imię: Wierzbowy Puch
płeć: kotka
ranga: wojownik
klan: wicher
wiek: 22 ☽ [I]

wygląd:
skrócony opis: długowłosa, masywna kocica o jasnozielonych oczach, liliowym, tygrysio pręgowanym futrze z bielą na pysku, kryzie, części brzucha i  łapach.


Teraz gdy Puch przestała mieć 3 księżyce, jej gabaryty przestały być już tak komiczne jak za czasów bycia młody kocięciem. Bez większego zawahania idzie stwierdzić, że dzięki treningom i samym genom, Puch stała się znacznie bardziej proporcjonalna niż te parę księżyców wstecz. Swoją aparycją przypomina teraz młodego wojownika. Ma długie, masywne łapy zakończone sporymi stopami, szeroki kark i zbitą, masywną budowę; i nie jest to iluzja spowodowana puchatym futrem, a faktycznymi cechami kotki. Dzięki sumiennym, długim treningom polowania, młoda kotka wyćwiczyła mięśnie i kondycję, przez co może sprawiać wrażenie jeszcze większej i masywniejszej. Po prostu, kocica jest ogromna i ma szczerą nadzieje, że Gwiezdni jej oszczędzą i sprawią, że przestanie już rosnąć. Odrobine jej niekomfortowo gdy równa się wielkością z dorosłymi kotami, eh. Jej futro jest zawsze schludnie ułożone i czyste. Stara się kroczyć nieco ciszej niż wcześniej, jednak wciąż brakuje jej tej lekkości czy gracji, na którą wskazywałoby jej imię. Jej ciało pokrywa długa, ciężka liliowa sierść, którą zdobią ciemniejsze, tygrysie pręgi. Ponadto, na jej wizualnie kwadratowej mordce znajduje się biel. Rozlewa się ona na brodę, dolną część warg, a stamtąd przechodzi na policzki i ciągnie się aż do uszu. Biel jest również widoczna na kryzie koteczki, przednich łapach (pod postacią niepełnych skarpetek, ciągnących się od stopy aż do łokcia pod postacią strzałki), częściowo na brzuchu i tylnych łapach, sięgając tam praktycznie do zadu. Ma prostą kufę, okrągłe ślepia w kolorze bladej oliwki z lekkim, żółtym przebłyskiem. Zawsze stara się przysiąść tak, by móc słyszeć koty od swojej prawej, oraz ustawia się podczas marszu po tej stronie.

charakter:
| 10 - ?? ks | Po dawnej pospolitości i nijakości w kwestii charakteru, nie ma już śladu. Puch okazała się charakterną, chociaż dość podzieloną kotką w kwestii własnych uczuć czy cech charakteru. Coś, co jest jednak pewne to to, że liliowa córka Świergoczącego Boru jest wesołą, żartobliwą i po prostu przyjazną kotką, która nie pogardzi żadnym towarzystwem, nie lubi nieporozumień i konfliktów, które chce jak najszybciej wyjaśniać. Mimo to jest również dość nieśmiała i skromna w momencie gdy ktoś ją komplementuje. Nie widzi się jako kogoś "dobrego" jednak dąży do tego, by inni ją tak postrzegali. Nie czyni to z niej kogoś idealnego, bo swoje ma również za uszami. Okazało się, że wyrosła na upartą, nieco złośliwą (głównie w myślach) i nieco zbyt ambitną do tego stopnia, że dopiero nieprzyjemny incydent podczas treningu otworzył jej oczy na własną lekkomyślność, którą stara się teraz przepracować i zmienić. Jednak wystarczy jedno słowo zwątpienia, a Wierzba na nowo butnie jest gotowa udowadniać wszystkiemu i każdemu, że jest "jak inni". W jej wnętrzu siedzą dwa koty: jeden jest opanowany oraz inteligentny. Dzięki tej części swojego charakteru koteczka dość szybko doprowadza się do pionu, umie się zachować i szybko pojmuje przekazywane jej informacje. Szybko się uczy i wciela przekazane rady w życie. Ma bardzo dobrą pamięć, potrafi się dogadać praktycznie z każdym, a jednak... Jest też drugi "kot". Ten jest niecierpliwy, narwany, wiecznie gotowy na jakiś atak, wszędzie doszukujący się obrazy i przytyku. Nie znosi być niezrozumiany, bolą go krzywe spojrzenia, a do tego sprawia, że koteczka kwestionuje praktycznie wszystko w swojej osobie. Z każdym księżycem zaczęła sobie uświadamiać pewne nieprzyjemne fakty związane z samą sobą; to dawne, bezkształtne poczucie dyskomfortu zaczęło nabierać barw. Nie czuje się dobrze ze swoim ciałem, chociaż nie jest w stanie stwierdzić dlaczego. Zdecydowanie przeszkadza jej fakt głuchoty na jedno ucho, przez co (mimo zapewnień ze strony rodziny i przyjaciół) czuje się gorsza.
No cóż, tego skomplikowania i dwojakości natury nie widać na pierwszy rzut oka! Wierzbowa Łapa w oczach innych może być widziana jako ułożona, nieco butna, charakterna, jednak przyjazna kotka o sporych ambicjach i poczuciu humoru. To, że w swoim wnętrzu tłamsi negatywne emocje i walczy sama ze sobą w większości nie jest dla nikogo dostępne. Jeszcze wielu rzeczy o sobie nie rozgryzła i czeka ją długa droga by odkryć swój właściwy charakter i to, kim jest.

historia: Jedno z kociąt Świergoczącego Boru i Gęsiego Tupotu, urodzone w Klanie Wichru. Wraz z Puch na świat przyszła 4 kociąt: Drozd, Maluch, Żubr, i Morwa. Jakiś czas przed własną ceremonią, udała się do Motylego Blasku by ten zbadał jej słuch. Wtedy okazało się, że jest głucha na jedno ucho, co odbiło się na jej dalszym życiu. Gdy osiągnęła 6 księżyców, odbyła się jej ceremonia przeprowadzona przez Szałwiowe Życzenie, na której wraz z rodzeństwem otrzymała imię terminatora, które brzmiało Wierzbowa Łapa, a jej mistrzem został Orzechowy Cień, jej wuj.[kiedyś aktualizacja]

statystyki:
siła: 21
zręczność: 15
szybkość: 7
odporność: 13
hp: 120
wytrzymałość: 100

cechy:
- Ostre pazury [P]
- Twarda skóra [P]
- Sokoli wzrok [P]
- Ciężki krok [N]
- Głuchota na jedno ucho [N+]


umiejętności:
• Skradanie się: poziom 1
• Tropienie: poziom 1