Osia Jama

Osa upodobała sobie jedną z wykopanych wcześniej nor, którą powiększyła i uznała za swoje legowisko. Znajduje się pomiędzy Drzewną Mordką a ścianą obozu, pod jednym z większych korzeni. Zmieści się w norze przede wszystkim Osa na tyle, żeby czuć się komfortowo. Terminatorka upchała sobie tam mech, wydeptała okoliczne chaszcze i uznała za swoje. Do tego ma doskonały widok na wyjście z obozu oraz prawy brzeg.

Po odbębnieniu swoich obowiązków, zajęła się urządzaniem swojego legowiska. Robiło się coraz zimniej, dlatego wypchała trochę więcej mchu do nory i ułożyła się tam, by uciąć sobie drzemkę. Poranne treningi? Tragedia. Czuła się jak wypluta guma, która została jeszcze do tego rozdeptana na chodniku. Ułożyła głowę na zewnątrz nory, opierając ją na mchu i kierując wzrok w zachmurzone, szare niebo. Huh, ciekawe. Takich chmur jeszcze nie widziała. Nie żeby często patrzyła w niebo.

//Wodospad!

W ostatnim czasie Wodospad coraz częściej opuszczał kociarnię w celu zwiedzania obozu. Już kiedyś zdarzyło mu się zwiać na kilka chwil z kociarni, ale tata szybko zaniósł go z powrotem. Ale teraz było o wiele lepiej! Teraz mógł iść prawie gdzie chciał. To znaczy, w obrębie obozu, który był znacznie większy, niż kociak się spodziewał.
Tego dnia zew przygody i jego własne łapki poniosły go w stronę Drzewnej Mordki, a konkretniej nieco bardziej za nią. Od razu dostrzegł znajomy, jasny pyszczek wystający ze znajdującej się tam norki. Osa. Generalnie to nie przepadał za swoimi kuzynkami, ale lubił rozmawiać z innymi kotami. Poszedł więc do niej po cichu, gdy obserwowała niebo i przysiadł niedaleko.
- Na co patsys? - zapytał, spoglądając z zaciekawieniem w niebo. Może było tam coś ciekawego?

_________________

東京HellからParadise
そりゃ勝ちとるためならGotta Fight
今更やわなかけ
できるわけねぇだろぶちかませ
頭の中から現実に
変換していく綿密に
眠らずAction 0時過ぎ
このLifeが生み出す芸術品

Dołączył do niej jakiś kociak z miotu Zaćmionego Słońca. Cofnęła uszy, bo jakoś niespecjalnie miała ochotę na towarzystwo, szczególnie jakiegoś bąbla, który ledwo co odszedł od matczynego brzucha i decyduje się na zaczepianie starszych.
- Na nic. A ty popatrz, czy nie ma cię w kociarni - burknęła w odpowiedzi, bo naprawdę nie patrzyła na nic konkretnego. Była zmęczona treningiem i tyle.

Wodospad zmrużył niebieskie ślepia i spłaszczył uszy. No tak, niezbyt go to zaskoczyło. Jego kuzynki najwyraźniej nadal miały tak okropny charakter, jak miały, gdy jeszcze mieszkały w kociarni. Ale Wodospad nie zamierzał z tego powodu rezygnować z rozmowy. Nie mógł przegapić takiej okazji do uprzykrzenia życia Żądlącej Łapie. Nudziało mu się.
- Niee... psecies widzę, że mnie tam nie ma. Jestem tu - odparł, udając własną głupotę. Oczywiście, wiedział, że wypowiedziane przez nią zdanie miało po prostu znaczyć, by dał jej spokój, nie był głupiutki, ale cóż, lubił irytować koty, które jego samego irytowały. Chyba nie było w tym nic złego?

_________________

東京HellからParadise
そりゃ勝ちとるためならGotta Fight
今更やわなかけ
できるわけねぇだろぶちかませ
頭の中から現実に
変換していく綿密に
眠らずAction 0時過ぎ
このLifeが生み出す芸術品

Starlight