Oh, a więc teraz zając! Kolejna ciężka zdobycz. Ale skoro udało jej się upolować ptaka... to z zającem też da sobie radę, co nie?
Od razu po dostrzeżeniu go wyciszyła oddech i ugięła łapy aby być niezauważona ale również nie usłyszana. Wtedy zaczęła się skradać, powtarzając te same ruchy co wczesniej- wyrównanie ogona do linii grzbietu, sprawdzenie powietrza, obejście lekkim łukiem. Głównie skupiła się jednak na zachowaniu ciszy i na tym, aby stawiać łapy ostrożnie, nie nadepnąć na nic i nie szurać brzuchem po ziemi. Starała się być najciszej, jak się dało, i powoli zbliżała się do zająca.
Wtem postawiła kilka ostatnich, bezszelestnych kroków i wyskoczyła na zwierzę aby podobnie jak dwie wcześniejsze ofiary zatopić pazury w jego ciele.

Chociaż w ostatniej chwili zająć ją dostrzegł i już miał się rzucać do ucieczki, zareagował zbyt wolno. Zacharczał ostrzegawczo, szamotał się i nawet mocno kopnął Kasztanową Łapę prosto w dolną szczękę, aż poczuła zgrzyt własnych zębów, ale finalnie... przegrał i zwiotczał w szczękach terminatorki. Wykonała zadanie - teraz tylko odszukać Szerszenia, którego... ewidentnie nie było w pobliżu.

Ucieszona odsłoniła zęby kiedy poczuła cielsko zająca pod łapami, jednak ten zaczął się opierać i walczyć z powrotem. W pewnym momencie poczuła nawet kopnięcie, i rozwścieczona ugryzła go z całej siły w szyję, tym samym łamiąc jego kości w tym miejscu, a na ziemię spłynęło kilka kropel krwi. Kotka czekała aż ten zastygnie w miejscu po czym bez dalszego czekania wróciła po swoje dwie poprzednie zwierzyny. Ha, Szerszeniowi aż szczęka opadnie kiedy to zobaczy! Z pewnością ten nie spodziewa się teraz, że kotka rzeczywiście przyniesie mu trzy sztuki zwierzyny.
Kiedy zgarnęła wszystkie ofiary po kolei wróciła do miejsca, gdzie ten wcześniej był, i zmrużyła oczy kiedy dostrzegła, że szylkreta tu nie ma.
Fuknęła cicho po czym powąchała powietrze, co było ciężkie kiedy miała pysk pełen zwierzyny i jej zapachu, lecz w końcu jakoś wyłapała smród tamtego i ruszyła przed siebie, aby odnaleźć kocura. Wcale nie zdziwiloby jej, gdyby teraz leżał gdzieś na ziemii i "odpoczywał", dyszał i umierał czy coś. Nie ma to jak żywy i aktywny trening z mistrzem, eh?

Kocur co prawda odpoczywał, ale na pewno nie leżał i nie dyszał. Kasztanowa Łapa trochę się naszukała, bo kocur czekał aż łaskawie przyjdzie gdzieś... przy Połoninach, jak nie na ich skraju! Jak tylko ją zobaczył, uniósł jedynie brew i przeliczył upolowane piszczki. Były trzy, niech jej będzie.
- Brawo, już nie jesteś darmozjadem - mruknął. - A to granica przy Połoninach, niedaleko jest Podnóże Gór. Zaraz będziemy tam przechodzić i wracamy do obozu, woohoo - burknął bez entuzjazmu na który mogły wskazywać jego słowa. Podniósł się i ruszył we wcześniej wspomnianym kierunku, nie bardzo interesując się Kasztan i jej zapchanym pyskiem. Przynajmniej nie będzie niepotrzebnie komentować czy biadolić. Nie żeby to robiła od początku dzisiejszego treningu... Ale teraz Szerszeń miał przynajmniej pewność, że ma na tyle zapchany pysk, że nie musi się martwić niechcianymi komentarzami. Po przejściu wspomnianego kawałku granicy, kocur poprowadził Kasztan przez Mechowisko prosto do obozu, gdzie od niechcenia się pożegnał i... poszedł do legowiska.


