Opuścił zatem obóz niespiesznie kierując się ku Ciemnej Głuszy. Upewnił się, że córka Rozżarzonej Gwiazdy podąża za nim.
- Nasz trening zaczniemy od zasad, następnie zaś zajmiemy się nauką walki - rzekł, stwierdzając, że odpowiadało mu miano jego nowej terminatorki. - Dopóki nie nauczysz się walczyć w stopniu który uznam za zadowalający i nie poznasz klanowych granic nie opuszczaj obozu bez towarzystwa wojownika.
Nie zamierzał pozwolić by kolejny jego terminator zmarł ponieważ nie potrafił się obronić.

Kotka z uwagą słuchała słów mentora. Co prawda, walka była bardzo ważnym atutem wojownika i wolała się nauczyć jej szybciej, niż polowania.. więc nie sprzeciwiała się słowom starszego wojownika.
-W porządku - Odpowiedziała już otrzeźwiała z czasu mianowania. Emocje z niej opadły, więc i odpowiedzi niebieskiej terminatorki były spokojniejsze.
-A.. jaki efekt walki uznajesz za .. zadowalający? Chce wiedzieć, czego mam się spodziewać mniej więcej, bo z tego co słyszałam, jest tego sporo- Kotka zauważyła, chchcąc wiedzieć czego bedzie miala sie spodziewać od zastępcy swojego ojca. Nawet jeżeli sama Zjeżona Łapa uzna podany poziom Konwalii za niski, będzie prawodpodobnie prosić go, by nauczył jej więcej, niż sam tego wymagał na początku.

- Powiem ci, gdy dotrzesz do tego etapu - rzekł zgodnie z własną opinią. Na chwilę obecną nie zamierzał mówić Zjeżonej Łapie nic więcej. - Oczekuję od ciebie również punktualności i godnego reprezentowania naszego klanu. Czy te kwestie są dla ciebie zrozumiałe, Zjeżona Łapo?
Był wymagający jednakże wymagania te były uzasadnione. Rad był że Bociania Łapa który ich nie spełniał przestał być wojownikiem.
- Jakie informacje na temat Kodeksu Wojownika posiadasz? - spytał się terminatorki tym samym rozpoczynając oficjalną część ich treningu.

Spojrzała się krótko na Konwaliowy Sen. Westchnęła głęboko, gdy usłyszała, że nie otrzyma.. adekwatnej i chcianej odpowiedzi. Koteczka mimo to nie myślała o zmniejszeniu swojej motywacji do treningu. Była zmotywowana, by osiągnąc taki sam sukces, jak jej ojciec.. zostać przywódcą. Więc musiała ciężko pracować od samego początku.. W końcu, będąc pod skrzydłami Konwaliowego Snu, będzie to o wiele prostsze.
-.. A to nie jest podstawa?- Zapytała nieco zdezorientowana, spoglądając na pysk Konwaliowego Snu.. Bo czy to nie tak, że każdy wojownik musi mieć takie, a nie inne wymogi?
-No.. nawet jeżeli, tak. Zrozumiałe, Konwaliowy Snie. - Skinęła ze zrozumieniem do mentora, spoglądając na swoje łapy.
-Kodeksu? Oh, znam parę punktów na pamięć. Mama.. to znaczy, Tęczowa Chmura nam o nim mówiła razem z Rozżarzoną Gwiazdą.- Wyjaśniła, pośpiesznie przymykając oczy.
-Wiem, że nie możemy polować na obcych terenach, bo jest to zabronione. Że możemy zawierać przyjaźnie między klanowe, ale te nie mogą zachwiać mojej lojalności do Klanu Gromu.. w tym też mam chronić klan nawet za cenę własnego życia- Recytując tak, znów zwróciła wzrok na zastępce.
-Starsi i kocięta muszą zostać nakarmienie szybciej, przed terminatorami i wojownikami, czyli jemy dopiero na końcu- Dodała, zastanawiając się, czy o czymś nie zapomniała..
-O i pamiętam jeszcze jeden, akurat o tym mówiła nam Tęczowa Chmura. Że żaden wojownik nie może zostawić kocięcia na pastwę losu, nawet jeżeli jest to kocię innego klanu. Ma nakaz je chronić- Dodała. Więcej nie pamiętała, więc miała nadzieję, że Konwalia doceni chociaż tyle..

