Trening Kwiatu Rosnącego u Boku Rzeki

Ostatnia była Kwiat. Był już wczesny wieczór, a do jaskini wkroczyła Tafla u boku z Robakiem, którego dość szybko pożegnała i na moment przysiadła przy stosie, aby skubnąć jedną z mniejszych myszy. Odczuwała zmęczenie i głód, a żeby przypadkiem nie paść na ostatnim treningu dzisiejszego dnia - musiała coś zjeść! Po szybkim i niezwykle chaotycznym posiłku jak na Tafle, zakopała resztki, oblizała się i rozejrzała za kotką którą miała zgodnie z umową - zabrać na szkolenie.
Poszło dość sprawnie, Tafla szybko wyłapała Kwiat, podeszła do niej i podobnie jak wcześniej ze Szczytem i Robakiem, przywitała się. Niestety, teraz nieco krócej niż w przypadku dwójki kocurków, chociaż miała usprawiedliwienie: trzy, chociaż dość krótkie treningi jednego dnia były ciekawym i męczącym wyzwaniem! - Ruszajmy, po zmroku jest nieco mniej bezpiecznie niż w ciągu dnia, jednak będzie to dla ciebie ciekawy rodzaj lekcji, Kwiat! No, chodź nim nietoperze uwiją gniazda w naszych futerkach - mruknęła i żwawym krokiem wyprowadziła Kwiat z jaskini. Słońce leniwie zachodziło a świat powoli otulał się w szarawą pelerynę, gdy niebo mieniło się w kolorach różu, fioletu i pomarańczu.

Gdy zapadł wieczór w jaskini migotały promyki zachodzącego słońca. w tym czasie Kwiat rozglądała się cierpliwie w poszukiwaniu jej mistrzyni, po krótkim czasie poczuła dotknięcie na swoim barku - to była ona! Kwiat z podekscytowaniem tuptała łapami i słuchała uważnie starszej kotki, która dopiero do niej podeszła. - Tak! Nie mogę się doczekać by zobaczyć każdy zakamarek naszego terenu! - mruknęła z zadowoleniem i śpiesznie wyszła z jaskini. Gdy wyruszyły z obozu, Kwiat myślała tylko o jednym, czy ona też będzie taka jak jej mistrzyni?

- Cieszy mnie twój entuzjazm! - zamruczała wesoło kocica, a jej ogon widocznie uniósł się ku górze. I właśnie takich nowicjuszy było trzeba plemieniu - chętnych do nauki i gotowych do poznawania terenów, tradycji i reszty rzeczy. Niebieskie ślepia Łowczyni lekko się zmrużyły, a sama skręciła ku Ślimaczym Drzewom, by pokazać młodej Kwiat miejsce w którym od dzisiaj będą się spotykać i pobliski Żabi Staw.
- Chciałabyś porozmawiać o czymś konkretnym na samym początku? - miauknęła, lekko unosząc przy tym brew. - O, i jak masz jakieś pytania to wal śmiało! Jestem po to aby na nie odpowiedzieć, więc się nie krępuj. - dodała lekko i narzuconym, dość żwawym tempem truchtała w kierunku Ślimaczych Drzew tak jak to planowała przy wyjściu z jaskini.

Kotka zamruczała i poczuła się niezwykle bezpiecznie przy boku Tafli. Przyspieszyła by dotrzymać kroku mistrzyni i kicając usłyszała jak niektóre świerszcze już zaczynały grać a żaby kumkać.
- Chyba nie, choć zawsze ciekawiło mnie jak łapiecie ptaki? przecież są tak wysoko w górze! - Kwiat spojrzała na niebo w poszukiwaniu przelatujących ptaków merdając przy tym ogonem. Przez zapatrzenie musiała dogonić kocice, która ją wyprzedziła. Kotka uśmiechnęła się do Tafli i wyczekiwała na jej odpowiedź.

