- Hmm... - zamruczała z zamyśleniem, na słowa siostry, że Mamrocząca Łapa bredził coś o Puszczykowym Locie. Nigdy nie rozumiała, dlaczego brat był tak zapatrzony w kota mniemającego się ich ojcem. Może jeszcze byłoby to zrozumiałe w ich wczesnym dzieciństwie, kiedy to złoty wojownik jeszcze starał się chodź trochę trzymać kontakt ze swoimi dziećmi, ale teraz? Na kilka księżyców zanim rozpłynął się w powietrzu, miał ich wszystkich gdzieś. - Bredził o Puszczyku... Ciekawe, jak sobie radzi z jego ucieczką. Mam nadzieję, że w końcu zrozumiał jaki jest.
W międzyczasie niebieska zaczęła grzebać lekko opuszkami łap w piasku, kreśląc w nim fikuśnie kółka. Nie było w tym nic nadzwyczajnego, po prostu gdy intensywnie nad czymś myślała, nie potrafiła utrzymać łap w bezruchu. Wzruszyła ramionami na kolejne pytanie Sokolego Skrzydła i spojrzała na nią złotymi oczami.
- Chce pokazać wszystkim, że jest lepsza - stwierdziła w końcu. - Chodź jak dla mnie jedyne co robi to wszystkich niepotrzebnie odtrąca.
A szkoda - dodała w myślach. Może i Zaćmione Słońce była chamska i niewychowana, ale jej ambicja i umiejętności do pewnego czasu bardzo imponowały Tęczowej Chmurze. Do czasu, aż nie zrozumiała, że ta ambicja złocistej jest aż toksyczna dla niej samej. Gdyby tylko potrafiła się trochę opamiętać, ich relacje na pewno wyglądały by zupełnie inaczej...
- Tak naprawdę to nic. Nakrzyczała na mnie bo na siebie wpadłyśmy, a kiedy powiedziałam, że nie musi być tak wroga stwierdziła, że się wymądrzam.