Dzięciola Łapa ostatnio często przechadzała się poza obóz. Ba, ona prawie codziennie wychodziła poza obóz, jednak teraz do jej samotnych wędrówek dochodziło także poszukiwanie ziół. Dziś co prawda nie została wysłana aby znaleźć cokolwiek, ale postanowiła, że przejdzie się po okolicy i sprawdzi sama siebie i swoją wiedzę- czy będzie pamiętała gdzie jakie rośliny rosną oraz czy potrafi je już rozpoznać.
Nie zdążyła dojść bardzo daleko, kiedy wśród trawy i zarośli poczuła znajomy zapach, zapach członka jej klanu. Rozejrzała się, jednak nikogo nie widziała.
Hm. Ale zapach definitywnie sugerował, że któryś z jej klanowiczów był w pobliżu!
Postanowiła więc pokręcić się trochę w tym miejscu z nadzieją, że natrafi na jakąś podpowiedź.

Leśna Łapa przyzwyczajona jest do tego, że jak przebywa w swojej norce to słyszy tupot łap swoich obozowiczów - w końcu obóz jest tuż tuż, często koty wracające z patroli mijają okolice w której znajduje się ściółkowa norka. Nietypowe było jednak to, że ktoś najwidoczniej cały czas w pobliżu się kręcił. Nie mógł trafić w wejście do obozu czy o co chodzi? Wynurzyła się zaciekawiona z nory rozglądając się po okolicy. Szybko dostrzegła rudą kitę spomiędzy pni drzew. Trudno nie rozpoznać puchatej rudej kuzynki!
- Dzięciola Łapo! Co ty tu robisz? - przywitała się entuzjastycznie, wytrzepując się z kurzu w między czasie - A no tak, pewnie szukasz ziółek skoro jesteś terminatorka medyka, nie? No... Tak blisko obozu chyba nic pożytecznego nie rośnie, ale wiesz, ja to tam nic na ten temat nie wiem! Miło no cię tu widzieć, w każdym razie!

Kotka przez chwilę dreptała jeszcze w miejscu, gdzie wyczuwała zapach, i już miała odejść dalej, kiedy usłyszała znajomy głos.
- Leśna Łapa!- przywitała się z powrotem kiedy usłyszała swoje imię i dojrzała wychodzącą z nory szylkretkę. Aha! A więc to jej legowisko się tu znajdowało!
- Tak... Można powiedzieć, że szukam- odpowiedziała na podejrzenia tamtej i skinęła głową, kiedy jej kuzynka wspomniała, że tutaj raczej nie znajdzie ziół. - Wiem, zazwyczaj wszystko przy obozie jest już wyzbierane. Ale pomyślałam, że sprawdzę i tak. Może akurat okaże się że coś tu jest, a wszyscy to omijają bo właśnie tak myślą?- powiedziała, nieco dzieląc się swoimi myślami po czym lekko potrząsnęła łebkiem ze śmiechem.
- Nie ważne, tak czy owak. Ciebie też miło widzieć! Widzę, że masz tu jakieś swoje legowisko? Ciekawa kryjówka! - powiedziała i z szerokim uśmiechem usiadła.

Miło jej się zrobiło, że krewna przywitała ją tak entuzjastycznie. Chciałaby, żeby to był standard, ale ostatniego czasu coś z tym ciężej. No cóż, szylkretka musi dużo siły zainwestować w to, by każdy z jej rodziny równie mocno ją lubił jak Leśna Łapa lubi ich!
- No w sumie to nie takie głupie, nie? W końcu najciemniej w samym blasku księżyca, prawda? - odpowiedziała na wytłumaczenie Dzięcioł, cytując przy tym powiedzonko.
- Oh tak, właściwie od kiedy tylko zostałam terminatorką to znalazłam tą norkę i już tak w niej sobie myszkuje - potwierdziła na pytanie o swoje legowisko.
- Chcesz zobaczyć co mam w środku? - sama za pytała z dużą nadzieją, że Dzięciola Łapa się zgodzi.

Dzięcioł skinęła z uśmiechem na słowa tamtej po czym zerknęła w stronę norki, tym samym słuchając historii opowiadanej przez Leśną Łapę. Oh, ale to fajne! Dzięcioł poczuła że ona sama powinna sobie takową norkę znaleźć!
Już miała to powiedzieć, jednak zastanowiła się i zrozumiała, że nie będzie to miało sensu, bo musi teraz być w obozie na każde zawołanie. Eh... No trudno, może kiedyś!
-Oooo, a masz tam coś ciekawego? Pewnie!- powiedziała z uśmiechem. Czuła się trochę jak wesoły kociak który bawi się z innym kociakiem, i oboje cieszą się samym faktem tego, że po prostu tu są i gadają ze sobą. Ściółka i Dzięcioł zdawały się napawać swoją energia i radością jedna od drugiej, i rudej bardzo się to podobało. Dlatego też energicznie skinęła głową, chcąc zobaczyć co jest w środku legowiska. Miłe jest tak czasem odskoczyć od powagi i obowiązków aby zająć się nieco mniejszymi sprawami!

