Jak zapowiedziała, stawiła się następnego świtu przy jednym z wyjść z obozu; tym głównym, blisko Drzewnej Mordki. W oczekiwaniu na terminatora zajmowała się poranną toaletą, jak i obserwowaniem obozu - lubiła patrzeć i wiedzieć, co się w nim działo, lubiła badać nawyki innych kotów. Niektórzy zawsze wstawali wraz ze słońcem; niektórzy lubili czasem zjeść coś ze stosu, choć teoretycznie jeszcze nic nie upolowali. Niektórzy zaś lubili polować w nocy i gdy zastępczyni szykowała się na wyjście treningowe, oni szli spać.
 Miała nadzieję, że ten terminator jej nie zawiedzie.

Kociak.. już terminator był niezmiernie szczęśliwy i podekscytowany faktem, w którym już dziś ma się odbyć jego pierwszy trening! Mimo, że całą noc nosiło go w legowisku, tak zdołał wstać o świcie z energią, która to wręcz go rozpierała od środka. Nawet nie wylizał futra i poszedł cały roztrzepany. W jego futrze wciąż znajdywał się mech z posłania. No cóż, to nie czas by się teraz tym zajmować!
Kocur podążył w stronę złotej kocicy. Pobłyskujące oczy jedynie zdradzały jego ekscytację. Gdy tylko podszedł, wyrównał przednie łapy, a ogon radośnie powędrował do góry.
-Szczurza Łapa stawia się w gotowości!- Uśmiechu nie było końca, gdy spojrzał na może i nieco znudzoną mentorkę. Nie wiedział, dlaczego ta nawet przy ceremonii brzmiała, jakby miała to robić za karę.. ale to nic! Przecież nie zepsuje to jego trzeciego najlepszego dnia w życiu.. pierwszego treningu!

 Na szczęście nie musiała czekać długo - jej terminator pojawił się punktualnie, a do tego wyglądając i brzmiąc na całkiem gotowego i entuzjastycznego… tylko, um, nieco jeszcze brudnego. Zastanawiała się, czy nie wspomnieć o tych kawałkach mchu na futrze, ale właściwie; czy to ważne? Wolała terminatora, któremu zależało na byciu dobrym wojownikiem, a nie piękności futerka.
 — I bardzo dobrze, dzień dobry, Szczurza Łapo. Chodź — mruknęła i zaczęła iść w stronę terenów, oczekując, że ten pójdzie za nią. Starała się brzmieć przyjaźnie, ale wciąż - poważnie, bo przecież był to trening, a nie przyjacielskie spotkanie, i… chyba nawet szło jej dobrze. Gdyby Szczurza Łapa powiedział to samo do Zaćmionego Słońca, gdy ta dopiero co zaczęła karierę wojownika, to skarciłaby go za zapomnienie o podstawowym przywitaniu. Teraz… cóż, miała nadzieję, że skoro ona powiedziała dzień dobry, to ten też pójdzie jej przykładem, ale nie chciała dowartościowywać się przez faktor mówienia dzień dobry, a nie mówienia. Tak.
 Ruszyli w stronę Ciemnej Głuszy, dosyć domyślnie.
 — Czy jako kocię poznałeś jakiekolwiek punkty kodeksu, zasady polowania czy walki?

-Już ide, no idę!- Zawołał pośpiesznie, gdy Zaćmione Słońce zaczęła dążyć w kierunku to wyjścia z obozu, to później terenów Klanu Gromu.
-I Dzień dobry, Zaćmione Słońce - Dodał po chwili przypominając sobie o braku dotychczasowej formy przywitania.
Kocurek kroczył za kotką dosyć skocznie. Nie mógł oderwać oczu od otoczenia, pierwszy raz wyszedł poza ściany chronionego żłobka, ba, obozu! Był niezmiernie szczęśliwy tym, że właśnie jego życie posuwało się do przodu wielkimi krokami.
-Nie poznałem za wiele.. parę z kodeksu, by nie przekraczać granic, nie polować na terenach innych klanów czy takie, że niektóre koty muszą zjeść jako pierwsze, przed terminatorami!- Jego głos brzmiał na przekonany i pełen pociesznego, kocięcego tonu.
-Z resztą niezbyt się odnajduję. . Ale jestem bardzo ciekawy polowania, Zaćmione Słońce, wiele jest ruchów i chwytów by złapać zwierzynę? - Zapytał może i nieco zbaczając ze ścieżki słownej do jakiej dążyli, ale czy to ważne? Kocurek pytał o zwierzynę, ponieważ to go interesuje. Gonitwa i ostateczne dorwanie jej brzmi znakomicie! Prawda?