- Niektórzy łapią ptaki w locie czy na drzewach, ale zazwyczaj podchodzi się je gdy są na ziemi. - mruknęła Łowczyni i trzepnęła lekko ogonem, zerkając na młodą Kwiat z ciepłym uśmiechem. - Spokojnie, nauczę cię wszystkich sposobów, abyś mogła łapać ptaki w locie, na gałęziach i ziemi! Możemy w sumie zacząć dzisiejszy dzień od polowania. Wokół Ślimaczych Drzew do których zmierzamy jest pełno miejsc godnych na łowy, chociaż dzisiaj postawimy raczej na teorie i odrobinę praktyki. Zapolujesz jutro, jak będzie jasno, co ty na to? - stwierdziła kocica i nawet się trochę ożywiła. Nie miała nic przeciwko przerobienia teorii, a praktyki na następnym treningu. Zresztą, skoro młoda Kwiat była ciekawa, to Tafla chciała to wykorzystać.
Już chwile po tym znalazły się we wspomnianych Ślimaczych Drzewach, jednak Tafla nie zamierzała się zatrzymać. Szła dalej, aby dość do okolic Żabiego Stawu i aby zawrócić. Teraz, jak miały o czym rozmawiać, nie bała się ciszy. - Zatem, jak już wspomniałaś o polowaniu, to zaczniemy od najważniejszego: postawy! Jak myślisz, co jest potrzebne do podejścia ku zwierzynie aby nas nie zauważyła?

- Oooooh, to tak się je łapie... - odpowiedziała Kwiat po czym spojrzała ciekawsko na kocicę. - Tak! nie mogę się doczekać aż upoluje moją pierwszą zwierzynę! - podekscytowana mała kotka
zaczęła zataczać kółka wokół Tafli i brykać radośnie.
Obie kotki zaszły już daleko od obozu a nadal zmierzały do Ślimaczych Drzew, dla Kwiat był to niesamowity dystans ale nie narzekała, cieszyła się z każdej chwili treningu.
Gdy dotarły do miejsca docelowego, mistrzyni zadała pierwsze pytanie kotce. - Myślę, że żeby się nie przestraszyła trzeba się skradać, albo być bardzo szybkim! -

- Cieszy mnie twój entuzjazm! - zamruczała Łowczyni i uśmiechnęła się w kierunku brykającej Kwiat. Wieszcz obdarzył ją pilnymi i chętnymi do pracy nowicjuszami co było...Spełnieniem marzeń kocicy. Owszem, jakaś cząstka jej chciałaby kiedyś dostać trudniejszy sort aby przećwiczyć własny charakter i mieć jeszcze większą satysfakcje z wytrenowania kogoś takiego, ale...Niech te spokojne dni treningów z kotami chętnymi i pozytywnie do niej nastawionymi nie mijają za szybko. - Bardzo dobrze! Aby to osiągnąć potrzebna jest nam odpowiednia pozycja. Musimy ugiąć się na łapach, zrównać łeb z linią grzbietu i ogon również trzymać w miarę nisko. Brzuchem nie powinniśmy szurać po ziemi, a ciałem balansować tak by znajdować się pod wiatr. - gdy o tym powiedziała, w uderzenie serca znalazła się we wspomnianej pozycji i przeszła pare kroków, by po chwili wrócić do poprzedniej pozycji. - Spróbuj!

Kwiat uważnie wysłuchała mentorki po czym skierowała się w stronę wiatru. - Okej spróbuje -
powiedziała i przystąpiła do pokazanej pozycji jednak dłuższe jej utrzymywanie spowodowało zmęczenie u kotki. Po chwili postawiła pierwszy niepewny krok, zachwiała się lekko po czym przewróciła. Kwiat wstała więc i z lekkim wstydem na twarzy spojrzała się na Tafle - Było dobrze? - niepewnie zapytała.

Kotka obserwowała młodą nowicjuszkę gdy ta próbowała swoich sił w pozycji łowieckiej. Widziała jej niepewność w stawianych krokach, a gdy ta zachwiała się i upadła, Tafla lekko się skrzywiła; jednak nie z pogardą czy zawodem, a raczej zmartwieniem. Chwile poczekała aż Kwiat podniesie się z ziemi i na jej nieśmiałe pytanie, delikatnie trąciła ją ogonem w bok.
— Nie było źle. Jeszcze poczujesz się pewnie w tej pozycji, nie ma co się przejmować pierwszymi niepowodzeniami. Spróbujmy jeszcze raz, ale razem. — mruknęła ciepło i zachęciła koteczkę do kolejnej próby. Ugięła się na łapach, opuściła ogon i głowę na linie grzbietu, a łapy ugięła w rozkroku i robiła dwa, małe i lekkie kroczki. — Spróbuj iść w lekkim rozkroku aby lepiej utrzymać równowagę na ugiętych łapach. Nastrosz wąsiki, aby lepiej czuć podmuchy wiatru, pod który się ustawić. Nie przejmuj się na razie głośnością swoich kroków, najważniejsze jest abyś poruszała się na tyle sprawnie, na ile potrafisz. Spróbuj.

Starlight