Zdziwił się i to bardzo. Znów, coś nie wyszło? Mruknął niezadowolony pod nosem i ruszył dalej. Wiatr wiał mu w pyszczek, a on chodził na ugiętych już teraz łapach tak aby na nic nie nadepnąć. Ogon zrównał z linią grzbietu. Może teraz o niczym nie zapomniał.

Nareszcie. No teraz nie mógł tego spartaczyć. Przeniósł ciężar ciała na tylne łapy i zaczął powoli się skradać (TYM RAZEM Z UGIĘTYMI ŁAPAMI) pilnując jak wieje wiatr i czy na nic na pewno nie nadepnie. Ogon miał zrównany z linią grzbietu. Gdy był dostatecznie blisko skoczył na ofiarę szybko ją zabijając.

chyba.

Zakopał ofiarę i dalej szedł przez las, już trochę powątpiewając czy cokolwiek jeszcze się ostało. 
Wiatr wiał mu w pyszczek, a on chodził na ugiętych łapach tak aby na nic nie nadepnąć. Ogon zrównał z linią grzbietu. 

Królik. Duże uszy gotowe na reakcję na jakikolwiek dźwięk. Dlatego kocur pamiętał o ściszeniu oddechu i wszystkich wcześniejszych zasadach - zrównał ogon z linią grzbietu oraz ugiął łapy, w taki sposób, aby nie szurał brzuchem po ziemi. Skradał się pod wiatr oraz uważał gdzie stawia łapy. No i gdy był już dość blisko skoczył z pazurami na biedne stworzonko szybko je zabijając. Zakopał królika i ruszył dalej w ciszy obserwując otoczenie.

Deszczowa Łapa nigdy wcześniej nie widział tak ciekawie umaszczonego ptaka! Może powinien wziąć ze sobą kilka piórek gdy już dojdzie z nim do obozu? Ale nie wyprzedzając faktów - kocur ponownie zgiął łapy patrząc na czym stąpa i zrównał ogon z linią grzbietu. Podchodził po łuku pilnując czy ptak go akurat nie zauważył i jeśli musiał zastygł w miejscu. Wiatr wiał mu w pyszczek.
Gdy był już dostatecznie blisko skoczył na ptaka zabijając go chwytem kłami za kark.

No i proszę! Praktyka czyni mistrza. Im więcej terminatorowi udało się złapać zwierzyny, tym bardziej przyzwyczajał swoje ciało do pozycji, a w jego głowie zapamiętywały się elementy postawy. Dowód? Kolejna i ostatnia zwierzyna, o którą poprosiła Słodka znalazła się w szczękach Deszczowej Łapy, wydając z siebie ostatnie tchnienie.

— No brawo! — mruknął głos niedaleko niebiesko-białego, a za kilka uderzeń serca ukazała się sylwetka jego mistrzyni. Z zadowoleniem spoglądała na swojego podopiecznego, uśmiechając się od jednego ucha do drugiego. — Myślę, że trochę zmęczyłeś się już tym lataniem za zwierzyną, więc wracajmy już do obozu, na dziś wystarczy. — odpowiedziała, po czym pomogła mu odszukać pozostałe zwierzyny oraz zabrać je, by następnie odłożyć je na stos. Również wtedy umówiła się z nim, że jeszcze przez pewien czas będą ćwiczyć, a następnie kiedy będzie gotowy przejdą do kolejnego zagadnienia.

Kocur spojrzał na mentorkę wypuszczając ostatnią ofiarę z pyska. Pokiwał twierdząco głową potwierdzając stwierdzenie mistrzyni... chyba pierwszy raz się aż tak zmęczył. No ale co się dziwić, całe dotychczasowe życie spędził smarkając w mech. Zebrał z kotką całą zwierzynę i odłożył ją na stos zabierając ze sobą trochę piórek z jarząbki - trochę upiększą mu legowisko do którego ostatkiem sił doczłapał aby paść ze zmęczenia. 

***

Czas mijał. Deszczowa Łapa powoli ogarniał technikę polowania, no i chyba po tak długim czasie zdołał ją pojąć. W sensie nie był do końca pewien czy sam by sobie poradził bo nie chodził nigdy samotnie poza obozem, aby coś go przypadkiem nie zjadło. 
Na szczęście Pora Nagich Drzew zaczynała odpuszczać, a przyroda znów budziła się do życia. Czy to był idealny czas na zaczęcie nowego tematu ze Słodkim Nektarem? Może tak... może nie. Syn przywódczyni nie chciał się narzucać proponując kolejny temat, jednakże z każdym księżycem coraz bardziej czuł że jest bezużyteczny dla klanu. 
Terminator usiadł przed wyjściem z obozu czekając na Słodki Nektar.

