Trening Traszki Pływającej w Liściastej Sadzawce

Czy Traszka chciał treningu zaraz po ceremonii, czy następnego dnia, nie miało znaczenia, bo Łabędź już po ceremonii poczuł się jak łajno. Wydobrzał dopiero kilka dni potem. Dlatego więc dopiero poprzedniego wieczora podszedł do nowego nowicjusza i przekazał mu, że rozpoczną trening dzisiejszego poranka. Mieli się spotkać przed wyjściem z jaskini i, o dziwo, Łabędź pojawił się na miejscu przed swoim nowym nowicjuszem. Miał tylko nadzieję, że nie będzie czekał w nieskończoność.

_________________

How is "pretty boy"
supposed to be an insult.
I'M THE PRETTIEST
GOOD~~DAMN~~ BOY IN TOWN.
♡₊˚ Trening Traszki Pływającej w Liściastej Sadzawce 2744

・₊ ♪ ✧

Gdy na ceremonii Łabędź zapytał go, kiedy chce udać się na trening, odpowiedział że od razu. Wydawało mu się to jedyną logiczną odpowiedzią, w końcu na co tu czekać? Co w obozie może tak pilnie wymagać jego uwagi, że musiałby się tym najpierw zająć? To mówiąc, nie było mu wcale szkoda, gdy mistrz się pochorował – tylko logika, nie emocje i entuzjazm, podpowiedziała mu tą odpowiedź. W końcu jednak przyszedł pierwszy dzień treningu.
– Jestem – rzekł, gdy się zjawił w wyjściu, nie tak długo po samym Łabędziu. No to… pora zostać tym Łowcą, bo właśnie do tej roli wybrali go Wieszczowie. Ciekawe, to chyba jakaś rodzinna tradycja, bo jego rodzice też zostali Łowcami, choć... raczej nie słynęli jako najlepsi z najlepszych.

Traszka miał szczęście, że Łabędź nie musiał na niego długo czekać, bo, nie ukrywał, nie chciało mu się długo czekać. Sam nie wiedział, czy cieszył się z nowego nowicjusza, czy nie. Chyba po prostu widział to jako kolejny obowiązek, który musiał odbębnić, ale nie zmieniało to faktu, że nie chciał siedzieć bezczynnie w miejscu.
- Dobra, to chodź - odparł, wstając z kamiennej posadzki i prowadząc kocurka przez wyjście na zewnątrz. Trochę zdziwił się, że Traszka nawet się w żaden sposób nie przywitał ani nic, ale może to było lepiej? - Żebyś został łowcą musimy przerobić polowanie, wspinaczkę, granice i tradycje plemienia. Od czego chcesz zaczać?

_________________

How is "pretty boy"
supposed to be an insult.
I'M THE PRETTIEST
GOOD~~DAMN~~ BOY IN TOWN.
♡₊˚ Trening Traszki Pływającej w Liściastej Sadzawce 2744

・₊ ♪ ✧

Podążył za Łowcą nie wiedząc, dokąd tak właściwie idą – oprócz tego, że na zewnątrz. I oto po ośmiu księżycach oczekiwania, opuścił wreszcie obóz. Było to na pewno osobliwe uczucie. Niedźwiedzia Grota była przez ten czas całym jego światem, innego nie znał, a teraz patrzył na to wszystko z zupełnie innej perspektywy. Przed nimi rysowały się góry, lasy i doliny, krajobraz równie piękny co groźny, bo wszędzie mogły przecież czaić się drapieżniki.
– Od granic – zdecydował. Choć kusiło nabyć już takie umiejętności jak polowanie czy wspinaczka, to co mu po tym, jeśli nie będzie wiedział, jakimi terenami łowieckimi dysponuje Plemię, albo gdzie lepiej się nie zapuszczać. No i po prostu chciał sobie to wszystko obejrzeć, w końcu tyle na to czekał. – Jak długo jesteś Łowcą? – zapytał. Przed ceremonią niezbyt znał Łabędzia Szybującego nad Taflą Jeziora, ale teraz będą spędzać ze sobą wiele czasu, więc liczył, że w miarę się z nim dogada. Albo nie. Nie potrzebował niczyjej sympatii.

