To ,,teraz" nie specjalnie jej się podobało, ale i tak nie miała nic innego do roboty, więc czemu by nie zająć się czymś innym? Czymś o dziwo teraz niezwykle stresującym? Przygryzła na moment wnętrze policzka, podczas wychodzenia na otwartą przestrzeń. Nie miała zamiaru zmieniać swojego wcześniejszego planu treningu... no, może odrobinę. A teraz wdech i tylko starać się nie brzmieć jak stary, zmęczony życiem dziad, chociaż właśnie tak się czuła.
- Najpierw przejdziemy sobie połowę granic, trochę teorii która jest nudna i każdemu znana i jak będziesz chciał to możemy wejść na jakieś drzewo, jest przydatne podczas próby ucieczki przed jakimś psowatym i tak dalej. Ale na początek - tu wzięła oddech, kątem oka upewniając się, że dymny kształt nie zatrzymuje się na podziwianie widoków czy coś - Nie wychodzisz sam z obozu bez co najmniej jednego, dorosłego, umiejącego walczyć kota. A najlepiej to dwóch. Nie zaczynasz walki z żadnym drapieżnikiem pokroju większego, podczas późniejszego treningu może jak ci się nawinie pod łapy jakaś fretka, ale tak to starasz się unikać jeśli nikogo przy tobie nie ma, jasne? To samo tyczy się samotników, jak wyczujesz zapach jakiegoś obcego stworzenia dajesz znać komuś dorosłemu. Nie oddalasz się ani od patrolu, ani za bardzo od obozu, ani żeby nawet ci nie przyszło przez myśl opuszczanie terenów z jakiegokolwiek powodu. Po zakończeniu treningu możesz się szlajać gdzie chcesz, ale na razie prosiłabym o trzymanie się tych ograniczeń. Jakieś pytania? - Zrobiła nieco robotyczny wywód, końcowo i tak wchodząc w jakiś dział staruchy, ale potem może będzie lepiej... przynajmniej się postara.

- Kierujemy się do Szumiącego Gąszczu - Miauknęła jeszcze na wydechu jakby zrezygnowana, by dopiero potem, nie patrząc na młodszego odpowiedzieć już na zadane pytanie.
- To chociaż daj znać, że wychodzisz, jeśli nie będzie nikogo w pobliżu, by to zauważył. No i to z oddalaniem się... No i jeśli bardzo chcesz to możesz, ale ja wtedy nie biorę za ciebie odpowiedzialności. No i szczerze osobiście wolałabym, żebyś się trzymał tego co powiedziałam - ,,jeśli nie chcesz skończyć jak twoja siostra i pomóc mi zachować resztki jakichkolwiek chęci" - No, a tak to podczas treningu pewnie się to będzie jakoś zmieniać! - Dodała już bardziej wesoło, by na chwilę po tym zamilknąć, kierując oczy ku górze. Energia wokół syna Pajęczyny nie była jakaś kolorowa i szczerze Żywica nie miała ochoty jej podzielić, chociaż była blisko. Już teraz czuła niechęć, więc może nieco zmienić swoje pierwotne plany...?
- Hmm, jak się tak teraz zastanawiam, to może byś chciał sobie wybrać, co chciałbyś robić następne? Masz cały dzień do zastanowienia się - miauknęła z przyjaznym uśmiechem, może nie do końca w głębi potrzebnym i lekko wymuszonym, chwilę potem chrząkając - No, a teraaaz, może powiesz mi co wiesz o Znakach Przodków - Ta sama taktyka, jak czegoś nie dopowie to dopełni to sama, w końcu nie ma sensu mówić czegoś, co nowicjusz pewnie już wie. Miał sporo czasu by się z tym wszystkim zapoznać, a słuchanie tego od nowa w kontekście lekcji byłoby po prostu zbędne. I nudne.

Walkę co? W innym przypadku podzielałaby zapał dymnego, ale jeśli chodzi o TEGO kota, to nie specjalnie cieszyła się z poddanej propozycji, jednak jedyne co z siebie wydobyła to nieco cięższy wydech nosem. Jednak czy powinna się dziwić? Chyba każdy zaproponowałby akurat to.
- Dobrze! Tylko pamiętaj nie kierować się tym zbytnio w życiu - miauknęła, ciesząc się, że nie musi wykładać młodemu podstaw - Tak samo dobrze mam nadzieję umiesz opowiedzieć mi o świętach, co? - miauknęła, zerkając kątem oka w stronę Echa.

