Archiwum postaci NPC

Archiwum postaci NPC

W tym temacie umieszczane są wszystkie zaginione oraz martwe postaci NPC ze wszystkich grup na forum.

Zobacz LISTĘ SESJI Z NPC.

Halloween

Trzmiela Gwiazda

Grupa: Klan Gromu
Ranga: Przywódca
Płeć: Kocur
Partner: Jeżynowy Kolec

Wygląd:

Średniej wielkości kocur o krótkiej, raczej gładkiej, biało-szarej sierści z ciemniejszymi pręgami na szarych plamach, obejmujących głowę, grzbiet oraz ogon kocura. Szara plama nie obejmuje samej mordki, która jest śnieżnobiała, na czele z różowym nosem. Trzmiela Gwiazda to kot umięśniony, ale dorobił się również pokaźnych zapasów tłuszczyku, które w mniejszej lub większej ilości ma odkąd był kocięciem. Niezbyt urodziwa mordka o krótkim pysku upstrzona jest blizną przedłużającą jego uśmiech po lewej stronie pyska, a także nadgryzionym przez lisa prawym uchem. Gruby ogon kocura sięga mu do białych pięt, nieznacznie ciemniejąc na końcówce. Znad białego pyska spoglądają średniej wielkości, wąskie oczy o ciemnopomarańczowych tęczówkach.

Umaszczenie: niebieski tygrysio pręgowany z bielą na ok. 50% ciała
Autor zdjęcia: Coccineus

Charakter:
Jako kocię był aroganckim, butnym kociakiem, który marzył o tym, żeby zostać medykiem, jednak to nie było jego przeznaczenie. Ówczesny medyk nawet nie wziął go pod uwagę, wybierając terminatora, co sprawiło, że kocur przekierował swoje ambicje w zupełnie inną stronę - na ścieżkę wojownika. Od tamtej pory skupił się tylko i wyłącznie na tym, by zostać jak najlepszym wojownikiem. Od zawsze miał duże poczucie sprawiedliwości i kieruje się głównie nią oraz dobrem klanu, odsuwając relacje wraz z towarzyszącymi im emocjami na bok. Inna sprawa, że nie jest on kotem o wyjątkowej wrażliwości - można by go szybciej przyrównać do kawałka drewna. Emocje, które zdołają się pojawić, zdusza głęboko w sobie, ponieważ uważa, że są one zbędne i niepotrzebnie komplikują sprawy. Nie ma praktycznie żadnego poczucia humoru, nie zna się na żartach i zwykle jest poważny oraz oficjalny. Jest bardzo wierzącym kotem i ufającym Kodeksowi Wojownika, jednakże uważa również, że nie można go traktować nazbyt dosłownie, ponieważ nie zawiera on wszystkich możliwych sytuacji i wyjątków, a dobro klanu jest najważniejsze. Z wiekiem przestał być tak zarozumiały jak kiedyś, jednak nie oznacza to, że obecnie nie jest w ogóle, wręcz przeciwnie. Ten oschły i obowiązkowy przywódca lubi, gdy wszystko chodzi jak w zegarku i nie znosi problematycznych jednostek, do których w tym wieku nie ma już cierpliwości, chociaż kiedyś próbował je reformować, aż do czasu, gdy jeden z terminatorów nie przesadził. Od tamtej pory Trzmiela Gwiazda bardzo rygorystycznie podchodzi do funkcjonowania klanu, jednak z pokorą przyjął nową zasadę Kodeksu, którą zesłał Gwiezdny Klan. Na co dzień utrzymuje kamienny, obojętny wyraz pyska.
Choć nigdy by tego nie przyznał i stara się, by nie wpływało to na jego decyzje, to mimowolnie faworyzuje swoją rodzinę ponad resztę klanu.

Historia:
Syn Głuszcowego Krzyku i Łuskowatej Szyszki, którzy długo nie pobyli parą. Oboje mieli także tylko jeden miot, z którego tylko on i Osie Żądło zostali wojownikami. Jako kocię marzył o tym, żeby zostać terminatorem medyka, jednak nie było to jego przeznaczenie. Jego mistrzynią została Jeżynowy Kolec, a w trakcie treningu wzrosło między nimi uczucie, jednak było one pozbawione wielkich namiętności, czy deklaracji miłości do końca życia. Szybko ukończył trening i został wojownikiem, Trzmielim Pyłem. Mistrz m.in. Falującej Trawy, Żmijowego Syku, Roztrzaskanej Tafli.
Odkąd zszedł się z Jeżynowym Kolcem, wraz z Osim Żądłem stanowili nierozłączne trio, dopóki siostra Trzmiela nie zginęła w walce z psem. Parę księżyców później, gdy Trzmieli Pył miał 26 księżyców, narodził się jedyny miot pary. Jeżynowy Kolec zginęła w samotnej walce z borsukiem, a niedługo po niej, gdy Trzmieli Pył miał 35 księżyców, zmarł stary przywódca - Borsucza Gwiazda. Jego miejsce zajęła Milcząca Mordka, wybierając na swojego zastępcę kocura. Piastował to stanowisko aż do rozszarpania Milczącej Gwiazdy przez psy gończe. Został przywódcą 2 obiegi pór przed wielkim pożarem, gdy miał 45 księżyców.
Zmarł we śnie w wieku niespełna 74 księżyców, na niecałe 6 księżyców po pożarze.

