Pasma Kosodrzewiny

- Oo, to wszystko wyjaśnia! - powiedział, śmiejąc się cicho. Też się pewno nie spodziewał, że spotka drugiego kota, który planował sobie zapolować w tym samym rejonie, co on. Pasma Kosodrzewiny raczej nie obfitowały w samotników, a przynajmniej nie w tych, którzy uważali ten teren za własny.
- Też tak myślę. Nie widziałem, żeby te tereny do kogoś należały, a chciałbym, by bliżej nas stada zwierzyny się odbudowały, by potem w zimę nie trzeba było daleko iść - odpowiedział lekko, jednocześnie wyjaśniając, dlaczego akurat w pobliżu Pasem Kosodrzewiny został spotkany. Uśmiechnął się lekko swoim pełnym blizn pysku, zdecydowanie teraz wyglądając nie na takiego, jak się wcześniej prezentował!
- A co do powiększenia terenów... Sam nie wiem, bo mama już niedomaga, a ja nie jestem w stanie utrzymać większego terenu sam - mruknął w odpowiedzi, nieco się nachmurzając, jednak zaraz potem się rozpromieniając, pozwalając konwersacji dalej płynąć.
- Tak, mieszkam w okolicy praktycznie od urodzenia, ale prowadzimy bardziej koczowniczy tryb życia. Kręcimy się w okolicy, ale teraz, gdy matka jest już starsza, trochę się uspokoiliśmy. Gdy oboje byliśmy młodzi, to potrafiliśmy przejść całą dolinę pomiędzy górami i dojść nawet do ludzi. No i czasami zdarzało nam się wpadać na inne, mniej przyjazne koty, co z resztą widać po mnie - powiedział chichocząc, zdając sobie sprawę z tego, jak wyglądał. Nie każda blizna jednak pochodziła od kota, część z nich była dużo większa i potężniejsza, jak na te zadane przez kotowatego, a część z nich była za drobna, szczególnie te widoczne w mniej owłosionych rejonach jego ciała.
- Chyba powoli będę się zbierał, mama nie jest zbyt cierpliwym kotem. Szczególnie teraz, jak ją trochę starość zaczyna dopadać, strasznie mi marudzi nad uchem! Ale naprawdę miło się rozmawiało i mam nadzieję, że kiedyś to jeszcze powtórzymy! - miauknął rozbawiony, poszerzając swój uśmiech i jeszcze chwilę zostając, by dać szansę Tafli na pożegnanie się i by mogła powiedzieć ewentualnie coś jeszcze.

TAFLA: P: 4 | S: 12 | Z: 33 | Sz: 33 | O: 10 | HP: 117 (120) | W: 122 (140)
Cechy: psi węch, sokoli wzrok
Umiejętności: skradanie się [2], tropienie [3], wspinaczka [2]
Zdobyte punkty umiejętności: +6 do skradania się
Zdobyte PD: +15 PD (wróbel, salamandra)
Rany:
0. stopnia - niewielkie zadrapania po ostrych gałęziach na łopatkach

xxx- Ah, rozumiem! Oby zatem nie było już więcej problemów ze zwierzyną. Będę polować dalej w takim wypadku, nie ma co podkradać wam piszczaków! - miauknęłam, uśmiechając się szczerze. Cóż, utrzymanie powoli starzejącego się kota tylko przez jednego, silnego i młodego musiało być czymś ciężkim dla kotów żyjących w małych grupach, często tylko składających się z dwóch kotów. W plemieniu nad starszymi kotami sprawowali pieczę młodsi, sprawniejsi. Zapewniali im jedzenie, wodę, ciepło i opiekę zdrowotną. Tafla nie potrafiła sobie wyobrazić losu samotnych, powoli słabnących kotów, na których ścieżce pojawiłby się drapieżnik. Po prostu nie mogła! Oczywiście nie każdy starszy był niedołężny, jednak nie ulegało wątpliwości, że z wiekiem sprawność spada, a zmysły stają się ograniczone i stępione. Gdy kocur dał znać, że musi się już zbierać, pointka drgnęła i pokiwała łebkiem wyrozumiale. Oh, nie powinna go zbyt długo zatrzymywać! Ba, ona sama też powinna zapolować i już wracać do jaskini tym co jej się wcześniej udało pochwycić.
xxx- Jasne! Owocnych łowów i oby twoja mama dzisiaj wyrozumialej przyjęła twoje możliwe spóźnienie. I też mi się z tobą przyjemnie rozmawiało, mam nadzieje, że się jeszcze spotkamy! To do zobaczenia, Gołoledź - zamruczała przyjaźnie w geście pożegnania, machnęła puchatą kitą i odwróciła się, truchtem odchodząc we własną stronę a po dłuższej chwili, gdy nie widziała już za sobą cielska Gołoledzi, powróciła do polowania; ugięła się na łapach i ustawiła pod wiatr zachowując przy tym całkowitą cisze. No, miła i chwilowa odskocznia od obowiązków się zakończyła; czas na łowy.

