Ciasny Kąt

Ciasny Kąt to dawne legowisko Jeżynowego Ciernia. Znajduje się w niższej partii obozu, a dokładniej w jednej ze ścian - to płytka jama, która jest w stanie pomieścić co najwyżej dwa zwinięte koty (a to i tak przy ścisku).

Zielonooki przeszedł w pobliżu niegdysiejszego legowiska Jeżynowego Ciernia. Zatrzymał się, obserwując wejście do legowiska i trwał tak w milczeniu przez pięć uderzeń serca. Dopiero później skierował się ku Stosu Zwierzyny z którego tak, jak w dniach poprzednich, zabrał królika i kruka.
Skierował się ku kociarni gdzie już wkrótce dostrzegł złotofutrą sylwetkę swojej partnerki. Dni jej obecności w kociarni były obecnie policzone; z każdym dniem przybliżali się do momentu w którym ich kocięta staną się terminatorami.
- Pszczeli Pyle - powitał kotkę, kładąc królika u jej łap. Sam ułożył się wygodnie, pomiędzy przednimi kończynami umieszczając czarnopióre ptaszysko. - Do mianowania naszych kociąt pozostał niecały księżyc. Poprowadzę ich ceremonię - oznajmił.

[Pszczeli Pył]

_________________

Elegant maniac.

Pszczoła przyzwyczaiła się do swojej obsługi do tego stopnia, że zaczynała ją nudzić. Skinęła łbem na powitanie Konwalii. Z przyjemnym zaskoczeniem przyjęła informację, że to on poprowadzi ceremonię ich kociąt. Jak dobrze, że niedługo ta męczarnia się skończy.
– Dzięki Gwiezdnym! Przyznam, że mam już trochę dość tego siedzenia w kociarni. Tęsknię za polowaniami i walkami z drapieżnikami. – miauknęła z ulgą, ostatnie zdanie wypowiadając z marudną nutą. Nic nie poradzi na to, że wciąż musi gnić w obozie, mimo że już dawno zdążyła się zregenerować po męczącej ciąży. W końcu musiała pilnować swoich równie uciążliwych kociąt, które, sądząc po ich zachowaniu, ze wszystkich matek słuchałyby się tylko jej. Owszem, Konwalia w tym pomagał, ale on jako zastępca miał też inne rzeczy do ogarnięcia. – Wiesz już, komu je powierzyć? – zamruczała z zaciekawieniem. Na pewno tym razem wybór mistrzów nie należał do łatwych, gdyż ich córeczki były wymagające. Pszczoła była przekonana, że nie można im przydzielić byle kogo i wierzyła, że jej partner sądzi podobnie. Chętnie wysłucha jego propozycji.

_________________

HOLD YOUR LIGHT
to the darkness in my head ༉‧₊˚.
put your ear to my heart or set your t e e t h
against my throat; give me something pretty
to wear beneath my blood-stained clothes

MY DARLING, THE DEVIL KNOWS MY NAME

- Idź zatem - stwierdził nie uważając, by istniała faktyczna przeszkoda za realizacją potrzeb przez jego partnerkę. Kocięta były już niemalże w wieku terminatorskim, nie potrzebowały zatem stałego nadzoru matki. - Podejmę próbę zastąpienia cię - oznajmił. Żywił nadzieję, że w przeciwieństwie do Jeżynowego Ciernia Pszczeli Pył powróci do obozu żywa, na własnych łapach.
- Owszem - odparł. Wybór był dla niego oczywisty. Zastanawiał się, czy nie przydzielić jednej z ich córek Zaćmionemu Słońcu, jednakże poród kotki wykluczał taką możliwość.

_________________

Elegant maniac.

– Z przyjemnością, ale najpierw zjem. – mruknęła, uśmiechając się na chwilkę, po czym kontynuowała spożywanie swojego posiłku. Skoro sam zastępca, pomimo utraty swojej poprzedniej partnerki, nie miał nic przeciwko, by się wybrała na polowanie przed mianowaniem swoich kociąt, to musiał jej bardzo ufać. Ona sama chętnie z tej możliwości skorzysta.
– I komu? – dopytała. Ciekawiło ją, jakich mistrzów dostaną ich kocięta. Według niej najlepiej byłoby, gdyby wszystkie trafiły pod skrzydła ojca, jako że on dobrze sprawdzał się w nauczaniu młodzieży o trudnych charakterach, ale wiedziała, że realistycznie taki wariant byłby niemożliwy.

