Skinęła głową, odsuwając się od drzewa, by zrobić terminatorowi więcej miejsca. Samemu przysiadła na ziemi i obserwowała. W duchu prosiła, aby nie skończyło się to tak jak poprzednim razem i czekała. W milczeniu śledziła wzrokiem wspinającego się niebiesko-białego do najbliższej gałęzi. Podobnie jego zejście, które zakończyło się na szczęście bez paniki i upadku.
— Świetnie. Spróbuj może jeszcze...wejść na to drzewo? I się przejdziemy. — zaproponowała. Jedyną rzeczą, której syn Golcowej Gwiazdy jeszcze "nie wiedział", była to część granic, które musieli obejść. Potem, mogli powtarzać już co tylko chcieli aż do jego ceremonii.

- Jeszcze raz ughh.... daj mi moment. - odpowiedziałem i po chwili moje serce przestało tak walić. Nie chciałem wstawać, ale wiedziałem że nie ma co odwlekać... zaraz będzie z głowy! I ta głupia wspinaczka, i cały trening! Otrzymam imię od matki i wtedy... i wtedy właśnie nie wiem co. Huh. 
Wstałem i ponownie stanąłem przed drzewem wbijając się przednimi łapami. Chyba przez to że obiłem to samo przed chwilą stres był nieco mniejszy. Podciągnąłem się łapami wbijając tylnie i ponownie; tak samo wolno wspinałem się ku górze. Gdy już byłem dostatecznie blisko gałęzi sięgnąłem przednią łapą do niej i odepchnąłem się od pnia lądując na tej samej przeklętej gałęzi. Tak. Teraz obrocik i ponownie przyczepiamy się do pnia z głową skierowaną ku górze i powoli przebieramy łapami. Strasznie irytuje mnie zahaczanie pazurami o korę, ale bez nich to w ogóle bym się nie wspiął! 
Po chwili dotknąłem łapą ziemi i zszedłem. W KOŃCU. NIGDY WIĘCEJ WSPINACZKI. ZOSTAWIAM TO DLA WIEWIÓREK. Odetchnąłem z ulgą uśmiechając się jak debil do mojej mentorki. Po prostu czułem jakby moje całe życie się nagle odmieniło!
- No, szybko poszło, no nie? - zaśmiałem się z lekko drżącym głosem.

Oczywiście, że nie zamierzała pośpieszać Deszcza i dała mu czasu tyle ile potrzebował, by jeszcze raz się wspiąć. To nie tak, że nie wierzyła, że po tym jednym razie, gdzie nie zauważyła u niego cienia paniki; sobie nie poradzi w przyszłości. Po prostu chciała mieć pewność, że na pewno wszystko potrafi, a to tez było dodatkowym ćwiczeniem pogłębiającym jego wspinaczkowe umiejętności. W końcu im więcej razy coś się wykonuje, tym więcej jest się z tym obytym i przychodzi to z łatwością.
Gdy niebiesko-biały postawił ostatnie łapy na ziemi, uśmiechnęła się w jego kierunku. — Tak! Ale przede wszystkim wszystko wykonałeś dobrze. Chyba...nie było tak źle, co? — zapytała strzygąc uchem. — No dobrze, złap oddech i ruszajmy. Zostały nam ostatnie dwie granice do zobaczenia. Przy okazji powtórzymy sobie władzę w innych Klanach i...pewnie coś jeszcze. Chodź. — dodała i poderwała się na równe łapki, by ruszyć w kierunku Skraju Lasu. Gdy znaleźli się w ów miejscu to kierowali się w stronę Ciepłych Skałek, tak by wzdłuż granicy z Okiem Gór, dojść aż do Rysiego Gąszczu, skąd mogli już wracać do obozu, no, chyba że Deszczowa Łapa miał jakieś pytania. W międzyczasie porozmawiali o najważniejszych trójcach w rzece i gromie, być może porozmawiali również trochę o rangach, o Gwiezdnym Klanie i Miejscu Gdzie Brak Gwiazd, ale to co było najbardziej istotne mieli już za sobą. — Tym spotkaniem zakończyliśmy oficjalną część treningu, ale zanim nadejdzie czas twojej ceremonii, będziemy jeszcze powtarzać materiał do niej. — odpowiedziała z uśmiechem na mordce. I...to tyle! Koniec, tak bardzo upragniony koniec oficjalnej części treningu!