Ostatniej nocy trudno było mu zasnąć. Po raz pierwszy w życiu nie spał w środku ciepłej przepełnionej zapachem mleka kociarni. Mimo, że wybrał sobie miejsce dość blisko niej to nadal nie czuł się komfortowo. Nie ma jeszcze własnego legowiska i na pewno trochę potrwa zanim takie znajdzie.
Po wielu pacnięciach łapą Księżyc, Bóbr przebudził się z głębokiego snu w który jakimś cudem udało mu się zapaść. Z zaspanymi oczami i jeszcze nie przebudzonym w pełni ciałem wsłuchał się w polecenia mistrzyni, która chwilę potem sobie poszła. Bóbr wpatrzył się chwilę przed siebie i znowu zwinął się w kulkę zasypiając raz jeszcze.

Bóbr nie mógł się nacieszyć swym snem zbyt długo. Tym razem nie udało mu się wpaść w głębszy sen, a mimo wszystko ten czas bardzo szybko zleciał.
- Co jest? - powiedział jednocześnie zaskoczonym i zdenerwowanym głosem po gwałtownym przebudzeniu się przez pacnięcie go białą łapą kotki. Chwila mu zajęła zanim zorientował się w jakiej sytuacji się znalazł. Wpatrzył się w kotkę dopóki nie napotkał jej spojrzenia, które przysporzyło go o lekkie dreszcze. Położył głowę na swe łapy i wpatrzył się przed siebie unikając wzroku nowej mistrzyni. Musi przyznać, że starsza kotka ma bardzo ładne łapy.
- Czemu trening musi być tak wcześnie? Nie można go zrobić jak słońce będzie trochę wyżej? - prychnął narzekając na wybór pory dnia srebrzystej strażniczki. Miał nadzieję, że jednak uda mu się trochę odwlec wyjście poza jaskinie.

Słuchał od niechcenia swojej mistrzyni jednym uchem. Nawet jeśli miała trochę racji to nic z tego nie udogadniało Bobrowi. Zdziwił się odrobinę, gdy Księżyc zadała mu pytanie o odpowiadającej mu porze. Szczerze to myślał, że będzie trochę bardziej restrykcyjnie i jego mistrz nie da mu nawet wyboru. Wydał z siebie lekki pomruk zastanowienia i podniósł lekko swą łepetynę, gdy był gotów dać swoją odpowiedź.
- Gdy słońce jest na samym szczycie nieba - odpowiedział krótko nie wiedząc, że to jest strasznie późna pora dla przeciętnego członka plemienia. Zazwyczaj wtedy właśnie wstaje i ma najwięcej energii. Może i jest nadal ospały ale po dobrym posiłku ma siły na długie zabawy. Raczej tak szybko swojego trybu życia nie zmieni, nawet jeśli ktoś by go miał przymuszać. A wspomnienie o porannych patrolach dało mu powód do płaczu.
- Ile te treningi niby będą trwać? Jest dużo czasu, możemy nawet nie wychodzić z jaskini - mruknął z myślą, a raczej nadzieją, że pierwsze treningi będą głównie obejmowały teorie. Strzepnął ogonem nadal nie zmieniając swej pozycji. Nie było tu dość wygodnie. Ciekawe czy mógłby zabrać trochę swojego ulubionego mchu z kociarni.