Czas na łowy, zdecydowanie – i to łowy pełną parą, bo Tafla nie musiała się nawet zbyt długo rozglądać. Kawałek od miejsca, gdzie pożegnała się z samotnikiem, znalazła gołębia, który kręcił się po ziemi, póki co nie odwracając się jednak w stronę łowczyni, co dawało jej wyśmienitą okazję na podjęcie próby polowania.

Tafla: P: 4 | S: 12 | Z: 33 | Sz: 33 | O: 10 | HP: 117/120 | W: 122/140
» Cechy: psi węch; sokoli wzrok
» Umiejętności: skradanie się: 2; tropienie: 3; wspinaczka: 2
» Zdobyte punkty umiejętności: +6 do skradania się
» Zdobyte PD: +15 (wróbel, salamandra)
» Rana 0. stopnia: niewielkie zadrapania po ostrych gałęziach na łopatkach

_________________

gubi myśli, słońce kończy bieg
już nie starcza tchu i potrzebuje snu
chyba położę się tu, obok ciebie

gwiazdy widać,
księżyc podniósł się

jak kometa na niebie miga nam świat
żyjemy tak mało lat i trochę ciebie mi brak
trochę ciebie mi brak, trochę ciebie mi...

Gołąb! Tak, to był świetny początek wznowionego polowania po krótkiej, przyjemnej rozmowie z samotnikiem. Teraz jednak kocica w pełni przelała swoje myśli na piszczaka przed sobą, nie chcąc się przypadkiem zdekoncentrować. Ustawiła się w pozycji łowieckiej, a raczej - skontrolowała czy dalej w niej jest. Ugięte łapy, brzuch nie szurający o podłoże i łeb z ogonem na linii grzbietu? Są! Ustawienie pod wiatr i kontrole ściszenie oddechu, oraz głośności kroków i trasy? Również są. Teraz tylko zostało jedno. Jako, że Tafla właśnie podchodziła gołębia, co jakiś czas zatrzymywała się, bądź chowała za co bardziej pomocnym krzewem czy kamieniem. Miała ten plus, że już teraz gołąb był ustawiony do niej tyłem, dlatego też nie musiała go niepotrzebnie obchodzić i podchodzić po łuku. Gdy była jednak wystarczająco blisko ptaka, mocno wybiła się z tylnych łap a swoje przednie wyciągnęła przed siebie, chcąc uderzyć nimi w ciało ptaka unieruchamiając skrzydła, a później zacisnąć zęby na jego szyi i...Ukręcić kark.

Łowczyni powoli i ostrożnie zaczęła podchodzić do gołębia, z każdym uderzeniem serca zbliżając się do niczego nieświadomego ptaka, aż wreszcie skoczyła... i cyk, wylądowała dokładnie tam, gdzie powinna! Gołąb ledwo zdążył się szarpnąć, nim Tafla z wprawą ukręciła mu kark. Kolejna zdobycz, yy, zdobyta!

Tafla: P: 4 | S: 12 | Z: 33 | Sz: 33 | O: 10 | HP: 117/120 | W: 122-5=117/140
» Cechy: psi węch; sokoli wzrok
» Umiejętności: skradanie się: 2; tropienie: 3; wspinaczka: 2
» Zdobyte punkty umiejętności: +6 do skradania się
» Zdobyte PD: +30 (wróbel, salamandra, gołąb)
» Rana 0. stopnia: niewielkie zadrapania po ostrych gałęziach na łopatkach

_________________

gubi myśli, słońce kończy bieg
już nie starcza tchu i potrzebuje snu
chyba położę się tu, obok ciebie

gwiazdy widać,
księżyc podniósł się

jak kometa na niebie miga nam świat
żyjemy tak mało lat i trochę ciebie mi brak
trochę ciebie mi brak, trochę ciebie mi...