Na następny trening, dwa wschody słońca po poprzednim, umówił się z nią w Rysim Gąszczu. Co im tam zostało? Walka? Wspinaczka? Ta, chyba tyle. Albo jeszcze jakaś granica? A nawet jeżeli, to akurat ją może zostawić na koniec. Ma już dość bawienia się w odpowiedzialnego wojownika, bo i tak średnio mu to wychodziło. Im szybciej pozbędzie się Kasztan, tym łatwiej będzie mu... w sumie to co? Gówno. Jak kotka przyszła, Szerszeń już na nią czekał.
- Zaczniemy od wspinaczki - oznajmił. - Później walka. Niech zgadnę, już doskonale ogarniasz teorie wspinaczki i opanowałaś ją do perfekcji, łącznie z praktyką? Aha i boli mnie gardło, więc nie będę dużo gadać, możesz świętować - mruknął leniwie, przyglądając się kocicy. Po ich ostatnim treningu, wcale nie byłby zdziwiony, gdyby ta oznajmiła mu, że wszystko umie i on jest skończonym kretynem, zakładając, że jest inaczej. Blehhhh co za irytujący babsztyl.

No i w końcu, znalazła go! Leżał se gdzieś daleko, i kiedy ta w końcu go znalazła była już poirytowana, więc nie przywitała go miłym wzrokiem. Musiała mocno powstrzymać się żeby nie wypuścić z pyska zwierzyny i nie odpyskować na jego komentarz. W zamian zignorowała go, nawet nie patrząc na niego kiedy coś tam jeszcze pieprzył, a potem po prostu ruszyła za nim do obozu. Pomimo, że poszło jej dzisiaj bardzo dobrze była wykończona ciągłym narzekaniem szylkreta i miała już dziś dość. Kiedy tylko dotarła do obozu odłożyła zdobycze i udała się do swojego legowiska i spędziła tam potem wiele następnych godzin. Uhhh, niech te treningi już się skończą.



---



No i znów następny trening. Jedynym, co teraz pocieszało Kasztan było to, że była już coraz bliżej końca. Na razie nie chciała nastawiać się na kończenie treningu, żeby w razie czego nie rozczarować się kiedy jednak będzie go przedłużać, więc po prostu cierpliwie czekała.
Spotkała się z kocurem i skinęła głową. Wspinaczka- nie powinno być ciężko, co nie? Co prawda nie znała zbyt wiele teorii, jak Szerszeń założył, ale wspinanie się z pewnością jest łatwiejsze niż polowanie. No a walka? Tu może być trochę ciężej, no ale da sobie radę, nieważne jak.
- nie, to mi możesz wytłumaczyć - odpowiedziała sucho na jego założenie, że to umie, tym samym ciesząc się że trochę pomęczy go przez bolące gardło. Hehe, a ma za swoje.
Spojrzała na niego wyczekująco, chcąc już wyjść i mieć to z głowy.

Ależ proszę bardzo, odpowiedziała tylko w myślach, nie okazując reakcji na jego skrzywienie.
Ruszyła za nim i mimo frustracji uważnie słuchała co po kolei należy zrobić a potem obserwowała jak ten wspina się, z cichą nadzieja, że być może stamtąd spadnie... skarciła się jednak w myślach i jedynie strzepnela końcówką ogona. Kiedy w końcu ten zlazł na dół i daj jej sygnał, ta również postanowiła spróbować.
Podeszła do drzewa i oparła się na tylnych łapach, przednie położyła na korze i wbiła pazury w niektóre miejsca aby sprawdzić, czy te dobrze się trzymają. W pewnym momencie poczuła, że jej szpony wbiły się wystarczająco głęboko, więc pozostawiła je w tym miejscu i wtedy wybiła się do góry, a następnie podciągnęła do góry, próbując zrobić to tak jak jej mistrz, aby następnie spróbować wyjść na tę samą gałąź.

Szerszeń obserwował Kasztan z dołu, gdy ta powoli podciągała się w stronę gałęzi, którą sam przed chwilą zajmował. Szło jej... no znośnie. Sam nie lepiej wchodził za pierwszym razem, a wtedy musiał to robić pod okiem Orzechowej Gwiazdy, czy tam Cienia. Kasztan miała szczęście, że kocur zdechł, bo najpewniej to on przejąłby jej trening i dostałaby po dupie. Szkoda, bo tak to Szerszeń musi się z nią męczyć.
— Jak się już doczołgasz do gałęzi, spróbuj zejść tak jak pokazałem! — miauknął, gdy kocica wciąż się wspinała. — Łbem w stronę korony, inaczej spadniesz na głupi ryj, aha no i złamiesz kręgosłup czy coś. No nie rób tak po prostu.