Jego szczęście przerosło wszelkie oczekiwania Bobra. Chyba natrafił na jedną z lepszych mistrzyń w plemieniu. Może jednak jego życie nie będzie tak tragiczne? Mruknął radośnie z ulgą na zgodę Księżyc. Nie tego się spodziewał po jego pierwszych dniach jako nieudacznik plemienny, szczególnie po wyłapaniu kilku plotek o tych całych klanach. Wciąż nie ma pojęcia czym oni niby są, ale brzmi jak utrapienie w które buras nie chce się ani trochę mieszać.
   Zaczął się zastanawiać jak tam treningi jego rodzeństwa. Nie pamiętał dokładnie kto dostał kogo, ale wie jak zazdrości swojej szylkretowej siostrze za dostanie Robak. Może i nie zna czarnego kocura za dobrze, ale dziecięce wspomnienia z jego legowiska pozostały mu wyryte w głowie. Chciałby jeszcze raz spotkać łowcę i przespać się w kwiecistym leżu. Po tej jednej nocy na kamiennej płaszczyźnie zatęsknił jeszcze bardziej za miękkim mchem.
   - Pierwsza opcja brzmi ciekawie - zamruczał w odpowiedzi na słowa kotki. Spacer po terenach przerażał go chyba najbardziej. Kilka razy dotknął trawy za jaskinią, ale nawet te uczucie przyprawiało go o dreszcz. Nie wiedział nawet czemu tak bardzo się obawiał, po prostu czuł, że opuszczenie bezpiecznej jaskini może się dla niego tragicznie skończyć.

Nadszedł czas na oficjalne rozpoczęcie jego pierwszego treningu. Ledwo zasnął, ale udało mu się odpocząć jeszcze te kilka chwil przed szczytem słońca. Jego kończyny były dość obolałe od długiego leżenia na twardej płaszczyźnie. Dobrze przynajmniej, że dziś nie będzie żadnej walki. Wypadłby gorzej niż normalnie, chociaż i tak wielkiej różnicy by pewnie nie było. Po zjedzeniu swojego śniadania w formie ptasiego mięsa udał się na ustalone wcześniej miejsce. Oczywiście przyszedł odrobinę później, więc mistrzyni już na niego czekała.
- Bóbr stawia się na służbę - powiedział na powitanie i usiadł przed srebrzystą kotką.

Będąc przed swą mistrzynią dostrzegł, że jest w dobrym humorze. Nie wie nadal czego ma się spodziewać po praktycznie mu nieznajomej kotce, ale dopóki jego treningi opierają się na rozmowach to może nie zrobi z siebie błazna. Jednak strach przed zewnętrznym światem nadal nad nim wisi i prędzej czy później będzie musiał się z tym zmierzyć.
- Eee. Nie wiem czy wolno mi pytać, ale czym dokładnie są te całe klany? - zagadał przypominając sobie swą wcześniejszą myśl. Był nieco bardziej wypoczęty więc też i bardziej stawiał uwagę na swą kulturę mowy. Może i nie jest zbyt mądry, ale nie ma zamiaru podpadać swojej opiekunce, która będzie nad nim stać prawdopodobnie więcej niż jego własna matka.

Reakcja starszej kocicy na jego pytanie wydawała się dla Bobra dość niepokojąca. Jego obawy i ciekawość o klanach urosła, gdy tylko usłyszał małe i ciche wspomnienia o nich w nie zbyt przyjaznym tonie. Wszelkie tematy dotyczące świata poza jaskinią wprowadzają go w stan zaniepokojenia i lęku, które tylko zmuszają o przechowywanie tych informacji w głowie burasa. Lepiej dowiedzieć się najwięcej o czymś czego się boisz.
- Oh. Słyszałem, że nie jest zbytnio kolorowo z nimi - skomentował z lekkim zmartwieniem w głosie. Ma wielką nadzieję, że nie będzie musiał się z nimi ani razu spotkać. Starcie z kotem z klanu wydaje się jeszcze bardziej przerażające niż rozpoczęcie rozmowy z nieznajomym. Oby nie musiał się nimi przejmować za dużo. W końcu szkoli się na strażnika, jeśli będą z nimi problemy to jest duże prawdopodobieństwo, że to właśnie on będzie wezwany do pomocy. Spytałby się o więcej detali odnośnie klanów, ale może lepiej przełożyć to na inny raz. Przydałoby się najpierw dowiedzieć trochę więcej o swoim własnym plemieniu.
- To ten. Opowiesz mi coś o świętach i zwyczajach? Na ceremonię zostałem wypaćkany tym sokiem i nie wiem po co. Rodzice mówili, że to na szczęście czy coś takiego - mruknął odwracając uwagę od klanów, a przynajmniej się starając. Przez to, że większość opowiadań mamy przesypiał ma braki nawet i w symbolice.