Trening Potężnego Dęba Stawiającego Opór Burzy

Jaszczurka Owinięta wokół Kamienia

Jaszczurka z właściwą sobie subtelnością wspomniała jakiś czas temu Wieszczowi – za którym osobiście nie przepadała, ale na zewnątrz pokazywała jedynie swoją sympatyczną, pełną szacunku dla kota wyższego rangą stronę – że chętnie zajęłaby się treningiem któregoś z kociąt Pajęczyny Pokrytej Poranną Rosą, ale, prawdę mówiąc, nie spodziewała się, że faktycznie kogoś otrzyma na Nowicjusza. Dotychczas nigdy nie chciała nikogo trenować, o czym Wieszcz wiedział, ale teraz… raz, ten miot był naprawdę intrygujący i była zwyczajnie ciekawa tych kociąt, a wielu Łowców się powoli już starzało i jak tak dalej pójdzie, to za kilkadziesiąt księżyców zostanie tylko ona, Czosnek i Szczyt, bo Nowicjuszów na Łowców też nie było najwięcej, a ich treningi zdawały się iść tragicznie wolno. Złocista była stanowczo zbyt wygodnicka i leniwa, żeby chcieć walczyć o przetrwanie Plemienia tylko w trójkę; już wolała jakiś czas przemęczyć się z Nowicjuszem i zrobić z niego godnego Łowcę, niż ten scenariusz.
Czekała więc na Dęba o świcie przy wyjściu z obozu. Pojedyncze promienie wschodzącego niespiesznie słońca przebijały się zza zwiastujących opady śniegu chmur, na krótkie chwile oświetlając wnętrze Niedźwiedziej Groty.

_________________

Trening Potężnego Dęba Stawiającego Opór Burzy NpTGl5y

Czuł się nieco rozczarowany rozmową z Wieszczem, chociaż w pełni rozumiał jego stanowisko. Prawdopodobnie Wieszcz miał duże trudności z wyborem konkretnego kota, kiedy była spora konkurencja i postanowił po prostu strzelić, zdając się na swoją intuicję.
Kocurek długo nie mógł zasnąć, więc mruknął niechętnie, kiedy nastał świt. Nie dość, że nie wyspał się, to musiał jeszcze się widzieć z jakąś niezbyt znaną mu kotką. Nie chciało mu się iść na ten trening. Nie chciał być zwykłym, frajerskim łowcą - niech się na niego uczą koty słabe, bojące się ryzyka i ostrych wrażeń. Bardziej wolałby być strażnikiem, jak Blask. Jednak czy miał inne wyjście? Nie.
Wstał, przeciągnął się, po czym zjadł jakąś skromną mysz ze stosu i na szybko wygładził swoje futro, żeby porządnie się prezentować. Gdy zauważył futro swojej mistrzyni, widniejące przy wyjściu z obozu, podszedł do niej, spoglądając na nią spokojnie i ukrywając swą niechęć. Skinął powitalnie łbem.
– Dzień dobry, Jaszczurko Owinięta wokół Kamienia. – przywitał się uprzejmie, z wypowiedzeniem pełnego imienia mistrzyni. Tak, jak na porządnego kota przystało.

_________________

You'll remember me, when the west wind moves
Upon the fields of barley
You'll forget the sun in his jealous sky
As we walk in fields of gold...
✦
Many years have passed since those summer days
Among the f i e l d s of barley
You can tell the s u n in his jealous sky
When we walked in fields of gold...

Jaszczurka Owinięta wokół Kamienia

Złotofutra kocica była zaintrygowana reakcjami reszty miotu na wybór następcy Wieszcza, ale jednocześnie… jakby średnio ją to obchodziło w kontekście treningu; ot, to tylko kwestia wrodzonej ciekawości i chęci posiadania jak największej wiedzy na temat kotów w Plemieniu. Nie zamierzała jednak pytać, bo na treningu liczył się właśnie trening. Jeżeli ktoś chciał być Wieszczem, a nim nie został, wciąż miał rolę do wypełnienia, a akurat Jaszczurka była zdeterminowana, by szybko Dęba wytrenować.
– Dzień dobry… Potężny Dębie Stawiający Opór Burzy. Jaszczurka wystarczy – oznajmiła z lekkim uśmiechem. – Będziemy spotykać się codziennie, o różnych porach, o czym będę cię informować dzień przed, na razie przy wyjściu z obozu. Dzisiaj udamy się do Ślimaczych Drzew, gdzie zwyczajowo odbywają się treningi, i rozpoczniemy naukę polowania. Jak sądzisz, co jest podczas niego ważne?

