Trening medyczny Wieczornej Łapy

Motyli Blask też nie przepadał za mrozami, a tym bardziej nie wtedy, kiedy jeszcze napadało śniegu... ale prędzej czy później trzeba było poćwiczyć też zielarstwo w praktyce, a zbierać medykamenty trzeba było umieć w każdych warunkach, więc chyba nie miał zbyt dobrych wieści dla Wieczornej Łapy, jeśli chodziło akurat o siedzenie w cieple, heh. Na widok terminatorki uśmiechnął się lekko.
– Cześć, Roska! Dzisiaj na trochę wyjdziemy. Spróbujemy poszukać ziół, żebyś mogła nabierać w tym wprawy. Jest dość zimno, dlatego nie będziemy wychodzić na jakoś bardzo długo, a jak nie będziesz mogła nic znaleźć przez dłuższy czas, to najwyżej wrócimy do obozu, żebyśmy się przypadkiem nie zaziębili, ale wiesz, zioła warto umieć znajdować w każdych warunkach, nie? – rzucił, a jeśli Wieczorna Łapa nie protestowała, to ruszył w stronę wyjścia z lecznicy i dalej z obozu, kiwnięciem głowy dając jej znak, żeby szła za nim. – Pójdziemy w okolice Oka Gór, żeby porozglądać się na podmokłych terenach. Powinno się tam znaleźć trochę roślin, które mimo pory nie będą w jakoś bardzo złym stanie – powiedział. Do Oka Gór było trochę bliżej niż do Zimnej Toni, więc nie musieli iść tak daleko, a uznał, że tamtejsze medykamenty mogą im się przydać, dlatego szedł powoli właśnie w tamtym kierunku.

_________________

gubi myśli, słońce kończy bieg
już nie starcza tchu i potrzebuje snu
chyba położę się tu, obok ciebie

gwiazdy widać,
księżyc podniósł się

jak kometa na niebie miga nam świat
żyjemy tak mało lat i trochę ciebie mi brak
trochę ciebie mi brak, trochę ciebie mi...

– O! W taki mróz? – spytała zdziwiona, gdy tylko kocur zaczął mówić, zaraz jednak zdała sobie sprawę, jak głupie jest to pytanie. Przecież medyk musi zbierać zioła nawet w czasie Pory Nagich Drzew, zaraz więc wyszczerzyła się wesoło, słuchając dalszej części wypowiedzi Motyla. – Aha, w porządku. A tak z ciekawości, jest dużo roślin, których w ogóle nie da się zbierać Porą Nagich Drzew?

_________________

i won't let you get ill
i won't let you give in
'cause this life will only kill you if you let it
don't you let me get ill

– Całkiem sporo. Największy problem to jest z roślinami, które mają kwiaty albo owoce w takim okresie, że w porę Nagich Drzew zdążą już dawno przekwitnąć albo się zepsuć, ale te, z których zbiera się liście, korzenie, korę albo jakąś inną część da się zbierać prawie zawsze. Co prawda zbiory są mniejsze, kiedy robi się zimno, ale lepsze to niż nic – powiedział. Miał wielką nadzieję, że faktycznie uda im się cokolwiek zebrać i nie będzie z tym wielkiego problemu. W końcu dodatkowe medykamenty zawsze się przydadzą, a przede wszystkim chciał, żeby Wieczorna Łapa mogła nabierać wprawy.
Droga na obrane przez Motyli Blask miejsce minęła im spokojnie i bez większych fajerwerków, a kiedy dotarli, uśmiechnął się lekko do terminatorki.
– W porządku, to teraz wiesz, co robić, prawda? Jakbyś znalazła coś, co już znasz z poprzednich treningów, to możesz to zbierać od razu bez problemu, a jak natrafisz na coś nowego, to wołaj, od razu pogadamy o tym, co to za roślinka – dodał jeszcze, a jeśli Wieczorna Łapa nie miała żadnych pytań, to po prostu odesłał ją na poszukiwania ziół.

_________________

gubi myśli, słońce kończy bieg
już nie starcza tchu i potrzebuje snu
chyba położę się tu, obok ciebie

gwiazdy widać,
księżyc podniósł się

jak kometa na niebie miga nam świat
żyjemy tak mało lat i trochę ciebie mi brak
trochę ciebie mi brak, trochę ciebie mi...

– Mm! Rozumiem. To całe szczęście… co prawda u nas w składziku jest sporo różncyh rzeczy, ale pewnie byłby przypał, gdyby całą porę nie dało się nic zbierać = odpowiedziała, tuptając za mistrzem. Kiedy dotarli na miejsce, kotka pokiwała entuzjastycznie głową i po prostu ruszyła w jakimś losowym kierunku w poszukiwaniu medykamentów.