Trening Deszczowej Łapy szedł...opornie. Nawet bardzo i sama niebyła pewna gdzie leżał i w czym problem. Syn przywódczyni nie skarżył się na monotematyczność, ale jej również zaczęło to w pewnym momencie ciążyć, że cały czas robią jedno i...to samo. Kiedy nastała Pora Nowych Liści postawiła sprawę jasno. Koniec. Muszą ruszyć dalej, choćby niebiesko-biały w dalszym ciągu miał problem z polowaniem. Muszą iść naprzód, bo inaczej nie skończą tego treningu, zanim wybije mu pięćdziesiąt księżycy na karku. Koniec.
Kiedy dostrzegła go siedzącego przed wyjściem, uśmiechnęła się ciepło w jego stronę. — Witaj Deszczowa Łapo. Dzisiaj zajmiemy się czymś nowym. Postanowiłam, że planem na dziś będzie obejście dwóch granic. Porozmawiamy sobie nieco o Kodeksie, a na koniec powalczymy. Zgoda? — wyjaśniła pokrótce plan działania. Gdyby udało jej się zrealizować go w całości, następne dnie spędziliby na powtórkach, a na koniec obeszliby pozostałe dwie granice, dorobiliby resztę kodeksu i poświęciliby czas na wspinaczkę i gdyby Deszczowa Łapa jeszcze chciał, to i na naukę łowienia ryb. Jeżeli nie miał pytań, to zaczęła ich kierować na pierwszą z granic, czyli w kierunku Rysiego Gąszczu skąd zamierzała odbić na granicę z Klanem Rzeki.

- Uff... czyli doczekałem się!- pomyślał uśmiechając się do kotki. Powoli podniósł się cicho odkaszlując i ruszył u boku mentorki. - No to mogę w sumie zacząć... po pierwsze - Broń swojego Klanu, nawet kosztem swojego życia. Możesz zawierać przyjaźnie z kotami spoza Klanu, ale musisz pozostać lojalny wobec swojego Klanu, gdy spotkasz się w bitwie z przyjacielem. Po drugie - nie poluj i nie wkraczaj na tereny innego Klanu. - zrobił pauzę i spojrzał pytająco na wojowniczkę. Kodeks znał chyba idealnie więc mógł go nawet wyrecytować od razu.

Nie musiała nawet prosić, ażeby Deszczowa Łapa, zaraz, gdy tylko podniósł swój zadek z miejsca i ruszył wraz z nią; zaczął mówić o Kodeksie. Lekko zaskoczona słuchała z nieschodzącym z jej pyszczka uśmiechem dwóch pierwszych punktów kodeksu, które jak najbardziej powiedział poprawnie. Kiedy zrobił pauzę, postanowiła wykorzystać ten moment, by wtrącić również coś od siebie. — Bardzo dobrze. Pamiętasz, kiedyś na początku jeszcze jak uczyłeś się polowania mówiłam ci o punkcie z zachowaniem wobec zwierzyny, pamiętasz go? — zapytała najpierw, a po uzyskanej odpowiedzi, jeżeli była prawidłowa przytaknęła głową mówiąc "tak, właśnie tak". — Kolejnymi dwoma zaś są: punkt, który mówi nam, że starszyzna, kocięta, chorzy oraz ranni muszą zostać nakarmieni jako pierwsi, przed terminatorami i wojownikami. A terminatorzy ponadto nie mogą jeść bez pozwolenie dopóki wcześniej nie zapolują. Natomiast kolejny, piąty mówi nam, że kocię, aby zostało mianowane, musi osiągnąć co najmniej sześć księżyców. Jak myślisz idąc tym tropem, tak z życia klanowego wzięte, co może być kolejnym punktem? — zapytała. Gdyby tak spojrzeć, część punktów była jasna i łatwa i nawet taki najmłodszy klanowicz nie zdawał sobie sprawę (no, chyba że ktoś wcześniej mu o tym powiedział), że część zasad panujących w samym obozie, jak to, że kocię musi mieć co najmniej sześć księżyców, aby zostało mianowane, wzięło się właśnie z kodeksu; i już o tym wie. Deszczowa Łapa już trochę księzyców na karku miał i z pewnością zauważył pewne zależności.

-Zabijamy zwierzynę tylko po to aby się nią pożywić i powinniśmy dziękować Gwiezdnemu Klanowi za jego życie. - odpowiedział bez namysłu. Tak, to był czwarty punkt kodeksu. Po chwili kotka powiedziała treść kolejnego punktu i spytała terminatora jak połączyć kropki ze sobą. - Po mianowaniu na terminatora przychodzi mianowanie na wojownika i wtedy trzeba odbyć milczenie przez całą noc. A po zostaniu  wojownikiem można się dalej wspinać po szczeblach hierarchii. - stwierdził i przerwał aby spojrzeć na kotkę. Mógł wszystko sam powiedzie. no ale nie chciał aby kotka szła w milczeniu.