_________________

Skinął łbem na słowa mistrzyni. Skoro było jej wygodniej, gdy zwracał się skróconą wersją imienia, to proszę bardzo. Następnie wysłuchał to, jak będą przebiegać jego treningi oraz co dzisiaj omówią. Nauka polowania od pierwszego dnia brzmiała dla niego świetnie, bo w ten sposób będzie mógł wcześniej zacząć szlifować swoje umiejętności łowieckie, zamiast marnować czas na omawianie znaków, świąt i innych pierdół. Kąciki jego pyska drgnęły lekko w uśmiechu, kiedy padło pytanie. Czas wykorzystać to, czego nauczył go Robak.
– Najważniejsze jest to, żeby pozostać niezauważonym przez zwierzynę, dlatego przy polowaniu podstawą jest pozycja łowiecka. Trzeba ugiąć łapy tak, żeby nie szurać brzuchem po ziemi, a ogon i łeb trzymać w jednej linii z grzbietem. – zaczął, po czym sam zademonstrował, uginając łapy i zrównując ogon i łeb z grzbietem. Sam grzbiet trzymał prosto, bez żadnych wygięć, a jego mięśnie były lekko spięte i gotowe na wszystko.
– Należy skradać się pod wiatr oraz uważać pod łapy, żeby zwierzyna cię nie wyczuła ani usłyszała. Trzeba też zwrócić uwagę na rodzaj zwierzyny, do której się skrada. Przy zającach i królikach należy ściszyć oddech, ponieważ mają wrażliwy słuch. Ptaki mają szczególnie uważne oczy, dlatego powinno się chować za elementami otoczenia, iść po łuku lub po prostu zastygać w miejscu co jakiś czas. Gady i gryzonie dobrze wyczuwają drgania podłoża, więc w ich przypadku przenosi się ciężar ciała na tylne łapy. – dokończył, wykładając całą wiedzę, jaką posiadał na temat skradania się do zwierzyny. Trochę tego było, ale sam schemat działania brzmiał bardzo prosto w porównaniu do walk, gdzie swoją taktykę musiało się dostosowywać do każdego przeciwnika, nawet, jeśli byli tego samego gatunku. Spojrzał pytająco na Jaszczurkę, czekając na jej komentarz.

_________________

You'll remember me, when the west wind moves
Upon the fields of barley
You'll forget the sun in his jealous sky
As we walk in fields of gold...
✦
Many years have passed since those summer days
Among the f i e l d s of barley
You can tell the s u n in his jealous sky
When we walked in fields of gold...

Jaszczurka Owinięta wokół Kamienia

Kocica słucha w ciszy, z neutralnym, skupionym wyrazem swojego zgrabnego pyszczka. Gdzieś na początku wypowiedzi swojego Nowicjusza skinęła lekko głową w stronę terenów i ruszyła w kierunku Ślimaczych Drzew, zgodnie z zapowiedzią.
– Bardzo dobrze – przyznaje zarówno na demonstrację pozycji, jak i ogół wypowiedzi Dęba. Jej głos był spokojny, opanowany; nie dawała po sobie poznać, czy jest zadowolona z jego wiedzy, czy jej zaimponował… raczej nie wyrażał żadnych emocji, ani pozytywnych, ani negatywnych. – Moja jedyna uwaga jest taka, że do gadów i gryzoni należy dodać również płazy… choć na razie, Porą Białych Zasp, żadnego nie spotkasz. Poza tym: szukając zwierzyny używasz wszystkich zmysłów. Nie musisz wówczas zachowywać zasad skradania się, ale poruszanie się pod wiatr na pewno ułatwia znalezienie czegokolwiek. Dodatkowo na polowania z Łowcami chodzą Strażnicy, trzymający się w pobliżu, ale na tyle daleko, by nie płoszyć zwierzyny – na naszym treningu w tej roli wystąpię ja, czuwając nad twoim bezpieczeństwem – dodała dodatkowe istotne rzeczy odnośnie szukania, skradania się czy w ogóle chodzenia na łowy. Obecność Strażników w pobliżu była wygodna i pozwalała na skupienie się na celu, jakim było upolowanie jak największej ilości zwierzyny. Niech ktoś inny martwi się o drapieżniki. – Kiedy już schwytasz zwierzę, musisz je zabić szybko i pewnie, bez zawahania. Większość kotów instynktownie wie, co robić: trzeba przytrzymać zwierzę, wgryźć się w jego szyję i przerwać rdzeń kręgowy. Po tym zakopujesz ciało i zapamiętujesz dane miejsce, by później wrócić, lub też, jeżeli jesteś głodny, w trakcie polowania możesz się posilić – pod warunkiem, że nie zaszkodzi to stosowi zwierzyny i Plemieniu. Jeżeli nie masz pytań, nie ma co tracić czasu; zapoluj. Kieruj się w tamtą stronę, w głąb naszych terenów – powiedziała po chwili, lekkim ruchem łapy wskazując w stronę Żabiej Doliny.