_________________

HOLD YOUR LIGHT
to the darkness in my head ༉‧₊˚.
put your ear to my heart or set your t e e t h
against my throat; give me something pretty
to wear beneath my blood-stained clothes

MY DARLING, THE DEVIL KNOWS MY NAME

- To zrozumiała decyzja - odparł. Nie sądził by ich kocięta potrzebowały obecnie ciągłej superwizji, jednakże uznał że taka propozycja uspokoi umysł jego obecnej partnerki i pozbawi go ewentualnych obaw.
- Nam - oznajmił. Nie zamierzał pozwolić na to by jego kocięta trenowane były przez młodych i niedoświadczonych (a zatem większości gromowych) lub nieszczególnie rozgarniętych wojowników pokroju Koźlorogiego czy Grzmiącego Gardła. - Żywię nadzieję że jesteś gotowa na trenowanie dwójki następnych terminatorów.

_________________

Elegant maniac.

Mruknęła cicho, tym samym wyrażając swoje zadowolenie jego wyborem, choć z tyłu głowy miała pewne wątpliwości. Nie była pewna, czy zniesie treningi swoich córeczek. W końcu po to tak bardzo wyczekiwała tej ceremonii, żeby wreszcie zajął się nimi ktoś inny, a nie dalej się męczyć. Jednak wygląda na to, że o chwili wytchnienia będzie musiała na długo zapomnieć, bo nie było lepszego wyboru.
– W porządku. Kogo mi przydzielisz? – odparła. Wolała już teraz zacząć mentalne przygotowania do prowadzenia dwóch dość uciążliwych treningów. Akurat przyjdzie czas na ceremonię, gdy będzie gotowa.

_________________

HOLD YOUR LIGHT
to the darkness in my head ༉‧₊˚.
put your ear to my heart or set your t e e t h
against my throat; give me something pretty
to wear beneath my blood-stained clothes

MY DARLING, THE DEVIL KNOWS MY NAME

- Tojad i Oleander - oznajmił. - Chciałbym również by dotyczyły ich te same zasady, co moich terminatorów - zakaz opuszczania obozu bez obecnego z nimi wojownika do momentu w którym opanują umiejętność walki. Nie chciałbym doświadczyć ich przedwczesnej śmierci - wyznał. Zastanawiał się, czy samemu trenować jedynie Jeżynę, czy też może przejąć również trening Osy. Gdyby ostatnią z nich trenował Grzmiące Gardło mógłby uzyskać interesujący eksperyment, nie sądził jednakże by chciał przeprowadzić go kosztem swej własnej córki.

_________________

Elegant maniac.

– Też tak myślałam. – odpowiedziała. To strasznie głupie, wręcz idiotyczne, gdyby miała pozwolić swoim własnym córkom na wychodzenie bez nadzoru i bez opanowanych podstaw walki. To jakby wrzucić je do głębokiej wody i liczyć po cichu na to, że same jakoś nauczą się pływać. Sam wybór córek również jej odpowiadał. Tojad ze wszystkich była najmniej problematyczna. Bardziej martwiła się o Oleander, która podawała niewiele oznak życia. Podejrzewała, że będzie musiała przeprowadzić dla niej bardzo specyficzny trening i postarać się dopasować do jej potrzeb. Nawet jeśli będzie uczęszczać na treningi, to czy ostatecznie będzie mogła sobie poradzić jako samodzielna wojowniczka? – Jak tam twoi obecni terminatorzy? Jeszcze nie znalazłeś Pajęczej Łapy?

_________________

HOLD YOUR LIGHT
to the darkness in my head ༉‧₊˚.
put your ear to my heart or set your t e e t h
against my throat; give me something pretty
to wear beneath my blood-stained clothes

MY DARLING, THE DEVIL KNOWS MY NAME

- Trening Srebrnej Łapy przebiega bezproblemowo, ślad obecności Pajęczej Łapy natomiast prowadzi na ziemie niczyje. Jedynym, co zapewne bym odnalazł byłoby jego martwe ciało lub kot, który zdecydował się na życie samotnika - a zatem w obu wypadkach zapewne miałby doczynienia z martwym ciałem. Nie należał do kotów popierających zdradzanie klanu.
Zastanawiał się, czy poruszyć z kotką kwestii jego obaw dotyczących kociąt Zaćmionego Słońca i Koźlorogiego, postanowił się jednakże powstrzymać.

_________________

Elegant maniac.