 W myślach westchnęła, gdy ten odpowiedział jej tylko lekko pretensjonalnym "no idę", ale na szczęście zaraz powiedział mityczne dzień dobry. Gdyby jeszcze miała terminatorów, którzy wpadają na pomysł przywitania się bez prowokacji z jej strony… ! Ale lepszy rydz niż nic, a ona z każdym księżycem uczyła się, że jej wysokie wymagania względem świata są w większości przypadków bardziej niepotrzebne i owocujące w zawodach, niż faktycznie przydatne.
 — Zgadza się. Przed terminatorami i wojownikami muszą zjeść kocięta i starszyzna, a także chorzy, ponieważ to oni tej zwierzyny najbardziej potrzebują — a najwyżej tak mówi niepisana reguła, bo… jeśli Zaćmione Słońce miałaby być szczera, to nie sądziła, by starszyzna potrzebowała zwierzyny bardziej od terminatorów i wojowników - ba, może nawet powinni dostawać jej mniej, ale jej poglądy niebezpośrednio łączyły się z tym, że w Klanie Gromu nigdy starszyzny nie było dużo i nie odgrywała ważnej roli w życiu klanu.
 Zacząwszy ten temat, zastępczyni planowała właśnie kodeks przerobić na samym początku, ale wtedy- przełknęła cicho ślinę, słysząc entuzjazm do polowania Szczurzej Łapy. To nie tak, że miała jakiś problem z nauką polowania, ale gdy w głowie ustaliła plan, w którym to kodeks jest pierwszy, to teraz trudno jej było ów plan przestawić, a to z lekka ją denerwowało. Ale… naprawdę chciała, by jej treningi nie były uznawane za nudne czy za przykry obowiązek, a miała wrażenie, że tak odbierano jej poprzednie nauki.
 — Umm… w sumie to siedem, ale przy polowaniu używasz jedynie pięciu jednocześnie — odparła po krótkim podliczeniu, co właściwie wciąż brzmiało trochę enigmatycznie. — Zasada, o której mówiliśmy wcześniej, w całości brzmi "starszyzna, kocięta, chorzy i ranni muszą zostać nakarmieni przed terminatorami i wojownikami. Terminatorzy nie mogą jeść bez pozwolenia, dopóki nie zapolują, by nakarmić starszyznę", co oznacza tyle, że gdy już nauczysz się polowania, będziesz musiał tego przestrzegać i faktycznie nie jeść przed zapolowaniem — może po prostu połączy naukę polowania z kodeksem. — Podstawowa pozycja łowiecka składa się z czterech zasad - ugiętych łap, ogona zrównanego z linią grzbietu, ustawienia się pod wiatr i stawiania kroków ostrożnie, by nie nadepnąć na nic, co mogłoby wydać z siebie głośny dźwięk. Wiesz, dlaczego ustawiamy się pod wiatr?

Kozioł dostał cynka, że miał się zająć treningiem pewnego jegomościa.  Niedawno wrócił do klanu i no na jego barki poleciało uczenie go. Point jakoś nie przejął się tą informacją i zwyczajnie ją przyjął. Poleciał do legowiska terminatorów i tam zauważył swojego ucznia.
– Szczurza Łapa tak? Jestem Koźlorogi. Od dziś się zajmę twoim treningiem. – poinformował go. Nie był młodym kotem.  Najwidoczniej trochę go tu nie było w klanie.   – Widzę, że się dorobiłeś blizn. Ktoś Ci przywalił czy coś innego się wydarzyło? Z ciekawości pytam. – poruszał pod koniec barkami.   – Poza tym, masz wolną chwilę? Jak tak to zabiorę Cię na trening, hmm? – zapytał.

Kocur leniwie się przeciągnął i wstał z mchu, gdy pewien point wparował do legowiska. Od razu przeciągnął na niego zmęczone, dwukolorowe ślepia z delikatnym uśmiechem.
-Dzień dobry, koźlorogi. Tak, to ja- Odparł, gdy powolnie wysunął się z okręgu z mchu i podszedł do kocura. Na pytanie zareagował z delikatnym uśmiechem.
-Ahah, to.. bardzo długa historia, ale można tak ująć. Bitwy, wypadki i jakoś tak się nazbierało- Odpowiedział.
-Na trening, zawsze- Stwierdził z uciechą w głosie, spoglądając na kocura. Koźlorogi.. kojarzył tego kota. Wydawało mu się, że jeszcze za młodziaka go kojarzył, bądź był to inny kot. Teraz wszystko mu się miesza, ale no nic. Jeszcze się nauczy.

– Coś o tym wiem. – zaśmiał się krótko i wskazał łapą na swoją bliznę na oku. – Chętnie posłucham twoich przygód jak będziemy mieć wolniejszy czas. – mruknął po czym wyszedł wraz z nim z legowiska terminatorów. – Idziemy do Ciemnej Głuszy. Odświeżysz sobie jej widok. W międzyczasie powiedz mi co już umiesz.

