Był sfrustrowany. Wybitnie sfrustrowany i nie wiedział, jak dać tej frustracji ujście - rozmowy z matkami, narzekanie na brak swojego treningu, na wątłe zdrowie, cóż, może i trochę to pomagało, ale tylko trochę, tylko chwilowo. Nie miał co robić. Nie miał na tyle odwagi czy tupetu aby samą przywódczynię poganiać o rozpoczęcie jego edukacji, a jednak czuł, że powinien. W końcu to jej obowiązek pilnować tego, jak sprawnie idą treningi terminatorów w Klanie, prawda? Czemu się o to nie upomniał? Bał się, wstydził? Nie wiedział. Nie miało to znaczenia, zwłaszcza w sytuacji gdy, dodatkowo, Słodką Gwiazdę zmorzyła rana i pobyt w lecznicy.

Grunt, że w końcu jego trening miał się rozpocząć. Musiał dogonić rodzeństwo, musiał nadrobić materiał.

Co nieco już wiedział i zamierzał to Słodkiej Gwieździe udowodnić. Na jej wołanie terminator stawił się natychmiast, choć milczał, a czarna kita wirowała nieco nerwowo, uderzała o pręgowane boki kocura. Rozpierała go energia której musiał dać upust w jakiś sposób. Polowanie brzmiało dobrze.

- Znam teorię - odparł. Czy od Gęsiego Tupotu? Niekoniecznie, ten jednak, w ciągu kilku lekcji, utrwalił wiedzę Szakłakowej Łapy, tą, którą zdobył od Artura. - Fundamentalna przy polowaniu jest pozycja łowiecka, a najważniejsza zasada którą należy się kierować brzmi "mysz cię wyczuje, królik usłyszy, ptak zobaczy" - wyrecytował, odchrząkając na końcu; dawno nie używał swoich strun głosowych, te były zakurzone i terminator brzmiał nieco zachryple.