– Może poszedł szukać tego... Ognistej Łapy? – odparła, choć brzmiało to trochę głupio. Z drugiej strony, mówili o młodych kotach, a te kierowały się własną logiką. Młodzież bardzo ciągnęło do robienia wszystkiego na własną łapę, co dla Pszczoły było zrozumiałe. W końcu sama taka była jako terminatorka i żyła jako samotniczka, ale pociągnęło ją z powrotem do ojczyzny i to na długo przed tym, jak zrozumiała, że tam leży jej miejsce. Ciekawe, czy tak będzie w przypadku Pajęczej Łapy?

_________________

HOLD YOUR LIGHT
to the darkness in my head ༉‧₊˚.
put your ear to my heart or set your t e e t h
against my throat; give me something pretty
to wear beneath my blood-stained clothes

MY DARLING, THE DEVIL KNOWS MY NAME

- Nie zdziwiłbym się, gdyby tak właśnie uczynił - odparł zgodnie z prawdą. Młode koty często nie doceniały stabilności zapewnianej przez klan. Nie był takowym osobnikiem jednakże zauważał istnienie takowej tendencji. - Biorąc jednakże pod uwagę ostatnie decyzje Rozżarzonej Gwiazdy nie zdziwiłbym się gdyby przyjął z powrotem nie tylko ich dwójkę, lecz również wszystkich towarzyszy, których poznali w czasie swych poszukiwań - o ile zaś przyjęcie Pajęczej Łapy nie byłoby decyzją niespotykaną, tak w przypadku Ognistej Łapy zapewne wzbudziłaby wzburzenie klanu. Z drugiej strony Zroszona Łapa wciąż pozostawała członkiem ich grupy pomimo, że gdyby spotkała na granicy kogoś innego niż przywódca zapewne zostałaby zgładzona.

_________________

Elegant maniac.

– Sądzisz, że naprawdę przyjąłby z powrotem kota, który o mało nie zabił wojownika i którego sam uznał za zdrajcę? – mruknęła z lekkim rozbawieniem, osobiście nie bardzo w to wierząc. Jasne, Rozżarzona Gwiazda był bardzo łaskawym przywódcą, ale czasami potrafił zaskoczyć twardszymi decyzjami. Przynajmniej tak uważała Pszczoła, opierając się na tym, że jej siostra nie została od razu przyjęta do klanu.

_________________

HOLD YOUR LIGHT
to the darkness in my head ༉‧₊˚.
put your ear to my heart or set your t e e t h
against my throat; give me something pretty
to wear beneath my blood-stained clothes

MY DARLING, THE DEVIL KNOWS MY NAME

Zdawało się że złotofutra podejrzewała go o wyolbrzymianie zaistniałej sytuacji.
- Pamiętaj, że przyjął ponownie do klanu Zaćmione Słońce tylko dlatego, że inny kot postanowił unieść ku niemu głos. Nie posiada już przytomnych zmysłów - stwierdził. - Ewentualność o której mówisz uważam za zachowanie skrajnie nieodpowiedzialne, jednakże skrajna nieodpowiedzialność jest jedną z cech Rozżarzonej Gwiazdy - jego głos pozostawał cichy, nie chciał wszak by jego opinię usłyszał ktoś inny niż kotka której przeznaczył swe słowa.
Przykłady potwierdzające jego opinię były liczne i nietrudne do znalezienia.

_________________

Elegant maniac.

Od razu było widać, jak bardzo Konwalia nie doceniał inteligencji ich lidera, choć może jakaś racja w tym była. Jeśli jej partner mówił prawdę, to fakt, że został zmanipulowany przez swojego syna, budził w niej obawy. Oczywiście, sama rozumiała, jak trudno czasami jest stawić opór własnemu kocięciu, ale na Gwiezdny Klan, był przywódcą i nie powinien w tak ważnych decyzjach ulegać jakiemuś kocurkowi, co jeszcze nic nie wie o tym świecie. W końcu to czyje słowo było tutaj prawem?
Nie mogła jednak zaprzeczyć, że ta decyzja była zła. Miło z powrotem widzieć swoją siostrę w klanie. Udało jej się tu zaaklimować, a nawet zdecydowała się na posiadanie kociąt. Wszystko jest dobrze, nie ma na co narzekać. Znacznie więcej wątpliwości budziło w niej tak łatwe przyjmowanie do klanu zupełnie obcych im samotników. Najpierw tamtą bandę Hanki, a teraz Pajęczycę, która nawet nie była kociakiem.
– Skoro tak, to może w ten sposób uda się go namówić do przejścia do starszyzny? – szepnęła tak, nikt ją nie usłyszał poza jej partnerem.