- Owszem, jednakże nie wszyscy uważają ją za oczywistą. Przykład stanowi Bociania Łapa, mój inny terminator, o sprawie którego twój ojciec opowiadał podczas dzisiejszej ceremonii - przypomniał nie zamierzając zignorować ostrzeżenia, które instynkt nakazywał mu przekazać kotce.
- Ich dokładne brzmienie jest inne, jednakże owszem, zachowałaś ogólne ich znaczenie - przyznał. - Czym jest sam kodeks?
Uznał, że by zacząć omawiać poszczególne punkty należy nauczyć kotkę podstaw.

Skinęła głową ze zrozumieniem. Słyszała o sprawie Bocianiej Łapy, z tego co wie.. wcześniej Bocianiego Klekotu, jednak nie zdawała sobie sprawy z tego co zrobił, prócz faktu, że rzekomo przyczynił się do śmierci jakiejś innej kotki.. co swoją drogą i tak było już gigantycznym wykroczeniem w świetle klanowego prawa!
-Tak, wiem.. mogę się domyślać. . Zresztą, nie był wart rangi wojownika, skoro nie stawił się nawet na ceremonię! W końcu większość powinna chociażby wyściubić łeb z legowisk, prawda?- Zamachnęła ogonem na boki, nieco jeżąc się na zadzie. Z pewnością to podburzyło nieco jej emocje, bo sama myśl o fakcie, że ktoś tak po prostu ignoruje drugiego kota ją po prostu.. denerwowała.
Uśmiechnęła się na przyznanie Konwalii, że zachowała znaczenie słów.. i o to chodziło!
-Kodeks? um..- Uśmiech.. bardzo szybko zniknął. Tego mama ani tata jej nie mówili! Chyba, że zapomniała, co było możliwe. Po paru chwilach ciszy jednak, zabrała głos.
-Rozumiem to tak, że kodeks jest zbiorem zasad.. nie, nie, nie zasad, praw, które obowiązują klanowe koty. Takie, które mają wnieść ogólny pokój wśród klanów, by koty nie wywoływały niepotrzebnych wojen. . dlatego samotnicze jednostki, koty wyjęte spod kodeksu, są tak problemowe dla klanów.- Powiedziała, delikatnie pochylając łeb. Nie wiedziała jak wyglądają, czy jak żyją samotnicy, jednak z tego co słyszała do wojowników, to nie każdy darzy je jakimś wielkim szacunkiem.

- Obawiam się, że niestawienie się na ceremonię ostatecznie jest najmniejszym z jego przewinień - rzekł. - Nie mogę ci zabronić nawiązywania z nim kontaktów, pozostań jednak ostrożna.
Uważnie wysłuchał wypowiedzi niebieskofutrej.
- Owszem - odrzekł zadowolony z odpowiedzi jakiej mu udzieliła. - Walki dotyczą cztery punkty kodeksu: pierwszy, dziesiąty, czternasty oraz szesnasty. Broń swojego Klanu, nawet kosztem swojego życia. Możesz zawierać przyjaźnie z kotami spoza Klanu, ale musisz pozostać lojalny wobec swojego Klanu, gdy spotkasz się w bitwie z przyjacielem. Zgromadzenie wszystkich Klanów odbywa się w czasie pełni księżyca co 6 księżyców i w jego noc trwa rozejm. W tym czasie klany nie mogą ze sobą walczyć. Honorowy wojownik nie musi zabijać innych, by wygrać swoje bitwy, chyba że jest to konieczne dla obrony własnej lub jeśli są to koty wyjęte spod Kodeksu Wojownika. Czy posiadasz jakieś pytania dotyczące tych zasad, Zjeżona Łapo?

Pokrecila delikatnie pyskiem
-Nie będę miała nawet zamiaru, Konwaliowy Śnie. Skoro ten kot przyczynił się do śmierci innego, bynajmniej w moim przekonaniu.. nie powinien mieć kontaktu z innymi.- Odpowiedziała dosyć pewnie. Bo w końcu.. jeżeli to ON był przyczyną tamtej wojowniczki, to znaczy, że nie będzie umiał uszanować innego kota w potrzebie.
-Nie mam do nich pytań. Zgadzam się z nimi i mam zamiar je szanować, Konwaliowy Śnie- Odparła dumnie z delikatnym uśmiechem posłanym w stronę starszego kocura.

