Górowanie słońca nadeszło.
Niedźwiedź musiał sobie przypomnieć, że w tym przypadku nie może czekać już na Ślimaczych drzewach - musi poprowadzić tam młódkę.

Tak więc jutro, górowanie słońca nadeszła, a ono czekało na pointkę przy wyjściu z groty, zielonym wzrokiem skanując przechodzące koty.

Nadszedł następny dzień, a razem z nim górowanie słońca. Musiała trochę poczekać i od samego rana zastanawiała się jak to będzie, aż w końcu nadszedł moment gdy miała się o tym przekonać. Na szczęście jej zmartwienie, że nie odnajdzie Niedźwiedzia okazało się bezpodstawne, bo gdy tylko górowanie słońca rzeczywiście nadeszło, prędko odnalazła kolorową sylwetkę.
-dzień dobry - przywitała się od razu gdy tylko znalazła się przy Niedźwiedziu. Miała wiele pytań, w końcu nie wiedziała co ją teraz miało czekać, ale postanowiła nie zadawać ich od razu. Nie była tak odważna jak jej bracia i nie chciała od samego początku sprawiać wrażenia niegrzecznej, dlatego też... czekała.

-Witaj. - Skinęła młódce łbem.

Po chwili niedźwiedź wstał, wskazując ogonem wymarsz z groty. Było zimno, więc musieli uważać. Tyle dobrego, że nie padało obwicie tego dnia.
Z młodą pointką przy boku, Niedźwiedź miauknął.
-Kierujemy się na ślimacze drzewa. Powiedz mi, ktoś coś ci opowiadał o treningu, masz jakieś pytania? -
Uniósł łba, dając młódce szansę na wypowiedzenie słów.

Bez słowa podniosła się i pomaszerowała za Niedźwiedziem. Mimo chłodnego powietrza, wcale nie było jej zimno. Z całych tych nerwów nie zwracała aż tak uwagi na temperaturę!
-ja... nikt mi za wiele nie opowiadał - przyznała. Nie wypytywała też innych, bo nie chciała dać się nastraszyć jeszcze przed mianowaniem. Wolała sobie wyrobić jakąkolwiek opinię o treningu, biorąc w nim żywy udział -pytań na razie nie mam. Myślę... Myślę, że będę je mieć... na bieżąco, w trakcie treningu. - dodała. Pytania? Miała kompletną pustkę w głowie. Nawet nie spodziewała się, że będzie szkolona na strażniczkę, a co dopiero jej w głowie jakieś pytania! Na razie musiała się oswoić z nową sytuacją.

Mieli tyle dobrego, że zimna pogoda nie dotyczyła ich czynności w większej mierze - no, może będą musielipodczas walki uważać na śliską powierzchnie. W sumie tyle, bo ani Niedźwiedź pływać nie umiał, ani nie potrzebował, ani polować też nie było im potrzebne jako strażnikom.
Na odpowiedź pointki mruknął porozumiewawczo.


Po wyjściu z obozu skierował kroki ku kierunku ślimaczych drzew.
Miauknął.
-Zaczniemy prosto - Pod jakimi znakami rodzą się koty? Co wiesz o takowych znakach? - Nie ma to jak zacząć temat od przeklętych gwiazdek w niebie. Niedźwiedź jednak wiedział, że temat ten mogli omówić szybko i prosto, mieć go z głowy.

Reakcja na jej odpowiedź, którą dostała, był kompletny brak odpowiedzi, przez co trochę się tym przejęła. Znowu. Momentami czuła się jakby popełniała jakiś wielki błąd, mimo nie miała żadnego wpływu na... na nic. Ani na swój trening, ani mistrza, ani predyspozycje lub jej brak do zostania przyszłą strażniczką. To ją frustrowało! Oczywiście, niczego po sobie nie pokazywała, bo i po co? Co by to dało? Nic. Zresztą, już od jakiegoś czasu starała się, mniej lub bardziej skutecznie ukrywać i dusić w sobie negatywne emocje.
Mimo wątpliwości czy aby nie powinna wymyślić jakichś pytań dla samego zadania ich, szła dalej w ciszy za Niedźwiedziem. Doszła do wniosku, że skoro już tak odpowiedziała źle (chociaż kto to wie? Nie miała zielonego pojęcia) to nie będzie się dalej pogrążać. A przynajmniej dopóki nie zostanie zmuszona do mówienia.
Tak zresztą w końcu się stało, bo między jej błądzące po głowie myśli, zostało wciśnięte pytanie. O znaki. Oh. Jakby miało to jakieś większe znaczenie! Pewnie nie, oczywiście.
-są... cztery znaki. Sarna, Niedźwiedź, Lis i Mysz. Zależą one od pory urodzenia. Podobno mają one wpływ... na życie każdego z nas. - mruknęła niewyraźnie i bez przekonania. Te wszystkie myśli, wątpliwości i frustracje ją dobijały. Nie wiedziała co nastąpi najpierw. Wykończenie czy raczej wybuch skumulowanej złości. Miała nadzieję, że żadne z tych dwóch. -ale nie wiem czy to się sprawdza, czy nie.