Leśna Łapa zachichotała wręcz z ekscytacji, że ma możliwość pokazać swojej kuzynce norkę.
- No to właź! Tylko uważaj pod łapy by niczego nie nadepnąć! - zachęciła rudą, a sama weszła do nory, ale po króciutkiej chwili wyszła odwracając się do Dzięcioł gwałtownie, bo zapomniała dodać jednej rzeczy - Aha właśnie... - podniosła jedną swoją łapę i spojrzała się z powagą na krewną - Nie mów nikomu o tym co tu zobaczysz, bo no, ktoś by się mógł obrazić, dobra? - nie czekając na odpowiedź twierdzącą wskoczyła do norki. Po wejściu do środka norka okazała się zaskakująco bezstronna, dwa dorosłe koty, jakimi Leśna i Dzięciola Łapa zdecydowanie były, mogły się bez problemu zmieścić, a miejsca było wystarczająco że przed nimi mieściła się cała kolekcja Leśnej Łapy, czyli porozrzucane różne przedmioty.
- Okej okej, to teraz słuchaj dokładnie, nie? - zaczęła.
- Te wszystkie rzeczy oznaczają różne koty. Tutaj na przykład, to czarne pióro i listek oznaczają moich rodziców, Sokole Skrzydło i Płomieniste Ucho. Między nimi leży mak, ponieważ są partnerami! Czaisz? - zaczęła tłumaczyć wskazując na wszystko po kolei. Pod rzekomą reprezentacją rodziców leżały kolejne przedmioty, żyto, kolejne czarne piórko, martwy pajączek i patyczek, z czego Dzięciola Łapa sama musiała wydedukować, że to Ściółka i jej rodzeństwo - Okej więc tutaj obok są nasze ciocię, Zaćmiona Łapa i Pszczeli Pył - wskazała na leżący martwą pszczółkę oraz pomarańczowy liść dębu reprezentujące wymienione kotki - Obok leży Konwaliowy Sen - wskazała na kwiat konwalii, a pomiędzy nim a Pszczołą też leżał mak - Jeszcze nie znalazłam przedmiotów dla ich kociąt, ale one wszystkie mają imiona po roślinkach więc będzie łatwo, niedługo udam się poszukać jeżyn i tojady! - uśmiechnęła się - Tutaj zobacz, jesteś ty i twoje rodzeństwo - wskazała na piórko dzięcioła, piórko sroki oraz dwa szare kamyczki. Nad niki leżały trochę większe kamienie, jeden w kolorze ceglanym drugi szary, które miały oznaczać rodziców Dzięciął - O widzisz, tutaj obok Zaćmionej Łapy leży Koźlorogi... Między nimi jest tylko płatek maku bo chyba jeszcze nie są razem ale widać że coś ze sobą kręcą! - miauknęła pokazując szare pióro leżące obok Zaćmionej Łapy. Wokół leżało też kilka innych przedmiotów nie wskazanych jeszcze przez Leśną Łapę, a wszystkie tworzyły sieć połączeń.
- I jak ci się podoba? - odwróciła się uśmiechnięta do Dzięcioł.

Kotka skinęła radośnie i ruszyła za tamtą w głąb norki. Wtedy jednak zatrzymała się gwałtownie, prawie że wpadając na kuzynkę, kiedy ta odwróciła się do niej. Dzięcioł nieco zdezorientowana spojrzała na nią.
Przez chwilę zastanowiła się co na klan gwiazd Leśna Łapa tam trzyma, że ma pozostać takim sekretem. Mimo wszystko kiwnęła głową, pokazując, że dotrzyma obietnicy.
Jeszcze bardziej zaciekawiona weszła do środka i ku jej zdziwieniu norka okazała się być o wiele większa niż ta podejrzewała. Dzięcioł wyobrażała sobie zwykłą, małą norkę jedynie do spania, a tu niespodzianka, było pełno miejsca!
Kotka rozejrzała się dookoła z uśmiechem i dostrzegła różne przedmioty leżące na ziemi, gdzie następnie udała się Leśna Łapa.
Ruda usiadła i z zaciekawieniem słuchała jak tamta opisuje każdy z przedmiotów. Każde piórko, kamyk czy liść oznaczały kogoś zupełnie innego, i Dzięcioł była pod wrażeniem, że jej kuzynka wpadła na coś takiego i poświęcała temu swój czas i przemyślenia! Ciekawe zajęcie na wolny czas!
Kotka zastrzygła uszami kiedy Ściółka pokazała jej piórko Dzięcioła symbolizującą ją samą. Oooo, ona też tam jest! I całe jej rodzeństwo! Uśmiechnęła się ciepło widząc pióro sroki i kamyczki przy nich, zwłaszcza te większe symbolizujące jej rodziców. Kotka z uśmiechem na chwilę zatrzymała wzrok na tym szarym, kamykiem jej matki, po czym spojrzała dalej na resztę rzeczy.
Cicho zachichotała kiedy kotka wskazała na samotny płatek pomiędzy Zaćmioną Łapą a Koźlorogim.
- A więc nie jestem jedyną, która to zauważyła- zachichotała do tamtej.
Kiedy Leśna skończyła prezentować wszystkie przedmioty ruda wyprostowała się i zerknęła na kuzynkę.
- Jak mi się podoba? To jest świetne! Nie wpadłabym na taki pomysł- powiedziała z uśmiechem. - Pomyśl, jak dzięki temu można by stworzyć wszystkie rodziny, cały nasz klan nawet kilka pokoleń wstecz! Intrygujące- powiedziała, przykucając przy rzeczach aby przyjrzeć im się raz jeszcze.