrzymał się w bezpiecznej odległości, poza zasięgiem kopniaków.
- Patrz, gdzie celujesz. Tak szybko stracisz siły - powiedział, po czym odbił susem w bok i postarał się zaatakować leżącego kocura od boku, poza zasięgiem najmocniejszych kopnięć, chcąc przycisnąć Wilka przednimi łapami i dorwać się zębami do jego gardła.

Kiwnąłem głową marszcząc brwi. Racja. Trzeba myśleć... ehh ale to trudne podczas walki!
Gdy przywódca spróbował mnie zaatakować przeturlałem się szybko i wstałem znów przybierając bojową pozycję. Ale ci teraz pokaże!!!!!!!!!!!!!!!!!

_________________

chcę być jak syn koleżanki twojej matki

zawsze tak idealny jak, jak z okładki
być jak syn koleżanki twojej matki
twojej matki, twojej matki

Atak Żara: udany
Unik Wilka: udany

Ostateczny atak Żara: nieudany

Żar spróbował zaatakować swojego syna, a ten się sprawnie odturlał od niego, przez co jego łapy trafiły w ziemię zamiast w Wilka. Sam również utrzymywał cały czas pozycję bojową, uśmiechając się przy tym zadziornie, po czym spróbował jeszcze bardziej zmniejszyć między nimi odległość, wybijając się z tylnych łap i próbując zawiesić się przednimi łapami na szyi niebieskiego, próbując go lekko podgryzć w bok szyi.

Niestety nie zdołałem odskoczył w porę i poczułem na sobie ciężar kocura. I NIESTETY UGRYZIENIE RÓWNIEŻ. Nieco spanikowałem i chwiejąc się spróbowałem przywalić mu w łeb łapą (może nawet nieco za mocno.)

_________________

chcę być jak syn koleżanki twojej matki

zawsze tak idealny jak, jak z okładki
być jak syn koleżanki twojej matki
twojej matki, twojej matki

Atak Wilka: udany
Atak Żara: słaby

Może i zdołał się zawiesić na szyi kocura i go ugryźć, ale jego ścisk został zwolniony, gdy poczuł na sobie ciężką łapę syna. Aż mu w głowie zawirowało, zacisnął zęby i potrzepał głową, żeby odzyskać trzeźwość umysłu. Dawno nikt mu tak w łeb nie dał! Ale nie zamierzał przerywać czy być dłużny - wyciągnął łapę, celując w nadgarstki syna i próbując ostatecznie zachwiać jego równowagą, żeby zaliczył spotkanie trzeciego stopnia z ziemią. Potem mu zwróci na to uwagę. Poza tym, wcale aż tak mocno nie bolało!

Starlight