Trening Skalnej Łapy

Prowadzenie trzech treningów dla trzech kotów było ciężkie, ale przynajmniej mógł spędzać czas z rodziną. Spotkał się z Blekot przed obozem i powitał ją wesołym uśmiechem.
- Dzień dobry Skalna Łapo. Jak tam, podoba ci się nowe imię? - i po chwili - Czy jest coś, od czego chcesz, abyśy zaczęli?

_________________
Trening Skalnej Łapy NW2no5y

Mimo przekroczenia progu wieku, w którym jej postępowanie byłoby postrzegane przez innych za odpowiednie, Skalna Łapa postanowiła wciąż spać w Wilczych Zębach. Zarówno to, jak i trening z jej bratem, łagodziły nerwy zszargane przez nagłą zmianę i obrót jej życia w przeciwnym kierunku. Na pierwszą w życiu lekcję, więc, mogła już iść nieco bardziej sprężystym, żywym krokiem, a do samego Gołębiego Serca podejść z cichym, wesołym pomrukiem i otrzeć się o jego bok.
A czy podobało jej się nowe imię… był to ciężki orzech do zgryzienia. Blekot usiadła, podniosła jedną łapę i przechyliła ją wraz z głową na jeden bok, a potem na drugi, marszcząc ostentacyjnie brwi. Nowe imię wydawało się być Blekot bardziej symboliczne, aniżeli osobiste. Było oznaką przeżycia rytuału przejścia, nowych obowiązków i oczekiwań ze strony innych członków klanu, za co Blekot nie mogła ich winić — przecież byli jej rodziną. Mimo tego, żywiła nadzieję, że pozwolą jej być nie tylko Skalną Łapą, ale i też Blekot, kotem który nade wszystko lubił obserwować zmieniającą się przyrodę i rozmowy o pogodzie.
– G…nice. 'odes woj – odpowiedziała bratu po chwili myślenia.

Powitanie młodej sprawiło, że poczuł się, jakby jego serce miało się roztopić. Zamruczał wesoło. Cieszył się, że to on będzie ją uczył. Nie tylko ze zwykłej obawy o rodzinę i pewnego insynktu opiekuńczego, ale też dlatego, że będzie miał wymówkę, aby spędzać z nią czas. W tych trudnych czasach było mu to niezwykle potrzebne, chociaż nigdy by się do tego nie przyznał. W jego serce wkradła się odrobina zmartwienia, kiedy Skalna Łapa wydała się średnio zadowolona ze swojego nowego imienia. Może musi się tylko przyzwyczaić, ale wolałby, aby od razu jej się podobało. Wiele kociaków bardzo wyczekiwało zmiany imienia.
- Pamiętaj, że zawsze mogę pogadać z Orzechową Gwiazdą, jeśli chciałabyś, aby je zmieniono - powiedział więc. To już jej decyzja. Nie sądził, aby Orzech miał jakikolwiek problem z taką prośbą. Pokiwał łbem na jej odpowiedź.
- Dobrze, chodźmy więc. Pójdziemy sobie spacerkiem, a w międzyczasie opowiem ci o kodeksie - miauknął ciepło zaczynając prowadzić ich w stronę Podnóża Gór. Zazwyczaj zaczynał zwiedzanie granic od granicy z Klanem Rzeki, mała zmiana od czasu do czasu nie zaszkodzi.
- To zacznijmy od tego, co dotyczy głównie ciebie. Tego będzie trochę dużo, nie martw się jeśli nie zapamietasz. Zawsze możesz poprosić o powtórkę - zapewnił, nim rzucił się w monolog - Jak wiesz w klanie mamy różne rangi. Terminatorem można zostać dopiero po ukończeniu sześciu księzyców. Zawsze jako pierwsze pożywiają się matki, kocięta i starszyzna. Jako terminator, nim sama coś zjesz, powinnaś zapolować dla reszty klanu. Po zapolowoniu pamiętaj, aby podziękować Gwiezdnemu Klanowi za życie zwierzyny. Przy tym nie wolno nam przekraczać granic, ani poza nimi polować. Naszych terenów musimy też bronić i nie powinnaś pozwalać komukolwiek na nie wchodzić bez pozwolenie przywódcy. Trzeba je też codziennie patrolować i oznaczać. Zgromadzenia wszystkich klanów odbywają się raz na sześć księżyców podczas pełni i nie wolno wtedy walczyć. Pewnie Orzechowa Gwiazda zabierze cię na takowe w przyszłości - zatrzymał się, kiedy doszli do granicy z plemieniem - O, teraz jesteśmy przy Podnóżach Gór, na granicy z plemieniem, jak się wysilisz, to poczujesz ich zapach. Czy masz jakieś pytania, co do tej części kodeksu?