- Nie tylko w twoim - rzekł. Gdyby udzielił pomocy Jeżynowemu Cierniowi kotka z pewnością nadal by żyła. Bocianiej Łapie nie można było ufać. - Jeśli zaś zauważysz, że opuszcza samodzielnie obóz lub zachowuje się niestosownie powiedz mi o tym. To moja prywatna prośba, nie zaś oficjalnie przydzielone ci zadanie.
Uznał, że jego słowa wymagają dodatkowego wyjaśnienia sytuacji i powstrzymał się od skrzywienia pyska gdy jego terminatorka użyła słowa "bynajmniej" w nieodpowiedni sposób. Był to czynnik, który zawsze uważał za drażniący.
- Przejdźmy zatem do kwestii odpowiedniej postawy. Podczas walki warto jest utrzymywać ugięte łapy i głowę pochyloną w celu osłonięcia gardła. Podczas ataku warto wykorzystywać swoje otoczenie oraz celować w czułe punkty na ciele kota - wyjaśnił. [B]- Czy wiesz które miejsca stanowią czułe punkty oraz w jaki sposób możesz wykorzystać to otoczenie?

Słuchała z uwagą, gdy Konwalia mówił o Bocianiej Łapie.
-W porządku. Jeżeli coś takiego zauważę, od razu się do ciebie zgłoszę- Nie myśląc za wiele, odpowiedziała na prośbę mentora. Chcąc bronić klan, mogła zacząć od tego, co w jej oczach było już i tak sporym zadaniem, nawet jeżeli była to prywatna prośba zastępcy.
Przeszli z drażniącego tematu, do głównego motywu treningowego. Kotka spojrzała na kocura, przystając na dłuższą chwilę w jednym miejscu.. uniosła łapę i dotknęła swojego gardła.
-Zakładam, Konwaliowy Śnie, że skoro wspomniałeś o gardle, to gardło jest jednym z czułych punktów- Zaczęła, gdy znów postawiła łapę na ziemi. -Chyba brzuch też jest takim.. czułym punktem- Dodała, doskakując do mistrza.
-Otoczenie? Nie.. chyba nie..- Wiedziała tylko jak wykorzystywać postury matek i innych kociaków podczas zabawy w wojne z wilkiem, jednak nie zmienia to faktu, że dopiero będzie zaczynać oswajać się z prawdziwym światem jaki ją otacza.

W odpowiedzi na słowa kotki skinął głową w wyrazie ich akceptacji. Nie spodziewał się, by mu odmówiła - to nie byłoby roztropne - jednakże słowne potwierdzenie tego faktu uznał za właściwe. Zdziwiło go natomiast że kotka nie spróbowała odgadnąć tych odpowiedzi na jego pytania których nie znała.
- Zacznę zatem od samych czułych punktów. Gardło i brzuch to istotnie czułe miejsca - po przerwaniu ciągłości skóry intensywnie krwawią - objaśnił. - Obrażenia zadane w nos i okolice pyska są bolesne, natomiast w oczy - obficie krwawią zasłaniając pole widzenia lub też niszczą oczy doprowadzając do całkowitej utraty wzroku co pozwoli ci uzyskać znaczną przewagę nad wrogiem. Zranienie nosa dodatkowo pogarsza zmysł węchu - rzekł. - Jeśli twój wróg odniesie rany w pachwiny jego swoboda ruchu i możliwości ataku ulegną znacznemu pogorszeniu zaś uszkodzenie ogona lub nawet całkowita jego utrata zaburzają uczucie równowagi. Może zaburzyć je również odpowiednio silny cios w głowę doprowadzając do utraty przytomności - stwierdził. - Do utraty przytomności doprowadzić może również znaczna utrata krwi. Jeśli nikt nie zaatakuje ran - kot umrze tak, jak stało się to z Jeżynowym Cierniem.

