Trudno mówić o charakterze nie w pełni ukształtowanego kota. Żołądź zdaje się kociakiem wiecznie roztargnionym, wsadzającym nos w każdy możliwy kąt obozu, ale przy tym wyjątkowo nienachalnym i cichym. Obserwując go można odnieść wrażenie, jakby wiecznie czegoś szukał; zawsze rozgląda się po otoczeniu, rzadko kiedy patrzy na swojego rozmówcę. Próżno szukać od niego wylewnej, rozemocjonowanej towarzyskości. Swoje przywiązanie okazuje raczej w dyskretny i powściągliwy sposób, zazwyczaj tylko najbliższej rodzinie.

Żołądź odziedziczył budowę po matce, jest niewielkim kotem o drobnej budowie i długich łapach. Nie oznacza to jednak, że nie ma w nich siły! Pokrywa go krótkie, rzadkie futro w barwie rudego dymnego pointa. Najintensywniej zabarwione są czubek jego głowy i ogona, łapy pozostają w niższym kontraście do jego ciała. Na reszcie ciała uważny obserwator może zobaczyć słabo zaznaczone pręgowanie ticked. Częstym widokiem u kocura jest przedziałek na szczycie kręgosłupa, ukazujący jasną nasadę włosa. Skąd tam się bierze? Czy któraś z opiekujących się nim kotek postanowiła go wyczyścić? Czy sam postanowił go wylizać? Kto wie.
Równie krótkie, co jego futro, ma też wąsy. Nos i poduszki łap zabarwione są na intensywnie różowy kolor. Oczy pozostają jeszcze niewybarwione, w typowym dla kociąt chmurnym kolorze.