_________________
Trening Skalnej Łapy NW2no5y

Kącik jej ust uniósł się lekko, gdy Gołębie Serce zaproponował jej rozwiązanie problemu, lecz wbrew temu gestowi Blekot pokręcił głową w przeczącym geście. Szkopuł tkwił w samym fakcie zmiany imienia z młodzieńczego, niezwykle bliskiego jego sercu, na te wymyślone przez przywódcę, podobno łącznika z Gwiezdnym Klanem. Jedynym rozwiązaniem było dbanie o siebie i czekanie, aż poziom stresu opadnie.
Podążyła za bratem spokojnym chodem, w duchu czując przyjemne ciepło na brak narzuconego tępa, a także potrzeby wysławiania się. Słuchała zasad kodeksu bez zatroskania, lecz w niektórych momentach jej brwi same się marszczyły. Nim pociągnęła nosem i posmakowała powietrza, by trop plemienia zostawił ślad gdzieś na jej korze mózgowej, otworzyła pysk, by zapytać:
– Jak… Blekot poluje ń… Mimo szys`o nie jeść móc?

Zdawał sobie sprawę, że to duża dawka wiedzy i nie zdziwiło go, że kotka potrzebuje jakieś rzeczy wyjaśnić. Skinął łbem na jej pytanie.
- Dokładnie, przynajmniej dopóki nie przyniesiesz czegoś dla klanu. Jesteś młoda i silna, możesz dłużej sobie poradzić bez jedzenia. Kocięta, matki, starsi i chorzy nie mogą dla siebie zapolować i dlatego naszym zadaniem jest przede wszystkim zadbać o ich dobro - wytłumaczył - Ja również nie spożywam posiłku, jeśli przedtem nie zadbałem o stos zwierzyny - dodał. Miał nadzieję, że nie poczuje się za bardzo skrzywdzona tą zasadą. Dla niego była oczywista i absolutnie logiczna, ale Skalna Łapa przecież niedawno jeszcze nie musiała w ogóle zaprzątać sobie głowy takimi rzeczami. Może bardziej wyluzowany wojownik powiedziałby, że można czasem pozwolić sobie na przekąskę i później wybrać się na polowanie, ale on do takich nie należał.
- Wszystko jasne, czy jest coś jeszcze? - spytał.

_________________
Trening Skalnej Łapy NW2no5y

Gdy Gołębie Serce skończył mówić, Blekot zamknęła pysk z cichym kłapnięciem kłów, stuliła uszy po sobie i cofnęła się o krok.
– Ale je`cze… ń umieć. Po`wać – nieco bardziej zirytowanym tonem doprecyzowała poprzednie słowa. Wyglądało na to, że Gołębie Serce nie zrozumiał jej na początku, co w innym przypadku przyjęłaby z cierpką nutą żalu, gdy przyjąwszy własną słabość do świadomości naprężyłaby własne gardło, by ponowić próbę przekazania jej myśli; teraz jednak gorycz znajdowała się gdzieś w jej wnętrzu, uchodząc na zewnątrz wraz z lekkimi podrygiwaniami ogona. – Czy mimo szy`ko. Nie móc jeś. Bo być teminator.

