Po tym jak poszła na zioła z Korzennym Językiem i Kaczą Łapą, oraz w momencie w którym Kruczy Cień wraz ze swoją świtą lizodupów - w tym i Mewiej Łapy, ku zaskoczeniu Żaby - wyruszyli do Gwiezdnych, rudo-biała kocica wybyła z obozu i...Nie wracała przez następne dwa wschody słońca wykorzystując fakt nieobecności przyszłego przywódcy i to, że jej mistrzyni również nie było. Ów nocy nawet nie spędziła na gromowych terenach, a bliżej Świstakowych Pagórków, chcąc najzwyczajniej w świecie odsapnąć. Fakt jej pomocy był dla niej naprawdę wyczerpującym przeżyciem i musiała trochę odpocząć od jazgotu Klanu Gromu, którego przecież nie chciała być nawet częścią. Z łatwością przyszło jej więc opuszczenie terenów i zapomnienie na chwilę, że w ogóle jest klanowym kotem. Miała pod ogonem fakt zbliżającej się Pory Nagich Drzew i, że jako dobry kot powinna pomagać w przygotowaniach. Bo ani nie zaliczała się do kotów "dobrych", ani tym bardziej zżytych na tyle z tą bandą przygłupów, by zamartwiać się tym, czy jakiś z nich będzie miał co do gęby włożyć jak spadnie więcej śniegu niż teraz. Gdy już miała niby wracać na Gromowe tereny, chociaż jakoś bardzo jej tam nie ciągnęło,  zerknęła w kierunku Krecich Kopców, gdzie wcześniej spotkała niezbyt przychylnie nastawionego do niej samotnika, chociaż...Pokrętnie zdawał się jednak czerpać nikłą przyjemność z ich wymiany zdań. Fakt, że i tak za wiele rzeczy jej nie  ruszało, postanowiła nagiąć cierpliwość kocura po raz drugi, tym razem jednak w nieco subtelniejszy sposób, albowiem - ruszyła bardzo blisko granicy jego terenów co jakiś czas przekraczając ją i wracając poza. Skoro wtedy pojawił się znikąd, to może teraz również? Kto go tam wie.

Słysząc znajomy sobie głos, zatrzymała się i poruszyła uszami, zadzierając krągły łeb ku górze. Dostrzegając na gałęziach drzewa przed sobą czarną sylwetkę samotnika, trzepnęła lekko uszami i wzruszyła barkami obojętnie. Nie pomyliła się, kocur jak na zawołanie zjawił się w miejscu w którym była aby zaszczycić ją swoją niechęcią. Ostatnim razem po krótkiej wymianie złośliwości lecących z obu stron odprowadził ją na drugą granicę, aby tylko nie przebywała na jego terenie. Teraz? Była poza granicami jego terenu, chociaż chwile temu usilnie balansowała nieznacznie ją nawet przekraczając. Oops.
- Sympatyczny jak ostatnim razem widzę. - wyburczała pod nosem i przysiadła gdzie stała, mając na kocura doskonały widok. Jego spokojny głos jednak jej nie zmylił; doskonale zdawała sobie sprawę, że pewnie tak jak poprzednim razem go frustruje, nawet jak tego nie pokazuje na pierwszy rzut oka. Żabia Łapa owinęła grubym ogonem łapy i nieco się wyprostowała zerkając na kocura monotonnym spojrzeniem, a jej wibrysy drgnęły lekko.
- Nadal nie przepadasz za odwiedzinami?