_________________

i won't let you get ill
i won't let you give in
'cause this life will only kill you if you let it
don't you let me get ill

Podczas gdy Wieczorna Łapa rozglądała się za swoim pierwszym medykamentem, Motyli Blask kręcił się w pobliżu, samemu trochę za czymś patrząc. Póki co medyk chwilowo nie miał szczęścia, bo patrzył po innych okolicach niż terminatorka, ale Roska mogła zauważyć coś nieco znajomego, o ile tylko kojarzyła jeszcze w ogóle swoją pierwszą wyprawę po medykamenty z Motylim Blaskiem. Nieopodal brzegu Oka Gór stało wysokie drzewo o krótkim, lekko pochyłym pniu, z którego wyrastały konary i cienkie gałęzie. Kora była ciemnoszara i popękana. Liście w większości dawno spadły już z drzewa, ale gdzieniegdzie znajdowały się jakieś bardzo pojedyncze, uschnięte i pozwijane przez panującą porę; były one wąskie, lancetowate i dość długie. Czy pamiętała, co to takiego albo chociaż kojarzyła, że można to było zbierać?

_________________

gubi myśli, słońce kończy bieg
już nie starcza tchu i potrzebuje snu
chyba położę się tu, obok ciebie

gwiazdy widać,
księżyc podniósł się

jak kometa na niebie miga nam świat
żyjemy tak mało lat i trochę ciebie mi brak
trochę ciebie mi brak, trochę ciebie mi...

Było okropecznie zimno, ale Roska nie mogła się na tym teraz skupiać – zamiast tego rozglądała się uważnie po okolicy, szukając ciekawych roślinek pomiędzy suchymi chwastami wystającymi ze śniegu. I… o, drzewo jakieś. Zmrużyła oczy. No, na pewno widziała kiedyś to drzewo, bo to była zwykła wierzba, fajnie. Tylko że nie była pewna, czy to takie drzewo „ot po prostu rośnie sobie w lesie” czy „to jest coś przydatnego dla medyków”… a jeśli to drugie, to co się zbiera? Korę? Liście? Hm! Dobra, no to może zróbmy tak… jeżeli bez wdrapywania się na drzewo można było zebrać kilka liści, które jeszcze nie spadły, to je zerwała, a do tego zerwała z drzewa kawałek kory. O.

_________________

i won't let you get ill
i won't let you give in
'cause this life will only kill you if you let it
don't you let me get ill

Roska zabrała się za zbieranie i szybko skończyła z dwoma listkami oraz dwoma kawałkami kory wierzby... i tak się akurat złożyło, że jeszcze zanim zdążyła to wszystko zapakować i ruszyć dalej, kątem oka dostrzegł ją Motyli Blask, który podszedł w tamtą stronę. Zbierali już kiedyś wierzbę, ale to było dość dawno temu, a poza tym wciąż miał parę rzeczy do dopowiedzenia.
– O, dobre znalezisko! Jakby co, to z wierzby zbiera się tylko korę, no i rośnie głównie przy rzekach i na wilgotnych terenach. Porą Nowych Liści kwitnie i ma bazie, więc wtedy w ogóle jeszcze łatwiej ją rozpoznać. Podana do przeżucia ma działanie przeciwzapalne, zbija gorączkę, uśmierza ból i zawroty głowy, leczy przeziębienia i ból stawów, można ją też stosować do leczenia nerwobóli i jako środek ułatwiający zasypianie, bo działa też uspokajająco – powiedział, tym samym uzupełniając jej wiedzę o tym medykamencie, a jeśli nie miała żadnych pytań, dał jej znać, że może wrócić do rozglądania się za ziołami i sam zaczął za nimi znowu patrzeć.

_________________

gubi myśli, słońce kończy bieg
już nie starcza tchu i potrzebuje snu
chyba położę się tu, obok ciebie

gwiazdy widać,
księżyc podniósł się

jak kometa na niebie miga nam świat
żyjemy tak mało lat i trochę ciebie mi brak
trochę ciebie mi brak, trochę ciebie mi...

Zbiory niewielkie, ale też nie spodziewała się za dużo. Już była gotowa znaleźć jakiś większy liść i zapakować swoje znaleziska, po czym ruszyć dalej, gdy usłyszała głos Motyla. A, korę… no, to bez większego żalu wyrzuciła listki, skoro nie dało się ich do niczego użyć, i pokiwała łebkiem na słowa kocura z uśmiechem na mordce. Następnie ruszyła dalej, no bo nie miała o co pytać, widząc drzewo, jego korę i liście na własne oczy, a do tego poznawszy jego zastosowanie i część, która się do czegoś przydawała!

