- Owszem - odparł patrząc na roślinę wskazaną przez terminatorkę. - By wspiąć się na drzewo musisz ustawić się głową ku jego wierzchołkowi. Należy wbić pazury w korę by móc utrzymać swój ciężar ciała na pniu a następnie przemieszczać się ku obranemu przez siebie punktowi. By zejść z drzewa poruszać musisz się analogicznie, jednakże również i wtedy swą głowę skieruj ku koronie rośliny - wyjaśnił. - Wybierz stosowną w twojej opinii gałąź i użyj wiedzy, którą ci przekazałem, by się na nią dostać.
Za stosowne uznał powstrzymanie się o poleceniu jej także i zejścia z drzewa - uznał że warto będzie upewnić się, że potrafi poruszać i utrzymać się również na jego gałęzi.

– Oki doki – oznajmiła, opierając przednie łapy o pień drzewa i wbiła pazury w jego korę. Trzymało. No i hop - podskoczyła, tym razem dołączając również tylne łapy. Zaczęła się podciągać, ostrożnie kierując na wybraną przez siebie gałąź. W sumie to było nawet zabawne, czuła się jak dżdżownica.
W końcu dotarła do swojego celu - grubej gałęzi gdzieś w połowie wysokości. Przycisnęła konar jedną z przednich łap. Nawet nie drgnął. Ostrożnie i pomalutku odczepiła się od pnia i przeszła na gałąź, trzymając się jej powierzchni. Zrobiła kilka kroków w przód, chcąc zdobyć lepszy widok na jej mistrza na dole. Dostrzegając go machnęła mu ogonem, dając znać, że zadanie zostało wykonane.

Obserwował kotkę poruszającą się po drzewie stwierdzając, że w istocie wpina się na nie sprawniej niż podczas swej pierwszej próby czynił to Grzmiące Gardło.
- Zejdź z drzewa i podążaj za mną - polecił kotce niespiesznym krokiem kierując się ku zarośniętej tafli wody znajdującej się w pobliżu jednej z Gromowych granic. - Czy posiadasz jakieś pytania, Srebrna Łapo?
Żywił nadzieję że pogoda pozwoli im na przeprowadzenie patrolu wokół wszystkich granic Klanu Gromu.

– Okej! – wróciła do pnia drzewa, zahaczając się o nie jakby miała iść wyżej. Jednak kotka zaczęła powoli się spuszczać po drzewie. Szło jej to już mniej sprawnie niż wspinaczka. Cóż, może z czasem dostanie większej wprawy.
W końcu na bezpiecznej wysokości odczepiła się od kory, lądując na ziemi i otrzepując futerko. Gdy już sie ogarnęła to truchtem dogoniła kocura.
– Um, wspomniałeś tylko o tym jak rozpoznać zdrowe drzewo podczas pór, gdy są na nich liście – zaczęła, zrównując jej głowę z ramieniem Konwalii – A tak na przykład w Porze Nagich Drzew...to jak mam poznać stan drzewa? Znaczy...mogłabym podejść i sprawdzić korę, ale jakby mnie coś goniło to raczej nie miałabym na to czasu.

- Podczas Pory Nagich Drzew to rozróżnienie w istocie będzie trudniejsze do wykonania. Musisz obserwować stan pnia oraz gałęzi. Jak już mówiłem te wyglądające na spróchniałe lub zgniłe musisz wykluczyć - poinformował ją. - Treningi trwają określoną ilość czasu właśnie dlatego, byś mogła opanować tę umiejętność w stopniu na tyle zadowalającym, by móc przeprowadzić ocenę w możliwie najszybszym czasie.
Kontynuował niespieszną wędrówkę.
- Czy wiesz w jaki sposób należy oznaczać granice? - spytał się. Już wkrótce sposoby te mieli wykorzystać podczas patrolu.

– Dobra...rozumiem. Chyba... – Ech, najwyżej Srebrna Łapa będzie musiała nabrać wprawy w rozpoznawaniu stanu drzew. A akurat będzie na to zaraz idealna Pora.
Postawiła uszy na pytanie mistrza. No, kolejna rzecz, o której terminatorka w zasadzie nie myślała. Wiedziała, że trzeba oznaczać granice, ale jak? A tak w sumie...to nie słyszała gdzies o tym?
– Trzeba zostawić swój zapach...poocierać się o rzeczy, albo no... – przyciszyła nieco głos, speszona – siusiu.

- Istnieją trzy sposoby; wymieniłaś dwa z nich - ocieranie się i mikcję. Inną możliwość stanowi pozostawianie śladu zapachowego za pomocą pazurów - poinformował kotkę by następnie zatrzymać się na czas następnej swej wypowiedzi. Ich dzisiejszy dzień miał owocować długotrwałym używaniem głosu przez Gromowego zastępcę.
- Znajdujemy się w pobliżu akwenu zwanego Małym Okiem; znajduje się on za trzcinami gęsto porastającymi okolice. Wkrótce dotrzemy do granicy ziem naszego klanu. Kwestię granic i klanowych terenów poruszają dwa z punktów Kodeksu Wojownika: punkt drugi, którego pełne brzmienie to "Nie poluj i nie wkraczaj na tereny innego Klanu." oraz punkt jedenasty - "Granice klanu muszą być sprawdzane i oznaczane każdego dnia. Przegoń każdego przekraczającego je kota.