Mrugnął zaskoczony na rosnącą irytację siostry. Zmarszyczył delikatnie brwi w zdziwieniu i zamyśleniu, bo nie do końca rozumiał, co jej stwierdzenie miało do rzeczy. Szybko jednak jej kolejne pytanie wyjaśniło sprawę.
- Oh - mruknął - Oh nie, Blekot oczywiście, że nie - cóż nie spodziewał się, że kotka tak to zrozumie. Może to jego błędem było założenie, że jest to raczej oczywiste. Ale on był wojownikiem od długich księżyców, nie powinien przyjmować, że cokolwiek jest oczywiste.
- Możesz jeść i nikt nie będzie miał ci tego za złe. Po prostu kiedy już nauczysz się polować, musisz pamiętać, aby złapać coś dla siebie jak i dla klanu. Nikt nigdy nie będzie ci kazał chodzić głodną - wyjaśnił z pewnym zażenowaniem. No pięknie, tak to właśnie uczy młdoe pkolenie, że to nawet nie wie, czy jeść mu wolno. Dobrze, że spytał, czy wszystko jasne.
- Przepraszam, rzeczywiście moje wyjaśnienie mogło naprowadzić cię na taki wniosek. Czy teraz rozumiesz?

_________________
Trening Skalnej Łapy NW2no5y

Zgrzytnięcie szkliwa o szkliwo uświadomiło Blekot, że mimowolnie zaciskał i rozluźniał szczęki, więc odetchnął głęboko i postarał się wygładzić drżenie niepokoju, które trzęsło czymś w jego klatce piersiowej. Na szczęście, brat tym razem zrozumiał przekaz terminatora, na co końcówka jego ogona na powrót uniosła się do góry, a uszy wyprostowały. Blekot kiwnęła głową w geście potwierdzenia i postąpiła dwa kroki do przodu wzdłuż granicy, patrząc na brata. Oboje mogli już odesłać to nieporozumienie w niepamięć.

_________________

SOMEONE'S WALKING OVER MY GRAVE
sudden shiver, taking a dip in a river in winter
cold breeze caressing frozen cheeks
someone's falling out of old ways
love drifter, caught in the winds of desire
something's getting washed off with waves
sun's center, reflecting light off the water, it glimmers
see a breeze, you've gone and moved on

Odetchnął z ulgą, kiedy kotka potwierdziła, że wszytsko się już wyjaśniło. Skinął łem w kierunku terenów plemienia.
- Nie wiemy o plemieniu dużo, ale bardzo różnią się zarówno od klanów jak i od samotników. My szanyjemy ich granice, a oni szanują nasze i nie musisz się raczej ich obawiać. Nigdy jeszcze nie słyszałem, żeby wywiązała się jakaś bójka między nimi, a nami - powiedział. Sam miał kilka doświadczeń z kotami z plemienia i chociaż nie wszystkie były pozytywne, to ogółem rzecz biorąc plemię wydało mu się bardzo spokojną grupą kotów. Więcej niewiele mógł powiedzieć. Zchęcił siostrę do podążenia za sobą ruchem ogona, kiedy ruszył powoli w kierunku Zimnej Toni. Miele wiele do przejścia i nawet jeśli kotka miała pytania odnośnie nieznanej grupy, to woli odpowiedzieć na nie w ruchu. Po chwili wznowił swój wywód na temat kodeksu.
- Teraz głównie odnośnie reszty klanu, ale ciebie będzie to prawdopodobnie dotyczyło kiedyś w przyszłości. Przede wszystkim słowo przywódcy jest prawem i zawsze należy się go słuchać. Nowo mianowany wojownik musi odbyć całonocne czuwanie w noc po otrzymaniu swojego imienia. Jeśli będziesz mianowana wraz z rodzeństwem, to wszyscy będziecie czuwać w tą samą noc. Gdy przywódca umiera, lub odchodzi ze stanowiska, to zastępca wchodzi na jego miejsce. Nowy zastępca musi zostać wybrany przed następnym górowaniem księżyca i może nim zostać tylko ktoś, kto już wytrenował terminator - zamilknął na chwilę zwalczając rosnącą w nim gorycz na samą myśl na ten temat. Nie mógł jednak powstrzymać lekkiego nastroszenia futra.
- Żaden wojownik nie może zostawić kocięcia w bólu lub niebezpieczeństwie, niezależnie od tego, skąd ono pochodzi. Swojego klanu musisz chornić nawet za cenę życia, ale żaden wojownik nie zabija, jeśli nie musi. Klany muszą działać razem, jeśli jednemu z nich grozi upadek. No i na sam koniec, wojownik odrzuca życie pieszczoszka. Chcesz o coś dopytać?