Potomstwo:
Byczy Róg, Dziczy Grzbiet, Sarnia Skórka, Świńskie Ucho

Statystyki:
P: 8 | S: 48 | Z: 20 | Sz: 15 | O: 35 | HP: 200 | W: 140
MP: 2

Cechy i umiejętności:
• Twarda skóra
• Psi węch
• Ciężki krok
• Słaby wzrok
• Skradanie się: poziom 3
• Tropienie: poziom 3
• Wspinaczka: poziom 3
• Zielarstwo: poziom 1

Jeżynowy Kolec

Grupa: Klan Gromu
Ranga: Wojownik
Płeć: Kotka
Partner: Trzmiela Gwiazda

Wygląd:

Wystarczy na nią spojrzeć, by na pierwszy rzut oka stwierdzić, że natura nie poskąpiła jej urody. Ba, obdarowała ją wręcz wyjątkowo uroczym, krótkim pyszczkiem o małym, wątrobianym nosie z czarną obwódką, znad którego spoglądają duże, okrągłe oczy o tęczówkach w bladozielonej barwie z nieznaczną domieszką żółci. Głowa Jeżyny również wpisuje się w kształt zbliżony do okręgu, a na jej czubku sterczy para średniej długości uszu, gdzie lewe z nich jest lekko nadgryzione. Jeżyna ma także długie, białe wibrysy opadające w dół, a oprócz uroczej mordki cechuje ją również średni wzrost i atletyczna sylwetka, lecz bez szerokich barków, której nie brakuje odrobiny tłuszczu. Na pewno nie można nazwać jej suchą i szczupłą. Sierść Jeżynowego Kolca jest krótka i gdzieniegdzie potargana, odstająca od ciała. Większość jej ciała jest bura. Baza ma lekko piaskowy odcień, a tygrysie pręgi są czarne. Rude, pręgowane plamy znajdziemy na jej policzkach oraz lewej stronie czoła, jak i również na przednich łapach, prawej łopatce i ogonie. Bieli rozgościła się na jej łapach, tworząc skarpetki sięgające do jej nadgarstków oraz pięt. Dotarła również do jej gardła i pyszczka, gdzie ułożyła się w dwie plamki na skrajach kufy, tuż za polami węchowymi. Na grzbiecie oraz bokach ma liczne blizny od pazurów.

Umaszczenie: bury szylkret tygrysio pręgowany z bielą na ok. 1/4 ciała
Autor zdjęcia: @okirakuoki

Charakter:
Jeżyna już od kociaka była hej do przodu. Widać było, że wyrośnie z niej odważna wojowniczka i tak też się stało. Chociaż Jeżynowy Kolec wygląda na uroczą, miłą kotkę, to wystarczy jedno jej spojrzenie, by zrozumieć, czemu otrzymała człon "Kolec". Szylkretowa wojowniczka to konkretna babka, która nie da sobie wejść na głowę, nigdy nie była duszą towarzystwa, a z czasem zaczęła się trzymać na uboczu, to zawsze była lojalna wobec klanu i z werwą strzegła granic Klanu Gromu, wdając się przy tym w częste bójki. Z Gwiezdnym Klanem nie miała zbyt dobrych stosunków, szczególnie gdy zesłali klanom nową zasadę po upadku Klanu Nieba. Nie uważała, żeby koty żyjące poza klanem były równe im, klanowym kotom, i według niej przyjmowanie obcych do klanu nie powinno mieć miejsca. Krótko mówiąc, Jeżyna to zwolenniczka czystości krwi i tępienia samotników, które pozwoliły sobie podejść zbyt blisko ich terytoriów. Nikogo nie powinno dziwić, że problemy jest gotowa rozwiązywać siłą, jeśli sytuacja tego wymaga, albo kiedy to... korzystna opcja. Jeżynowy Kolec była świetną wojowniczką i mistrzynią, ale nawiązywanie relacji nigdy nie szło jej zbyt dobrze. Nie potrafi okazywać emocji, dzielić się uczuciami, a romantyczne wyznania miłości przychodzą jej z wielkim trudem.

Historia:
Córka Jastrzębiopiórego i Sowiego Oka, terminatorka Głuszczcowego Krzyku, mistrzyni Trzmielej Gwiazdy. W wieku 36 księżyców urodziła swoje jedyne kocięta, ale zginęła w samotnej walce z borsukiem 8 księżyców później.

Potomstwo:
Byczy Róg, Dziczy Grzbiet, Sarnia Skórka, Świńskie Ucho

Statystyki:
P: 5 | S: 30 | Z: 20 | Sz: 16 | O: 22 | HP: 150 | W: 130
MP: 1

Cechy i umiejętności:
• Ostre zęby
• Sokoli wzrok
• Pływanie: poziom 1
• Skradanie się: poziom 2
• Tropienie: poziom 2
• Wspinaczka: poziom 3

Niedźwiedzia Gwiazda

Grupa: Klan Wichru
Ranga: Przywódca
Płeć: Kocur
Partner: Mroźny Wiatr

Wygląd:

Z pewnością nie wygląda tak imponująco jak swoja partnerka. Nie należy do zbyt dobrze zbudowanych kotów, jest raczej szczupły, wysoki i słabo umięśniony. Nie posiada również długiego, robiącego mocnego wrażenia futra. Jego futerko jest krótkie i dość pospolite. W całości kremowe, poprzetykane jedynie ciemniejszymi, tygrysimi pręgami. Oczy kocura przypominają kształtem migdały i mają intensywny, brązowy kolor. Na jego pyszczku widnieje zazwyczaj całkiem łagodny wyraz, a kiedy patrzy na swoją partnerkę lub inne bliskie mu koty, często lekko się uśmiecha.

Umaszczenie: kremowy tygrysio pręgowany
Autor zdjęcia: @okirakuoki

Charakter:
Wygląd kocura całkiem dobrze zgrywa się z jego charakterem. Jest dość łagodny i bezproblemowy, jak na przywódcę przystało. W stosunku do innych zawsze zachowuje się miło i uprzejmie. Stara się też, żeby poza pełnieniem roli przywódcy pokazywać się w klanie i brać udział w jego życiu towarzyskim. Dużo integruje się i rozmawia ze swoimi klanowiczami. Jest bardzo dobrym słuchaczem, ale uwielbia również opowiadać, szczególnie jeśli ma do czynienia z najmłodszymi. Nigdy nie przepadał za konfliktami i kłóceniem się, a jego spokojne usposobienie zdaje się też wpływać na jego partnerkę, która znacznie zmieniła się od czasu, kiedy weszli w związek. Jednak to, że jest pacyfistyczny i nie lubi angażować się w kłótnie, nie oznacza, że Niedźwiedzia Gwiazda jest miękki i daje sobie wejść na głowę. Wręcz przeciwnie, jego łagodność ma swoją wyraźną granicę. Kocur bardzo ceni sobie zasady, głęboko wierzy w Gwiezdny Klan, a Kodeks uznaje niemalże za świętość i surowo traktuje tych, którzy go łamią. Poza tym dobro klanu Wichru jest dla niego niezwykle ważne, a więc stara się działać tak, żeby było dla niego jak najlepiej. Księżyce doświadczenia sprawiają, że jest dobry w rozwiązywaniu konfliktów i zawsze dba o to, żeby atmosfera w klanie była przyjemna, a koty potrafiły ze sobą współpracować, co jest według niego szczególnie ważne w trudnych czasach, jakie nastały.

