Jak zawsze kotka wsłuchiwała się w słowa medyczki, kątem oka zerkając na liść opisywanej szałwii. Na koniec tylko kiwnęła głową na znak, że rozumie i nie ma żadnych pytań.

Jałowiec spojrzała na wspomniany nagietek z wyraźnym zaintrygowaniem. Zamykające się kwiaty? Nigdy nie sądziła, że coś takiego może być możliwe. Chciałaby to zobaczyć. No ale rośliny roślinami, szybko odzyskała skupienie. Pomyślała chwilę nad pytaniem o rany, zanim się odezwała:
- Umm... Najpierw tamuje krwawienie? Potem... czyszczę dokładnie ranę, potem okład ze zmielonych ziół, przy zwykłych ranach zzzz... bodziszka? A przy zakażonych z bluszczyku ziemnego. Na to nakładam jeszcze opatrunek z pajęczyny - odpowiedziała na pytanie z wyraźnym wahaniem. To oczywiście nie tak, że nie powtarzała poprzedniej lekcji, ale nieszczęśliwym trafem obchodzenia się z ranami powtarzała sobie najmniej, z wyjątkiem medykamentów do tego potrzebnych.
Co do nagietka i wzdęć nie miała już żadnych pytań, więc wsłuchała się w słowa kotki o mniszku. Nie do końca rozumiała cały opis, był dość skomplikowany, ale zapamiętała jak wyglądają kwiatki i że mają dmuchawce, a liście mają wcięcia, więc miała nadzieję, że to wystarczy do identyfikacji ów rośliny.
- Na zatrucia pokarmowego to korzeń dzięgla - odparła na pytanie, tym razem już o wiele pewniej.
Na podane punkty kodeksu kotka jedynie skinęła głową, na znak, że rozumie. Nie miała pytań ani co do ów zasad, ani do omówionych dziś medykamentów. Co prawda, ciekawiło ją, czemu medycy nie mogą mieć partnera i dzieci, ale uznała, że nie ma sensu tracić czasu na zbędne pytania. Najwyżej zapyta o to pod koniec treningu, gdy przerobią już wszystko co potrzebne.
Na koniec jeszcze powtórzyła omawiane dzisiaj zioła, by sobie je utrwalić, po czym pożegnała się z Owczym Runem i wróciła do obozu Rzeki.


Tak jak zwykle, Jałowcowa Łapa stawiła się na trening umówionego dnia o umówionej porze na granicy dwóch klanów. Tym razem przychodziła na trening w o wiele lepszym humorze niż zazwyczaj, co było głównie spowodowane pierwszymi sukcesami w leczeniu. Można więc powiedzieć, że odzyskiwała ekscytację własną rangą.
- Dzień dobry - miauknęła do gromowej medyczki, podchodząc bliżej. - Jaki plan na dziś?
Mówiąc szczerze to nie pogardziłaby, gdyby udały się na to obiecane zbieranie ziół. Pogoda była już taka sobie, ale zbliżała się pora nagich drzew i przydałoby się, by złota wiedziała co i jak, bo choroby i medykamenty związane z tą porą miała już opanowane.

O proszę, idealnie. Szkoda tylko, że po tej lekcji nie zostanie pewnie zbyt wiele czasu na zbieranie ziół, albo na terenach nie zostanie wiele ziół. Kotka jednak czuła lekką ekscytację tą lekcją. Zmartwiła ją jedynie wzmianka o wspinaczce.
- Eee nie, ale chciałam tylko wspomnieć, że nie potrafię się jeszcze wspinać. Nie miałam tego jeszcze na wojowniczym treningu - przyznała z lekkim wstydem. Jej wojowniczy trening ślimaczył się jak no... ślimak. Zastanawiało ją, czy może nie powinna poprosić o zmianę mistrza, ale uhh... nie chciała w sumie by Kruchemu Pazurowi było przykro.
Jeśli Owcze Runo nie rozwijała jakoś tego tematu, kotka po prostu ruszyła przed siebie, węsząc i rozglądając się za potencjalnymi medykamentami.

Jałowiec od razu rozpoznała w krzewince bażynę.
- Bażyna - odezwała się krótko, by dać medyczce znać, że wie co zaraz zacznie zbierać.
Wyrwała więc szeroki liść z najbliższej rośliny i to na nim zaczęła układać owoce, które odrywała od reszty krzewu najdelikatniej jak tylko potrafiła. Na koniec zamknęła zawiniątko z liścia najschludniej jak się dało i zerknęła na szylkretową, szukając niemego potwierdzenia czy wszystko zrobiła jak należy. Jeśli nie było żadnych zarzutów to ruszyła dalej, rozglądając się za innymi medykamentami.

Tym razem kotka również nie miała problemu z rozpoznaniem medykamentu.
- To mniszek - stwierdziła, spoglądając za kotkę, zanim zerwała kolejny, większy liść i zaczęła ostrożnie zbierać liście i kwiaty, pozostawiając w spokoju łodyżki. Jeśli Owcze Runo ponownie nie miała żadnych uwag, ruszyła dalej.

Co to jest? - pomyślała kotka z delikatną paniką. Tu musiała przyznać, że nie znała tej rośliny.
- Uhh, kojarzę, że mam taką roślinę w składziku ale... nie wiem co to - przyznała, patrząc na medyczkę. Miała tylko nadzieję, że nie zapomniała, że już omawiali tę roślinę. Trochę byłby wstyd...

Ulżyło jej, gdy okazało się, że nie zapomniała o tej roślinie. No i ucieszyła się, bo trochę tych liści w składziku już miała, a skoro były na rany to zawsze się przyda ich zapas. Skinęła również głową na słowa odnośnie przechowywania ziół. Delikatnie oderwała więc trochę listków niecierpku i tak jak za poprzednimi razami zapakowała je w zawiniątko. No i ruszyła szukać dalej.

- Bodziszek - stwierdziła, gdy jej oczy natknęły się na roślinę o charakterystycznym kolorze kwiatków, a do nosa dotarł równie charakterystyczny zapaszek. Przez chwilę zastanawiała się, czy powinna zebrać i liście i korzeń, oraz które najpierw. Zdecydowała się zebrać oba, by Owcze Runo wiedziała, że wie co ma zebrać i ostatecznie zaczęła od liści, by przypadkiem się jakoś nie pogięły czy zniszczyły w trakcie wykopywania. Choć roślina i tak była już trochę podniszczona przez wiatr.
Zaczęła więc odrywać delikatnie listki i zapakowała je w duży liść, zawiniątko odłożyła w bezpiecznie miejsce, po czym zaczęła kopać wokół rośliny, starając się nie zrobić przy tym zbyt dużego bałaganu. Nie była pewna, czy robi to dobrze i czy dokładnie o to chodziło medyczce, gdy mówiła o kopaniu wokół rośliny ale w końcu dotarła do korzeni i wyrwała kilka by zapakować je następnie w kolejny liść.

Kotka otrzepała się lekko, chcąc strzepać z siebie ziemie, która przykleiła się do jej futerka gdy rozkopywała bodziszek. Podziękowała medyczce za propozycję pomocy i ruszyły do obozu. Na szczęście jakoś udało się jej przetransportować zioła samodzielnie do obozu.


Tak jak się umówiły, dwa dni później złocista stawiła się w umówionym miejscu. Przywitała się z medyczką krótkim, acz wesołym miauknięciem.
- Jestem. Możemy zaczynać.

Kotka usiadła i spojrzała z zaciekawieniem na medykamenty przyniesione przez medyczkę oraz zniżyła delikatnie nos by obwąchać rośliny, choć najbardziej zainteresował ją słodki zapach miodu.
- A uh - zawiesiła się na chwilę. W sumie nie wiedziała od którego medykamentu zacząć. Piołun z nich wszystkich wydawał się najbardziej interesujący, przynajmniej z wyglądu. - No to może piołun? - zaproponowała szybko.