Zbrzydła.
Cóż, na pierwszy rzut oka wygląda raczej jak córka Pokrzywowego Liścia, a nie Pochmurnego Świtu. Z tym drugim łączy ją co najwyżej ciemne futro. I fakt, że jest ono długie, choć nie aż tak bardzo. Powinno być proste i lśniące, a zamiast tego jest… Całe w lokach, o. Pofalowane, gęste kępki sterczą na wszystkie boki i trzeba przyznać, że… Nie są zbyt łatwe w pielęgnowaniu. Koteczka wciąż poświęca im sporo czasu, choć niepotrzebnie, bo nawet będąc czystą wygląda jakby wpadła do jakiejś brudnej kałuży. Jej szata prawie w całości jest w tonach czerni i szarości. Odcieni tam można by się dopatrzeć naprawdę sporo! Głównie są to srebrzyste rozjaśnienia na brzuchu, kryzie, szyi oraz ogonie. Gdzieś między tym przebijają się rude smugi oraz pojedyncze włoski, ale nie jest ich dużo. Najwięcej z nich znajduje się na głowie, konkretniej przy lewym policzku oraz przy oczach. Kolejne z nich zajmują palce tylnych łap.
Budowa ciała koteczki jest wątła. Wygląda zupełnie tak, jakby jeden mocniejszy podmuch wiatru mógł zmieść ją z powierzchni ziemi. Wbrew pozorom, puszyste futro nie dodaje jej rozmiarów. Jest niewielka i szczupła, bardzo krucha i dziewczęca.
Jej oczy są ciemnobrązowe, pozbawione blasku i emocji. Nos oraz opuszki łap są barwy ciemnoszarej. Poza pozbawionym blasku, kędzierzawym futrem, cechą charakterystyczną kocicy są krótkie, sterczące na wszystkie strony wibrysy.



Dziwaczka, ale nie z wyboru.
Zapowiadało się, że wyrośnie na silną, niezależną kocicę, która będzie idealnym przykładem równie idealnego wojownika... Ale nic z tych rzeczy. Być może to żałoba, która wpłynęła na nią tak mocno, sprawiła, że pstrokata stała się permanentnie... Smutna. A przynajmniej takie sprawia wrażenie, gdy smętnym krokiem i ze smutnym grymasem na twarzy toczy się po obozie, zawsze w samotności, otoczona wyłącznie przez ciszę. Bo spokój, ten błogi spokój jest jedną z niewielu cech, jakie jej pozostały. Bardzo nie lubi hałasu, zupełnie jakby była na niego wrażliwa i to do tego stopnia, że sama mówi niewiele... Ale tak naprawdę do powiedzenia zazwyczaj ma dużo! Swoje wypowiedzi zatrzymuje jednak w swojej głowie, prowadząc w niej również ciekawe dyskusje i długie monologi... Co, jako skrajna introwertyczka, bardzo lubi. Jej umysł jest tak właściwie wielką, skomplikowaną maszyną, która ciągle pracuje i to na najwyższych obrotach. Wszystko to przez fakt, że koteczka sporo analizuje, dużo myśli i, niestety, równie często się zamartwia, najczęściej rzeczami, które w ogóle nie mają znaczenia. Paranoja, w którą z nieznanego jej powodu popadła, zmusza ją do analizy dosłownie każdego jej kroku i działania... I o ile z tym jest w stanie sobie poradzić, to trudności pojawiają się w momencie, gdy przewidywać musi również zachowanie i czyny innych kotów. Ten system jest dla niej bardzo ważny, bo, jak sama sądzi, pozwala jej zachować normalność i sprawia, że jeszcze nie zwariowała. Bo kiedy coś nie idzie po jej myśli, koteczka natychmiast zaczyna się stresować i czuć jeszcze bardziej niepewnie niż zazwyczaj. Ciężko jednak być przygotowanym na wszystko, więc lęk jest nieodłączną częścią jej życia, wraz z poczuciem beznadziejności i wyobcowania. Te dwie cechy są skutkiem kierunku, w którym poszło jej życie. Miała być oparciem dla swojej rodziny, a stała się dla nich raczej kimś nieznajomym... A dla Klanu Wichru nieznaczącym cieniem... Tak przynajmniej uważa i jest przekonana, że wszyscy i tak dawno o niej zapomnieli. Jak widać jest wobec siebie bardzo krytyczna, czego co prawda nie okazuje, a raczej trzyma głęboko w sobie, razem z całą resztą emocji... Choć robi to głównie dlatego, że nie potrafi swoich uczuć wyrażać, w żaden sposób. Ma problemy nie tylko w kontaktach z innymi kotami, a również w opisywaniu tego, co w ogóle czuje... A czuje dużo. I choć z opisu wygląda na totalną porażkę, ma w sobie dobre cechy, które czynią ją czymś więcej. Nie zabiła w sobie ambicji i motywacji. Pomimo udziwnień, z którymi musi się mierzyć, stara się być świetną wojowniczką i, tak właściwie, głównie na tym się skupia. Cel, który sobie ustaliła, jest jej odskocznią od problemów i męczącej głowy.