Rozejrzała się po okolicy. No całkiem ładnie przy tym Małym Oku.
Przy okazji kocur poruszył też temat kodeksu wojownika. W sumie jej to odpowiadało, wolała tak się go uczyć, spacerując, a nie wkuwac na pamięć poprzez nudne kazania.
– Druga, jedenasta...och, o jedenastej mówiliśmy przy okazji pierwszej, dziesiątej, czternastej i szesnastej! – przypomniała sobie.

Skinął głową i kontynuował ich wędrówkę w kierunku klanowej granicy. Czas ten, jeśli Srebrna Łapa nie przerwała ciszy, spędził milcząc. 
- Dotarliśmy do klanowej granicy - poinformował kotkę w momencie, w którym to uczynili. - Oznacz ją i pamiętaj, by dokonywać tego regularnie podczas naszego patrolu - polecił kotce. Żywił nadzieję że dzisiejszy dzień pozostanie dniem bezproblemowym.

Skinęła głową.
– Oki doki – i tymi słowami podeszła do jakiegoś krzaczka i się o niego chwilę poocierała. Dla pewności podskrobała go też pazurami zanim wróciła do kocura – Gdzie teraz?

Słysząc kolokwialne wypowiedzi kotki nie powstrzymał się od lekkiego wykrzywienia pyska. Nie takiego doboru słów oczekiwał od przyszłej wojowniczki. 
- Teraz podążymy wzdłuż klanowych granic byś mogła je poznać jednocześnie omawiając zagadnienia teoretyczne. Rozpoczniemy od nauczenia cię wszystkich punktów Kodeksu Wojownika w stosownej kolejności - oznajmił niespiesznym krokiem ruszając wzdłuż klanowej granicy. - Będę wymieniał cztery kolejne punkty, zaś po każdych czterech z nich otrzymasz czas na zadawanie pytań ich dotyczących. Punkt pierwszy. Broń swojego Klanu, nawet kosztem swojego życia. Możesz zawierać przyjaźnie z kotami spoza Klanu, ale musisz pozostać lojalny wobec swojego Klanu, gdy spotkasz się w bitwie z przyjacielem. Punkt drugi. Nie poluj i nie wkraczaj na tereny innego Klanu. Punkt trzeci. Starszyzna, kocięta, chorzy i ranni muszą zostać nakarmieni przed terminatorami i wojownikami. Terminatorzy nie mogą jeść bez pozwolenia, dopóki nie zapolują, by nakarmić starszyznę. Punkt czwarty. Zwierzyna jest zabijana tylko po to, by się nią pożywić. Podziękuj Gwiezdnemu Klanowi za jej życie.

Truchtała sobie za kocurem, słuchając jego wypowiedzi. Przy okazji pozwoliła sobie pooglądać okolicę. Zapewne o Porze Nowych Liści czy nawet Porze Zielonych Drzew było tu ładniej, ale urok nadal był.
Zasade pierwszą i drugą już znała, był to uż trzeci raz jak kocur wymienia te pierwszą zresztą. Trzecia i czwarta były całkiem łatwe do zapamiętania.
– Um, skoro terminatorzy nie mogą zjeść zanim nie nakarmią Klanu...to ja nie mogę jeść też? Bo polować jeszcze nie umiem... – dopytała.

Uważał, że regularnie powtarzanie zasad stanowi najlepszą metodę ich zapamiętywania. Srebrna Łapa będzie musiała niewątpliwie powtórzyć je jeszcze wielokrotnie. 
- Możesz. Zasada ta nie dotyczy cię do momentu w którym nie nauczysz się polować - poinformował kotkę. Gdyby reguły pozostawały zgodne z jej wyobrażeniami Srebrna Łapa zmarłaby z głodu na długo przed upolowaniem swej pierwszej zdobyczy. 
- Punkt piąty. Kocię musi mieć co najmniej sześć księżyców, by mogło zostać terminatorem. Punkt szósty. Nowo mianowany wojownik musi odbyć milczące czuwanie przez jedną noc po otrzymaniu swojego imienia wojownika. Punkt siódmy. Wojownik nie może zostać zastępcą, dopóki nie wytrenował choć jednego terminatora. Punkt ósmy. Zastępca zostaje przywódcą klanu gdy ten umiera lub rezygnuje z rangi.

Srebrna w dalszym ciągu podążała za swoim mistrzem, oglądając się dookoła. Dzisiejsza lekcja była zdecydowanie spokojniejsza i milsza, chodź niejeden kot nazwałby ją nudną.
- Sześć księżycy, milczenie, wytrenować terminatora, przywódcą gdy poprzedni umrze lub zrezygnuje…mhm! Zapamiętane - kotka powtórzyła sobie zasady na głos i skinęła głową, dając kocurowi znak żeby ten kontynuował.