-Racja.. dawno nie widziałem Ciemnej Głuszy. Zastanawiam się, jak bardzo się zmieniła od ostatniego czasu- Odparł. Prawdą było, że już dawno zapomniał jak wyglądała Ciemna Głusza. Znał tylko swoje wyobrażenia jak mogła wyglądać po wielu ksieżycach jego nieobecności. Nie mniej jednak skinął do kocura, idąc powolnie za nim w stronę miejsca treningowego.
-Co umiem.. można powiedzieć wprost, że polowanie jest moją mocną stroną obecnie. Stroniłem od walk, więc też średnio cokolwiek umiem. Nie zraniłbym muchy, choć jakoś bronić się potrafie.. jak kaleczniak, ale jednak. Cóż.. Trochę wspinaczki, może i nawet ktoś by mógł stwierdzić, że dobrze się skradam, jednak to jest kwestia sporna-
Wyjaśnił z cichym śmiechem.
-Więc można to podsumować tak, że polowanie super, ale walka leży i kwiczy-
Dodał po chwili, spoglądając na pysk Koźlorogiego.

- Czy się zmieniła to sam ocenisz, ale według mnie dalej jest taka jaka była. - poruszał barkami. Nastawił bardziej ucha, gdy Szczur zaczął mu opowiadać o swoim umiejętnościach i doświadczeniu.
- Dobrze. W takim wypadku jedynie sobie powtórzymy kwestie związane z polowaniem a potem przejdziemy do walki i innych rzeczy. - mruknął.   - A więc...powiedz mi wszystko co już wiesz o polowaniu. Jak wygląda pozycja łowiecka i tak dalej. - powtórki nigdy nie jest za mało. Zwłaszcza po takim czasie nieobecności.

Zaśmiał się cicho.
-No to powrót do formułek- Zażartował prędko i spojrzał się na koźlorogiego.
-No to tak. Pozycja łowiecka wygląda tak, że musisz przypaść do ziemi, ugiąć łapy, zrównać ogon z grzbietem, łeb mieć nisko i jak się na plazy poluje, to by się przydało przenieść ciężar ciała na tylne łapy, bo te skubańce wyczuwają lepiej drgania ziemi- Zaczal z nieco nonszalanckim uśmiechem.
-Przy ptakach trzeba podchodzić od dupy strony.. i to dosłownie, bo trzeba iść pod wiatr i od pleców, bo te nas zobaczą. Przy innych było jeszcze tak, że oddech trzeba było wstrzymać, bo nawet to im przeszkadzało- dodal przyznając. Delikatnie machnął ogonem na boki.
-No i chyba tyle.. a i ten, zależnie od miejsca, występują różne zwierzęta - ale już to ci średnio wytłumacze.. po prostu wiem gdzie są- Zaśmiał się, jak typowy wujek. Nie umiał opisać, ale doskonale wiedział.. tu to jest, to tam, a to czasem i tu i tu. Także reguła nie zawsze musi równać się tym, co praktykują faktycznie ich ofiary.

Słuchał uważnie Szczura gdyż chciał przy okazji wychwycić pewne braki w tym co mówił. I wychwycił.
– Przy pozycji łowieckiej warto też wciągnąć trochę brzuch. Dodatkowo nie tylko przy płazach przenosi się ciężar swojego ciała na tylnie łapy. Gdy się poluje na mniejsze gryzonie także. No wiesz… mysz, nornica i tak dalej. Pod wiatr trzeba iść zawsze, niezależnie na co polujesz. Jeżeli chodzi o ptaki to możesz również zastosować inną technikę podczas polowania na nie. Wystarczy schować się w wysokiej trawie i być nieruchomo kiedy ptak patrzy w twoją stronę a gdy tylko przestanie, powoli się zbliżać. Możesz się schować też za krzakiem lub cokolwiek innym. Najważniejsze byś był dla ptaków niewidoczny. – wziął głęboki wdech i ciągnął dalej. – Jeżeli chodzi o te „inne” do, których trzeba spłycić swój oddech to mamy tu na myśli króliki i zające. Mają dobry słuch i dlatego nie możemy sobie pozwolić na jakiś szmer. I to tyle z poprawek. – mruknął do terminatora ale nie zamierzał na tym skończyć.
– Podczas polowania musisz wyczulić wszystkie swoje zmysły. Dodatkowo zważaj gdzie dajesz łapy podczas skradania. Zwykłe załamanie gałązki może popsuć polowanie. No i pilnuj tego wiatru by zawsze wiał Ci na pysk. O łowieniu ryb Ci nic nie powiem bo sam nigdy ich nie łowiłem. No cóż… Chyba najważniejsze rzeczy już wiesz. Weźmy się zatem do praktyki. – uśmiechnął się w jego stronę.
– Upoluj mi trzy zwierzyny i uznamy temat polowania za zakończony. Zaczynaj! Będę Cię miał na oku. – polecił mu.
Przez te braki, Kozioł wolał zobaczyć jak teraz Szczurzej Łapie pójdzie na polowaniu. Chciał być pewny, że jak zostanie wojownikiem to wszystko będzie miał opanowane na blachę.

