Jest on niebieskim cętkowanym kocurem z bielą, obdarzonym ciemnozielonymi oczami. Biel występuje na całej szyi oraz klatce piersiowej, brzuchu, bokobrodach, łapach, na których idzie aż wzdłuż ramion, zaś na tylnych nogach sięga do kostek i na dole oraz końcówce ogona. Posiada atletyczną budowę; jest duży i wysoki, aczkolwiek szczupły, ze smukłą sylwetką. Długie futro idealnie to oddaje, jako iż cechuje się delikatnością, niesamowitą miękkością i puszystością oraz okazałością, zwłaszcza na policzkach, szyi i ogonie. Między uszami zaczyna mu się gęsta grzywa, oplatającą go aż do piersi. Jego charakterystyczne cechy to duża ilość mniejszych pręg na pysku i głowie i ciemniejsze uszy. Poza tym ma też czarne poduszki łap, zaś cętki i pręgi na ciele są przyciemniane przez gradient.

Zaczynając od konkretów, już odkąd otworzył oczy nie był tak ciekawski raczkowania jak inne kocięta, wolał siedzieć na uboczu i gdybać nad czymkolwiek wytworzy jego kocięcy umysł. Gdyby popatrzeć na niego z boku, zdecydowanie można by było pomyśleć o nim jako o smutnym dziecku. Jest nastawiony pesymistycznie w stosunku do swojej osoby, na ogół wygląda na smutnego lub po prostu obojętnego, bardzo rzadko ma powód do uśmiechu. Sam nie wie dlaczego, ani kiedy to zrozumiał, ale jest bardzo zagubiony w świecie, zdaje się nie nadążać za tokiem życia, które po prostu ciągnie go bezwładnego niczym silny nurt rzeki, w której nie potrafi pływać. Otacza go dość nijaka aura, kocur stara się nie wyróżniać z tłumu, preferuje ciszę i spokój, choć nie pogardzi towarzystwem. Właściwie nie tylko nie pogardzi, a nawet sprawi mu to niezwykłą przyjemność - preferuje on bowiem towarzystwo innych, najlepiej jednego czy dwóch kotów, których będzie mógł posłuchać i spędzić z nimi czas. Jest bardzo spragniony posiadania kogoś takiego, bo jak nie jest najlepszy w żywych konwersacjach, tak uwielbia słuchać i czerpać czystą radość z czyjejkolwiek obecności, zwłaszcza jeśli jest to ktoś bliższy. Ceni sobie on jednak rodzinę, siedząc w żłobku widzi brykające rodzeństwo, matkę, która jest przy nich cały czas oraz ojca, który czasami się zjawia - docenia i zawsze doceniać będzie ich posiadanie, to dzięki nim jego dzieciństwo na tą chwilę nie wydaje się być tak szare. Gdyby Żuraw miał poznać się z kimś bliżej, ukazałyby się w nim nowe, o wiele cieplejsze cechy, na przykład ujawnienie języka miłości, którym w tym przypadku jest kontakt fizyczny. Podsumowując: smutny, cichy i zagubiony misiek, z potrzebą przebywania z kimś, szukający przyjaźni i miłości, aby mógł o nią zadbać i rozwijać ją na swój własny, spokojny sposób.

Urodził się w pierwszym miocie Żołędziowego Grzbietu i Ślimaczego Śladu razem ze swoim rodzeństwem: Frezją, Bocianem, Zimorodkiem, Pierwiosnką i Krogulcem. Obecnie wychowuje się pod okiem rodziców, poznając świat wokoło i najbliższe mu koty.

Cichy krok, Króliczy słuch, Słaby wzrok