_________________

HOLD YOUR LIGHT
to the darkness in my head ༉‧₊˚.
put your ear to my heart or set your t e e t h
against my throat; give me something pretty
to wear beneath my blood-stained clothes

MY DARLING, THE DEVIL KNOWS MY NAME

Zdawało się że i Pszczeli Pył pragnęła usunąć rudofutrego kocura ze stanowiska. Przyjmował to marzenie z zadowoleniem.
- Poprzez krzyk? - spytał się kotki. Prowadził już intensywną dyskusję z rudofutrym na temat jego rezygnacji, nie unosił jednakże przy tym głosu w skrajny sposób. - Próbowałem podejmować rozmowy na ten temat. Podejrzewam, że moja opinia i potencjalne korzyści które mógłbym osiągnąć sprawiają, że nie zamierza zastosować się do mej rady w tej kwestii. Sądzę, że musiałby to uczynić ktoś inny.

_________________

Elegant maniac.

– Ciebie to może nie posłucha, ale może jeśli jego własne kocięta zagrają na jego uczuciach i zaczną go błagać... – zamruczała wciąż cicho. W końcu obecna młodzież to zbiór naiwnych mysich móżdżków, choć większość miała dobre chęci. Jeśli im się powie, że przekonanie tego starucha do zwolnienia konara jest konieczne dla dobra klanu, to raczej powinni to zrozumieć. Tym bardziej, że to nawet nie było kłamstwem.

_________________

HOLD YOUR LIGHT
to the darkness in my head ༉‧₊˚.
put your ear to my heart or set your t e e t h
against my throat; give me something pretty
to wear beneath my blood-stained clothes

MY DARLING, THE DEVIL KNOWS MY NAME

- Najpierw musiałyby być przekonane co do słuszności tego faktu. Wątpię, by zależało im na szybszym pochowaniu rodzica, musielibyśmy zatem posiadać stosowne dowody o wystarczającej siłę - oznajmił. On sam nie posiadał wiedzy którą mogła przeważyć nad emocjami kotów, których tyczyła się rozmowa. - Czy posiadasz takowe? Zdaje mi się, że wciąż łatwiej byłoby gdyby więcej niż jeden klanowy kot postanowił wpłynąć na niego samego.

_________________

Elegant maniac.

– Fakt, ale innych młodych nie brakuje. Można od nich poznać, co ogólnie o nim sądzą, co im się obecnie nie podoba w klanie i jak to wszystko jest powiązane. My posiadamy doświadczenie i możemy im otworzyć oczy na wszystkie te jego wątpliwe decyzje i problemy ze zdrowiem. Jeśli ich pokierować na odpowiednią ścieżkę, to sami z czasem zrozumieją, w jakim stanie jest nasz obecny lider. – mruknęła, kontynuując spożywanie swojego zająca. Na pewno przynajmniej część kotów zdążyła zauważyć trudności, z jakimi się zmagał ich własny przywódca. Wystarczy po prostu spojrzeć na jego słabe ciało, wymęczone wiekiem i chorobami. Wątpiła, by większość klanu chciała, aby ich reprezentował wątły staruch.

_________________

HOLD YOUR LIGHT
to the darkness in my head ༉‧₊˚.
put your ear to my heart or set your t e e t h
against my throat; give me something pretty
to wear beneath my blood-stained clothes

MY DARLING, THE DEVIL KNOWS MY NAME

- Największe prawdopodobieństwo powodzenia tego planu moglibyśmy osiągnąć poprzez nasze córki - stwierdził. - Musiałałabyś wraz minimum dwójką z nich zasięgać i wpływać na opinię klanu. Niestety, wasze powiązanie ze mną może utrudnić osiągnięcie sukcesu. Mogłybyście również udać się na rozmowę z przywódcą. Sugerowałbym, by poczekać, aż będą mieć minimum dziesięć księżyców - podejrzewał, że zróżnicowane sposoby wypowiedzi oraz postawy jego córek i partnerki mogłyby wywołać w rudofutrym efekt, nie był jednakże pewien, czy byłby to efekt przez niego pożądany. Swe słowa wypowiadał zwyczajowym dla siebie cichym tonem głosu tak, by jedynie jego partnerka mogła go usłyszeć.

_________________

Elegant maniac.

Starlight