Sowia Gwiazda tego dnia udał się na patrol, wraz z Czarnostopym i Kijankowym Ogonem. Rozdzielił się z pozostałymi wojownikami i gdy oni poszli sprawdzić Mszar, ponieważ wyczuli jakiś stary ślad jakiegoś samotnika, młody przywódca ruszył dalej, w stronę granicy z Klanem Gromu. Do jego nosa od razu dotarły świeże oznaczenia zapachowe. Szybko jednak spostrzegł, że nie był to zapach oznaczeń, a faktycznego gromiaka, który obdrapywał jedno z drzew. I w dodatku ów gromiakiem był sam zastępca. Dymnofutry jeszcze nigdy nie miał okazji z nim porozmawiać i właściwie znał go tylko ze zgromadzeń oraz opowieści Wierzbowego Puchu. Postanowił więc wykorzystać tę okazję. Dobrze było w końcu znać kota, który w przyszłości najpewniej będzie rządził sąsiednim klanem.
- Dzień dobry, Konwaliowy Śnie. Samotny patrol? - zagadnął z przyjaznym uśmiechem na mordce, zbliżając się do granicy między terenami dwóch klanów.

Zielonooki nie miał rządzić klanem w przyszłości - rządził nim obecnie choć nie była to informacja powszechna. Rozżarzona Gwiazda zdawał się poświęcać klanowi jeszcze mniej czasu niż czynił to w przeszłości. Konwaliowy Sen wątpił by ten posiadał wiedzę dotyczącą obecnych wydarzeń dotyczących grupy której teoretycznie przewodził.
- Sowia Gwiazdo - przywitał się z rzeczniakiem. - Owszem. Widzę, że i ty zdecydowałeś się na podobną aktywność.

No, ich rozmowa nie rozpoczęła się zbyt ciekawie. Póki co, Sowia Gwiazda mógł wyciągnąć wniosek, że ocena Wierzbowego Puchu z przed kilkunastu księżyców odnośnie czarnofutrego była trafna. Rzeczywiście wyglądał na dość sztywnego, pomimo miłego, dla oka dymnego przywódcy, wyglądu. No ale nie ma co chuchać, w końcu rozmawiali pierwszy raz.
- Właściwie to nie. Oddzieliłem się od moich wojowników tylko na chwilę. Szczerze mówiąc, nie przepadam za samotnymi patrolami. W twoim przypadku jest inaczej, jak mniemam? - zapytał nadal zachowując ten sam spokojny uśmiech na ciemnym pysku.
- Czy w Klanie Gromu lub na granicach zmieniło się coś od ostatniego zgromadzenia? - było to raczej pytanie o charakterze grzecznościowym. Ot, zwykłe, "co słychać po drugiej stronie granicy?". Nie żadne podpytywanie o prywatne sprawy sąsiadów. Sowa chciał po prostu podtrzymać rozmowę, by trochę zapoznać się z zachowaniem gromowego zastępcy.

- Rozsądnie. To kwestia preferencji czy tego, jak oceniasz swą siłę, Sowia Gwiazdo? - rzekł zachowując cichy, zwyczajowy dla swej osoby ton głosu. - Owszem. Podejrzewam że jest to jedyna nierozsądna cecha mojej osoby.
Pojawienie się następnego pytania nie było niespodziewane - on sam pragnął zadać przywódcy rzeki podobne.
- Owszem. Członkiem naszego klanu przestał być Bociania Łapa wcześniej zwany Bocianim Klekotem. Przy spotkaniu go zalecałbym ostrożność - nie jest silny, kieruje się jednakże deluzjami co sprawia, że może być niebezpieczny.

Brew dymnego kocura drgnęła delikatnie na pytanie gromowego zastępcy. Czy Konwaliowy Sen właśnie zasugerował, że nie chce chodzić sam na patrole, bo nie wierzył w swoje siły? Tak dla Sowiej Gwiazdy brzmiało to pytanie. Miał tupet, jeśli rzeczywiście o to mu chodziło. Ale on nie zamierzał okazać swojej urazy. Owszem, niegdyś bał się wychodzić z obozu sam, po polowaniu, na którym spotkał psa, jednakże teraz była to przeszłość. I nawet jeśli przez dłuższy czas wolał wychodzić z obozu sam, to aktualnie wracał do zdrowia i wolał mieć jakieś towarzystwo, i to nie ze względu na swoja pewność siebie.
- Jestem bardzo społecznym stworzeniem - odparł ostatecznie, posyłając czarnofutremu kulturalny uśmiech.
Jego umysł szybko powędrował do wspomnianego przez zastępcę terminatora. Kot kierujący się deluzjami? Huh, czyżby został wygnany czy odszedł sam z siebie? Sowia Gwiazda skinął głową na to oświadczenie, poważniejąc.
- Dziękuję za ostrzeżenie. Dam znać patrolom by uważały. A można zapytać, czy ów kocur został z Klanu Gromu wygnany, czy może odszedł samoistnie? - dopytał, chcąc wiedzieć, z czym właściwie ma do czynienia. Bo jeśli po terenach Klanu Rzeki mógł się kręcić jakiś wygnaniec i to w dodatku nie do końca trzeźwy na umyśle, to wolałby o tym wiedzieć.