_________________

i won't let you get ill
i won't let you give in
'cause this life will only kill you if you let it
don't you let me get ill

Tym razem musiała się porozglądać nieco dłużej, ale wkrótce jej uwagę mogła przykuć tym razem nieznajoma jej jeszcze roślinka. Była niewielka, właściwie to ledwo wystawała z ziemi i Wieczorna Łapa o mało by jej nie przeoczyła w śniegu dookoła. Roślina miała delikatną, nagą łodygę, gęsto ulistnioną na całej długości. Liście miała soczyście jasnozielone o okrągławym kształcie, czerwono kropkowane, do tego ułożone w charakterystyczny sposób – w jednej płaszczyźnie z łodygą. Nie były co prawda w idealnym stanie przez panującą porę Nagich Drzew, tak jak w ogóle cała roślinka, ale kto wie, może dało się z niej jeszcze coś pozyskać?

_________________

gubi myśli, słońce kończy bieg
już nie starcza tchu i potrzebuje snu
chyba położę się tu, obok ciebie

gwiazdy widać,
księżyc podniósł się

jak kometa na niebie miga nam świat
żyjemy tak mało lat i trochę ciebie mi brak
trochę ciebie mi brak, trochę ciebie mi...

Hm. Znalazła… no, całkiem ładną roślinkę, tak w sumie, bo miała ładne listki, ale nic jej nie świtało. Tym razem była pewna, że ani nie słyszała o tej roślinie, ani jej na oczy nie widziała… no, może jakąś część w składziku, ale nie skupiała się na niej, a Motyl raczej nic nie mówił. Potuptała więc po Motyla i jeśli go znalazła, to zaprowadziła go w miejsce, gdzie znalazła roślinkę.

_________________

i won't let you get ill
i won't let you give in
'cause this life will only kill you if you let it
don't you let me get ill

Motyli Blask był w pobliżu; początkowo planował rozglądać się za medykamentami kawałek dalej, ale ostatecznie wolał przyglądać się zmaganiom terminatorki i być w razie czego na wyciągnięcie łapy, żeby móc od razu uzupełnić jej wiedzę, dlatego kiedy po niego przyszła, od razu poszedł zaraz za nią, żeby zobaczyć tę roślinę. Na jej widok jego pyszczek rozjaśnił lekki uśmiech.
– O, to niezbyt często spotykane zioło: tojeść. Zbiera się liście, mają tylko jedno zastosowanie, ale ważne: leczą czarny kaszel. – Wspominał już o tojeści przy okazji omawiania chorób i miał jej trochę w składziku, ale niewiele, więc dobrze, że trochę jej się znalazło! Zawsze się przyda. – Rośnie na brzegach wód, w mokrych zaroślach i na wilgotnych polach. Dodatkowo w porę Zielonych Liści kwitnie, ma wtedy drobne, żółte kwiatki na krótkich szypułkach i o sercowato-jajowatych płatkach – opisał jeszcze, żeby miała całą potrzebną wiedzę na temat rośliny, a potem kiwnął zachęcająco głową w stronę rośliny na znak, że mogła się zabrać za zbieranie. Sam natomiast oddalił się trochę, żeby nad nią nie wisieć, jak zbierała.

_________________

gubi myśli, słońce kończy bieg
już nie starcza tchu i potrzebuje snu
chyba położę się tu, obok ciebie

gwiazdy widać,
księżyc podniósł się

jak kometa na niebie miga nam świat
żyjemy tak mało lat i trochę ciebie mi brak
trochę ciebie mi brak, trochę ciebie mi...

– O, to na czarny kaszel! Pamiętam – odezwała się odruchowo z uśmiechem na mordce, usłyszawszy nazwę medykamentu. Potem jednak nie przerywała mistrzowi. – Aha, w porządku – odpowiedziała, kiedy skończył, po czym odłożyła swoje zawiniątko z korą wierzby i zaczęła delikatnie zbierać liście, tak jak powiedział kocur.

_________________

i won't let you get ill
i won't let you give in
'cause this life will only kill you if you let it
don't you let me get ill

Zaczęła zbierać liście... ale roślinka była drobna, do tego panowała pora Nagich Drzew i ogólnie warunki nie były zbyt przyjemne, więc tylko trzy nadawały się jakkolwiek do leczenia. Niemniej, jakieś zbiory to lepsze niż żadne, a tym bardziej jeśli chodziło o takie rzadkie medykamenty, więc chyba nie miała na co narzekać! Pozostawało tylko zapakować dokładnie tojeść i mogła ruszać dalej.

_________________

gubi myśli, słońce kończy bieg
już nie starcza tchu i potrzebuje snu
chyba położę się tu, obok ciebie

gwiazdy widać,
księżyc podniósł się

jak kometa na niebie miga nam świat
żyjemy tak mało lat i trochę ciebie mi brak
trochę ciebie mi brak, trochę ciebie mi...