Oznaczył klanową granicę by następnie wznowić ich patrol.
- Punkt dziewiąty. Po śmierci lub rezygnacji zastępcy, nowy zastępca musi zostać wybrany przed górowaniem księżyca. Punkt dziesiąty. Zgromadzenie wszystkich Klanów odbywa się w czasie pełni księżyca co sześć księżyców i w jego noc trwa rozejm. W tym czasie klany nie mogą ze sobą walczyć. Punkt jedenasty. Granice klanu muszą być sprawdzane i oznaczane każdego dnia. Przegoń każdego przekraczającego je kota. Punkt dwunasty. Wojownik nie może opuścić kocięcia w bólu lub niebezpieczeństwie, nawet jeśli jest to kocię z innego Klanu - oznajmił oczekując na ewentualne pytania ze strony srebrnofutrej terminatorki.

Srebrna z szacunku odwróciła wzrok gdy Konwalia znaczył granicę. Podczas dalszej drogi ponowanie powtórzyła zasady na głos, ażeby zapamiętać je lepiej. Zadowolona z siebie posłała mistrzowi uśmiech i skinęła głową.
- Wszystko jasne! Nie mam pytań - miauknęła, domyślając się, że Konwalia oczekuje na jakieś ewentualne pytania z jej strony.

- Punkt trzynasty. Słowo przywódcy jest prawem. Punkt czternasty. Honorowy wojownik nie musi zabijać innych, by wygrać swoje bitwy, chyba że jest to konieczne dla obrony własnej lub jeśli są to koty wyjęte spod Kodeksu Wojownika. Punkt piętnasty. Wojownik odrzuca wygodne życie pieszczoszka. Punkt szesnasty. Każdy Klan ma prawo być dumnym i niezależnym, ale w ciężkich czasach klany muszą zapomnieć o granicach i walczyć ramię w ramię, aby chronić siebie nawzajem. Każdy klan musi pomagać innym, aby żaden z nich nie upadł - wymienił ostatnie cztery zasady kodeksu. - Ostatnia z wymienionych przeze mnie zasad początkowo nie istniała w Kodeksie Wojownika; czy znasz historię która doprowadziła do jej wprowadzenia?
Podejrzewał, że mogła tę wiedzę posiadać - historie o pożarze, upadku klanu nieba oraz upadku klanu cienia znajdowały się wśród tych których zapomnienia klanowe koty starały się unikać.

- Punkt szesnasty - kotka zamyśliła się na chwilę. Sięgnęła pamięcią do historii, które opowiadali jej rodzice gdy była jeszcze małym bobkiem - Chodzi o pożar, przez który Klany musiały znaleźć nowe tereny? - przechyliła główkę. Nie lubiła tragizmu tej historii, więc jej pamięć wyparłaa większość szczegółów. Nadal jednak coś tam się jarzyło w jej móżdzku.
- Wtedy były cztery Klany, prawda? Wiem, że na nowych terenach początkowo był tylko Klan Gromu i Klan Wichru, ale Klan Rzeki później też się zebrał. Ten ostatni to, mmm…Klan Nocy? Nie, Klan Mroku…ach! Klan Cienia, prawda?

- Nie - oznajmił zawiedziony nieznajomością historii wykazywaną przez tę jego terminatorki. - Jest on związany z upadkiem Klanu Nieba który wydarzył się znacznie wcześniej od pożaru który zniszczył Klan Cienia i niemalże uczynił to samo z Klanem Rzeki.
A zatem skutki nieprzestrzegania Kodeksu Wojownika były dla kotów nie tyle, co widoczne, ale również i odczuwalne.
- Dotarliśmy do Pomornikowej Grani. W okolicy spotkać można liczne ptaki oraz gryzonie - oznajmił. - Stąpaj ostrożnie - oznajmił by następnie w ostrożny właśnie sposób pokonać odległość dzielącą go od podnóża grani do jej szczytu. Zważał na to by jego terminatorka zdołała uczynić podobnie w razie konieczności udzielając jej niezbędnych w tym celu wskazówek.
- W tym miejscu zatrzymamy się, byś mogła odpocząć - oznajmił naturalnie nie zamierzając przeznaczyć tego czasu jedynie na odpoczynek. Zamiast tego wskazał i opisał kotce wszystkie widoczne z Pomornikowej Grani klanowe tereny.

- Klan Nieba? - to był pierwszy raz kiedy kotka słyszała o takim czymś. Najwidoczniej zniknął on na tyle dawno, że historie o nim nie dotarły do Srebrnej. Jej uszy oklapły, zpeszona własną ignorancją - Mhm, teraz rozumiem.
Obejrzała się dookoła, zachwycając się widokami Pomornikowej Grani. Nawet nie zauważyła kiedy tylne łapki zaczęły ją boleć, więc była wdzięczna za przerwę. Z uwagą słuchała wypowiedzi Konwalii na temat gromowych terenów.