Historia:
Syn Ziębowego Lotu i Stromej Ścieżki, terminator Dymnej Gwiazdy. Bardzo daleki kuzyn Lisiej Kity. Szybko został wojownikiem, a także wytrenował pierwszego terminatora i został zastępcą po tym, jak poprzedni odszedł do starszyzny. Przywódcą został zaledwie 12 księżyców później (na 48 księżyców przed pożarem starych terenów), gdy Dymna Gwiazda stracił swoje ostatnie życie z powodu podeszłego wieku. Jest dobrym przywódcą, a dwadzieścia księżyców przed ucieczką z poprzednich terenów odmówił Lisiej Gwieździe odstąpienia części swoich terenów na rzecz klanu Cienia.
Zmarł prawie 12 księżyców po pożarze.

Potomstwo:
Pierwszy miot

Statystyki:
P: 9 | S: 22 | Z: 42 | Sz: 35 | O: 25 | HP: 200 | W: 160
MP: 1

Cechy i umiejętności:
• Cichy krok
• Króliczy słuch
• Stępiony węch
• Pływanie: poziom 2
• Skradanie się: poziom 3
• Tropienie: poziom 3
• Wspinaczka: poziom 3

Mroźny Wiatr

Grupa: Klan Wichru
Ranga: Wojownik
Płeć: Kotka
Partner: Niedźwiedzia Gwiazda

Wygląd:

Mroźny Wiatr jest kocicą średniej wielkości, jednak przez swoje długie i gęste futro wydaje się trochę większa od przeciętnej. Nie należy do zbyt szczupłych, ale nie można też stwierdzić, żeby była przesadnie gruba. Właściwie wszystko jest w niej dość przeciętne, poza kolorem futra i całkiem pokaźnymi mięśniami. Zdecydowanie można ją uznać za jedną z najsilniejszych. Jeśli zaś chodzi o jej futro, wyróżnia się na tle innych. W znacznej większości jest ono rudo-złocistego koloru i nie byłoby w tym nic szczególnego, gdyby nie ciemne, prawie czarne, klasyczne pręgi, które tworzą zawijasy na jej grzbiecie, bokach, łapach i ogonie. Na czole zarysowana jest charakterystyczna, równie ciemna M-ka. Poza tym przez pysk, kryzę, szyję, klatkę piersiową i brzuch kocicy przebiega śnieżnobiałe pasmo. Posiada również białe skarpetki, na przednich łapach obejmujące tylko palce, zaś na tylnych sięgające do kostek. Całości dopełnia para złotych oczu, ciemnoróżowy nos, czarne pędzelki na uszach oraz długie, poskręcane, białe wibrysy.

Umaszczenie: czarny złoty klasycznie pręgowany z bielą na ok. 1/4 ciała
Autor zdjęcia: @hilla_siberiancat

Charakter:
Gdyby opisać ją jednym słowem, bez wątpienia byłoby to: ambitna. Gdy Mroźny Wiatr coś sobie postanowi, będzie do tego uparcie dążyła, jeśli trzeba, to po trupach do celu. Mimo to, cóż, nie zawsze wszystko idzie po jej myśli. Odkąd pamiętała, zawsze chciała zostać zastępczynią, a następnie przywódczynią klanu Wichru, jednak nigdy nie została wybrana na żadne stanowisko. Przez to wszystko w przeszłości krzywo patrzyła na władzę i często narzekała na jej decyzje, czasem z byle jakich powodów, ot, byle sobie ponarzekać. Wszystko zmieniło się, kiedy zakochała się w Niedźwiedziej Gwieździe; nawet jeżeli nie zawsze zgadza się ze swoim partnerem, nie jest dłużej zazdrosna o jego stanowisko. Z Niedźwiedziem łączy ją przede wszystkim podejście do zasad, których zawsze pilnie przestrzega i chętnie wpaja to innym, nawet jeśli nie jest tak wierząca, jak przywódca. Zdecydowanie różnią się za to podejściem, bo kocica jest od kocura znacznie bardziej twarda i porywcza. Zawsze zawzięcie broni swoich racji i nawet jeśli stara się nad sobą panować, potrafi robić się naprawdę cięta. Poza tym jest jednak przykładową wojowniczką. Wielu może imponować swoim oddaniem, pracowitością i lojalnością. Z chęcią chodzi na nadprogramowe patrole albo polowania.

Historia:
Córka Długiego Cienia i Jałowcowej Igły, terminatorka Dymnej Gwiazdy.
Zmarła w wieku 87 księżyców. Była jedyną ofiarą po stronie Klanu Wichru, gdy poprzednie ziemie klanów strawił ogromny pożar. Kiedy las po stronie ich terenów zapłonął, znajdowała się na Gwieździstej Polanie, a ponieważ nie umiała pływać, ogień odciął jej jedyną drogę ucieczki.

Potomstwo:
Pierwszy miot

Statystyki:
P: 7 | S: 40 | Z: 22 | Sz: 18 | O: 28 | HP: 180 | W: 140
MP: 2

Cechy i umiejętności:
• Ostre pazury
• Twarda skóra
• Pływanie: poziom 1
• Skradanie się: poziom 3
• Tropienie: poziom 3
• Wspinaczka: poziom 3

Ostatnio zmieniony przez Światło Gwiazd dnia Nie 05 Cze 2022, 20:37, w całości zmieniany 1 raz

Szara Gwiazda

Grupa: Klan Rzeki
Ranga: Przywódca
Płeć: Kotka
Partner: -

Wygląd:

Niewielkich rozmiarów kocica o długim, niebieskim klasycznie pręgowanym futerku; była uważana za mniejszą kopię swojego ojca z zielonymi, migdałowatymi oczami po matce. Jej pierś i pysk były nieznacznie jaśniejsze, rysy pyska stosunkowo łagodne, a nos – ciemny wątrobiany. Poruszała się eleganckim, stosunkowo szybkim krokiem.