Ehhh… tylko trzy liście, no ale z drugiej strony, patrząc na stan tej rośliny… dobrze, że w ogóle dało się cokolwiek zebrać. No nic, trudno, przynajmniej nabywała doświadczenia! I przy okazji uczyła się, że Porą Nagich Drzew naprawdę jest ciężko o ziółka. Zawinęła listki tojeści z korą i ruszyła dalej, rozglądając się czujnie.

_________________

i won't let you get ill
i won't let you give in
'cause this life will only kill you if you let it
don't you let me get ill

Jakiś czas później w oczy mogła jej się rzucić kolejna roślina, też w nieco opłakanym stanie, ale przynajmniej większa. Roska znalazła byliny o szczeciniasto owłosionych łodygach posiadających kłącza. Łodyga tej rośliny wznosiła się pojedynczo i była silnie owłosiona. Liście wyrastały na ogonkach, do tego były długie i dość szerokie. Miały zieloną barwę i pojawiały się na nich nieznaczne jasnozielone plamki, a górna część ich powierzchni pokryta była szorstkimi, długimi szczecinkami. Co to takiego tym razem?

_________________

gubi myśli, słońce kończy bieg
już nie starcza tchu i potrzebuje snu
chyba położę się tu, obok ciebie

gwiazdy widać,
księżyc podniósł się

jak kometa na niebie miga nam świat
żyjemy tak mało lat i trochę ciebie mi brak
trochę ciebie mi brak, trochę ciebie mi...

Um. A cóż to? Nic jej nie mówiły te łodyżki i listki i plamki i w ogóle… no, to znowu zwróciła się do Motyla i pokazała mu ziółko, bo co miała zrobić.

_________________

i won't let you get ill
i won't let you give in
'cause this life will only kill you if you let it
don't you let me get ill

Motyli Blask służył z pomocą. Szybko rozpoznał, o co chodziło, a także że mieli trochę tego medykamentu w składziku, ale Roska nie miała z nim jeszcze za bardzo styczności, więc nie dziwił się, że go nie rozpoznawała.
– To miodunka. Lecznicze są, znowu, liście... poza białym i zielonym kaszlem nie leczą nic innego – powiedział słowem wstępu, a po chwili przerwy dodał: – Miodunki rosną w lasach i zaroślach, szczególnie tych nadrzecznych, ale i w ogóle nad wodą, a do tego lubią cień. Porą Nowych Liści ma kwiaty, dwubarwne, młodsze są różowoczerwone, a starsze czerwonofioletowe o rurkowatym kształcie. – Dopowiedział już wszystko, co miał dopowiedzieć, więc ponownie tylko kiwnął głową na znak, że to już wszystko i mogła przejść do zbierania, a sam nieco się oddalił.

_________________

gubi myśli, słońce kończy bieg
już nie starcza tchu i potrzebuje snu
chyba położę się tu, obok ciebie

gwiazdy widać,
księżyc podniósł się

jak kometa na niebie miga nam świat
żyjemy tak mało lat i trochę ciebie mi brak
trochę ciebie mi brak, trochę ciebie mi...

Miodunka… ta nazwa też brzmiała znajomo? Zaraz Motyli Blask jej zresztą rozjaśnił, czemu – biały i zielony kaszel, no tak. O, i mają jeszcze kwiatki – szkoda, że teraz nie mogła ich zobaczyć, bo brzmiały naprawdę ciekawie. Pokiwała głową i w skupieniu zaczęła zbierać listki.

_________________

i won't let you get ill
i won't let you give in
'cause this life will only kill you if you let it
don't you let me get ill

Tym razem terminatorce medyka dopisało więcej szczęścia: zebrała całe pięć listków miodunki. Może nie był to nie wiadomo jak zachwycający wynik, ale biorąc pod uwagę panującą porę, niezbyt wielkie doświadczenie Wieczornej Łapy i wszystko inne? Poszło jej wręcz znakomicie. Nie pozostawało więc robić nic innego, jak tylko iść dalej i korzystać z dobrej passy.

_________________

gubi myśli, słońce kończy bieg
już nie starcza tchu i potrzebuje snu
chyba położę się tu, obok ciebie

gwiazdy widać,
księżyc podniósł się

jak kometa na niebie miga nam świat
żyjemy tak mało lat i trochę ciebie mi brak
trochę ciebie mi brak, trochę ciebie mi...

O, dało się zebrać troszkę więcej! Uśmiechnęła się leciutko sama do siebie i w myślach podziękowała Gwiezdnym, że obdarzyli ją bardziej obfitym zbiorem. Znowu, schowała zebrane liście do pakunku i potuptała dalej.

_________________

i won't let you get ill
i won't let you give in
'cause this life will only kill you if you let it
don't you let me get ill

Starlight