_________________

Dąb był nieco zaskoczony tym, z jakim spokojem go pochwaliła, jakby właśnie tego od niego się spodziewała. Nie wiedzieć czemu, ale oczekiwał od niej bardziej... emocjonalnej reakcji. Nie zamierzał jednak przejmować się taką błahostką, kiedy miał znacznie ważniejsze i ciekawsze rzeczy na głowie.
Później Jaszczurka zdecydowała się mu opowiedzieć o rzeczach, które są tak oczywiście, że sam mógłby się do nich domyślić, jak używanie wszystkich zmysłów na polowaniu, chodzenie ze strażnikami czy to, w jaki sposób ma zabić zwierzynę. Dąb ledwo powstrzymał się od przewrócenia oczami. No przecież nie był jakimś tępym kocięciem z pszczołami zamiast mózgu! Jedyne, co powstrzymywało go przed okazaniem niechęci to fakt, że był na treningu. Nie mógł pyskować na oczach swojej własnej mistrzyni, bo inaczej jego nauka się wydłuży albo - co gorsza - zostanie ukarany.
Gdy monolog łowczyni wreszcie dobiegł końca, Dąb skinął posłusznie łbem i ruszył we wskazanym przez nią kierunku. Chciał jeszcze zaspokoić ciekawość na temat polowania na drapieżne ptaki, ale to można zostawić na później. Tym bardziej, że teraz na pewno nie pozwoli mu na nich zapolować. Szedł sobie nieśpieszno pod wiatr, jednocześnie bacznie rozglądając się dookoła, węsząc i nasłuchując w nadziei, że szybko coś znajdzie.

_________________

You'll remember me, when the west wind moves
Upon the fields of barley
You'll forget the sun in his jealous sky
As we walk in fields of gold...
✦
Many years have passed since those summer days
Among the f i e l d s of barley
You can tell the s u n in his jealous sky
When we walked in fields of gold...

Jaszczurka Owinięta wokół Kamienia

Złocista Łowczyni pozostała na razie na swoim miejscu, kiedy Nowicjusz ruszył w głąb terenów w poszukiwaniu zwierzyny. Głosy zapewne spłoszyły to, co było w pobliżu, więc musiał kawałek się oddalić, ale po kilku minutach zauważył na śniegu drobniutkie ślady jakiegoś gryzonia, prowadzące w krzewy długość drzewa dalej. Zapach był świeży, ale nie mógł nic zobaczyć, przynajmniej na razie.

_________________

Dębowi ani trochę nie przeszkadzał fakt, że był obserwowany przez swoją mistrzynię. W końcu zdążył się do tego przyzwyczaić, póki w dzieciństwie ciągle go pilnowała matka.
Kiedy zauważył w śniegu jakieś ślady, pochylił łeb, aby dokładniej im się przyjrzeć. Wyglądały i pachniały całkiem świeżo, a same odciski przypominały łapy gryzoni. Sam zapach też był znajomy, bo nieraz miał z nim styczność, kiedy brał coś ze stosu zwierzyny. Mysz? Po chwili Dąb w końcu zdecydował się za nimi podążyć i ostrożnie podejść do krzewów, żeby sprawdzić, czy przypadkiem za nimi nie kryje się ten gryzoń.

