Nie miała póki co nic do roboty, więc jednooka szwędała się po obozie w najlepsze. To wtykała cichutko nosek tu, to trochę tam, nikomu nie wadząc. Chodziła tak cicho, że sama siebie niekiedy nie słyszała. Jak Konwaliowa Łapa wcześniej dobrze zauważył u siebie, że zaczyna wyróżniać się z otoczenia, tak i Kopeć nie zostaje w tyle. Wyszła ze stanu puchatej kulki, a łapy zaczęły się wydłużać, a ciało wysmuklać. Puch jeszcze trochę to zakrywał, ale do ceremonii pewnie zmieni się nie do poznania... Taką przynajmniej miała nadzieję. Tą dziurę odkryła teraz, przypadkiem. Nie wpadła do niej, a z ciekawości wrzuciła jasny, świecący kamyczek. Nie spadł głęboko, a widziała go cały czas, wtedy się upewniła, że nie jest tu głęboko. Trochę niebezpieczne miejsce... Może by je tak wypełnić mchem?
/ Lwia Łapa, Alex, jeden czort

Pająk miało wrażenie, że zwiedziło już wszystkie zakamarki obozu, chociaż prawda była zupełnie inna, bo przecież tego nie widział. Poszło ciemnym tunelem, którego wcześniej nie zauważyło i nie miało pojęcia, że w ogóle istnieje, z czasem jednak zwolniło swojego tempa, aż całkiem stanęło i położyło uszy po sobie. Było jakoś straszniej, niż jakby Pająk przyszło z kimś, ostatnio zwiedzało z Wilkiem, co zdecydowanie przyniosło otuchy. A teraz? Skuliło się nieco i zaczęłoby wycofywać, gdyby nie usłyszało jakiegoś dźwięku za sobą. Zjeżyło sierść na grzbiecie.
- Halooo? - Pająk odezwało się, chociaż podświadomie wiedziało, że nic mu w obozie nie grozi, to co jeśli jakiś bocian wyskoczy i go zje?!

/Ściółka