Kotka wspinała się dalej, będąc coraz bliżej gałęzi. W pewnym momencie usłyszała także komentarz tamtego.
-za to twoja morda jest piękna i cudowna- prychnęła cicho do siebie, na tyle cicho aby tamten tego nie usłyszał. Chociaż... Może i fajnie by było, gdyby usłyszał? Jakaś cząstka Kasztan chciała, aby tak się wydarzyło, no ale dobra, bez przesady. Jest tutaj żeby kontynuować trening a nie kłócić się z tym idiotą o byle co. Jakby nie patrzeć jest już dorosłą kocicą i czas trochę... ustawić sobie priorytety i to, czym powinna się przejmować a czym nie. A teraz priorytetem był trening.
Po chwili dotarła na gałąź i wyprostowała się na niej aby szybko obejrzeć teren dookoła. Nie było to jakoś bardzo wysoko, no bo w końcu ten leń Szerszeń nie wspiął by się nigdzie wyżej. Spojrzała na niego w dół po czym zaczęła schodzić tak, jak poinstruował- głową w górę, i jedynie zerkała w dół na pień i na to, gdzie daje łapy. Jeśli jej się to udało, w końcu wylądowała na ziemi i otrzepała futro po czym spojrzała wyczekujaco na mistrza. Co, może teraz w końcu będzie usatysfakcjonowany? Jak trzy zwierzyny mu nie starczyły... co musi zrobić żeby przestał narzekać?

Kocur po prostu od niechcenia patrzył, czy Kasztan przypadkiem nie spada z tego drzewa, a gdy zeszła i zaczęła przyglądać mu się wyczekująco, trzepnął delikatnie uchem i wzruszył barkami. Czego ona od niego oczekiwała? Jakiejś pochwały? Gratulacji, że sobie nie skręciła karku? Ta, ta, wielkie gratulacje, że nie jesteś kompletną łamagą i umiesz wykorzystywać mięśnie. Chyba po tym treningu poprosi Słodką Gwiazdę o dożywotnie pozwolenie na nietrenowanie terminatorów. W końcu tyle starszych wojowników tak zrobiło, to dlaczego nie on? Kasztan na pewno będzie chciała zgarniać co ciekawsze przypadki - mu to wisi i powiewa.
— Spróbuj jeszcze raz — polecił, wskazując nosem na inne drzewo. — Wejdź i zejdź. I przechodzimy do walki.

No więc zrobiła jak kazał, ignorując jego miny i widoczną niechęć. Podeszła do drzewa nieopodal i zrobiło to, co przedtem- najpierw sprawdziła je łapami, wbiła pazury tu i ówdzie, po czym w końcu wybiła się i kiedy była już na pniu pomogła sobie tylnymi łapami. W końcu wyszła na gałąź, pozostała na niej przez kilka uderzeń serca po czym zlazła na dół, głową do góry, ostrożnie stawiając łapy na pniu. Podeszła z powrotem do szylkreta i mentalnie już zaczęła przygotowywać się do walki.

Widząc, że kocica nie miała problemów ze wspinaczką, skinął delikatnie łbem i podniósł się jak tylko do niego podeszła. Nie bardzo miał ochotę na walkę, ale mus to mus. Bez tego nie mógł jej puścić dalej, chociaż najlepiej to by nakłamał Wierzbowemu Puchowi czy Słodkiej Gwieździe, że wszystko przerobili i tyle. Niestety, wolał pozałatwiać wszystko tak, by nikt się do niego nie przyczepił. Westchnął bezgłośnie i ponownie się odezwał.
— Teorie walki znasz, a same zasady są proste: zero pazurów, to tylko walka treningowa. Poza tym nie ma oszczędzania — mruknął w ramach szybkiego wprowadzenia i... nagle zamachnął się łapą, celując w prawy policzek kocicy z zamiarem dania jej solidnego policzka. Szykowała się na walkę? No to ją dostanie.