Kocica oblizała się chwile po tym jak ukręciła gołębiowi kark, tak jak też zaplanowała. Bez niepotrzebnej zwłoki, zakopała go w charakterystycznym dla siebie miejscu i ruszyła dalej - wróbel, salamandra i wróbel nie były dla niej satysfakcjonującymi zdobyczami, dlatego też zaczęła się rozglądać za kolejnym piszczakiem: może nawet za jakimś większym ptakiem? Nie pogardziłaby też jakąś myszą czy nornicą. Po prostu czymś, co dopełniłoby już zebrane zdobycze, by mogła z dumą dorzucić je na stos i odhaczyć dzisiejsze łowy, uznając je za udane. Ustawiła się więc pod wiatr, ugięła na łapach i lekko uchyliła mordkę, by szybciej rozpoznawać zapachy - jej uszy czujnie podrygiwały, a blado niebieskie ślepia lustrowały okolice.

Kiedy Tafla przeszła kawałek dalej, znalazła... no proszę, kolejnego gołębia! Być może ptaki tego gatunku ją dzisiaj lubiły, bo nie minęło wcale tak dużo czasu, odkąd zakopała swoją poprzednią zdobycz. W każdym razie ptak znajdował się nie więcej niż dwie długości drzewa przed nią i był zajęty pielęgnacją swoich piórek, a więc z łatwością mogła się do niego zakraść.

Tafla: P: 4 | S: 12 | Z: 33 | Sz: 33 | O: 10 | HP: 117/120 | W: 117/140
» Cechy: psi węch; sokoli wzrok
» Umiejętności: skradanie się: 2; tropienie: 3; wspinaczka: 2
» Zdobyte punkty umiejętności: +6 do skradania się
» Zdobyte PD: +30 (wróbel, salamandra, gołąb)
» Rana 0. stopnia: niewielkie zadrapania po ostrych gałęziach na łopatkach

_________________

gubi myśli, słońce kończy bieg
już nie starcza tchu i potrzebuje snu
chyba położę się tu, obok ciebie

gwiazdy widać,
księżyc podniósł się

jak kometa na niebie miga nam świat
żyjemy tak mało lat i trochę ciebie mi brak
trochę ciebie mi brak, trochę ciebie mi...

Kolejny gołąb? No cóż, nie będzie wybrzydzać, skoro Plemię Wiecznych Łowców zesłało jej taki rodzaj zwierzyny...Musiała skorzystać! Powtórzyła więc wcześniejszą procedure przy poprzednim gruchaczu - ustawiła się w pozycji łowieckiej, ugięła łapy, sprawdziła czy brzuch nie szura o podłoże, a łeb z ogonem zrównała z linią grzbietu. Skorygowała swoje ustawienie i upewniła się, że jest pod wiatr i kontrolnie ściszyła oddech, oraz głośności kroków i trawę. Tak jak wcześniej - co jakiś czas zatrzymywała się, bądź chowała za co bardziej pomocnym krzewem czy kamieniem z tą zmianą, że tym razem obchodziła gołębia bardziej po łuku, a gdy była wystarczająco blisko; wyskoczyła chcąc przynieść ptaszka do ziemi i sprawnie ukręcić mu kark. Proste? Proste.

Nie tylko kolejny gołąb, a kolejny złapany gołąb – Tafli ponownie udało się z łatwością podejść do ptaka i szybko ukręcić mu kark, dzięki czemu szybko i bezboleśnie pozbawiła życia kolejną zwierzynę. Nieźle, nieźle. Stos w Plemieniu z pewnością całkiem ładnie się tego dnia powiększy.