Umaszczenie: niebieski klasycznie pręgowany
Autor zdjęcia: Corinne H

Charakter:
Spokojna, obowiązkowa i dobrze ułożona kocica, która jednak nigdy nie spodziewała się, że zostanie zastępczynią, a co dopiero przywódczynią. Nie wyróżniała się z tłumu ani aparycją, ani tym bardziej osobowością; należała do kotów raczej poważnych, skromnych, ostrożnych i zamkniętych w sobie, a w głębi była wciąż wrażliwą, niedojrzałą kotką, która nie zdążyła przepracować w swoim wnętrzu straty ojca, a już los zmusił ją do udania się do miejsca spotkań z Gwiezdnym Klanem. Skrzętnie ukrywała tę część siebie ze świadomością, że wciąż musi zaopiekować się swoją rodziną i całym klanem. W codziennych obowiązkach i organizowaniu życia klanu spisywała się wyśmienicie, jednak w sytuacji, gdy musiała kogoś ukarać, podjąć jakąś decyzję czy przeprowadzić nieprzyjemną rozmowę, miała tendencję do szukania pomocy u swojej zastępczyni i odwlekania zajęcia się daną sprawą, jakby próbowała ochronić samą siebie przed popełnieniem błędu.

Historia:
Córka Sosnowej Gwiazdy i Wiewiórczego Futerka. Trójka z piątki jej rodzeństwa zmarła za młodu, a matka została porwana przez dwunogów niedługo po jej mianowaniu na terminatorkę. Szara Łapa, choć mocno to wszystko przeżyła, została wojowniczką w wieku 15 księżyców, a gdy 2 księżyce później zmarł dotychczasowy zastępca, Szepczący Strumień, jej ojciec, niepotrafiący zdecydować się na nowego zastępcę, otrzymał serię snów o pochmurnym, szarym niebie, co uznał za jasny znak, że powinien wybrać swoją córkę, nawet jeśli ta dopiero co otrzymała pierwszego terminatora i nie zdążyła ukończyć jego treningu. Szare Niebo nie była w stanie uwierzyć w to, że została wybrana przez sam Gwiezdny Klan; w głębi była przekonana, że jej ojciec chciał po prostu wynagrodzić jej trudy życia stanowiskiem, które sam uznawał za wielki zaszczyt, ale zrobił to wbrew Kodeksowi. Niemniej jednak pokornie przyjęła rolę, na którą wcześniej nie miała nawet ambicji. Zaledwie 10 księżyców później Sosnowa Gwiazda został stratowany przez galopującego konia na Przejściu, gdy wracał z polowania w Ruinach. Szare Niebo nie miała nawet czasu na żałobę, a już musiała zostać Szarą Gwiazdą.
Nie pobyła przywódczynią długo; była jednym z kotów zmarłych w czasie pożaru obozu. Zmarła w wieku 42 księżyców.

Potomstwo:
brak

Zajęcza Skórka

Grupa: Klan Rzeki
Ranga: Zastępca
Płeć: Kotka
Partner: Czarnostopy

Wygląd:

Kocica średniej wielkości, mocno umięśniona, o długim, burym futerku. Przez jej grzbiet przechodziła gruba, czarna pręga, a na bokach znajdował się czarny nalot, podczas gdy łapy i ogon kocicy były bardzo intensywnie pręgowane, prawie że czarne. Palce i broda Zajęczej Skórki były białe, a jej oczy – okrągłe i jasne złotozielone, takie, jakie miał jej ojciec. Niewielkie trójkątne uszy zastępczyni były zakończone miniaturowymi pędzelkami, a jej nos miał ceglastą barwę.

Umaszczenie: czarny pręgowany ticked
Autor zdjęcia: Karolina Demczuk

Charakter:
Zajęcza Skórka na pozór była dość podobna do swojej siostry – spokojna, dobrze wychowana i z reguły poważna… ale w jej wnętrzu kipiał gniew i zazdrość, gdy to Szare Niebo została zastępczynią, a nie ona. W końcu została wojowniczką wcześniej i niemalże doprowadziła do końca trening swojego terminatora, nie wspominając już o tym, że była od swojej siostry o wiele bardziej ambitna i pewna siebie, a mimo to Gwiezdni jej nie wybrali; na dodatek skłonili Sosnową Gwiazdę do złamania Kodeksu Wojownika, który to był dla burej świętością. Po tym wyborze swoje ojca Zajęcza Skórka odsunęła się od swoich klanowiczów, pokłóciła się także z siostrą… ale pogodziła się z nią na pogrzebie Sosnowej Gwiazdy, gdy zrozumiała, że pielęgnowanie tego gniewu nic jej nie da. Zapewne fakt, że bura jednak ustąpiła, a przy tym była o wiele silniejsza psychicznie od Szarej Gwiazdy, o czym ta wiedziała, doprowadził do tego, że ostatecznie marzenie Zajęczej Skórki się spełniło i została zastępczynią. Chociaż zazwyczaj zachowywała spokój, to jednak miała swoje humorki i potrafiła cały dzień chodzić podirytowana, a jej cierpliwość można było bardzo szybko nadwyrężyć i skłonić ją do szukania bardziej radykalnych rozwiązań, być może nawet do przemocy, którą jednak hamowała jej siostra.