_________________

You'll remember me, when the west wind moves
Upon the fields of barley
You'll forget the sun in his jealous sky
As we walk in fields of gold...
✦
Many years have passed since those summer days
Among the f i e l d s of barley
You can tell the s u n in his jealous sky
When we walked in fields of gold...

Jaszczurka Owinięta wokół Kamienia

Im bliżej krzewów, tym zapach stawał się silniejszy – jednak podchodząc do nich… Dąb zrobił to ot, tak po prostu, jakby spacerował, a nie podchodził właśnie do zwierzyny. Z krzewów w przeciwną stronę wyskoczyła więc niewielka mysz i rzuciła się do ucieczki, zaalarmowana głośnymi krokami Nowicjusza, jego zapachem i drżeniem ziemi.

_________________

Cofnął uszy, kiedy zauważył uciekającego gryzonia. Ugh, nie mógł uwierzyć, że w tak idiotyczny sposób spłoszył swoją pierwszą zwierzynę, ale cóż, chrzanić to. Kocurek natychmiast rzucił się za myszą w pogoń, przebierając łapami tak szybko, jak tylko mógł, po czym gdyby udało mu się wystarczająco zbliżyć, spróbował rzucić się na nią i zabić mocnym ugryzieniem w kark.

_________________

You'll remember me, when the west wind moves
Upon the fields of barley
You'll forget the sun in his jealous sky
As we walk in fields of gold...
✦
Many years have passed since those summer days
Among the f i e l d s of barley
You can tell the s u n in his jealous sky
When we walked in fields of gold...

Jaszczurka Owinięta wokół Kamienia

Zacisnął szczęki… albo i nie, bowiem w tej samej chwili, co Dąb wyskoczył na mysz, ta umknęła do jakiejś nory pod korzeniami drzewa – i tyle z polowania.

_________________

Burknął pod nosem, gdy mysz się schowała w jakiejś norze. No nic, znajdzie sobie jakąś inną. Rozejrzał się za sobą, próbując wypatrzeć mistrzynię, poruszając lekko końcówką ogona, ale nigdzie jej nie widział. Westchnął, po czym ruszył dalej w poszukiwaniu kolejnej zwierzyny. Starał się stąpać cicho i pod wiatr, jednocześnie rozglądając się, węsząc i nasłuchując, mając nadzieję, że zaraz znowu coś znajdzie.

_________________

You'll remember me, when the west wind moves
Upon the fields of barley
You'll forget the sun in his jealous sky
As we walk in fields of gold...
✦
Many years have passed since those summer days
Among the f i e l d s of barley
You can tell the s u n in his jealous sky
When we walked in fields of gold...

Jaszczurka Owinięta wokół Kamienia

Jaszczurka pozostawała ukryta, ale trzymała się w odpowiedniej odległości, by w razie zagrożenia dla Nowicjusza być w stanie mu pomóc; mogła też zauważyć, że polowanie mu nie poszło, skoro niczego nie zakopywał, ale i tak nie zbliżyła się do Dęba, chociaż ją korciło przerwanie tego i po prostu udanie się do Ślimaczych Drzew. Na razie jednak Nowicjusz musiał znaleźć nową zwierzynę, a trwało to dłuższą chwilę. W końcu jednak półtorej długości drzewa od niego wylądował wróbelek.

_________________

Na szczęście, po chwili poszukiwań jednak udało mu się znaleźć kolejną potencjalną ofiarę, tym razem w postaci wróbla. Miał nadzieję, że nie skończy się to ponowną porażką. Dąb ugiął łapy tak, żeby nie dotykać brzuchem podłoża, a ogon i łeb zrównał ze grzbietem, a następnie ruszył pod wiatr, starając się omijać wszystko, co mogłoby narobić hałasu. Skoro to był ptak, to też co jakiś czas zastygał w miejscu. Gdyby znalazł się wystarczająco blisko, spróbował skoczyć na swoją ofiarę z wysuniętymi pazurami, chcąc łapami przygnieść ją do ziemi, po czym uśmiercić ugryzieniem w kark.

_________________

You'll remember me, when the west wind moves
Upon the fields of barley
You'll forget the sun in his jealous sky
As we walk in fields of gold...
✦
Many years have passed since those summer days
Among the f i e l d s of barley
You can tell the s u n in his jealous sky
When we walked in fields of gold...