Tafla: P: 4 | S: 12 | Z: 33 | Sz: 33 | O: 10 | HP: 117/120 | W: 117-5=112/140
» Cechy: psi węch; sokoli wzrok
» Umiejętności: skradanie się: 2; tropienie: 3; wspinaczka: 2
» Zdobyte punkty umiejętności: +6 do skradania się
» Zdobyte PD: +45 (wróbel, salamandra, gołąb x2)
» Rana 0. stopnia: niewielkie zadrapania po ostrych gałęziach na łopatkach

_________________

gubi myśli, słońce kończy bieg
już nie starcza tchu i potrzebuje snu
chyba położę się tu, obok ciebie

gwiazdy widać,
księżyc podniósł się

jak kometa na niebie miga nam świat
żyjemy tak mało lat i trochę ciebie mi brak
trochę ciebie mi brak, trochę ciebie mi...

Następny gołąb złapany i pozbawiony życia - oraz ostatecznie zakopany. Po ukryciu zwierzyny, kocica szybko oblizała się i powróciła do pozycji łowieckiej na ugiętych łapach i ustawiła się pod wiatr. To jeszcze nie koniec łowów, oj nie! Może i wróbel, dwa gołębie i salamandra były dla kogoś wystarczające, ale nie dla niej. Musiała upolować jeszcze coś - coś większego! Oczywistym było, że jeżeli Plemię Wiecznych Łowców zapragnie jej zesłać coś mniejszego niż oczekiwała - nie pogardzi tym. Każda zwierzyna była ważna dla siły Plemienia. No, a więc Tafla kontynuowała poszukiwanie następnej ofiary.

Łowczyni miała dziś szczęście do pierzastej, latającej zwierzyny... i to w dodatku bardzo konkretnej, zdaje się! Co prawda tym razem nie był to gołąb, ale drugi wróbel – dostrzegła go, dłubiącego w ziemi pod jakąś krzewinką i póki co zajętego sobą. Był również dość niedaleko, a więc złapanie go chyba nie powinno być dla niej problemem.

Tafla: P: 4 | S: 12 | Z: 33 | Sz: 33 | O: 10 | HP: 117/120 | W: 112/140
» Cechy: psi węch; sokoli wzrok
» Umiejętności: skradanie się: 2; tropienie: 3; wspinaczka: 2
» Zdobyte punkty umiejętności: +6 do skradania się
» Zdobyte PD: +45 (wróbel, salamandra, gołąb x2)
» Rana 0. stopnia: niewielkie zadrapania po ostrych gałęziach na łopatkach

_________________

gubi myśli, słońce kończy bieg
już nie starcza tchu i potrzebuje snu
chyba położę się tu, obok ciebie

gwiazdy widać,
księżyc podniósł się

jak kometa na niebie miga nam świat
żyjemy tak mało lat i trochę ciebie mi brak
trochę ciebie mi brak, trochę ciebie mi...

Kolejny wróbel? No dobrze, nie było czym gardzić! Zwierzyna to zwierzyna, a sama łowczyni i tak odczuwała sporą satysfakcje z faktu, ile łupów dorzuci dzisiaj na stos. Wróbel był zajęty sobą, a do tego znajdował się dosłownie kawałek od łowczyni, co też chciała wykorzystać! Ustawiła się w pozycji łowieckiej, ugięła łapy, sprawdziła czy brzuch nie szura o podłoże, a łeb z ogonem zrównała z linią grzbietu. Skorygowała swoje ustawienie i upewniła się, że jest pod wiatr i kontrolnie ściszyła oddech, oraz głośności kroków i trawę. Tak jak wcześniej - co jakiś czas zatrzymywała się, bądź chowała za co bardziej pomocnym krzewem czy kamieniem i także tym razem obchodziła wróbla bardziej po łuku, a gdy była wystarczająco blisko; wyskoczyła chcąc przynieść ptaszka do ziemi i sprawnie ukręcić mu kark.

Wprawy i szczęścia Tafli nie brakowało, a to właśnie one składały się świetnie na sukces – kocica z łatwością podeszła do drugiego już tego dnia wróbelka i sprawnie ukręciła mu kark, zdobywając tym samym kolejną zdobycz do zaniesienia na stos. Miała ich już całkiem sporo!