Historia:
Córka Sosnowej Gwiazdy i Wiewiórczego Futerka. Trójka z piątki jej rodzeństwa zmarła za młodu, a matka została porwana przez dwunogów niedługo po jej mianowaniu na terminatorkę. Zajęcza Skórka nigdy się nie złamała, trenowała wytrwale pod okiem swojego ojca, ale to, że jej siostra została zastępczynią w sytuacji, gdy bura została wojowniczką 3 księżyce wcześniej i prawie wytrenowała pierwszego terminatora, przez wiele księżyców napawało ją frustracją i gniewem, przez który odsunęła się od klanu i rodziny. Dopiero w momencie, gdy zmarł ich ojciec i kocica została zastępczynią, powróciła do bardziej aktywnego brania udziału w życiu klanu. Jej partnerem był jej przyjaciel z kociarni, Czarnostopy, ponoć jedyny wojownik, jaki był w stanie zdzierżyć jej humorki.
W chwili zagłady klanu była w ciąży. Udało się jej uciec z trawionego pożaru obozu, ale obrała złą drogę i nie dała rady uciec przed ogniem; zmarła w wieku 42 księżyców.

Potomstwo:
brak

Łopianowy Korzeń

Grupa: Klan Rzeki
Ranga: Medyk
Płeć: Kocur
Partner: -

Wygląd:

Był kocurem niewielkim, ale jednocześnie nie wpisywał się w stereotyp słabego medyka: wręcz przeciwnie, drzemały w nim pokłady siły, chociaż to szybkość była jego dobrą stroną. Jego futro było długie i śnieżnobiałe, bez choćby jednej plamy innej barwy. Na świat spoglądał złotymi oczami, a poduszeczki łap i nos miał różowe.

Umaszczenie: biały
Autor zdjęcia: Nathalie Andre

Charakter:
Poczciwy medyk, który za najważniejsze cechy stawiał sumienność oraz obowiązkowość. Wierny swojemu klanowi do końca swoich dni: pomimo chronicznego zmęczenia odszedł dopiero wtedy, gdy był pewny, że ma godnego następcę. Do kotów emanował ciepłem i spokojem, często pozwalał kociakom, które posiadały wielkie, medyczne ambicje na pomaganie w lecznicy, pozwalając im wyrzucać chwasty czy sprzątać po pacjentach. Wiedział, że i tak większość kociąt straci zainteresowanie medycyną, jak tylko zacznie wojowniczy trening, dlatego jedynymi miejscami, do którego młodsi członkowie klanu nie mieli wstępu, to składzik na zioła oraz część z leżącymi chorymi, którzy zarażali białym kaszlem. Lubił wychodzić z wojownikami czy terminatorami na zioła, dzielić się podstawami wiedzy medycznej, wyznając zasadę, że im więcej kotów wie, jak należy zwijać pajęczynę na motek, tym więcej pajęczyny będzie w składziku. Dbał o swój klan, dlatego też często powtarzał, jakich roślin należy unikać, by się nie zatruć, a które z medykamentów można jeść praktycznie w każdej ilości. Lubił ucinać sobie pogawędki z innymi kotami, był niezwykle rozmowny i charyzmatyczny.

Historia:
Syn Porannej Mgły oraz Drżącej Gałązki, jeden z trzech synów tej dwójki. Na początku nosił imię Śnieżka, pasującego do swoich braci: Sopla, Zaspy i Lodu. Został wybrany na terminatora medyka w wieku 6 księżyców przez Rwący Wiatr. Początkowo ich współpraca układała się ciężko. Już na samym początku medyczka chciała oderwać go od więzów z rodziną, nadając mu zupełnie inne imię – Łopianowej Łapy oraz zajmując cały jego wolny czas treningiem i nie dając chwili oddechu, przez co kocurek zaczął się buntować. Po wielu wybojach i akcjach we współpracy z Rwącym Wiatrem, został medykiem w wieku 22 księżyców, otrzymując imię Łopianowego Korzenia i przez 6 księżyców pracując razem z kocicą jak równy z równym. Po 6 księżycach ich współpracy, Rwący Wiatr zaginęła i znaleziono jedynie jej krew i strzępki futra lisa, a Łopianowy Korzeń mógł od tamtego momentu narzucić nowe zasady działania lecznicy, zupełnie inne, niż te, których przestrzegała Rwąca. W wieku 40 księżyców wziął pod opiekę swojego pierwszego terminatora – Zorzynkę, którą nazwał Poranną Łapą. Ta prędko skończyła trening, pomimo rozpoczęcia go w wieku 8 księżyców, bo już po 10 księżycach była gotowa do mianowania. Po ukończeniu treningu Porannej Łapy i nadania jej imienia Porannej Zorzy oraz rangi medyka, zdecydował się pozostać na Srebrnej Skórce: miał wówczas 72 księżyce, było to 19 księżyców przed pożarem.

Potomstwo:
brak

Fenkuł

Grupa: Samotnicy
Ranga: Samotnik
Płeć: Kocur
Partner: -
Rewir: odszedł z tych terenów, wcześniej Gniazda Dwunogów i okolice; żył w Zniszczonej Chacie

Wygląd:

Fenkuł wygląda bardzo niecodziennie – i strasznie wręcz. Jego brudne, szaro-czarne futro jest przerzedzone, na pysku, klatce piersiowej i łapach wręcz niemal zupełnie go brakuje. Przez włosy prześwituje różowo-czarna skóra, która ciemnieje, gdy kocur dłużej przebywa poza swoim legowiskiem w słoneczne dni. Gdyby przyjrzeć się z bliska futru Fenkuła, można by odkryć, że niektóre z włosów są czarne, a inne białe, co daje wrażenie szarości. Kocur jest szczupły i lekki, średnio umięśniony, o niskim wzroście, a na świat spogląda nieco dzikimi złotymi ślepiami. Ma okrągłą głowę, na której osadzone są duże, szerokie osadzone uszy, które z tyłu są częściowo pozbawione włosów.

Umaszczenie: czarny
Autor zdjęcia: Brittney Gobble

Charakter:
Fenkuł jest niewielkim, nieszczególnie urodziwym kotem, który jednak ma w sobie niewytłumaczalne pokłady charyzmy. Nie jest duszą towarzystwa – wchodzi w jakiekolwiek interakcje z innymi i odzywa się raczej rzadko, głównie pozostaje na pozycji wnikliwego obserwatora – ale gdy już się odzywa, to potrafi wypaść naprawdę przekonująco. Wydaje się być gburowaty, rzadko kiedy nawiązuje jakiekolwiek bliższe relacje, i nie przykłada się do higieny, przez co często chodzi brudny. Może wydawać się oderwany od rzeczywistości, zarówno przez swoje zachowanie, jak i poglądy – głęboko wierzy w życie po śmierci, do czego dość często się odwołuje. Potrafi się szybko dostosować do sytuacji, ale w momencie zagrożenia rzadko zdarza mu się walczyć i bronić swojego. Raczej jest tchórzliwy, dlatego stara się nie prowokować konfliktów, a gdy już do takiego dojdzie – usiłuje go załagodzić… lub ucieka.