Jaszczurka Owinięta wokół Kamienia

Tym razem poszło lepiej… bo tym razem Dąb faktycznie się skradał. Wróbelek co prawda przemieścił się kilka kroków w poszukiwaniu pożywienia na śniegu, ale koniec końców Nowicjuszowi udało się do niego dotrzeć, przygnieść do ziemi i zabić, choć nie obyło się bez nieco zbyt dużej ilości krwi ptaka, tryskającej na pysk, szyję i łapy młodego kocura, jak i śnieg wokół. Samo miejsce uderzenia było dobre, to była jedynie kwestia braku wcześniejszego doświadczenia… ale miał pierwszą upolowaną w życiu zwierzynę na koncie. I lekki bałagan do posprzątania, ale to wciąż sukces.

_________________

Świetnie, jego pierwsza w życiu zwierzyna została upolowana! Musiał przyznać, że było to... całkiem przyjemne uczucie. To, jak ginęła z jego kłów i pazurów oraz sam fakt, że wreszcie przyniósł jakiś pożytek plemieniu dawał mu dużą satysfakcję. Jedynie zmarszczył lekko pysk, kiedy jego futro zostało upaćkane krwią. No nic, później się umyje. Oblizał się i rozejrzał za mistrzynią. Chciał, żeby ta do niego podeszła i oceniła jego pierwszą zdobycz.

_________________

You'll remember me, when the west wind moves
Upon the fields of barley
You'll forget the sun in his jealous sky
As we walk in fields of gold...
✦
Many years have passed since those summer days
Among the f i e l d s of barley
You can tell the s u n in his jealous sky
When we walked in fields of gold...

Jaszczurka Owinięta wokół Kamienia

Jaszczurka nie zamierzała wcale wychodzić i zbliżać się do Nowicjusza; chciała wszak zobaczyć, czy faktycznie przyswoił sobie wszystko, co związane z polowaniem… jednak patrząc na to, że Dąb stanął jak kołek, nie zakopał ptaka i się za nią rozglądał, najwyraźniej musiała wyjść z ukrycia. Westchnąwszy cicho, ruszyła w stronę Nowicjusza.
– Dobrze ci poszło, ale… czemu się właściwie zatrzymałeś? – spytała. Miał wszak polować, a polowanie dla Plemienia to nie złapanie jednego wróbelka i danie sobie spokoju. Spojrzenie Jaszczurki, tak samo neutralne, powędrowało w stronę uwalonych krwią części ciała Nowicjusza.

_________________

– Nie mówiłaś, ile zwierzyny mam upolować, więc na razie zatrzymałem się na jednej. – wyjaśnił spokojnie, zanim przeszedł do szybkiego wylizywania jednej ze swoich ubrudzonych krwią łap. Oczywiście, mógł sobie wykopać dół i iść dalej, ale po co, jeśli się później okaże, że miał upolować tylko jedną sztukę. To był trening, a nie samodzielne polowanie, więc musiał się kierować wymaganiami swojej mistrzyni.

_________________

You'll remember me, when the west wind moves
Upon the fields of barley
You'll forget the sun in his jealous sky
As we walk in fields of gold...
✦
Many years have passed since those summer days
Among the f i e l d s of barley
You can tell the s u n in his jealous sky
When we walked in fields of gold...

Jaszczurka Owinięta wokół Kamienia

– Jeżeli nie przerywam, oznacza to, że masz kontynuować i nie zaprzątać sobie mną głowy – odparła z lekkim uśmiechem, po czym oddaliła się od Nowicjusza.

_________________

Ah. Czyli że miał polować dopóki Jaszczurka sama mu nie przerwie. Ma to sens... W takim razie skinał jej łbem, po czym zakopał wróbla, szybko wylizał się z krwi i przykrył śniegiem pozostałe jej ślady. Gdy cały bałagan został w miarę posprzątany, po prostu ruszył dalej pod wiatr, zachowując ciszę oraz wytężając wszystkie swoje zmysły.

_________________

You'll remember me, when the west wind moves
Upon the fields of barley
You'll forget the sun in his jealous sky
As we walk in fields of gold...
✦
Many years have passed since those summer days
Among the f i e l d s of barley
You can tell the s u n in his jealous sky
When we walked in fields of gold...

Starlight