Imię: Raniuszek - Śpiewająca Łapa - Śpiewający Raniuszek
Płeć: Kotka
Wiek: 20 księżyców
Grupa: Klan Rzeki
Ranga: Kocię - Terminator - Wojownik

Wygląd: Doprawdy kopia swojej zmarłej matki. Szkoda tylko, że ino z wyglądu. No, i wzrost zaciągnęła od ojca. Niska, długowłosa i niezwykle puchata. Do tego to niezwykłe umaszczenie! Kotka mianowicie, posiada maść określoną mianem czarnego dymnego szylkretu, z dodatkiem bieli. Kremowe plamy objęły jej pysk, część łap, a ostrzejszy rudy osiedlił się również w małej ilości na plecach. Szarość natomiast, zagęściła się na szyi, brzuchu - przechodząca wyżej, na boki, oraz na ogonie. Nie można jednak zapomnieć o bieli! Obejmująca małą część pyska, w tym lewy polik, przednią część szyi palce u przednich łap, oraz większą część tylnych. Na koniec pozostaje lekko spłaszczony pyszczek, ozdobiony zielonkawymi oczami, oraz lekko pokręcone wąsy.
Galeria: https://www.instagram.com/fluffymuffinpumpkin/
No i Th: https://toyhou.se/14745780.raniuszek

Charakter: Pewna siebie do momentu w którym czuje, że nic jej nie grozi. A gdy już ktoś się postawi i jej odda, kotka zamieni się w istną drama queen i będzie robić scenki jak to ktoś jej nie zranił i nie pobił mimo, że w rzeczywistości ledwo dotknął szylkretkę. Jest marudna i irytująca, ale zawsze dba o porządek! Nienawidzi niechlujstwa. Wszystko musi być na swoim miejscu. Jest zdania, że to kocury powinny jej usługiwać. W końcu od tego są, nie? Przecież mają więcej pary w łapach! Mimo wszystko, jednocześnie chce być niezależną, silną kotką. W końcu co to za interes przez cały czas na kimś polegać? Oh i ambicje ma też spore! Jej głos, zazwyczaj z nutką pretensji, potrafi się zmienić o 180 stopni, kiedy tylko zacznie odgrywać swoją rolę słodkiej, małej księżniczki, lub miłej starszej siostry. Kreowanie jakiejś postaci? Nie ma problemu! Raniuszek świetnie się w tym odnajdzie. Gdy kotka już znajdzie sobie osobę z którą mogłaby się zadawać, nie odda nikomu i będzie chorobliwie zazdrosna, jeśli tylko zobaczy jakiś bliższy kontakt z kimś innym, niż z nią. Ale też będzie dbać i nie pozwoli zranić swojej zabawki! Rodzina? Hm. To zależy od dnia i nastroju. Oczywiście należy się szacunek, bo gdyby nie rodzice, to by nie powstała. Znaczy... aktualnie szanuje koty, które się nią opiekują. Poza tym, trzeba się przypodobać dowódcy i mu nie podpaść. Tak samo z kodeksem wojownika, który… przerabia i interpretuje na swoją korzyść. No i plotki! Plotki najsilniejszą bronią kobiety! Nie dość, że się roznoszą w mgnieniu oka, to jeszcze podczas przechodzenia z ust do ust podlegają lekkiej deformacji. Doprawdy świetne potem z tego wychodzą historie.  Nie można też zapomnieć o jej mściwej stronie. Kotka ani nie zapomni, ani nie wybaczy. A wyjątki? Hm, być może. Jeśli chodzi o kwestię wiary, Śpiewka jest kotem, który ją definitywnie odrzuca, traktując jak brednie opowiadane kociętom do łóżek. Poza tym nie powie tego głośno, ale kotami które wierzą w zmarłe kotki brykające po niebie, zwyczajnie gardzi. Może nawet współczuje głupoty.
Ps: Raniuszek baaardzo boi się burzy, chociaż stara się to ukryć.