_________________
Trening Skalnej Łapy NW2no5y

Cóż, jeżeli jego brat nie miał wiele do powiedzenia na temat tajemniczego Plemienia, to Blekot, postawiwszy dzisiaj pierwsze kroki na ścieżce do bycia wojownikiem, tym bardziej. Terminator skwitował więc wszystko skinięciem głowy i na znak dany przez Gołębie Serce ruszył dalej. Przez cały czas spędzony na obserwowaniu mijającego go przerzedzającego się lasu, który ustępował miejsca bylinom i innym trawom, Blekot przeplatał dokładnie kontynuację kodeksu. Mimo wszystko, słuchanie nie pozbawiło go wątpliwości.
– Pie'szek. Co – było jej pierwszym pytaniem. Drugim, natomiast… – Wo…nik… 'Uwać noc… czemu?

_________________

SOMEONE'S WALKING OVER MY GRAVE
sudden shiver, taking a dip in a river in winter
cold breeze caressing frozen cheeks
someone's falling out of old ways
love drifter, caught in the winds of desire
something's getting washed off with waves
sun's center, reflecting light off the water, it glimmers
see a breeze, you've gone and moved on

Zastanowił się chwilę jak poprawnie wytłumaczyć kotce koncept pieszczoszka. Jak dotąd nie mogła przecież wejść z takowym w kontakt.
- Pieszczoszek to kot, który mieszka u dwunożnych, żywi się u nich i generalnie nic sam nie robi. Hmm pewnie nie widziałaś jeszcze nigdy dwunożnego... Jak sama nazwa mówi, chodzą na dwóch tylnich łapach, nie da się ich z niczym pomylić. Mogą być niebezpieczni, ale nie zapuszczają się do nas, więc nie musisz się martwić - wytłumaczył, spokojnie prowadząc siostrę jeziora. Już czuł napływający znajomy zapach, nie tylko wody i roślin przy niej rosnących, ale też Klanu Rzeki. Będą tam niedługo. Drugie pytanie Blekot... było ciężkie.
- Cóż, taka tradycja - zaczął ostrożnie, bo szczerze powiedziawszy nigdy się nad tym jakoś nie zastanawiał - Zostanie wojownikiem to nie tylko wejście w nowy etap dorosłego życia, ale też nowe obowiązki. Więc żeby pokazać, że naprawdę zasługuje się na tą rangę, przez noc bierze się na barki ciężar bezpieczeństwa całego klanu. Tak mi się wydaje, nie jestem pewien. To tradycja starsza niż wszyscy nasi strasi - podzielił się swoimi domysłami. Dochodzili powoli do jeziora i mogli już zobaczyć przed sobą rozciągającą się Zimną Toń.
- Czy coś jeszcze ci wytłumaczyć? - spytał.

_________________
Trening Skalnej Łapy NW2no5y

Wysłuchała wyjaśnień brata ze spokojem i zrozumieniem, więc naturalną koleją rzeczy był następny gest Blekot, a mianowicie przeczący gest głową — wszystko zostało przez nią przyswojone. Poza nim, a także faktem, iż jej źrenice lekko się rozszerzyły na widok jeziora, jej pysk utrwalony był w spokojnym wyrazie.