— Najwyraźniej pewne rzeczy się nie zmieniają. — burknęła monotonnie kocica, a końcówka jej ogona delikatnie uderzyła o ziemię. Nie szło ukryć, że mimo swoich gorzko-ostrych słów na temat Klanu Gromu dalej siedziała w nim jakby tak podświadomie nie chciała jednak go opuszczać. Dodatkowo niedawno pomogła w uzupełnieniu składzika nieudolnemu medykowi jakim był w jej oczach Lodowy Potok. Sztucznie oschły, a tak naprawdę miękki i rozlazły jak ślimak, który tylko potrafi kłapać jadaczką zamiast faktycznie być takim na jakiego się kreuje. Nie miała do niego za grosz szacunku po jego ckliwej przemowie, a jego wzrok i słowa które teoretycznie miały ją jakoś zranić; właściwie ją bawiły. Był słaby, widziała to. Nawet zastanawiała się jakim cudem w ogóle utrzymał się i dostał na stanowisko medyka będąc taką miękką fają. No cóż, najwyraźniej poprzedni Gromowy medyk nie grzeszył inteligencją tak jak teraz Lodowy Potok biorący sobie za terma kota, który nawet pazurem nie kiwnął by przejść się i samemu nazbierać zielska.
— Może tak, może nie. — mruknęła dość zagadkowo kocica podnosząc się i podchodząc do drzewa, o którego pień po chwili się oparła przednimi łapami i wbiła pazury w jego korę, powoli przesuwając nimi w dół z charakterystycznym szuraniem. Gdy skończyła, oderwała jedną z łap tak, że część kory została pomiędzy jej pazurami, a ta patrząc na nią, powoli przesunęła wzrokiem na dalej leżącego na drzewie kocura. — Powiedzmy, że moja motywacja nie zmieniła się od poprzedniej wizyty. Co ty na to?

- Dzisiaj tylko to ostatnie. - stwierdziła bezczelnie i wzruszyła barkami. Wzrok spuściła na łapę oglądając własne pazury, które ponownie wysunęła chwile po tym jak przejechała nimi po korze drzewa na którym siedział kocur. Prawdą było, że dalej siedziała w Klanie Gromu, jednak coraz więcej sytuacji ją z niego odpychało a fakt, że ostatnie kilka wschodów słońca - wykorzystując fakt nieobecności przyszłego przywódcy - spędziła grubo [poza terenem swojego rzekomego klanu mógł tylko na to wskazywać. Niechęć i uszczypliwe wytknięcie jej smrodu[ na futrze niewiele ją teraz obchodziło, bo swój pogląd już przedstawiła, a nie miała w zwyczaju się powtarzać. Czarny Wilk wiedział jak na to patrzy, a to, że prawdopodobnie miał to głęboko pod ogonem wcale by jej nie zdziwiło - ba! Byłą tego nawet bardziej niż pewna.
- Zresztą. - burknęła unosząc przymrużone, miodowe ślepia na rozlanego kocura, stawiając łapę na ziemi, siadając i lekko zadzierając łeb w górę. - Na pewno jesteś z tego powodu wniebowzięty. Wręcz tryskasz radością.