Kotka słuchajac tak słów kocura, pomyślała o pewnym ruchu. Nie chcąc mu przerywać, poczekała aż skończy mówić.
-Konwaliowy Śnie?- Zaczęła. -Czy ktoś próbował atakować w.. czoło kota, bądź nad jego oczy?- Zapytała z początku, dopiero po chwili kontynuując.
-Bo jeżeli mówisz, że pysk również jest w jakiejś części słabym punktem kota, to w takim wypadku atak w czoło czy nad oczy napastnika mogłoby go zmylić. Zestresować, że może stracić wzrok i również pogorszyć wizje.. z tego co rozumiem, to też mogłoby działać. Zestresowany kot nie myśli racjonalnie, więc jeżeli ja byłabym pewna gdzie uderzyłam, a wróg nie byłby pewny gdzie otrzymał atak, miałabym również przewagę, tak?- Zaczęła. . Kotka też słyszała, że kocur ciągle przetacza temat Jeżynowego Ciernia. Nie wiedziała, czy mogła o to pytać, jednak ciekawość wzięła górę.
-I jeszcze jedno..- Dodała, już odwracając zielone oczy od czarnego kocura.
-Jeżynowy Cierń była dla ciebie ważna? - Zapytała, nieco ściszonym głosem. Nie było w nim słychać żalu, a czystą ciekawość.
-Nie, abym była wścibska oczywiście! Jednak widziałam, jak bardzo chciałeś ukarać Bocianią Łapę.. To jak stoisz na straży tego, by ten otrzymał swoją karę.- Dodała nieco zmieszana. Nie była długo na tym świecie. Nie znała Jeżynowego Ciernia, ani nie znała relacji tych trzech kotów, jednak po zachowaniu zastępcy, nawet po tak krótkim czasie mogła stwierdzić, że albo był bardzo konsekwentnym kotem, albo Jeżynowy Cierń znaczyła dla niego tak wiele, że chce zrobic wszystko, by zdegradowany wojownik otrzymał należytą karę, a obie wersje wydarzeń mogą być tak samo możliwe.

- Jeśli pytasz się o kogoś kiedykolwiek w historii - z pewnością, osobiście jednakże nie podjąłem takiej próby - oznajmił. - Krew, jeśli spłynie na oczy może zapewne ograniczyć pole widzenia ostatecznie jednak zaatakowanie oczu jest znacznie bardziej efektywnym wyborem.
Osobiście nie rozumiał dlaczego kotka wolałaby zaatakować właśnie czoło kiedy posiadała możliwość dożywotniego pozbawienia wroga wzroku.
- Tak - odparł. - Konieczność otrzymania kary przez Bocianią Łapę jest jednakże od tej kwestii niezależna.
Działał wszak dla dobra klanu, nie zaś z pobudek osobistych.

-W porządku.. zapamiętam.- Odpowiedziała. Nie rozumiała, dlaczego Konwaliowy Sen uparł się na atak oczu. Zrozumiałe jest dla Zjeżonej Łapy, że atak pazurami po oczach może pozbawić drugiego kota wzroku.. jednak kotka przywołała w tamtej chwili do siebie słowa kodeksu, może nie konkretnie brzmiące w ten sposób. Nie chciała atakować tak, by kot zaznał śmierć, a raczej wywołać u niego strach i skutecznie przegonić od swojej osoby, zadając jak największe, obszarowe obrażenia, ale malo zagrażające zdrowiu. Kochała walkę, ale na tym etapie nie umiała stwierdzić, czy jej postanowienia długo się utrzymają i czy inni wojownicy, i uczniowie, nie będą chcieli skrzywdzić jej tak, jak mówi o tym Konwaliowy Sen, czyli wydłubać jej oczu i doprowadzić do kalectwa.
Czyli był strasznie konsekwentny. Pokrecila głową ze zrozumieniem, nie mówiąc już nic. Milczała niemalże przez cały czas, jedynie posyłając starszemu kocurowi krótkie, zrozumiałe spojrzenia.

- Inną przydatną w walce strategią jest markowanie ciosów - wykonujesz ruch sugerujący przeciwnikowi sugerujący zamiar ataku na dany punkt jego ciała by ostatecznie zaatakować inny - rzekł. - Takie zachowanie może pozwolić ci go zaskoczyć i zwiększa szanse na powodzenie ataku.
To zmniejszało się wraz z doświadczeniem przeciwnika. Zjeżona Łapa takowego nie posiadała.
- Pozostaje zatem kwestia wykorzystania elementów otoczenia - oznajmił. - Możesz umieścić piach, śnieg i podobne im elementy podłoża w celu tymczasowego ograniczenia zmysłu wzroku przeciwnika; możesz wykorzystać chociażby drzewa by atakować z zaskoczenia. Oślepić wroga możesz również ustawiając się tak, by słońce świeciło wprost jego oczy. W tym zakresie ograniczają cię przede wszystkim twoja własna kreatywność i doświadczenie.