Historia:
Przez wiele księżyców podróżował, aż w końcu nie osiadł w Gniazdach Dwunogów. Odszedł z terenów ponad 41 księżyców po pożarze.

Potomstwo:
brak

Statystyki:
P: 6 | S: 20 | Z: 43 | Sz: 23 | O: 10 | HP: 155 | W: 145
MP: 7

Cechy i umiejętności:
• Cichy krok
• Słaby słuch
• Wrażliwa skóra
• Wątłe zdrowie
• Łowienie ryb: poziom 2
• Skradanie się: poziom 3
• Tropienie: poziom 3
• Wspinaczka: poziom 2
• Zielarstwo: poziom 3

Popiół

Ranga: Samotnik
Płeć: Kocur
Partner: Oda
Rewir: Gniazda Dwunogów, rzadko Wzgórza, okolice Suchej Wody i Owcza Łączka

Wygląd:

Duży, postawny kocur o szerokich barkach i masywnej budowie. Jego długie, w miarę ułożone futro jest szare i na całości ma chłodny, niebieski wręcz odcień, chociaż na tylnych palcach pojawiają się również białe plamki. Ma dorodną kryzę, uszy zakończone pędzelkami, potężną kufę i migdałowate złote ślepia. Jego ogon jest niemalże długości jego tułowia.

Umaszczenie: niebieski
Autor zdjęcia: Meaghan Cafferty

Charakter:
Za młodu był beztroskim włóczykijem, typem lekkoducha, który nigdzie nie zagrzał długo miejsca i znikał, gdy tylko wpakował się w jakieś kłopoty, do czego miał tendencję, jednak z wiekiem i doświadczeniem przyszedł do niego spokój, maniery i przede wszystkim mądrość. Jest kocurem rozsądnym, ostrożnym i statecznym; rzadko kiedy daje się ponieść emocjom. Jest również zaradny, niekonfliktowy i bardzo dba o swoich bliskich. Choć najbardziej trzyma się swojej rodziny, to jest otwarty na innych i jest gotów do niesienia wszelkiej pomocy, nawet w postaci wysłuchania drugiego kota, miłego słowa i dobrej rady. Przy tym rzadko obarcza innych swoimi zmartwieniami – stara się być optymistą, który przynajmniej na zewnątrz nie przejmuje się negatywnymi stronami życia.

Historia:
Popiół przybył do Gniazd Dwunogów w wieku dwudziestu kilku księżyców i jest kojarzony przez każdego kota żyjącego w okolicy, a z racji wieku, doświadczenia i mądrości, a także umiejętności leczenia – dodatkowo darzy się go szacunkiem. Z grubsza rozumie ideę Klanów, gdyż w trakcie swoich podróży natrafił na ich dawne ziemie; ma do nich neutralne, nieco zaciekawione podejście.

Potomstwo:
Dima, XX (wolne miejsce, więcej informacji tutaj)

Statystyki:
P: 7 | S: 47 | Z: 21 | Sz: 14 | O: 26 | HP: 180 | W: 140
MP: 7

Cechy i umiejętności:
• Ciężki krok
• Łowienie ryb: poziom 2
• Pływanie: poziom 2
• Skradanie się: poziom 3
• Tropienie: poziom 3
• Wspinaczka: poziom 3
• Zielarstwo: poziom 3

Oda

Grupa: Samotnicy
Ranga: Samotnik
Płeć: Kotka
Partner: Popiół
Rewir: Gniazda Dwunogów, rzadko Wzgórza

Wygląd:

Drobna, delikatnie zbudowana kotka o krótkim, nieco matowym futerku, w którym miesza się kilka barw. W większości jest biała; na bokach głowy, czole i tyle głowy dominuje srebrna barwa z czarnymi pręgami, jedynie na prawym uchu widać nieco rudości. Srebro z czarnymi tygrysimi pręgami pojawia się także na zadzie kotki, tworząc plamę przerwaną pasmem rudości. Nieco rudości widać także przy nasadzie ogona, ten jednak jest również srebrny, zakończony czarną plamką. Ma delikatną, zaokrągloną mordkę i duże złote oczy.

Umaszczenie: czarny srebrny szylkret tygrysio pręgowany z bielą na ponad 50% ciała
Autor zdjęcia: zhang kaiyv

Charakter:
Cicha, zamknięta w sobie i wrażliwa kotka, która większość rzeczy zatrzymuje dla siebie… co czasami ma opłakane dla niej samej, lub jej otoczenia skutki. Kotka bowiem przez nadmiar negatywnych emocji zaczyna sobie wylizywać łyse placki na futrze, albo zaczyna krzyczeć cienkim głosem i wyżywać się na innych. Zawsze jest jej jednak bardzo wstyd, a dodatkowo, jako iż jest świadoma tego, że w taki sposób uformowało ją dzieciństwo i toksyczna matka, od wielu, wielu księżyców z tym walczy, ale gdy jest zmęczona, bardzo zestresowana czy przyparta do muru, stare nawyki powracają. Poza tym jednak jest nieśmiałą, niezbyt pewną siebie samotniczką, która ukojenie znajduje w rodzinie, przy której czuje się bezpiecznie i przy której nauczyła się już nie denerwować.

Historia:
Urodziła się w stodole na skraju Gniazd Dwunogów. Nigdy nie poznała swojego ojca, jej matka zaś była zgorzkniałą, toksyczną i nad wyraz kontrolującą kocicą, która zmarła, gdy Oda miała około roku. Nie tęskniła za nią, wręcz przeciwnie: w duchu cieszyła się z takiego obrotu sprawy, do tego stopnia, że przestała używać imienia, jakie jej nadała, a przyjęła to, jakim czasami z jakiegoś powodu wołali ją ludzie. Jej rodzeństwo rozeszło się po świecie, i Oda właściwie sama o tym myślała, jednak wtedy na siedlisko dotarł Popiół, w którym szybko się zauroczyła… i została.
Długie miesiące męczyła ją nieznana choroba. W końcu zmarła ponad 41 księżyców po pożarze, w wieku ponad 101 księżyców.