_________________

SOMEONE'S WALKING OVER MY GRAVE
sudden shiver, taking a dip in a river in winter
cold breeze caressing frozen cheeks
someone's falling out of old ways
love drifter, caught in the winds of desire
something's getting washed off with waves
sun's center, reflecting light off the water, it glimmers
see a breeze, you've gone and moved on

Skinął łbem zadowolony brakiem dalszych pytań. Następnie podprowadził Skalną Łapę bliżej jeziora, trzymając ją blisko siebie i uważając, aby żaden możliwy wypadek nie skończył się jego siostrą lądującą w zimnej wodzie.
- To jest Zimna Toń, po jej drugiej stronie znajduje się teren Klanu Rzeki. Jak będziesz tu przychodzić to proszę uważaj przy brzegu, nawet jeśli na początku jest płytko, to nie chciałbym, żebyś się tam pakowała - jakże mógłby jej nie przestrzec? Była taka mała, wyjątkowa i taka... Delikatna. Jej spokojna natura i małomówność sprawiały, że martwił się o nią tą małą odrobinkę bardziej, niż resztę rodzeństwa. Chociaż, rzecz jasna, nie chciałby, aby którekolwiek z nich zakończyło swój żywot w lodowatej toni jeziora.
- Powiedziałem ci już o kodeksie, ale oprócz niego jest kilka zasad, których też powinnaś przestrzegać - powiedział już powoli odchodząc, kierując się w stronę Ciepłych Skałek, ostatniego punktu ich dzisiejszej podróży -Przede wszystkim koty zmierzające do Spienionych Wodogrzmotów mogą przekraczać granice i nie można ich atakować, ani zatrzymywać. Spienione Wodogrzmoty to miejsce, gdzie przywódcy i medycy rozmawiają z Gwiezdnym Klanem. Jak pewnie zauważyłaś kocięta nie mogą opuszczać obozu przed zostaniem terminatorami. Klany nie mogą się jednoczyć, aby zniszczyć inny klan i nie wolno im zmuszać się nawzajem do dzielenia się terytorium. No i jako ostatnie- spojrzał na siostrę poważnie - Dobro klanu jest ważniejsze niż dobro pojedynczego kota. Dlatego walczymy dla niego i jesteśmy gotowi oddać za niego życie. Czy to jasne?

_________________
Trening Skalnej Łapy NW2no5y

Nie wiedziała, dlaczego nagła bliskość brata powodowała mimowolne spięcie jej mięśni grzbietu i lekkie podniesienie się włoska w ich mieszkach, lecz niewiedza nie anulowała odczuwanych przez nią emocji. Mimo niezmienionego wyrazu pyska, być może poza uszami skierowanymi do tyłu o pojedyncze przesunięcie włókien mięśniowych o siebie, i nieprzerwanego ani na moment wsłuchiwania się w treść Kodeksu Wojownika, Blekot odsunęła się od Gołębiego Serca o krok; jednym płynnym ruchem połączonym z nieprzerwanym chodem.
Na pytanie co do przejrzystości przekazanych informacji kiwnęła głową potakująco. Ciekawiło ją jednak jedno:
– Muszać n… ale jes'li `cieć teren dzielit, `lany… móc?