- Mhm, aktualnie jesteśmy bliżej tego drugiego święta. Żegnamy porę kwitnących drzew, świętujemy urodzaj i tak dalej... Chciałbyś wziąć udział w przeganianiu jelenia poza granicę? To naprawdę fajna zabawa, wiesz? Tylko pamiętaj by jej nie zrobić krzywdy! - przydałaby ci się odrobina rozrywki - Kiedy brałam udział, znaleźliśmy ze Szczytem wejście do poprzedniego obozu plemienia, wtedy to dopiero była atrakcja! O mało tam za Szczytem nie weszłam, a uwierz kusiło. Chcesz tam kiedyś zajrzeć? - Spytała z jakimś błyskiem w oku, może nostalgicznym? Wtedy było o wiele bardziej kolorowo niż teraz. Zaraz potem drgnęła uchem, jakby sobie o czymś przypominając.
- No, to jeszcze zwyczaje. W sumie widujemy je przez cały czas i mogą się trochę zacierać w ciągu dnia. Dla przykładu takie ptasie trele, czyli wspólne jedzenie posiłku, które na pewno znasz. Kojarzysz jeszcze jakieś?

Ah, i ta iskrząca energia wokół Echa. W tym momencie Żywica zadawała sobie dość filozoficzne pytanie. Czy owy kocur kiedykolwiek wyciągnie kija z zadu swego? Jeśli tak, to kiedy to nastanie? Oh przodkowie, czy to kara? Na falę pytań Żywica na chwilę umilkła.
- A czemu nie? Nie słyszałam nigdy jakiejś pełnej formułki na ten temat, ale kwiaty są kojarzone raczej z czymś szczęśliwym prawda? No i z porą ciepłą! To takie... hmmm, przygotowanie na przywitanie pory ciepłych wichrów? I jak już wcześniej wspomniałam, świętujemy porę urodzaju. Pełnej słońca i płodności. No i żegnamy porę kwitnących drzew, co z kolei jest związane z przeganianiem sarny, co ma symbolizować, no, przeganianie poprzedniej pory. Więc wracając do tego nie ranienia jej, to mówi się, że jak coś takiego się zrobi to następna pora kwitnących drzew będzie trochę pechowa. - mówiła, czując zgrzyty w swojej pamięci. Uh... co dalej? - Jesteśmy w Szumiącym Gąszczu - mówi nagle, rozglądając się dookoła. A, trzeba będzie jeszcze oznaczenia granic.... ale to może na drugiej połowie terenów.
- Mhm! Robienie śladów na ciele to takie symboliczne oddanie kota pod opiekę plemienia podczas dorastania. No i oddanie w łapy Plemienia Wiecznych Łowów. W końcu przodkowie tworzyli plemię i jesteśmy jakby ich częścią. A! I nie możesz ich zmywać z czyjąś pomocą, tylko samodzielnie. Plemię Wiecznych ży-... istnieje sobie na Lśniącym Szlaku. Komunikują się z Wieszczem za pomocą znaków, zsyłają ostrzeżenia i tak dalej. No, i Wieszcz kontaktuje się z nimi co pełnię i nazywamy to Mową Przodków. Pytania?

- A wiesz, nawet ciekawy temat, ale nie mam niestety na to odpowiedzi. Może kiedyś uda ci się wydobyć to od brata? Chociaż Wieszczowie nie wydają się być chętni do dzielenia się tą wiedzą - I jeśli młody nie chciał się o nic spytać, to najpewniej w ciszy (przerywanej od czasu do czasu jakimś komentarzem Żywicy) przeszli do sosnowego boru, o czym dymny został poinformowany, by dopiero tam się zatrzymać.
- Na rozgrzanie wspinaczka, co ty na to? Wspinałeś się już kiedyś? - spytała, przyspieszając w pewnym momencie kroku by przydreptać do jednego z drzew i spojrzeć w górę.

Powoli, bardzo powoli jej cierpliwość się kończyła. A przecież tak bardzo wielbiła młode pokolenia!
- A ty bratem osoby szkolącej się na wieszcza - Odparła automatycznie niższym tonem niż zazwyczaj, gryząc się w język by przypadkiem nie chlapnąć jeszcze tekstu, że jakby się nie spóźnił na swoją ceremonię to może sam by nim został. Tak czy inaczej, głęboki wdech i przełknięcie irytacji powstającej za każdym razem, gdy tylko pomyślała o tym, że ma się teraz tłumaczyć przed jakimś szczylem.
- Wiesz, nawet jak spytasz, to nie zawsze dostaniesz odpowiedź. A my nie siedzimy całą rodziną na pogadance z przodkami - dodała, siląc się na powrócenie do poprzedniego tonu, chociaż nie była powoli pewna czy bycie miłą tutaj będzie dobrym pomysłem.
- Uh. Więc tak. Wybierasz drzewo, które wydaje się stabilne. Co znaczy- kora zamiast wisieć i powiewać trzyma się mocno pnia, a sama roślina nie sprawia wrażenia, jakby miała się zaraz przewrócić. W skrócie musisz "objąć" pień drzewa, zahaczyć pazurami o korę i podciągać się do góry. Ze schodzeniem podobnie, schodzimy tak jak wychodzimy, nie z głową w dół, bo spadniesz i się potłuczesz. Wejdę teraz na drzewo żeby pokazać o co chodzi, zanim sam to zrobisz - Wytłumaczyła trochę tracąc zapał, po czym tak jak powiedziała tak zrobiła. Chwyciła pieniek i podciągając się raz za razem wyszła na wysokość, na której można było siąść bezpiecznie na najniższej gałęzi, po czym zerknęła w dół.
- Twoja kolej! Ostrzegam, że może być to męczące, ale jak się nie uda to się nie zniechęcaj - miauknęła w dół już bardziej przyjaźnie, czekając na dymnego.