— Dokładnie. — odpowiedziała posyłając mu delikatny uśmiech. W międzyczasie wkraczali już na tereny Rysiego Gąszczu, więc niewiele dzieliło ich od granicy z Klanem Rzeki. — Zgadza się. Nowo mianowany wojownik, musi odbyć milczące czuwanie, czyli tak jak powiedziałeś. Następnie wojownik nie może zostać zastępcą, dopóki nie wytrenuje choćby jednego terminatora, a zastępca zostaje przywódcą klanu po śmierci poprzedniego lub gdy przywódca zrezygnuje z rangi. Myślę, że wszystko jest jasne. — dopowiedziała, po czym delikatnie jej wąsiki poruszyły się, gdy wynurzyli się zza Rysiego Gąszczu i trafili w pobliżu Zimnej Toni.
— No, to dotarliśmy do granicy z Klanem Rzeki. Myślę, że wiesz kto nosi u nich najważniejsze rangi, ale nie zaszkodzi, jeżeli mi opowiesz. — poleciła z uśmiechem i powoli ruszyła wzdłuż tej granicy w dół, w kierunku Bujnych Pałek i Barłogu.

Szczerze mówiąc kocur nie spodziewał się takiego pytania. W sumie zastanawiające było czy kotka zadała to pytanie aby sprawdzić pamięć terminatora czy jednak było to w materiale do przerobienia na treningu.
-Oh... umm to był to na pewno Krzywa Gwiazda, zastępcą był taki łaciaty szarawy kocur... Mknący Nurt. Tak. - odpowiedziałem po chwili namysłu. - Medyka zupełnie nie pamiętam. - pewnie dlatego że medycy rozmawiali sami ze sobą w trakcie zgromadzenia i nawet nie zwróciłem uwagi na to kto konkretnie mnie otacza. Było ich za dużo!

— Zgadza się. — odmruknęła, przytakując niebiesko-białemu głową z delikatnym wymalowanym na pyszczku uśmiechem. — Medykiem jest Poranna Zorza, która posiada dwóch terminatorów. Ryczącą oraz Psią Łapę. — wyjaśniła, a po kilku uderzeniach serca później, machnąwszy wprzódy ogonem, skierowała ich, gdy znaleźli się przy Zimnej Toni oraz zaraz obok Bujnych Pałek; w kierunku Podnóża Gór.
— Wróćmy teraz do Kodeksu. Na czym my to skończyliśmy...? Ah tak. Na zastępcy. Dobrze wiec kolejny punkt odnosi się również do tej rangi. Mianowicie "po śmierci lub rezygnacji zastępcy, nowy zastępca musi zostać wybrany przed górowaniem księżyca." Skoro jeszcze jesteśmy przy hierarchii to "słowo przywódcy jest prawem". — zaczęła, dając chwilkę Deszczowej Łapie na przetworzenie i zapamiętanie tych punktów. — Mamy również punkt dotyczący zgromadzenia. "Zgromadzenie wszystkich Klanów odbywa się w czasie pełni księżyca co 6 księżyców i w jego noc trwa rozejm. W tym czasie klany nie mogą ze sobą walczyć." Jest również zasada odnosząca się do granic, a brzmi ona tak. "Granice klanu muszą być sprawdzane i oznaczane każdego dnia. Przegoń każdego przekraczającego je kota." — kontynuowała przechodząc kolejno przez Barłóg, oraz niedaleko obozu. Umilkła również w tym momencie na chwilę, dając sobie czas do namysłu, a potem ni stąd, ni zowąd zapytała. — Czy wiesz kim jest pieszczoszek? I dlaczego w kodeksie również i o tym widnieje punkt? - "Wojownik odrzuca wygodne życie pieszczoszka".

Starałem się jak najbardziej skupić na tym co mówi moja mentorka, ale to wszystko co nas otaczało było zbyt piękne! Jeszcze ptaki które co jakiś czas się odzywały! Aż moje serducho zabiło szybciej! Uwielbiam Pore Nowych Liści! Tylko niech ziemia się trochę osuszy i nieco powietrze ociepli i będzie idealnie! 
- To samotnicy tylko żyjący przy dwónogach. - tak bynajmniej słyszałem z opowieści. - Widziałaś kiedyś dwónoga? - spytałem po dłuższej chwili. Podobno byli... inni. Gdy słyszałem ich opisy to nie chciało mi się wierzyć że coś takiego istnieje...