[Nikt ciekawy, mogłoby się zdawać. Zawsze z tyłu, zawsze sama, bo tak czuje się najlepiej. Rzadko uśmiechnięta, pozbawiona humoru. Ale nie jest nieśmiała i trzeba przyznać, że na ogół to nawet nie ma nic przeciwko byciu w tłumie. Wtedy zazwyczaj jest tą, która słucha i raczej stoi bliżej ściany, niż samego środka. Bo słuchaczką jest niezłą, trzeba przyznać!
Brakuje jej tej kocięcej ciekawości do świata i energii, którą rówieśnicy przeznaczają na zabawę. Zamiast tego jest… Cisza. Cisza i spokój, które nie odstępują jej na krok, jakby to właśnie to byli jej najlepsi przyjaciele. Zawsze są z nią, czynią ją opanowaną i może trochę sprawiającą wrażenie obojętnej na wszystko. Ale wcale taka nie jest! Wbrew przeciwnie, emocje są dla niej czymś ważnym, mimo że totalnie nie potrafi ich wyrażać i okazywać. Zazwyczaj mierzy się z nimi sama, kryjąc je w sobie. Dużo wtedy analizuje i myśli, często nawet o nieznaczących szczegółach. Ale wcale nie wygląda na taką, która przejmuje się drobnostkami. Zamiast tego jest zdecydowana, konkretna i pewna siebie. W kontaktach z innymi jest natomiast obiektywna, ostrożna, a może nawet lekko chłodna, choć sama by siebie taką nie nazwała, a bynajmniej nie jeszcze jakiś czas temu. Śmierć Zamglonego Brzegu nieco ją przybiła. Koteczka stała się nieco bardziej ponura, ale uderzyło w nią również poczucie pewnej odpowiedzialności. Mówiąc jaśniej, stara się być wsparciem dla swojej rodziny. To ona pomaga, to ona dba i opiekuje się resztą rodzeństwa, dla którego jest czuła i łagodna. Jak starsza siostra! Ale poświęca uwagę również samej sobie. Jest ambitna i zmotywowana, by spełnić swój cel zostania przykładną wojowniczką Klanu Wichru. Do tego długa droga, ale… Powinna zacząć od razu, by stać się jak najlepszą!]



Urodziła się na początku Pory Nowych Liści w drugim miocie Pochmurnego Świtu i Zamglonego Brzegu. Legowisko dzieli razem z dwójką rodzeństwa - Rdzą i Jastrzębiem. Poza tym posiada również starszych braci i siostry, których imiona to Iskrzący Pył, Trująca Łapa, Truflowa Łapa, Biedronkowa Łapa, Skoczna Łapa, Porywista Łapa oraz Huk. Żadne nie pozostało w klanie.
Mając zaledwie jeden księżyc na karku musi poradzić sobie ze śmiercią matki. Pomaga jej w tym ojciec oraz Lekki Powiew, która pomaga kocurowi w opiece nad maluchami.



Statystyki:
S: 13 | Z: 23 | Sz: 20 | O: 16
HP: 130 | W: 110
P: 3 | PD: 99/150

Cechy:
+Ostre pazury
+Cichy krok
-Wrażliwa skóra
-Wątłe zdrowie

Umiejętności:
Skradanie się- p2
Tropienie- p2
Wspinaczka-  p1