- Sądzę, że w ten sposób można określić również i moją osobę - odparł zgodnie z prawdą uznając, że złagodzi to zapewne nieco brzmienie jego poprzednich słów.
Uważnie obserwował swego wysokiego rozmówcę rad z jego odpowiedzi. Osobiście uważał że działania Rozżarzonej Gwiazdy - które osobiście określiłby brakiem działań - były postępowaniem zbyt łagodnym. Nadszedł czas, by on sam zajął się kwestią Bocianiej Łapy.
- Posiada status kota wygnanego - odparł zgodnie z prawdą. - Jest dużym kotem o złotych oczach i podobnej do twojej barwie futra poprzecinaną jednakże mniejszą niż twoja ilością bieli na szyi, brzuchu, piersi i palcach. Niewielkie białe plamy posiada również nosie i pysku.

W oczach Sowiej Gwiazdy przytaknięcie Konwaliowego Snu niezbyt złagodziło jego poprzednią, dwuznaczną wypowiedź. No, ale już trudno. Szkoda głowy by zawracać sobie myśli jednym, niefortunnym zdaniem. Bardziej zaciekawił go teraz temat Bocianiej Łapy, o którym mówił mu właśnie gromowy zastępca. Wchłonął opis wyglądu wygnańca, z delikatnym zmieszaniem ukrytym w duchu, przyjmując fakt, że ten był do niego z wyglądu podobny. Huh, w takim razie szczęście, że Konwaliowy Sen go z nim nie pomylił i nie wdali się w jakąś bójkę, bo mogłoby się to zakończyć niefortunnie.
- Yhm - przytaknął na wspomniany opis, kiwając przy tym lekko głową. - A z jakiego to powodu zdobył tytuł kota wygnanego? Wybacz mi, jeśli brzmię teraz na wścibskiego, jednak wolałby wiedzieć z czym, a raczej kim, mogę mieć doczynienia, w przypadku, gdyby Bociania Łapa naruszył tereny mojego klanu.

- Nie brzmisz, to logiczne postępowanie - odparł jedynie akceptując jednakże wyjaśnienia Sowiej Gwiazdy. Irytowało go że ze względu na upór Rozżarzonej Gwiazdy on sam nie mógł nosić tytułu przywódcy który od księżyców mu się należał. Rudofutry nie radził sobie z panowaniem nad klanem i od dawna to Konwaliowy Sen zarządzał grupą. - Odmówił pomocy rannej wojowniczce co skutkowało jej śmiercią, łamał zakazy nałożone na niego przeze mnie i przez Rozżarzoną Gwiazdę, okłamywał klanowe władze i podważał ich autorytet, ignorował dane mu szanse i napastował kotki - wyjaśnił niemalże cytując słowa przekazane klanowi przez ich przywódcę.

Poczuł wewnętrzną ulgę, gdy Konwaliowy Sen powiedział, że nie uważa jego pytań za wścibskie. Sowia Gwiazda nie chciał na takiego wyjść. Normalnie jakoś bardzo nie interesowało go życie innych kotów tak długo, jak ktoś nie poprosił o to zainteresowanie lub sprawa go nie dotyczyła. A teraz go dotyczyła. Jego i Klanu Rzeki.
Uważnie słuchał odpowiedzi czarnofutrego, a z każdym słowem jego oczy rozszerzały się coraz bardziej. Odmówienie pomocy? Doprowadzenie do czyjejś śmierci? Napastowanie kotek? Gwiezdny Klanie, ten Bociania Łapa naprawdę miał dużo na koncie. Spodziewał się raczej jednego, dużego przewinienia. Dobrze, że wpadł na kogoś kto mógł przekazać mu te wiadomości.
- Rozumiem - przytaknął ostatecznie z powagą. Już chciał powiedzieć coś więcej, gdy usłyszał w oddali stąpanie kroków i poczuł znajomy zapach. Odwrócił się, by spojrzeć za siebie przez ramię i od razu dojrzał długość drzewa od nich Czarnostopego, który stał i patrzył w ich stronę, jakby wymownie czekał na powrót Sowiej Gwiazdy.
- Muszę już znikać. Dziękuję za rozmowę i tę informację, Konwaliowy Śnie - zwrócił się do kocura z oficjalnym skinięciem głowy, choć na pysku miał delikatny, przyjazny uśmiech. Pożegnał się więc z zastępcą i wrócił do reszty Rzecznego patrolu, którym od razu przekazał informację zdobytą od Konwaliowego Snu.

//zt