Kotka słuchała, jednak nie do końca tak naprawdę rozumiała.
-Ale co w przypadku, gdy przeciwnik wykona to samo na mnie? Skąd będę miała wiedzieć, że chcąc wykonać atak, ten nie zrobi tego samego i oboje się miniemy? Albo co gorsza, uderzymy w takie punkty, że oboje zderzymy się głowami?- Może i zadawała głupie pytania, ale w końcu miała możliwość pytać o jak największą ilość rzeczy. Kotka łaknęła coraz więcej i więcej z treningu na trening, więc Konwalia nijak mógł temu zaradzić.
-Hm.. Czyli, jeżeli nauczę się wspinać.. myśląc, jak ktoś, kto chce zranić, zabić, a nie przegonić, gdybym dobrze wyskoczyła z wysokiego drzewa, mogłabym połamać kotu kręgosłup? W dodatku na śniegu, mógłby dodatkowo się połamać?- Zapytała krzywiąc się nieco na tę myśl.. A konwalia znowu ze swoim ograniczeniem wzroku! Jeż pomyślała, czy ten nawet nie ma żadnego upodobania w oczach.. ale mniejsza. Kotka spojrzała na zastępce swojego ojca dosyć pytająco. Nie wiedziała, jak ma wykorzystać poszczególne czynniki, jednak mogła się domyślać, że duża większość wciąż skłaniała się do skrzywdzenia przeciwnika, a nie pokojowych rozwiązań.

- Sytuacja w której miniecie się oboje nie niesie za sobą bezpośrednich konsekwencji, a zatem nie stanie się nic. Musisz oceniać silne strony przeciwnika i, jeśli jest od ciebie silniejszy, unikać zderzeń z jego osobą - stwierdził. Pytania kotki były nietypowe; nie wszystkie z nich nazwać mógł roztropnymi.
- Nie - rzekł. - Skok z zbyt dużej wysokości mógłby w dodatku skutkować złamaniem twoich przednich łap lub żuchwy. W moim mniemaniu najlepszą obroną przed przeciwnikiem o podobnych umiejętnościach lub słabszym jest atak, podczas walki jednakże należy zachować rozsądność. Jeśli popełnisz błąd, Zjeżona Łapo, może kosztować cię on życie.
[B]-

Przytaknęła. Pewnie jeszcze w przyszłości nauczy się "oceniać" przeciwnika i tym uda jej sie wybrać w walce. Nie odpowiedziała jednak na pierwszą odpowiedź, a wolała ją przemyśleć w swoich myślach, dla siebie. . Wzmianka Konwaliowego Snu o stracie życia, gdy tylko popełni jakiś błąd, nie był dla niej zbyt pocieszny, jednak z pewnością motywujący.
-A gdy stanę do walki z członkiem Klanu Rzeki? Co, jak zostane zmuszona do walki w wodzie, jak się zachować?- Mogła się domyślać, że zastępca może nie znać na to odpowiedzi, jednak wolała mieć nadzieję. Walka na obcych dla siebie warunkach, mogła być niezwykle ciężka, zwłaszcza, że raczej nie pływanie, a wspinaczka jest silną stroną Gromowych kotów.

Następne pytanie kotki również uznał za zdecydowanie nietypowe jednakże w tym wypadku jej obawy uznać można było za bardziej uzasadnione.
- Nie graniczymy bezpośrednio z żadnym obszarem wodnym, naszą granicę z Klanem Rzeki stanowi zaś suchy ląd - odparł zgodnie z prawdą. - Jeśli zatem nie będziesz opuszczać klanowych terenów obawy te są bezzasadne.
On sam nigdy nie pływał choć z pewnością chciał się tego nauczyć. Podejrzewał, że walka i pływanie jednocześnie nie były możliwe zaś opuszczenie płytkiego poziomu wody nie wydawało się być nadmiernie skomplikowane.

Skrzywiła się na wmiankę o tym, że obawy są bezzasadne.. oczywiście, że były uzasadnione! Kotka cicho tylko westchnęła, nie odpowiadając na to. W jej głowie natomiast zaczęły kłębić się myśli. Sama zaczęła obmyślać to, jak mogłaby pokonać wojownika w wodzie, sama nie umiejąc zbytnio odnaleźć się w wodzie. W pewnym momencie do głowy wpadł jej jednak pomysł.. a jakby pokonać go jego własną bronią.
-Konwaliowy Śnie? A opowiesz mi może, o najlepszych technikach powalenia przeciwnika?- Wyrwała nagle, gdy jej oczy znowu błysnęły ciekawością.
-Bo.. jeżeli już ocenie swoje możliwości, że dałabym radę stoczyć takową bitwę, to co, jeżeli będę chciała go obezwładnić i.. dobić. Powalić i zranić w krtań?- Zapytała. Z pytania na pytanie, z odpowiedzi na odpowiedzieć, możliwe, że z treningu na trening zacznie myśleć jak Konwaliowy Sen, o unicestfieniu zagrożenia, a nie pobłażliwemu klepaniu go po głowie.