Zamieć to, podobnie jak ojciec, dość drobny kociak, choć długie białe futro odziedziczone po matce może robić z niej większą, niż jest w rzeczywistości. Wygląda nadzwyczaj delikatnie w połączeniu z idealnie różowym nosem i uszami z kępkami włosów na końcach, a także poduszkami łap, które nie miały jeszcze okazji zabrudzić się błotem i ziemią spoza kociarni. Oczka w kształcie migdałów mają intensywnie błękitną barwę i osadzone są dość nisko na pyszczku.
galeria: klik

Imię kotki bardzo dobrze oddaje jej osobowość – podobnie jak prawdziwa zamieć, bardzo szybko się porusza i wszędzie jej pełno, co niestety bywa uciążliwe dla kotów wokół niej, bo ile można ignorować malucha próbującego zaglądać przez twój bark. Często wciska nos tam, gdzie nie powinna, ale prędko uczy się na własnych błędach i rzadko je powtarza. Chętnie przyswaja wiedzę i słucha opowieści starszych członków klanu, a ponieważ jest bystra i posiada doskonałą pamięć, dużo na tym korzysta. Jest ciekawa świata i bacznie chłonie wszystkie bodźce, które do niej z niego trafiają.
Wbrew pozorom jest bardzo cichym kociakiem, bo pomimo tego, że lata to tu, to tam, zazwyczaj nie wydaje z siebie ani jednego miauknięcia (nawet, jeśli właśnie na kogoś wpadła i boleśnie się wywróciła). Bywa, że nawet nie odpowiada tym, którzy się do niej zwracają, woli wtedy pokiwać głową lub zasygnalizować coś mową ciała. Im jest starsza, tym mniej chętnie spędza czas z innymi kotami, zdecydowanie bardziej odpowiada jej spędzanie czasu w samotności. Jest indywidualistką i nie znosi, gdy ktoś psuje jej plany (a niestety młode kocięta zazwyczaj nie baczą na czyjeś granice i, jak sama to określa, ‘wtrącają’ się, podczas gdy ona wolałaby bawić się sama). Lubi natomiast obserwować innych z daleka, nie czuje potrzeby wchodzenia w centrum akcji. Musi wiedzieć co się dzieje, ale niekoniecznie w tym uczestniczyć. A to irytuje niektórych jeszcze bardziej, bo spodziewają się, że może w końcu się odezwie lub dołączy, ale nie, bo ona stoi i się patrzy, a nikt nie może się domyślić, o co jej chodzi.
Unika konfliktów, a potyczki słowne zazwyczaj przegrywa – długo zastanawia się nad odpowiedziami i bardzo łatwo ją onieśmielić. Ma problem z ubieraniem myśli w słowa, jej wypowiedziom brakuje ładu i składu. Nie podnosi sprzeciwu nawet, gdy wie, że ma rację, a nawet jeśli, to musi mieć do tego bardzo dobry powód. Nie lubi wdawać się w dyskusje, to dla niej wyjście ostateczne. Wychodzi przez to na popychadło, choć zawsze ma swoje własne zdanie i pozostaje wierna swoim przekonaniom i wartościom. Natomiast nie aplikuje się to do sposobu postrzegania samej siebie. Zamieć niestety bardzo polega na innych, jeśli chodzi o samoocenę. Często patrzy na siebie cudzym spojrzeniem, nadinterpretując pewne sygnały. Krytykę bierze głęboko do siebie i zależy jej na tym, aby otrzymywać same pochwały. Ma to prawdopodobnie związek z tym, jak jest wychowywana, brakuje jej dyscypliny i obeznania z upomnieniami, których nie powinna tak bardzo przeżywać.

Zamieć jest córką Żółwiej Skorupy i Oszronionego Kolca i urodziła się w Klanie Gromu, wraz z czwórką rodzeństwa; Szczurkiem, Przebiśniegiem, Szpakiem i X. Opiekuje się nią również Mała Mrówka, chociażby po to, aby opiekuńczy rodzice jej zanadto nie rozpieścili. Niestety już jako maluch złapała kocięcy kaszel, co ograniczyło jej możliwości poznawania świata i wspólnych zabaw z innymi aż do 3. księżyca życia. W związku z tym jeszcze bardziej nie może doczekać się tego, co nadejdzie potem.