Skinął na wszelkie poprawki. Jak na to, że uczył się sam, to widać, całkiem dobrze mu poszło. Na polecenie Koźlorogiego, skinął łbem i bez zawahania zawrócił się w gąszcza w poszukiwaniu pierwszej z trzech zamierzonych zwierzyn.
-To będzie szybkie- Rzucił jedynie przez ramię z uśmiechem. Odszedł nieco dalej. Otworzył pysk i próbował zwęszyć coś w okolicy, ciekawe, jak długo będzie musiał szukać.

Szczurza Łapa wyruszył a Kozioł go bacznie obserwował. Przez dłuższą chwilę terminator nie mógł wyczuć nic ciekawego ale w końcu się los do niego uśmiechnął. Na horyzoncie zobaczył wronę, która zajadała się jakimś orzechem na kamieniu. Pomimo jedzenia posiłku, obserwowała co jakiś czas czy w pobliżu nie ma jakiegoś zagrożenia.

Kocur niemalże od razu wyłapał wzrokiem wronę. Uśmiechnął się dziarsko i ugiał łapy przypadając do ziemi. Uważał, by nie zapomnieć o niczym. Pozycja łowiecka - nisko położone ciało, wciągnięty delikatnie brzuch, ogon zrównany z grzbietem, wzrok wbity w swoją zdobycz i uważanie, by nie nadepnąć na nic podczas skradania. Kocur trzymał się tego, by wiatr wiał mu w pysk, a także starał się iść raczej od strony pleców ptaka. Jednocześnie trzymał się w zaroślach i w momencie, gdy wrona akurat spoglądała w jego stronę, ten nieruchomiał i szedł dalej, kiedy ta wracała do pałaszowania orzecha. Kiedy był wystarczająco blisko swojej zdobyczy, nie zawaha się wyskoczyć wprost na nią z pazurami, wybijając się tak, by nie przywalić w kamień na którym ta siedziała.

Wrona zanim cokolwiek zrobiła to pojawiła się w szponach Szczurzej Łapy. Szybko po tym pozostała bez życia. Kocur mógł się cieszyć ze swojego pierwszego łupu.

-Jak mówiłem..- Mruknął pod nosem z uśmiechem. Wziął wronę w zęby i chwilę później ta była już zakopana przy wcześniejszym kamieniu. Szczur zamachnął się nieco ogonem, w końcu, przyjdzie po nią później. Ruszył dalej. Miał jeszcze dwie zdobycze do upolowania, nie mogło mu to zając bardzo długo.

Poszukiwań ciąg dalszy i o dziwo tym razem Szczurza łapa napotkał kolejną ofiarę dość szybko. Tym razem ukazała mu się brązowa nornica, która ukrywała się za krzewem malin.

Zwierzyna jakby nagle, magicznie chciała być łapana. Kocur dojrzał nornice, brązową i pulchniutką. Akurat Koźlorogi mówił na temat nornic, więc mógł te informacje wykorzystać.
Biały kocur przypadł do ziemi - i znowu powtórka. Pozycja łowiecka, ugięte łapy, ogon zrównany z grzbietem, delikatnie wciągnięty brzuch.. ale tym razem, kocur również przeniósł ciężar swojego ciała na tylne łapy. Dalej, już jak wcześniej, stawanie pod wiatr, tak, by wiało mu w pysk i krycie się w zaroślach, tak dla bezpieczeństwa. Wzrok miał skierowany na Nornicę, jednak uważał przy tym, aby nie nadepnąć na nic, ani ciałem o nic nie zahaczyć. Musiał obejść krzew, jeżeli nie chciał się w niego wbić jak ostatni mysi móżdżek. Gdy był już wystarczająco blisko, ma zamiar wyskoczyć na nornicę z pazurami.. co może w tym być takiego trudnego?

Wszystko szło dobrze. Szczur nie popełnił żadnego błędu ale nornica była nadwyraz czujna i dostrzegła kocura. Czasami też tak się zdarzy. Mały gryzoń zaczął uciekać terminatorowi. Mógł ją jednak dogonić i pochwycić ponownie, jeśli się pospieszy.