Kotka spięła się od razu kiedy ten zaczął mówić, szykując się na jego atak. I tak jak poprzednim razem, kiedy trenowali walkę- ten zaatakował nagle i bez ostrzeżenia. Kasztan od razu uchyliła łeb w celu uniknięcia ciosu, tym samym próbując odsuwając się na bok, skąd później będzie mogła mieć lepsze miejsce aby zaatakować tamtego.

Atak Szerszenia: krytyczny!
Unik Kasztan: udany!
Ostateczny atak Szerszenia: słaby!

Cóż, chociaż Kasztan zareagowała równie szybko, co Szerszeń zaatakował, nie uniknęła jego ataku w pełni. Kocur z impetem zamachnął się, jednak zamiast w policzek, trzepnął kocicę w ucho i z niezadowolonym syknięciem, ugiął się na łapach, gotowy do szarży - i tak też zrobił. Ruszył na Kasztan by z całym impetem wbiec i uderzyć ją barkiem w pierś, a tym samym zwalić z łap.

Jak się okazało nie uniknęła ataku całkowicie. Poczuła uderzenie w ucho i lekko odsłoniła zęby, zaraz potem jednak znów je schowała żeby ten nie zaczął się czepiać, że to walka na niby, żadnych pazurów i ble ble ble.
Kotka zdążyła jedynie obrócić głowę kiedy zobaczyła, że ten biegnie na nią. Choć wiedziała, że przez swoją masę i budowę ten pewnie rzeczywiście ją przewróci, postanowiła tym razem nie robić uniku a oddać mu atakiem.
Tak więc kiedy tylko zbliżył się do niej ta również z całej siły wyskoczyła na niego, próbując zatrzymać jego atak i przywalić go łapami do ziemi.

Atak Szerszenia: udany!
Atak Kasztan: słaby!

Tym razem Szerszeń miał więcej szczęścia. Szarża udała mu się na tyle dobrze, że praktycznie nijak nie odczuł kontrataku ze strony słabszej od niego Kasztan, którą za to solidnie trzepnął w pierś i odrzucił kawałek do tyłu - niestety, nie powalił, ale znacząco zachwiał. Zmniejszył się również dystans między nimi, co kocur zamierzał wykorzystać. Uniósł się na tylnych łapach i spróbował uderzyć łapami w barki kocicy, tym samym przygniatając do ziemi.

Ugh, no cholera! Mogła bardziej przemyśleć to że jego cielsko jednak będzie silniejsze i będzie mieć przewagę. Poczuła jak jest odrzucana do tyłu i zachwiała się na łapach, na co zmrużyła wściekle oczy.
Wtedy zobaczyła że ten znów próbuje ją zaatakować. Huh, a kiedy jej kolej, co?
Bez dalszego zwątpienia podniosła łapę wtedy, kiedy kocur był jeszcze w powietrzu i wycelowała w niego tak, aby z całej siły uderzyć go w ramię i wywrócić z równowagi, a tym samym uratować się od kolejnego ataku z góry.

Atak Szerszenia: słaby!
Atak Kasztan: krytyczny!

Złość dodała Kasztanowej Łapie nieco do ataku. Jednak to Szerszeń miał przewagę pierwszego ciosu - niestety, dość słabo wycelowanego. Kocur ledwo musnął barki terminatorki i zdążył jedynie cicho fuknąć, gdy Kasztan solidnie walnęła go w ramię i zmusiła by się odsunął. Stęknął krótko i delikatnie się wycofał, poruszając ramieniem by je nieco rozmasować. W przeciwieństwie do terminatorki, jego spojrzenie było... chłodne. Zmrużył oczy, ugiął się na łapach i... ponownie zaszarżował, tym razem głową, celując w jej pierś z takim samym zamiarem co wcześniej. Chciał ją powalić na ziemię i unieruchomić.

Z satysfakcją patrzyła jak tamten odsuwa się i rozluźnia zranione ramię. No, o to chodziło! Nareszcie ma jakąś przewagę! Ugięła łapy gdy znów ruszył na nią.
Kiedy był już wystarczająco blisko, nagle podniosła się na tylnych łapach, a następnie z całej siły uderzyła łapami w dół tak, aby przywalić do ziemi pędzący na nią łeb szylkretowego.