Kąciki pyska rudej kocicy drgnęły w kpiącym uśmiechu gdy wyraźnie dojrzała jak w jej niezbyt chętnym rozmówcy wzrasta podirytowanie jej zachowaniem. Tego właśnie chciała i po to tu przyszła co powiedziała dość bezpośrednio. Starszy, gburowaty i niechętny do czegokolwiek kocur mimo tego, że mógłby już raz a porządnie przetrzepać jej futro dalej siedział na drzewie i udawał, że trzyma swoje emocje pod kontrolą. Zupełnie jak ona - teraz role się odwróciły i to ona była tym irytującym wrzodem na czyimś zadzie, a Czarny Wilk - właściwie nią. Śmiesznie było popatrzeć na innego kota, który zakładał identyczną maskę tylko po to by odpędzić od siebie muchy włażące mu do oczu swoją egzystencją. To nie zawsze działało, Żaba o tym wiedziała; Czarny Wilk również bo już drugi raz był zmuszony do użerania się z rudą ropuchą. Na ponaglenie, milczała i swoje zainteresowanie przelała na swoje łapy i pazury które co chwile wysuwała i chowała. Kocica nie zamierzała się jednak hamować i powstrzymywać; pod ogonem miała możliwe konsekwencje własnego zachowania. Bo co jej zrobi? Zabije? No i co, zrobiłby jej tym sporą przysługę, bo przynajmniej nie musiałaby się użerać z tymi wszystkimi idiotami, którzy nachalnie pchali jej się pod nos. Oh, co za ironia, że sama teraz zgrywała takiego idiotę w imię głupiej chęci rozerwania się jak za dawnych czasów. Westchnęła i przewróciła ślepiami, a jej pysk wykrzywił się nieznacznie. Uniosła jedną z łap kładąc ją ponownie na pniu drzewa i wbiła w nią pazury po czym przeniosła pomarańczowe ślepia wlepiając w kocura ciężkie, poważne spojrzenie.
- Nudzi mi się. - burknęła po chwili kontynuując: - A ty nie masz do kogo mordy otworzyć. Zaprzeczysz? - uniosła nonszalancko jedną z brwi po czym po chwili milczenia mlasnęła pod nosem i trzepnęła jednym uchem.
- Zatem mam propozycję: ty pokażesz mi okoliczne tereny, ja będę dotrzymywać ci towarzystwa co jakiś czas. - wzruszyła barkami i przeniosła spojrzenie na łapę, wbijając pazury głębiej w miękką korę. - Jesteś tak samo samotny i zakłamany jak ja, samotniku. Czemu nie rozszarpałeś mi gardła gdy miałeś do tego okazje? Nie przyszłabym już nigdy, miałbyś swój zasrany święty spokój. Odpowiem za ciebie: podobało ci się, że ktoś tu przyszedł, ktoś, kto nie zamierzał cię zabić i przegnać. - mówiła powoli i dobitnie, jej pysk był chłodny i monotonny. Żabia Łapa nie przebierała w słowach, miała gdzieś czy teraz kocur skoczy do niej z pazurami, czy odejdzie bez słowa. Miała to naprawdę gdzieś. Prychnęła cicho pod nosem wracając spojrzeniem na kocura.
- To jak? - nie mam nic do stracenia. - dodała sobie w myślach i w milczeniu oczekiwała odpowiedzi bądź ruchu czarnego kocura.

Kocica trzepnęła uchem nieznacznie gdy kocur podniósł się i zszedł z drzewa nie zaprzeczając na jej słowa. Jego burknięcie było idealnym potwierdzeniem faktu, że strzeliła prosto w sedno. Kocur był samotny a jego jedyną rozrywką był fakt przeganiania jej zapchlonego zadu. Gdy zeskoczył, Żabia Łapa dalej kontynuowała to co mówiła, a gdy czarny kocur zrobił kilka kroków oddalając się od drzewa, uważnie śledziła jego ruchy; słuchał jej uważnie. Mimo tej całej otoczki obojętności, rudo-biała pociągnęła odpowiedni sznurek. Uśmiechnęła się pod nosem i gdy kocur ponownie się odezwał, wzruszyła barkami i przewróciła oczami.
- Jesteś taki spostrzegawczy a jeszcze nie załapałeś, że jestem leniwa? - odbiła monotonnym, nieco kwaśnym głosem i podeszła bliżej samotnika. Jej pysk ponownie był pozbawiony jakiejkolwiek emocji, kroki ciężkie i powolne, a głos - monotonny jak zawsze. Jedynie ślepia córki Lisiej Gwiazdy skrzyły się od czegoś, co szło podpiąć pod uczucie satysfakcji. Gdy samotnik zwrócił się do niej per "klanowiczko", upominając ją o fakt posiadanego przez niego imienia, ta uniosła jedną z brwi i w milczeniu wysłuchała go do samego końca nim ostatecznie sama się odezwała.
- Spójrz na to inaczej. - burknęła, przekrzywiając łeb w bok, wpatrując się prosto w oczy kocura. - Zainteresowałeś się. Nazywaj to jak chcesz, jednak oboje na tym skorzystamy. Zresztą, chętne koty są nudne, ty przynajmniej udajesz, że cię to kompletnie nie rusza. - charknęła i mlasnęła na sam koniec rozglądając się wokoło jakby szukając w którym kierunku mogliby iść najpierw, chociaż kto wie - równie dobrze mogła się rozglądać tak po prostu; po nic.
- Poza tym... - mruknęła powoli wracając spojrzeniem na samotnika. - Jak już zlazłeś i jesteśmy na siebie skazani, chyba czas najwyższy się przedstawić, prawda, samotniku?