Potomstwo:
Dima, drugie kocię, które dawno odeszło z terenów

Statystyki:
P: 5 | S: 15 | Z: 24 | Sz: 35 | O: 14 | HP: 170 | W: 110
MP: 2

Cechy i umiejętności:
• Cichy krok
• Skradanie się: poziom 3
• Tropienie: poziom 3
• Wspinaczka: poziom 1
• Zielarstwo: poziom 1

Kruk

Ranga: Samotnik
Płeć: Kocur
Partner: brak
Rewir: nieznany, spotykany na całych terenach poza okolicą Klanu Gromu

Wygląd:

Czy Kruk jest wysoki i postawny? Nie, a przynajmniej nie to drugie. Barki ma raczej wąskie, jest szczupły i osadzony na chudych tyczkach, którym akompaniuje czarne, lśniące futro i kudłata, czarna kita. Już jako kociak był dość wyrośnięty; szybko poszedł w górę, ostatecznie wyrastając na dość wysokiego, smukłego i długiego kocura. Cechuje go trójkątna głowa, a także długi i prosty nos, prawie pozbawiony stopu, znad którego wyglądają skośne, intensywnie żółte oczy w kształcie migdałów. Na podstawie łba-trójkąta widać długie, zakończone pędzelkami uszy, z których wystają czarne pasma włosów. Kocur ma mocną brodę oraz wydatne kości policzkowe, jak i długie, czarne wąsy wywinięte ku dołowi.
Czarne futro Kruka jest pozbawione nawet grama bieli, jednakże końcówki, szczególnie na kryzie, widocznie płowieją w słońcu, w którym lubi się wylegiwać. Jeżeli chodzi o samo futro, to mimo bycia długowłosym, wcale nie ma go aż tak dużo. Kryza i bokobrody układają się przy głowie w dwa trójkąty, a grzywa, idąc w kierunku klatki piersiowej, nieco się przerzedza, by ponownie zgęstnieć na brzuchu. Na łokciach i udach ma dłuższe futro, podobnie jak na stopach, gdzie spomiędzy palców wystają mu czarne włosy. W kudłatych opuszkach Kruk skrywa jasne pazury. Można go spotkać zarówno z perfekcyjnie wyczesanym i wypielęgnowanym futrem, jak i z burzą kłaków odstających na wszystkie strony.
Przez jego prawe oko przechodzi blizna pozostawiona przez łasicę, ma niewielki ślad po rozcięciu na żuchwie i przerzedzoną sierść na tylnej lewej łapie, przez którą widać bliznę po ugryzieniu dość sporych szczęk.

Umaszczenie: czarny
Autor zdjęcia: @magnus.thebatcat

Charakter:
Pozornie sprawia wrażenie wesołego i uśmiechniętego lekkoducha z zadziornym błyskiem w oku, który niczym się nie przejmuje i na niczym mu nie zależy, jednakże w rzeczywistości wcale tak nie jest, między innymi dlatego, że wiele rzeczy robi zwyczajnie na pokaz. Zasady są ważne głównie wtedy, gdy są mu na łapę. Najpierw myśli o sobie, dopiero później o innych – zazwyczaj. Gdy stać go na altruistyczny gest, to prawdopodobnie stoi za tym coś więcej. Nie brak mu również emocji — potrafi się wkurzyć, cieszyć się, okazać sympatię, czy wejść w skórę kogoś innego.
Kruk to kot pewny siebie, niemarzący o władzy, a o przygodach; o poczuciu humoru, którego mógłby pozazdrościć mu jego dziadek, który dodatkowo potrafi być czarujący, choć na pewno nie bywa uroczy. Przepada za spędzaniem czasu zarówno samotnie, jak i w towarzystwie innych i świetnie potrafi sobie zagospodarować czas, a większość niewygodnych zadań chętnie oddelegowuje swojemu zastępcy. Ceni sobie niezależność i okropnie nie lubi, kiedy ktoś próbuje go do czegoś przymusić, czy w jakiś sposób ograniczyć, a tak postrzega swoją rolę przywódcy.
Czego, jak czego, ale ciętego języka i charakterności również nie można mu odmówić. Nie jest typem, który specjalnie wbija komuś szpilki, ot, dla zabawy, ale sprowokowany na pewno się tym odpłaci, o ile nie uzna, że milczenie wyjdzie dla niego korzystniej. Swoje zdanie raczej zachowuje dla siebie do momentu, w którym inny kot nie poprosi o chwilę szczerości. W takich chwilach gotów jest zarówno wylać kubeł zimnej wody na rozmówcę, jak i sprawić, że będzie lśnił od jego komplementów. Być może nie będą one nieziemsko barwne i zatrzymujące dech w piersiach, ale na pewno szczere.
Pomimo bycia towarzyskim i ciekawskim, trzyma się raczej na uboczu, oceniając wszystko jako sprawny obserwator, przez co może sprawiać wrażenie cynika, zawieszony pomiędzy rzeczywistością a swoim światem. Bardzo lubi naturę i z uwielbieniem przygląda się nocnemu niebu, którego widok, szczególnie rozgwieżdżonego, go uspokaja.

Historia:
Syn samotnika Wilka i Sarniej Skórki, urodzony w Klanie Gromu. Terminator Dziczego Grzbietu. Mistrz Zajęczego Brzucha, a tymczasowo również: Ślimaczego Śladu, Mewiego Krzyku, Końskiej Łapy i Jaśminowej Łapy. Ok. 32 księżyce po pożarze zrezygnował z bycia przywódcą na wyprawie i na powrót został wojownikiem, Kruczym Cieniem. Po 41 księżycach po pożarze odszedł z klanu, wcześniej zdradziwszy swoją partnerkę, Roztrzaskaną Taflę, czego kocica była świadkiem, ale nigdy nikomu o tym nie powiedziała.
Został zabity w wieku 70 księżyców przez Królika Kicającego ku Kwiecistej Kniei na niecałe 49 księżyców po pożarze, po wtargnięciu na tereny Plemienia Niedźwiedzich Kłów.
Kruk został umieszczony w grupie postaci NPC przez gracza, który ją stworzył. Zobacz profil.