- Coś cie trapi. -
Powiedziała sepia bardziej retorycznie niż pytająco. Młódka wodziła gdzieś wzrokiem, a jej mięśnie były spięte, nawet jeśli instynktownie, bo szli na Ślimacze drzewa.

Po chwili znalazły się pod spodem Ostoi Wiecznych łowców, ich kroki były umiarkowane, lecz szybkie, ze względu na zimną pogodę.
-Chcesz coś dopowiedzieć, czy to wszystka twa wiedza na temat znaków? - Miauknęło. Mogło być ostre, lecz jego głos stał się łagodniejszy, nawet jeśli o odrobinę.
-Nie musisz wiedzieć wiele, bowiem przyznam, że sam w nie nie wierze, lecz... Tak dla tradycji, coś tam w głowie lepiej mieć. Czy wiesz jaki znak należy do jakiej pory?

Coś cię trapi.
Na te słowa Róża spięła się mocno i obróciła głowę w kierunku Niedźwiedzia. Czy to było tak oczywiste? Oh, na pewno! Niedobrze. Przez jej głowę zaczęło przebiegać mnóstwo myśli. Skłamać? Powiedzieć prawdę? Skłamać tylko w połowie?
-nie nie, to tylko reakcja na... na pierwsze wyjście - wymamrotała cicho. Źle się czuła z kłamstwem, ale skoro mistrz nie pytał... Może po prostu w taki sposób chciał zasugerować, że źle się kryła z emocjami i powinna bardziej, by... nie irytować? Tak, musiało chodzić o to. Czyli jej kłamstwo było... wskazane? Cóż... Nie do końca, ale... Uznała, że to dobre wytłumaczenie.
Ledwo powstrzymała skrzywienie na następne słowa Niedźwiedzia. Czuła się jak na jakimś sprawdzianie! Czy jej mistrz próbował się zorientować w jej wiedzy i na podstawie tego stwierdzić czy Róża w ogóle była warta poświęcania czasu na nauczenie jej czegokolwiek? Na tą myśl ścisnęło ją w żołądku. Kusiło ją by zerwać się do biegu i uciec, byle tylko skończyć się kompromitować, ale zrezygnowała z tego.
-wiem, przepraszam - mruknęła cicho. Ledwo udało jej się zapanować nad drżeniem w głosie. -mój, znaczy się, Sarna należy do Pory Kwitnących Drzew... potem jest Niedźwiedź i Pora Ciepłych Wichrów, Lis i Pora Złotych Liści, a na koniec... na koniec Mysz i Pora Białych Zasp.

Ich oczy zamrugały, a raczej przymrużyły się na słowa kotki.
-Mhm. - Miauknęło spokojnie. Na razie miało siły przyjąć taką wersje wydarzeń. -Spokojnie. Nic cie nie tknie pod moim okiem. Gdyby ktoś z nowicjuszy też miał do ciebie pretensje w obozie, nie bój się mi powiedzieć, a to załatwimy. - Raz, a dobrze. Choć może to nie kocięce igraszki i brednie kotce w głowie?

Zamrugało. Za co kotka przepraszała?
Kamienny wyraz pyska niedzwiedzia nie zmieniał się, lecz sam kierował kroki troche szybciej, by dojść już do Ślimaczych drzew.
Na jej słowa uniosło łeb. -Idealnie. W temacie wiary, chyba nie musze cie pytać, że wierzysz? Nasze plemie wierzy w Plemię Wiecznych Łowów. Zmarli nie kontaktują się z żywymi, lecz jego członkowie mogą wysyłać omeny lub znaki, by ostrzec lub pouczyć Wieszcza. Wieszcz co pełnie księżyca ma za zadanie przebyć specjalną ceremonie Mowy przodków. Nazwa sama wyjaśnia, co tam robi. Koty które przyczyniają się do zła względem plemienia, zostają zapomniane. - Odparło, kładąc łba prosto na umięśnionych barach.
-Co do znaków, jest przekonanie, że wpływają one na charakter kotowia. - Miauknęła, zielone oczy wbijając w góry, które dzieliły ich od klanowych problemów.
-Czy znasz owe przekonania? Czy chcesz, bym je opowiedziała? -


Rozejrzało się, a przed nimi było znajome pasmo liściastych i iglastych drzew - o tej porze roku bez ślimaków, lecz Niedźwiedź zamruczał na widok, dając kotce znak ogonem, by rozejrzała się również.