- Skąd w tobie tyle optymizmu. - parsknęła krótko również się odgryzając i gdy kocur przewrócił oczami odwracając w jej kierunku częściowo łeb, uniosła nieznacznie brew. Czarny Wilk. Dobrze usłyszała? Imię kocura brzmiało identycznie jak klanowych wojowników co było naprawdę zabawną ironią jeżeli spojrzeć na jego oschłe i nieprzyjemne odzyski co do klanowych kotów.
- Żaba. - odparła po chwili przed tym cicho prychając. Nie była przywiązana do swojego terminatorskiego imienia nadanego przez matkę. Można nawet powiedzieć, że było dla niej frustrujące nie z powodu ciągnącego się treningu a faktu, że otrzymała je w samotności. Na ceremonie stawiła się bez brata, chociaż oboje obiecywali sobie wspólny trening; Kijanka nie dotrzymał swojej części obietnicy, a Żaba otrzymała nowe miano bez niego u swojego boku. Niedoczekaniem więc było, że miała się nim komukolwiek spoza klanu przedstawiać. Po jej trupie.
- Walkę? - powtórzyła od niechcenia i zmarszczyła nos z przekąsem wpatrując się w posture samotnika. Nie wątpiła w swoją siłę którą miała w łapach, jednak Czarny Wilk miał księżyce doświadczenia i zdecydowanie większą parę we własnych kończynach. Druga sprawa - nie chciało jej się. Milczała dłuższą chwilę po czym wzruszyła barkami i sama przewróciła pomarańczowymi ślepiami. - Skoro tak nalegasz.

Atak bez żadnego uwaga czy pocałuj mnie w zad ze strony czarnego kocura nie był...Jakoś bardzo zaskakujący. Oczywiście, w obecnej sytuacji miał jakąś tam cząstkę ów zaskoczenia, jednak Żabia Łapa nie spodziewała się grzecznego dania jakiegokolwiek sygnału, czy chociażby szansy na pierwszy atak. Czarny Wilk nie był tym typem kota, a dodatkowo miał okazje przyjaźnie sprać jej kłaki. Nic dziwnego że mu się do tego śpieszyło. Gdy runął na nią bokiem, najpewniej chcąc wytrącić z równowagi, ruda nieco rozkroczyła się na łapach opuszczając łeb w ten sposób się jakoś zapierając, jednak nie byłaby sobą, gdyby logicznie postawiła na unik. Nie! Sama ruszyła na kocura bokiem obierając tą samą strategie co on. Wiedziała, że była powolna a więc unik by jej na pewno nie wyszedł tak jakby tego chciała, ale co do siły...To zupełnie inna bajka. Przepędziła już psa, może walka z Czarnym Wilkiem będzie bardziej satysfakcjonująca niż skomlący przybłęda?

Wyszło...żałośnie. Zarówno ze strony kocura, jak i Żaby - niby to jej dopisało szczęście i jakkolwiek zaatakowała, ale o dziwo włożyła w ten atak tyle siły, że nawet nie zadrapałaby kocięcia. Warknęła cicho pod nosem i nie marnując czasu, chcąc przy okazji wykorzystać fakt nieudanej szarzy Czarnego Wilka - rzuciła się z kłami prosto na jego kark, chcąc chwycić za znajdującą się tam luźną skórę i porządnie szarpnąć. A nuż to zachwieje kocurem na tyle, że będzie mogła go ostatecznie przygnieść i wygrać ten "przyjazny" sparing.

Poczuła solidne uderzenie w pysk, które ją nieco otrzeźwiło. Nie żeby bardzo się nim przejęła; mogłaby nawet powiedzieć, że bardziej ją to zachęciło do walki niż sucho rzucona propozycja. Zacisnęła zęby i tym razem sama postanowiła wymierzyć kocurowi solidne trzepnięcie w jego dolną szczękę. Zamachnęła się, wkładając w cios o wiele więcej siły niż w poprzednie; a przynajmniej miała nadzieje, że tym razem ów siła spowoduje coś więcej niż leciutkie obicie.