Kruczy Cień nie zdołał jeszcze znaleźć dla siebie miejsca w obozie, mimo iż osiedlili się na tych ziemiach już jakiś czas temu. Tak się akurat złożyło, że o ile dość szybko przywykł do nowej rzeczywistości, o tyle pałętał się od legowiska do legowiska, czy od kąta do kąta co rusz zmieniając miejsce, w którym wypoczywa, czy sypia. Nie mógł się za bardzo przywiązać do jednej lokalizacji. Może to i lepiej? Przynajmniej nie będzie się irytował, gdy ktoś zajmie jego ulubione miejsce w Głębokich Tunelach, czy gdziekolwiek indziej.
Tym razem w celu odpoczynku oddalił się od zgiełku i sielanki, które dochodziły z innych korytarzy, a sam położył się w twardym, niczym niewyścielonym zaułku. Ślepym zaułku. Nie był on bardzo głęboki, więc zapewne można go było dostrzeć z innego tunelu, gdy patrzyło się pod odpowiednim kontem. Kruczy położył się w miarę wygodnie, na tyle, na ile mu to miejsce pozwalało, i zaczął ze spokojem muskać różowym językiem futro na przednich łapach, które, po polowaniu i buszowaniu po terytorium w trakcie patrolu, były strasznie potargane.

/Morel

Morelowa Łapa mimo przeprowadzki nadal olewał część treningów, nie tak jak wcześniej, ale wciąż. Jak łatwo wywnioskować bursztynowooki miał dużo czasu dla siebie i na to ci tylko zachciał. Tego dnia nie miał ochoty na włóczenie się po terenach klanu, ani tych niczyich. Stwierdził, iż dobrą alternatywą będzie poszukanie kogoś interesującego do rozmowy.
Wkrótce znalazł się w legowisku wojowników, oni byli zawsze dla młodzika dobrymi rozmówcami. Przemierzał Głębokie Tunele witając się z paroma wojownikami, których znał, podczas gdy szukał kogoś ciekawego. Nie nachodził się dużo, bo zaraz znalazł się z ślepym zaułku, a tam czekał na niego Kruczy Cień.
- Hej, jak ci mija dzień? - spytał z typową dla siebie radością w głosie. Cieszył się bo będzie mógł zamienić z kimś parę słów. Poznał Kruka gdy został terminatorem, spędzili parę księżycy w jednym legowisku, ale jakoś tak wyszło, że nigdy nie mieli okazji się zaprzyjaźnić.

Czarnowłosy oczywiście znał Morela. Był od niego niewiele starszy i wychodził z kociarni, kiedy się urodzili, a potem jakiś czas, ale niewielki, dzielili legowisko terminatorów i przy okazji tę samą rangę. Tyle że nigdy nie byli nawet bliskimi przyjaciółmi, chociaż Kruczy Cień musiał przyznać, że zarówno on, jak i jego siostra, Pomarańczowa Łapa, byli kotami o wyjątkowej urodzie, czemu niekiedy ukradkowo się przyglądał. Szczególnie gdy widział ich akurat w blasku słońca. Nie robił tego często, a jedynie wtedy, kiedy akurat nadarzyła się ku temu okazja i może to i lepiej.
Czesał właśnie futro na łapach, gdy dotarł do niego zapach Morelowej Łapy, a dopiero po nim kątem oka dostrzegł kocura wyłaniającego się z innej części Głębokich Tunelów.
— Morelowa Łapa — przywitał się z nim, unosząc głowę znad łap i przerywając tę chwilę higieny, którą dla siebie jeszcze niedawno miał. Jadowicie żółte oczy skupiły się na bliźnie Morela, która wyglądała jak odbicie lustrzane tej jego. Właściwie nigdy się nie dowiedział, skąd tę bliznę miał terminator i jak jej się dorobił.
— Relaksowałem się właśnie z dala od zgiełku i rozmów po obowiązkach, które miałem dzisiaj do zrobienia, a tobie? — Odbił piłeczkę w jego stronę. Tak po prawdzie chyba go nie do końca interesował dzień Morela, aczkolwiek zawsze była szansa na to, że usłyszy o czymś interesującym, prawda? Dlatego właśnie zapytał i dlatego jeszcze nie skreślał towarzystwa terminatora Rozżarzonego Kroku. Jak kocur zacznie go nudzić, to po prostu się z tego jakoś zgrabnie wymiksuje, tymczasem czekał na to COŚ.
Nim czarnowłosy doczekał się odpowiedzi dołączył do nich Falująca Trawa i przekazał, że Trzmiela Gwiazda wzywa do siebie Kruczego Cienia, toteż zastępca pożegnał się z Morelową Łapą skinięciem głowy i wyszedł.

zt

Jako że już niedługo zostanie wojowniczką, to nadszedł czas, by zwiedzić jej przyszłe legowisko. Pewnie, że nadal była kociakiem, który nawet nie miał 6 księżyców, ale na dniach miało się to zmienić. Już niedługo miała mieć ceremonię, na której miała zostać terminatorem, a od tej ceremonii do ukończenia treningu nie przewidywała dużo czasu. Sądziła nawet, że mogłaby skończyć taki trening przed ukończeniem 12 księżyca, a przywódca widząc jej zaangażowanie na pewno postanowi mianować ją wcześniej, nie widziała innej opcji.
W każdym razie, radośnie wparowała do Tuneli, niepomna na to, że mogłaby przeszkadzać wojownikom, że komuś mogłoby się nie spodobać, że tu siedzi, czy cokolwiek. Pff, mówić se mogli, była córką poprzedniego przywódcy i przyszłą przywódczynią, więc mogli jej co najwyżej do pięt podskoczyć. A to i tak było wysoko, w jej mniemaniu!
W każdym razie, nigdy wcześniej tu nie była, nie miała okazji, więc jak to zazwyczaj bywa, nie dość że niemal od razu zgubiła się w plątaninie tuneli (bo dla niej była to niesamowita plątanina!), to jeszcze od razu niemal weszła do tunelu, który skończył się ślepym zaułkiem. Ale hej, nie ma tego złego, co by na dobre nie wyszło. Może sobie tu już zrobić legowisko, które w przyszłości zajmie, z daleka od wszystkich, co by jej nie zarazili jakąś głupotą i lenistwem. Jak pomyślała, tak zrobiła; od razu cofnęła się z tego tunelu, by pójść do kociarni, zabrać stamtąd trochę mchu i radośnie wrócić tam, by zacząć sobie tam rozkładać mech. A co. Legowisko na nią chwilę poczeka.

[Kozioł <3]