- Aha. To w tym czasie przerobimy też tradycje, żeby nie tracić czasu - odparł, żałując teraz trochę, że dał nowicjuszowi wybór. Teraz będą łazić cały dzień i gadać. Wolałby, żeby Traszka już na pierwszym treningu nauczył się czegoś pożyteczniejszego. No, następnym razem będzie mądrzejszy.
- E nie wiem, wiesz. Przestałem liczyć, ale jakieś dwa obiegi temu, tak na oko - mruknął, początkowo nieco zdziwiony tym pytaniem. Mądrzejszym by było, gdyby Traszka zapytał w jakim wieku został łowcą. A może chciał wiedzieć jakie doświadczenie ma jego mistrz? - No dobra, to teraz idziemy do Ślimaczych Drzew. To tereny treningowe. A póki co, kojarzysz jakie mamy święta?

_________________

How is "pretty boy"
supposed to be an insult.
I'M THE PRETTIEST
GOOD~~DAMN~~ BOY IN TOWN.
♡₊˚ Trening Traszki Pływającej w Liściastej Sadzawce 2744

・₊ ♪ ✧

Spojrzał na Łabędzia kątem oka. Czyżby wybrał źle… i to w pytaniu, na które nie dało się dać niewłaściwej odpowiedzi? Przygryzł dolną wargę, ale nic nie powiedział, po prostu znów przeniósł wzrok przed siebie. Może to nie niezadowolenie mistrza czuł, tylko własne. Też nie o to mu chodziło, by chodzić i gadać cały pierwszy dzień treningu, ale jak zwykle wymyślił sobie jakąś wymówkę, z pozoru sensowną, by czegoś nie spróbować. Coś go powstrzymywało, by sprawdzić się, chociażby, w polowaniu.
– Rozumiem. Więc raczej nie jestem twoim pierwszym Nowicjuszem? – zapytał. Rzeczywiście chciał się dowiedzieć, jakie Łabędź miał doświadczenie i też, hm, na ile mógł sobie pozwolić pod jego okiem. Nie, żeby planował się źle zachowywać, ale nie zamierzał kogoś darzyć bezpodstawnym szacunkiem.
– Jest Długa Noc – zaczął, zatrzymując się na krok. Niedawno miał okazję w niej uczestniczyć, ale tego nie zrobił. Było to zbyt krótko po śmierci jego babki, Mżawki, by miał na to ochotę; pamiętał jednak, że żałował tego wyboru, gdy obserwował jak koty rozchodzą się po święcie. – Odbywa się na początku Pory Białych Zasp. Składamy wtedy prośby do przodków, żeby przebiegła łagodnie, nikt nie chorował i w ogóle… yy, na początku Wieszczowie wybierają trzy koty, żeby przed obozem utworzyły trzy osobne kręgi z kamieni. Pierwszy kot wrzuca do swojego jakąś zwierzynę, podobno im cięższą do ubicia tym lepiej, i ma to chronić przed głodem. Drugi kot wrzuca zioło, które dadzą mu Wieszczowie, na znak ochrony przed zachorowaniem. A ostatni daje jakąś roślinę, ee… jako symbol dobrej pogody? Później do tych kręgów reszta kotów może wrzucać własne kamyki, no a raczej musi, żeby to zadziałało. Po kilku wschodach słońca kręgi są likwidowane i wieczorem wszysc… wszyscy zbierają się, a Wieszczowie oficjalnie proszą Plemię Wiecznych Łowów o to wszystko, co już mówiłem – zakończył. – Jest też Taniec Kwiatów, na początku Pory Ciepłych Wichrów. Do końca nie wiem, na czym polega. Aaale chyba wtedy jest ta Sarnia Gonitwa – przypomniał sobie. Gwizd kiedyś mu o niej mówił i pamiętał, że go to zainteresowało. Ale był za mały by pamiętać to święto i nie mógł w nim uczestniczyć nawet z głębi swojego legowiska. Co najwyżej z brzucha Przepiórki.

Starlight