_________________

SOMEONE'S WALKING OVER MY GRAVE
sudden shiver, taking a dip in a river in winter
cold breeze caressing frozen cheeks
someone's falling out of old ways
love drifter, caught in the winds of desire
something's getting washed off with waves
sun's center, reflecting light off the water, it glimmers
see a breeze, you've gone and moved on

Uniósł zdziwiony brwi na pytanie siostry.
- Cóż jeszcze nigdy nie słyszałem, aby klan chciał dzielić się swoim terenem. Zapewne w takiej sytuacji reszta klanów przyjęłaby to z niemałym zadowoleniem, jednak raz zdobytych terenów by nie oddały - miauknął w końcu. Cóż za dziwne pytanie. Po kiego grzyba miałyby się klany dzielić terytorium? Pomoc to jedno, ale oddanie domu to drugie. Nie miał wątpliwości, że walki o dany kawał ziemi trwałyby przez następne pokolenia, aż do znudzenia.
- Prawdopodobnie gdyby panował naprawdę ogromny głód, być może ktoś pozwoliłby na polowanie na swoim terenie. Ale, jak mówiłem, byłyby z tego same problemy - wzruszył ramionami. Dziwne pytanie, ale dobrze, że Blekot jest ciekawska. To raczej pozytywna cecha w jego mniemaniu. Po pewnym czasie doszli do celu podróży. Przed nimi rozciągały się pola niezajętej ziemi.
- Tutaj kończy się nasze terytorium. Tu najczęściej spotyka się samotne koty, któe próbują dostać się na nasze tereny. Nie bój się ich przeganiać, nawet jak wyglądają na miłe. Musisz pamietać, że samotnik na zawsze pozostanie kotem wyjętym spod kodeksu, kotem bez honoru i działający w imię własnego dobra - przestrzegł kotkę.

_________________
Trening Skalnej Łapy NW2no5y

Słowa jeno brata zdawały się oczyścić umysł Blekot, lecz nie w pozytywnym sensie, tak jak by pragnęło. Wyjaśnienia Gołębia nie były na tyle powiązane ze sobą, by ono je zrozumiało; nie pasowały one do siebie tak, jak zęby w szczękach, nachodząc się na siebie lub pozostawiając zbyt duże przerwy, by w dokładny sposób rozdrobnić mięso.
– Jak typ poblem – drążył temat dalej, idąc nieustannie za bratem.

_________________

SOMEONE'S WALKING OVER MY GRAVE
sudden shiver, taking a dip in a river in winter
cold breeze caressing frozen cheeks
someone's falling out of old ways
love drifter, caught in the winds of desire
something's getting washed off with waves
sun's center, reflecting light off the water, it glimmers
see a breeze, you've gone and moved on

Westchnął cicho na kolejne pytanie Blekot. Sama myśl o takiej sytuacji była mało przyjemna, ale jeśli Skalna Łapa potrzebuje więcej tłumaczenia, no to trzeba to rozwinąć.
- Przede wszystkim na pewno dochodziłoby do starć między kotami z różnych klanów. Decyzja o dzieleniu się terytorium nie zostałaby miło przyjęta i na pewno znalazłyby się koty, które pomimo słów przywódcy, zachowywałyby się agresywnie w stosunku do kotów, które postrzegają jako intruzów. Bójki, krzyki i Gwiezdni wiedzą co jeszcze, na pewno atmosfera byłaby... ciężka. Poza tym klany nie są przystosowane do dzielenia się terenami, do nagle mniejszej ilości jedzenia spowodowanej tym, że ktoś poluje na ich ziemi. I jak już mówiłem, raz otrzymanych terenów nikt nie odda. Czy topomogło ci trochę w zrozumieniu? - szczerze mówiąc nie był pewien, co jest tutaj do rozumienia, ale nie chciał nic zakładać. Dla niego była to oczywistość wynikająca ze znajomości nie tylko życia i kotów z innych klanów, ale też wyobraźni, któa pozwalała na łatwe spekulowanie na temat konsekwencji takich decyzji.

_________________
Trening Skalnej Łapy NW2no5y

Och… tak, tak pomogło. Blekot zmarszczyło brwi i oblizało pysk, idąc w cichym zamyśleniu. Musiało przyznać, że takie ewentualności i wypadki nawet nie przyszły mu do głowy. Do tej pory sądziło, że koty pokroju Czerwonego Kwiatu i Szerszeniowej Łapy były wyjątkami, samorodkami marności charakteru pośród litego granitu, który z łatwością wytrzymał próbę czasu, stojąc nieugięty i tworząc podporę dla życia. Czy na pewno musiałoby wtedy mieć się na baczności? Czy na pewno… świat poza Klanem Wichru wyglądał w ten sposób?
Blekot nie znało na to odpowiedzi, ale pokiwało potakująco głową na pytanie brata. Teraz mogli wrócić spokojnie do obozu.