Historia: Kotka urodziła się poza terenami wraz z trójką rodzeństwa, Świergot, Sową oraz Przepiórką jako córka cudownej parki o imionach Dym i Maciek. Pech chciał, że matuli się zmarło po porodzie, a kocięta przyleciały bocianią pocztą (bocianami byli Maciek i Głaz) do klanu rzeki, gdzie pozostały pod opieką Suchego Nosa i Czarnostopego. Już z samego początku dymna kotka wykazywała jakże wielkie ambicje oraz nie ukrywała swojej skłonności do męczenia Świergot czy po prostu wyżywania się na wszystkim, co tylko jej stanęło na drodze.
Anger issues? Kto wie. Utrzymało się to jeszcze przez dłuższy czas podczas którego kotka trafiła już jako terminatorka pod skrzydła Migoczącej Iskry, więc można było powiedzieć, że Raniuszek była usatysfakcjonowana w połowie. .... Mniejszej połowie. A dlaczego? A no z tego powodu, iż najbardziej żałosny członek rodzeństwa w jej oczach, dostał za mentora samego przywódcę. Pech chciał jednak, że kotka nie zdążyła tej sprawy Świergot wygarnąć, gdyż ta zachorowała, a zaraz potem, krótko po mianowaniu z klanu zniknęła Przepiórka. Kto więc został? Sowa, który wyszedł już po tym wszystkim dopiero z lecznicy, i z którym starała się utrzymać stabilną relację. Jednak wracając do samej Migoczące, ich relacja nie była kolorowa i pomimo dużej niechęci pałającej z obu stron, kotka darzyła również Migotkę pewnego rodzaju respektem, który dość mocno tonął pod falami innych, bardziej negatywnych emocji. Tym bardziej negatywy się powiększyły, kiedy cieniowania uznała, że świetnym pomysłem będzie zajście w ciążę. O, i gdyby to było tylko to! Ale ojciec nie był znany! To doprowadzało młodą do wrzenia w kościach i już jako terminatorka uznała, że nie będzie obdarzać "szczurków" mentorki większym zainteresowaniem. A przynajmniej taki był plan. Trafiła jednak nieszczęśliwie na dwa kocięta, gdzie jednego próbowała sobie owinąć wokół palca, a drugie postanowiło naskarżyć na nią do mentorki, przez co nim zdążyła cokolwiek zrobić, dostała zakaz zbliżania się. A jak tam z jej agresywnością? No, z wiekiem zaczynała na pewno słabnąć, a sama kotka była teoretycznie spokojniejsza. Albo przynajmniej nie wrzeszczała na wszystkich po kolei, częściej po prostu coś udając i grając wykreowaną dla siebie rolę.
Trening ukończyła szybko, dumnie nosząc imię Śpiewającego Raniuszka. Po drodze jeszcze miała przyjemność nawiązać relację z Wronim Cieniem, a potem robić wykłady Sowie odnośnie samotnego chodzenia na polowania i beznadziejnego sposobu ze schodzenia z drzew. Na jednej z ceremonii, jej samej został przypisany, z racji śmierci poprzedniej mentorki po walce z psem... Płotkowa Łapa. Sytuacja ta wydawała się o tyle ironiczna i komiczna, że rudzielec nie był jedną z bardziej lubianych osób przez Raniuszek, tym bardziej, że na pierwszym spotkaniu postanowiła się na niego wydrzeć, więc brak sympatii był wzajemny. Jednak z pewnymi ograniczeniami w słowach, o dziwo, trening udało się doprowadzić do końca, a sama kotka zdążyła poczuć zadowolenie z rudzielca. Jeszcze po drodze zdążyła się pożreć z Rybią Ością, wtedy jeszcze Łapą, o pierdoły typu kto jest mądrzejszy. Ale dzień jak co dzień, prawda? Sprawa ze śmiercią byłej medyczki obeszła jakoś Śpiewkę dookoła, a jakiś czas później, kiedy wreszcie jej jedyny brat został mianowany, podobnie jak Płotkowy Potok, a Przepiórka po wielu księżycach wróciła do obozu, jej samej przyszło się pożegnać ze światem. Pomimo świadomości zakazu nadanego przez Migoczącą Iskrę, odnośnie zbliżania się do jej kociąt, Śpiewająca po zaczepieniu przez Brzaska postanowiła wybrać się na małą wycieczkę, która nie skończyła się przyjemnie w żaden sposób. Łapy obu kotów powędrowały zbyt blisko młodnika, w którym w tamtym czasie żyły lisy. I o ile oboje starcie przeżyli, Śpiewka dorobiła się całkiem paskudnych ran, z którymi męczyła się przez jakiś czas, do momentu, w którym jej organizm po prostu nie wytrzymał. Leczenie rany na grzbiecie się nie powiodło. Szczęście w nieszczęściu, jeszcze przed śmiercią zaczęła mieć wątpliwości w swoje przekonanie co do nie istnienia klanu gwiazdy, do czego na pewno przyczyniło się zabranie jednego z żyć przywódcy klanu rzeki. Teraz więc śmiało może sobie oglądać, jak żyjący hasają sobie po obozie.

Statystyki:
S: 26 | Z: 18 | Sz: 20 | O: 24
HP: 140 | W: 120
P: 4 | PD: 64/250

Cechy:
- Wrażliwa skóra
- Ciężki krok
- Ostre pazury
- Króliczy słuch

Umiejętności:

• Łowienie ryb: poziom 2
• Pływanie: poziom 1
• Skradanie się: poziom 2
• Tropienie: poziom 2
• Wspinaczka: poziom 2