Nie spodziewał się takiego zainteresowania swoim rodzeństwem. Ale przynajmniej będzie miał piłeczkę do odpicia w kierunku Słonecznik.
— Mam takie bardzo starsze rodzeństwo. Mój ojciec, Potężny Nurt Bystrego Strumienia, wcześniej był z kimś innym z czego wiem. Wpierw miał Renifera Pędzącego Przez Śnieżne Zaspy i Liścia Opadającego Na Zamarzniętą Ziemię. Potem urodzili im się Tafla Jeziora Zmącona Przez Płatek Śniegu i dwójka pozostałego rodzeństwa, którego nie kojarzę i nie słyszałem o nich. Ale są ode mnie dużo starsi i... Troszczą się o nas. Znaczy, o mnie i moje rodzeństwo. Chcą dla nas jak najlepiej. To jest takie przyjemnie poczucie bezpieczeństwa. Mam również rodzeństwo moje rodzone. Jezioro W Którym Toną Gwiazdy, Słońce Skrzące W Strumyku, Śnieżna Lawina Przechodząca Przez Pasmo Gór, Nietoperz Którego Echo Rozbrzmiewa W Głuszy, Rudzik Świergoczący O Poranku. Niektóre imiona są naprawdę długie, prawda? A co z tobą? Jakie masz jeszcze rodzeństwo poza Cieniem? - sam się zastanawiał czy nie pomylił imion rodzeństwa. Tak długo ich nie widywał, że niekiedy zastanawiał się, czy zapamiętał właściwe imiona.

Hmm. To, co mówił Grom naprawdę brzmiało dla niej wybitnie ciekawie. Z uwagą wysłuchała każdego z imion, jakie padło w jego odpowiedzi, w myślach uznając, że każde brzmiało ładnie. Uśmiechnęła się na wzmiankę o poczuciu bezpieczeństwa i trosce, jaką obdarowywało go starsze rodzeństwo. W sumie, taka właśnie chciała być. Troskliwa dla swojego rodzeństwa, zapewniająca im dobry nastrój i bezpieczeństwo.
– Mmm, no, długie, długie! Ale brzmią fajne! Słońce Skrzące w Strumyku jest takie zabawne, bo, no, prrrawie całe zaczyna się na “S”! Wiesz, czy to było tak specjalnie, czy przypadkiem wyszło? – mruknęła, po części myśląc na głos.
– A, no, pewka! Mam Brzask Zwiastujący Nowy Dzień, Miód Spływający po Pniu Drzewa, Rrrozmarrryn Przysypany Topniejącym Śniegiem, Kanię, którrrej Pióra Lśnią w Deszczu, Igłę, którrrra Spadła z Drzewa, Chłodną Noc Pozbawioną Gwiazd i, no, Cienia, oczywiście! – wyrecytowała w skupieniu, nie chcąc nikogo pominąć.
Wtedy do jej uszek dotarł znajomy głos, wołający jej imię. Spojrzała szybko w jego kierunku, po czym wróciła wzrokiem do burego.
– Oho, o wilku mowa! Aaa, superrr barrrrdzo się rrrrozmawiało, ale nie będę ci już przeszkadzać! Rrrodzeństwo-sprrrawy wzywają! Do następnego? – miauknęła, uśmiechając się przepraszająco. A potem ruszyła w podskokach ku swojemu rodzeństwu.

// zt

Moim hobby stało się ostatnio... przeszkadzanie niczego winnym kotom! Wybieram sobie kogoś z otoczenia, co wygląda na super-mega-ultra zajętego i wszystko n i s z c z e. Takim celem staje się dzisiaj dla mnie bura kotka leżąca niedaleko stawu. Nie wiem w sumie co robi ani czy robi w ogóle cokolwiek ale SIEDZI W LEGOWISKU! To na pewno było coś na rzeczy! Biegnę w jej stronę rozpędzając się niczym zygzak McQueen do prędkości gwiezd świetlnych na nanosekunde i wbiegam wprost w jej sylwetkę. Robię potężne TRACH waląc głową o jej bark po czym aż odrzuca mnie do tyłu więc robię fikołka. Wstaję otrzepując futro i prostuje się aż tak, że na chwilę stanąłem na dwóch tylnych łapach.
- SIEMA. TO NAPAD. ODDAWAJ WSZYSTKO CO MASZ ALBO POWIEM TWOJEJ MAMIE ŻE JESTEŚ NIEGRZECZNA!
Puszę się cały starając się wyglądać na bardzo groźnego. Mój wzrost i budowa mi w tym nie pomagała, ale STARAŁEM SIĘ. Dokładnie. A to że mi ogon stoi na sztorc to nie ważne. Ważne że jest groźnie napuszony. Skacze trochę do przodu, a potem trochę do tyłu i macham ostrzegawczo łapą. Zagradzam oczywiście możliwość ucieczki. Normalnie cały rozciągam się we wszystkie strony! Nie ma opcji, by kotka mi się wymknie.
//Grom

Grom... Po prostu egzystował. Był sobie. Chciał trochę odetchnąć w swoim legowisku. Leżał w typowej pozycji na chlebka z podkulonymi łapami. Miał nawet lekko przymknięte oczy, kiedy nagle- Właśnie, to ci niespodzianka. Nagle z impetem wbiegło w niego małe stworzonko, które się od nowicjusza odbiło. Kocur zdumiony otworzył oczy i spojrzał na rudego kociaka. Już miał spytać, czy nic mu nie jest, ale ten wtedy... Mu zagroził. No po prostu mu grozi. Normalnie przekręcił by głowę zaintrygowany, ale nie mógł. Ciężko było utrzymywać tą kamienną minę, ciężko było stwarzać pozory tak poważnego i nie do ruszenia. Zawsze było ciężko. Nawet przy kociętach. Czemu taki był? To zaczęło się od pierwszego pobytu w lecznicy. A czemu... Nie wie. Chrzanić to!
Grom na widok takiego teatrzyku nawet nie zauważył kiedy wkradł mu się na pysk uśmiech. A dołączy do przedstawienia. Położył się na boku nagle wyciągając łapy przed siebie.
— Trafiłeś mnie. Możesz brać wszystko - zamknął oczy, marnie udając zdechlaka.

- I po co się śmiejesz głupia!! SSSS - syczę w stronę burej, gdy ta się uśmiechnęła.
Przecież była śmiertelnie zagrożona!!! Co ona jakaś głupia? Nie widzi jakie mam ostre pazury? To niech zobaczy!!!!!!!!!
Zaczynam machać jej łapą groźnie przed nosem sycząc głośno. HA PODZIAŁAŁO. KOCICA PADŁA NICZYM TRUP!
Ah dziękuję mamo, dziękuję tato, dzięki Plemię Wiecznych Łowów (jeśli istniejecie), dziękuję wam wszystkim! Wiedziałem zawsze że jestem genialny, silny i piękny! Podskakuje parę razy pieszcząc z radości. Ale chwila. MUSZĘ BYĆ GROŹNY>:(
Puszę się z powrotem patrząc groźnie na kocicę. No właśnie. Muszę skończyć co zacząłem.
- Ta? To DAWAJ. Co tak masz????
W sumie to nie widzę na pierwszy rzut oka co fajnego ma kotka w legowisku. Więc po prostu niech mi poda. A co się będę wysilać.
//wygasło