Tafla: P: 4 | S: 12 | Z: 33 | Sz: 33 | O: 10 | HP: 117/120 | W: 112-4=108/140
» Cechy: psi węch; sokoli wzrok
» Umiejętności: skradanie się: 2; tropienie: 3; wspinaczka: 2
» Zdobyte punkty umiejętności: +6 do skradania się
» Zdobyte PD: +50 (wróbel x2, salamandra, gołąb x2)
» Rana 0. stopnia: niewielkie zadrapania po ostrych gałęziach na łopatkach

_________________

gubi myśli, słońce kończy bieg
już nie starcza tchu i potrzebuje snu
chyba położę się tu, obok ciebie

gwiazdy widać,
księżyc podniósł się

jak kometa na niebie miga nam świat
żyjemy tak mało lat i trochę ciebie mi brak
trochę ciebie mi brak, trochę ciebie mi...

Poszło jej tak samo sprawnie jak przy wcześniejszych piszczakach. Po tym jak wróbel przestał się ruszać, kocica oblizała się i trzepnęła lekko końcówką ogona w akompaniamencie pomruku zadowolenia. Tyle zwierzyny powinno jak najbardziej wystarczyć dla Plemienia, dlatego też łowczyni podjęła decyzję o powrocie.

[zt, dziękuje za prowadzenie polowania Pasma Kosodrzewiny - Page 2 1750554838

]

Minęło kilka księżyców od ostatniego wypadu na tereny Niczyje. Czas to zmienić! Tak, bowiem Księżyc ponownie udała się na wędrówkę poza tereny Plemienia, choć tym razem trzymała się o wiele bliżej swoich rodzinnych stron. Nie chciała przecież znowu się zgubić, będąc skazana jedynie na łaskę plemienia Wiecznych Łowów oraz szwendających się w pobliżu kotów.
Młoda kotka spacerowała sobie po Pasmach Kosodrzewiny, z ciekawością oglądając imponująco wysokie krzewy. Zastanawiała się przy tym, kogo tym razem uda jej się spotkać na tych terenach.

//Iskra

Co by nie mówić o terenach Klanu Rzeki – że późna organizacja, że wolne przejmowanie, że daleko od Gniazd Dwunogów – to jednak… dają one bardzo dobre możliwości. Już nie wspominając o bliskości dwóch pozostałych klanów, to można przejść przez Przesmyk i wydostać się z gór całkowicie, albo dość szybko dotrzeć do Sokolich Gór i tego, co za nimi; i to ten drugi kierunek obieram tego dnia. Szybkim krokiem, ale jeszcze nie biegiem, ruszam z obozu w tamtą stronę, po drodze podziwiając okolicę i tereny, które teraz należą do Rzeki.
W końcu jednak przekraczam granicę i znajduję się na Orlej Przełęczy. Na jej skraju wiatr przywiewa mi jednak świeży zapach kota z okolicy, której nie kojarzę, bliżej zboczy Sokolich Gór. Kieruję się więc w tamtą stronę, zaciekawiona, któż snuje się po okolicy.

_________________

you walk off wearin' your disguise
never give me something and

don't think twice

and I told you all the things I would do
but does it matter when you
chase after pleasure you can't have?
now look where you ended up at

Nowicjuszka w tym czasie robiła powolne, nieśpieszne i lekkie kroki, wciąż przyglądając się tutejszym krzewom z kocięcą ciekawością. Szczerze to nie rozumiała, co w nich mogłoby być tak pożytecznego. Wszędzie tylko mroczne, uschnięte gałęzie, które do tego nieprzyjemnie kłują. Mimo to podobały jej się te rośliny. Być może przez to, że widziała je po raz pierwszy z bliska, do tego w nieznajomym dla niej terenie. Wcale nie zamierzała wracać do Plemienia. To znaczy, kiedyś na pewno wróci, ale na pewno nie teraz. Czemu niby miałaby robić właśnie w tej chwili, skoro o wiele lepiej będzie pójść gdzieś dalej, aby zbadać otoczenie? Musiała przecież wiedzieć, co otacza Plemię Niedźwiedzich Kłów, żeby w razie czego łatwo można było się zorientować poza jego granicami.
W pewnym momencie jej tok myśli przerwał czyjś silny zapach. Młoda kotka zamarła, strosząc lekko sierść. Ta woń od razu przypomniała jej Rozgrzaną Łapę, czyli tą samą dziwną, naiwną kotkę o mniej więcej takim samym wieku. Księżyc obróciła łeb w stronę, z której dochodził ten bardzo znajomy zapach, spodziewając się, że znowu ujrzy tę nietypową samotniczkę. Jednak zamiast niej dostrzegła o wiele starszą, wysoką kocicę, która nawet z oddali nie przypominała tamtej czekoladowej. Nowicjuszka przekrzywiła lekko łeb, bacznie obserwując zbliżającą się nieznajomą. Czyżby kolejny tajemniczy samotnik? Chociaż sądząc po zapachu, pewnie musiała być jakoś związana z Rozgrzaną Łapą.
– Cześć! Jesteś samotnikiem? – zagadnęła do niej łagodnie, z lekkim uśmiechem na pyszczku. Ponieważ zapach był podobny i równie nietypowy, co u Rozgrzanej, Księżyc zaczęła podejrzewać, że zapewne należała do jakiejś bandy.

