- Oh - uciekło z jego pyszczka. Spłaszczył przy tym delikatnie uszy, choć jego pysk nadal pozostał bez większego wyrazu. No tak, w sumie mógł przewidzieć, że usłyszy właśnie taką, a nie inną historię. Słyszał już, że koty często znikały bez śladu lub umierały z łap drapieżników. Mógł nie zadawać pytania. No ale trudno. Po prostu już nie będą kontynuować tego tematu.
- Mam taką nadzieję - odparł na jej zapewnienia co do treningu polowania. Oby miała rację i jego przyszły mistrz rzeczywiście nauczył go jak właściwie skradać się do zwierzyny, żeby nie przepłaszał wszystkiego swoim tupotem.
- Dziękuje, Wierzbowy Puchu, chyba już wiem wszystko co chciałem - stwierdził po chwili namysłu, wstając w końcu z miejsca. Co prawda ich rozmowa nie była długa, ale trochę już się dowiedział i może nawet... uspokoił? Nie miał już więcej pytań, a nawet jeśli jakieś mu miały zaraz przyjść to domyślał się, że lepiej za długo kotki nie zagadywać, zwłaszcza, że przerwał jej odpoczynek. Pożegnał się więc z zastępczynią i po prostu poszedł w swoją stronę.

//zt