▬▬▬▬▬

Przystosowała się już do nowego trybu życia, wpasowała w cęgi rutyny trening i, cóż by więcej mówić, czekała na Gołębie Serce przy wyjściu z obozu, nieskupionym wzrokiem wpatrując się w poświatę wychylającą się zza przerw między pniami drzew.

_________________

SOMEONE'S WALKING OVER MY GRAVE
sudden shiver, taking a dip in a river in winter
cold breeze caressing frozen cheeks
someone's falling out of old ways
love drifter, caught in the winds of desire
something's getting washed off with waves
sun's center, reflecting light off the water, it glimmers
see a breeze, you've gone and moved on

Zadowolony, że jego wytłumaczenie pomogło, skończył z Blekot patrol i wrócił do obozu.

-----

O ile sam grafik dnia padł ofiarą rutyny, to zdaniem Gołębiego Serca trening zawsze pozostaje świeży. Każdego dnia są inne błędy do naprawienia, inne uwagi do dania, nowe pochwały, które może dumnie rozdawać. A może po prostu był dużym fanem bycia mistrzem. Opcja pracy nad młodym umysłem i ciałem, aby ukształtować je w idealnego wojownika zdecydowanie mu pasowała. Przywitał więc Blekot ciepłym uśmiechem, nie po raz pierwszy i nie po raz ostatni.
- Skalna Łapo, dzień dobry - bez ociągania zachęcił kotkę do podążania za sobą w znanym już im rytuale opuszczania obozu w poszukiwaniu dobrego miejsca na trening tego dnia - Pomyślałem, że dzisiaj zaczniemy pracę nad wspinaczką. Odpowiada ci to?

_________________
Trening Skalnej Łapy NW2no5y

Odwrócona małżowina uszna i cichy pomruk uznania było jedynym, co dostał w odpowiedzi Gołębie Serce. Oczywistym było, iż Skalna Łapa nagle nie posiadła niechęci do własnego brata, a jutrzenka zwyczajnie porwała jej serce i skupiła całą jej uwagę na sobie. Terminatorka nie pragnęła nawet mrugać, ponieważ w tym niefortunnym wypadku mógłby ją ominąć szczegół niczym brakujący fragment układanki. Mogła jedynie wdychać jeszcze skostniałe powietrze, ponieważ w drobinach kurzu podświetlonych przez promienie istniała szansa na to, że uda jej się zachować cząstkę tej chwili ze sobą.
Zreflektowała się dopiero, gdy jego kroki rozbrzmiały w wibracjach po ubitej ziemi obozu. Blekot westchnął cicho i otrzepał się, nim wstał i ruszył za bratem.
Propozycję Gołębiego Serca poddał wpierw krótkiej kontemplacji, która przechyliła się na stronę korzystną dla kocura. Porą Nagich Drzew otoczenie mogłoby być zbyt nieprzystępne dla latorośli dopiero uczącej się wspinać, a nowo zdobyta umiejętność pozwoliłaby Blekot poznawać otoczenie z dotąd niedostępnych dla niej miejsc. Skalna Łapa finalnie kiwnęła łbem w potakującym geście i spojrzała się na pysk brata.

_________________

SOMEONE'S WALKING OVER MY GRAVE
sudden shiver, taking a dip in a river in winter
cold breeze caressing frozen cheeks
someone's falling out of old ways
love drifter, caught in the winds of desire
something's getting washed off with waves
sun's center, reflecting light off the water, it glimmers
see a breeze, you've gone and moved on

Starlight