Znajduję wreszcie właściciela zapachu, a raczej właścicielkę. Zbliżam się do niej niespiesznym krokiem, obserwując jej działania, zachowania, reakcje, zmiany wyrazu pyska, a w końcu zatrzymuję się kawałek od niej. Samotnikiem? Skoro nieznajoma mnie zagaduje i tak sądzi… mogę być i samotnikiem. Mogę też odrobinę się… zabawić. Może później przyznam się do kłamstwa, a może nie, zależy od zachowania młodej kotki. Bardzo młodej, należałoby wspomnieć.
– Samotnikiem? Masz na myśli wolne koty, które nikomu nie podlegają? – pytam zaskoczonym tonem, cofając lekko uszy.

_________________

you walk off wearin' your disguise
never give me something and

don't think twice

and I told you all the things I would do
but does it matter when you
chase after pleasure you can't have?
now look where you ended up at

Mruknęła na odpowiedź kotki, wciąż nie spuszczając z niej ani oka. Jej pytanie brzmiało tak, jakby słowo samotnik mogło mieć inne znaczenie. No ale nie ma co wyciągać pochopnych wniosków. Może ona po prostu przybyła z bardzo daleka, gdzie niektóre pojęcia mogły oznaczać co innego.
– Tak. A samotnicy mogą być kimś innym? – odparła zaintrygowana, przekrzywiając nieco łeb. Była naprawdę bardzo ciekawa, o czym jeszcze ów nieznajoma kotka mogła pomyśleć, słysząc o samotnikach. Przy okazji Księżyc poszerzy swoją wiedzę, poznając przy tym bliżej tych kotów o nietypowym zapachu.
– Hej, w sumie to mi przypominasz jedną kotkę. Znasz może Rozgrzaną Łapę? – spytała nagle, skrycie posyłając pytanie dotyczące tego, czy należała do jakiejś grupy. Miała nadzieję, że może jeszcze się jej uda coś dowiedzieć o tej bandzie czy jak tam to się nazywa.
– Swoją drogą, jestem Księżyc. A ty? – przedstawiła się, aby ta nieznajoma przynajmniej wiedziała, jak się ma zwracać do niej. Także liczyła na to, że i jej rozmówczyni również się przedstawi, jak na porządnego kota przystało.

– A czemu nie? Może to być kot żyjący w grupie, ale unikający towarzystwa… albo taki gatunek ptaka – odpowiadam pogodnie. W końcu mało które słowo ma tylko i wyłącznie jedno znaczenie. Droczę się z typową dla mnie złośliwością, ale na zewnątrz zachowuję spokój i otwartą, pozytywną postawę.
– …kogo? – pytam zaskoczona, mrugając ślepiami. Na wszystkich przodków na Srebrnej Skórce, skąd w ogóle pomysł, że ją przypominam? Chyba co najwyżej zapachem, ale wątpię, żeby kot mieszkający w tej okolicy dobrze znał zapach Klanu Rzeki.
– Ja nazywam się Iskra, miło poznać – odpowiadam, kiwając lekko głową. – Mieszkasz w okolicy?

_________________

you walk off wearin' your disguise
never give me something and

don't think twice

and I told you all the things I would do
but does it matter when you
chase after pleasure you can't have?
now look where you ended up at

Starlight