- Tak, i jak już wcześniej wspomniałam, nie uzyskałam na pytanie odpowiedzi. - Miauknęła powoli, podobnym tonem do tego, którym on sam zwrócił się do niej, pod koniec uśmiechając się doń słodko, chociaż oczy pozostawały raczej chłodne. Przodkowie trzymajcie. Gdy nowicjusz znalazł się w końcu na gałęzi mógł usłyszeć wesołą pochwałę po której szylkretka dała mu chwilę by odpocząć, po czym minęła młodego, by zacząć już nieco mniej zgrabnie schodzić w dół, patrząc przez jakiś czas przez ramię czy jest wystarczająco blisko podłoża, a gdy tak się stało, nie chcąc dłużej się ślimaczyć, zeskoczyła na leśną ściółkę. Zerknęła w górę mrużąc lekko oczy, jakby chcąc wyostrzyć obraz po czym zrobiła kilka kroków w tył, czekając aż Echo zejdzie.

- Umiesz czytać pomiędzy wierszami? - uniosła brew patrząc z ukosa na Echo. Dosłownie przecież powiedziała, nawet dwa razy, że owej informacji nie posiada. No, może nie dosłownie, ale przecież łatwo się było domyśleć! Mimo wszystko na chwilę negatywne uczucie wyparowało, kiedy dymny widocznie stracił cierpliwość.
- Dasz jeszcze radę wyjść na jedno drzewo, ale już samodzielnie?- miauknęła z niepewną nutą, chcąc się spytać czy aby na pewno sobie nic nie uszkodził i czy jest cały po tej próbie skoku, ale jeszcze by na nią nafukał, że śmiała okazać mu troskę czy coś. Wielki dorosły, pmh.
- Ale nie próbuj uczyć się latać tym razem - dodała już nieco rozbawiona, czekając aż kocur postanowi wybrać jakieś drzewo.

Żywica przygryzła wewnętrzną część wargi. Uhhh, słuchaj no mały gówniaku. Gdyby tylko w tym momencie dało się odpowiedzieć ,,ale to ty dzwonisz", kotka najpewniej by to zrobiła, jednak postanowiła temat zakończyć i przełknąć odpowiedzi cisnące się na język, jedynie zerkając na dymnego karcącym, jakby ostrzegawczym wzrokiem, górującym nad dość cierpkim uśmiechem. Czarny był bezczelny do granic możliwości, jeśli Pajęczyna nie potrafiła wychować swoich dzieci, to teraz jak, Żywica ma to robić? Męczyć się z naburmuszonym starcem w ciele kocięcia z podwyższonym ego? Chociaż patrząc na Pajęczynę, to w sumie nie dziwiła się, że to dymne wyszło spod jej skrzydeł. Ale dobrze Szysza, wytrzymaj chociaż trochę! Przecież zawsze możesz ten problem potem komuś oddać, na nieszczęście tego kogoś. Jednak wracając do wspinaczki!
- No i ładnie! Będziemy to jeszcze ćwiczyć, jeśli los pozwoli - I twoje nastawienie nad którym trzeba popracować - A teraz chodź, dokończymy chociaż połowę terenów, bo jak przejdziemy całe to podejrzewam, że padniesz. - Po tych słowach podreptała w stronę ziołowej polany, by w końcu zahaczyć jeszcze o wschodnie rubieże, łuskę i wskazać gdzie znajduje się ostoja wiecznych łowów, ponieważ od niej następnego dnia chciała zacząć, o czym dymny został poinformowany, jak i również o rannym spotkaniu przy wyjściu z obozu i szczerze nie wiedziała, czy chciała, by Echo się stawił czy wręcz przeciwnie.

//eo, możesz dzień nowy zacząć chyba