Imię: Popiół
Płeć: Kocur
Wiek: 33 księżyce

Grupa: Klan Gromu
Ranga: Kocię

Wygląd: Popiół ma ciemnoszare, niemal czarne, krótkie futro ze słabo widocznymi, ciemniejszymi tygrysimi pręgami. Jego grzbiet i ogon są nieco ciemniejsze niż brzuch, klatka piersiowa i szyja, które miejscami przybierają jasnoszary kolor. Pysk i nos ma czarne. Ma drobną posturę, a jego budowę zwieńczą zielone oczy.
Galeria: https://www.instagram.com/kira_und_coco/

Charakter: Popiół jest zamkniętym w sobie, mało rozmownym kocurem, mimo młodego wieku podczas rozmowy z nim można wyczuć nutkę enigmatyczności i tajemnicy. Stara się nie wychylać, zdaje się znać swoje możliwości i nie jest skłonny do nadmiernego ryzyka. Nienawidzi starych kotów, zwłaszcza tych, których uznaje za bezużytecznych dla klanu. Mimo że często mówi głośno różne rzeczy to to co naprawdę uważa zostawia dla siebie i swoich najbliższych przyjaciół. Traktuje innych ze względu na to jaką mają pozycję w klanie. Zawsze starannie wykonuje powierzone mu zadania, jest bardzo ambitny i nie może sobie pozwolić na to żeby zawieść przełożonych. Nie czuje nic ze względu na więzy krwi, nie traktuje swojego rodzeństwa czy rodziców lepiej niż innych. Ma tendencje do prowadzenia krótkich rozmów sam ze sobą, często można zauważyć jak wpatruje się w przypadkowe miejsca albo podąża wzrokiem za czymś czego inne koty nie widzą.

Historia: Urodził się w miocie Burzowej Nocy i Mroźnego Poranka w klanie Gromu. Ma czwórkę rodzeństwa z aktualnego miotu: Wiatr, Firletka, Kormoran, Możylinek, piątkę z poprzedniego miotu Owcze Runo, Jaskier i Złota Łapa, Jaśminowa Łapa i Brzozowa Kora oraz czwórkę z pierwszego miotu ich rodziców - Poranna Mżawka, Gradowa Łapa, Deszczowa Łapa, Promienna Łapa. Niedługo po urodzeniu zachorował na biały kaszel przez co nie był aktywnym członkiem klanu przez kilka księżycy. Niestety zaledwie księżyc po ceremonii ujawniła się u niego nowa choroba. Zaczął słyszeć i widzieć rzeczy, których inne koty nie widziały. Bardzo go to zmieniło, ponieważ wiedział że nikt go tak naprawdę nie zrozumie. W dodatku nie dogadywał się z rodzeństwem ani innymi młodymi kotami. To wszystko sprawiło, że opuścił klan i udał się w nieznane.
Minęło kilkadziesiąt księżycy a Spopielona Łapa przyzwyczaił się już do życia samotnika. Życie zmusiło go do samotnej nauki polowania i unikania niebezpieczeństw. W pewnym momencie jego nieleczona przypadłość zaczęła się nasilać. Jego głosy zaczęły przybierać inny ton, zaczęły rozkazywać mu, mówić co ma robić. Ciągłe powtarzania rozkazów od niewidzialnych kotów, za które uważał swoje głosy, sprawiły, że postanowił wrócić do Klanu i szukać przebaczenia za swoje zniknięcie u Przywódcy.

Statystyki:
S: 5 | Z: 15 | Sz: 15 | O: 5
HP: 110 | W: 90
P: 1 | PD: 0/50

Cechy: Cichy krok i Wspinacz
Umiejętności: