Imię: Zięba
Płeć: Kotka
Wiek: 6 księżyców

Grupa: Klan Pioruna
Ranga: kocię

Wygląd: Zięba zdecydowanie nie odziedziczyła swojego wyglądu po matce. Jej aparycja ma na sobie wypisaną ingerencje genów ojca, a za tym wkroczył również sposób poruszania się. Kotka, mimo bycia stereotypowo płcią piękną i zgrabną, ma chód zbliżony do postawnej lwicy, która kroczy dużymi, niemal pulchnymi łapami. Głowa kocicy ma dość ostre rysy, wchodzące wręcz w kwadrat. Reszta ciała jest okrągła z resztkami kocięcego tłuszczyku, a mimo niedługiego futra, budowa Zięby wydaje się być zbita i barczysta. Wzrostem wpada w skale nieco ponad przeciętnym kotem. Jej włosie jest podobnej, krótkiej długości na całym ciele, na szyi oraz ogonie będąc bardziej puchate, niż na reszcie ciała. Barwa futerka Zięby utrzymuje się w subtelnych, bladych kolorach. jasno-złoty, wręcz kremowy odcień jest w dużej części okryty popielatym nalotem, który oblewa jej grzbiet, część pyska i górną część ogona. Widać na nim zarys ciemniejszych pręg. Jej włosie rozjaśnia się stopniowo na brzuchu, gardle oraz pysku (Niebieski złoty szynszylowy)
Oczy kocicy są intensywnie pomarańczowe, częściowo wpadające w brąz
Galeria: https://www.instagram.com/lenny.monti_bkh/ (nie ukazuje idealnie jej sylwetki ciała oraz umaszczenia, ale to najbliższe co znalazłam)

Charakter: Osobowość kotki, ku małemu zdziwieniu, również została osadzona bliżej charakteru ojca, niżeli matki. Ziębunia od zawsze przejawiała się pewną prostotą i zanikiem błyskotliwości, którą posiadała jej rodziecielka. Już jako kocie wykazywała się odwagą, była wręcz nieposkromiona, a jej pewność siebie momentami zdawała się być większą wadą, niż zaletą. Do dziś nie używa zbyt skomplikowanych słów, woląc mówić prosto i do rzeczy, a tam gdzie słowa nie zadziałają, wchodzi siła. Ma ona swój osobisty zdrowy rozsądek i mimo że nie da sobie wmówić głupoty przez byle kota, tak klanowicze którym ufa mogą łatwo wpłynąć na jej pogląd lub opinie, a czasem i decyzje, zależnie od sytuacji.
Kocica nie lubi niesubordynacji i często narzuca zabawy, w które ma bawić się jej towarzysz. Ma również skłonności do zadręczania kotów, które jej podpadły, mimo że Dzika Róża podejmuje się prób wpojenia jej zasad porządnej kotki. Zięba szanuje swój czas. Będzie cię słuchać, dopóki będziesz wypowiadać słowa warte wzięcia pod uwagę.
Mimo wielkiego podobieństwa do ojca, zawsze znajdowała w nim więcej nudnej gadaniny, niż interesującej rozmowy, co też odtrącało ją od wzięcia udziału w konwersacji z jego udziałem. W przeciwieństwie do matki, która swoimi barwnymi historiami umiała wyjątkowo łatwo umilić czas, chociaż wspomniane opowiastki wydawały się często zbyt jaskrawe i kolorowe, aby naprawde się zdarzyć. Jednak Zięba nigdy nie należała do najbystrzejszych kotów, toteż łatwo dała się zwieść małym manipulacjom matulki. Warto napomnieć też o tym, że mimo upartości na lekcje Dzikiej Róży, łatwo zgarniała ona opinie na temat kotów w Klanie, jeżeli wychodziły one z ust matki, przez co też szybko nabrała w sobie negatywnych emocji w kierunku Puszczyka. Nie trawi ona jego głupich podchodów o zabranie miotu dla siebie. Kocica nie ukazuje zbyt wielu uczuć przed innymi, jednak ma ona w nawyku nie oszczędzać kotów, które wywołały w niej gniew, bądź choćby za duży podirytowanie.
Pomimo wielu negatywów jej charakteru, kotka może robić za dobrego towarzysza w zabawie lub rozmowie, umie ona również podejść do losowego klanowicza i zagadać o coś, przy tym nie oszczędzając swojej opinii w danym temacie. Ponadto, przyjaciel lub członek rodziny może zawsze liczyć na jej pomoc.

Historia: Urodzona w miocie Dzikiej Róży i Puszczykowego Lotu, szybko przywiązała się do matki i zniechęciła do ojca. Róża nigdy nie przepadała za cechami Zięby, które mogły być odziedziczone po ojcu oraz które bardziej przypominały postawę kocura, niż kotki. Nie miała też zbyt elastycznego miejsca pracy w osobowości swojej podopiecznej, ponieważ była ona nad wyraz nieposłuchana i uparta. Mimo to miała pewien wpływ na córkę, która to kochała swoją mamę całym sercem i nawet, jeżeli nie wrodziła się do niej, to zawsze znalazła czas by wysłuchać jej lekcji (które wypuszczała drugim uchem) i ciekawych historii, a nawet okazać jej uczucia i miłość, mimo że Ziębka rzadko kiedy otwiera się na innych. Szybko odcięła się od ojca, a jego usposobienie oraz charakter sprawił, że zraziła się do kocurów i patrzyła na nich z pewną wyższością lub uprzedzeniem. Wraz z wiekiem przestało to być takie zauważalne, ponadto kotka starała się nie być aż tak oziębła (hehe) w ich kierunku.
Czasu wolnego miała wiele, w związku z przewlekłą chorobą, którą złapała jeszcze jako malutkie kocię. Ziębka wychodziła i za chwile ponownie wracała do legowiska chorych, w związku z kocięcym kaszlem, który szybko przemienił się w biały. Ten za to nie dawał jej spokoju przez długi czas.
Niewiele dni minęło, od kiedy medyk pozwolił jej wyjść z kociarni, obwieszczając że jest w pełni zdrowa. Przez bardzo jednostajny tryb życia, kotka nabrała nieco więcej masy, szczególnie tłuszczowej. Nie zna wielu kotów, aczkolwiek jej pewność siebie otwiera drogę na wiele, nowych znajomości oraz możliwości.

Statystyki:
S: 12 | Z: 9 | Sz: 8 | O: 11
HP: 110 | W: 90
P: 1 | PD: 0/50

Cechy: Ostre pazury [P], Twarda skóra [P], Ciężki krok [N]
Umiejętności: brak

//wybaczcie za male opoznienie, byłam dziś zabiegana i dopiero co ogarnęłam że już po północy