Potomstwo:
brak

Statystyki:
P: 7 | S: 30 | Z: 41 | Sz: 29 | O: 28 | HP: 190 | W: 130
MP: 1

Cechy i umiejętności:
• Cichy krok
• Ostre pazury
• Skradanie się: poziom 3
• Tropienie: poziom 3
• Wspinaczka: poziom 2

Orli Krzyk

Ranga: Starszyzna
Płeć: Kocur
Partner: -

Wygląd:

Orli Krzyk jest kocurem średniej wielkości, którego przeciętną budowę kryje długie, gęste futro. Ma ono odcień zgaszonego jasnego brązu, nieco jaśniejszego na szyi i klatce piersiowej, a ciemniejszego na samym grzbiecie, podczas gdy pysk, uszy, łapy i ogon kocura stopniowo ciemnieją od ciemnego brązu do czerni. Jedynie palce u wszystkich łap są śnieżnobiałe. Oczy ma jasnobłękitne, z lekką morską nutą. Ma liczne blizny – z tych najbardziej widocznych to jedna przechodzi pionowo przez prawe oko, druga przecina żuchwę, a trzecia to wyszczerbiony bok prawego ucha, ale pod futrem, szczególnie na tylnych łapach, skrywają się także inne. Ma długie białe wibrysy, posiwiały pysk, i nie ma części zębów, przez co mówi trochę niewyraźnie.

Umaszczenie: czarny mink z małą ilością białych znaczeń
Autor zdjęcia: @_mister_soda_

Charakter:
Orli Krzyk, jeszcze jako Zastępca Lisiej Gwiazdy, był kotem bardzo zaangażowanym w życie klanu, lgnącym do innych kotów i energicznym – istna dusza towarzystwa. Pomiędzy obowiązkami Zastępcy i wojownika zawsze znajdował czas dla swojej rodziny, przyjaciół, a nawet kotów, których tak dobrze nie znał, ale wydawały się, na przykład, przybite czy zmęczone. Dla tych pierwszych zawsze miał dobrą radę, uśmiech i gotowość do wysłuchania, a dla drugich nieraz jakąś małą zmianę w harmonogramie patroli, żeby kogoś chwilowo odciążyć. Zawsze potrafił też znaleźć jakąś opowieść do rozbawienia towarzystwa czy ciekawą zabawę dla klanowych kociąt.
Lojalny, empatyczny i bardzo otwarty kocur przeszedł jednak pewną przemianę po tym, jak zniknął z klanu. Wstyd, że dał się przepędzić dwóm lisom, i nie był w stanie przez pół księżyca znaleźć drogi z powrotem, sprawił, że ostatecznie przestał jej szukać. Wiek, różne nieprzyjemne doświadczenia, jakie spotkały go później, a przede wszystkim długi czas w samotności, do której nie przywykł, sprawiły, że stał się kotem bardziej nieśmiałym, chociaż może lepsze określenie to mrukliwy gbur. Z czasem tak bardzo przywykł do samotności, że zdaje się ją preferować ponad towarzystwo innych, wobec których często nie wie, jak się zachować. Robi też rzeczy, których dawny Orli Krzyk nie robił: sporo narzeka, rzadko się uśmiecha, jest niechętny do większej aktywności, właściwie to jest już gotów na śmierć, ale jeszcze nie chce przyznać przed samym sobą, że zmysły i ciało zaczynają odmawiać mu posłuszeństwa. Zawodzi go już pamięć, czasem zaczyna mówić i zapomina, co chciał powiedzieć; nie rozpoznaje tak dobrze znanych wcześniej pysków, a życie w klanie pamięta mocno ogólnie.
Wiek odcisnął ogromne piętno na kocurze. Jest otępiały, ciężko z nim prowadzić jakąkolwiek rozmowę, praktycznie nic nie pamięta i nie rozpoznaje kotów; w rzadkich przebłyskach świadomości zdaje się być zafiksowany na przeszłości, ciągle mówi o Klanie Cienia, o swoich rodzicach, mistrzu. Praktycznie nie rusza się z legowiska i brakuje mu jakiejkolwiek koordynacji.

Historia:
Urodzony w klanie Cienia, syn Zranionego Nosa i Rybiej Sadzawki. Terminator Węglowego Grzbietu, mistrz Chłodnego Blasku i Mysiego Wąsa. Zaginął 5 księżyców przed pożarem, przepędzony przez lisy; ostatecznie ze wstydu zrezygnował z szukania drogi powrotnej. Tereny klanów odnalazł około 33 księżyce po pożarze. Pomiędzy 38 a 39 księżycem po pożarze dołączył do Klanu Rzeki.
Zmarł w wieku 132 księżyców na 54 księżyców po pożarze.

Potomstwo:
Pierwszy miot

Statystyki:
P: 8 | S: 31 | Z: 41 | Sz: 37 | O: 31 | HP: 190 | W: 150
MP: 2

Cechy i umiejętności:
• Twarda skóra
• Ciężki krok
• Słaby wzrok
• Stępiony węch
• Łowienie ryb: poziom 1
• Skradanie się: poziom 3
• Tropienie: poziom 3
• Wspinaczka: poziom 2

Zamglony Brzeg

Ranga: Matka
Płeć: Kotka
Partner: Pochmurny Świt

Wygląd:

Zamglony Brzeg jest niższa od przeciętnego kota, ale nie należy do najniższych w klanie. Jest raczej drobnej budowy, ale też trochę grubsza niż większość kotek w jej wieku. Jej futerko jest krótkie i gładkie w dotyku. Znaczna większość jej ciała jest czarna, ale gdzieniegdzie pojawiają się różnej wielkości rude plamy. Tam, gdzie rudego koloru jest więcej, widać na nim ciemniejsze tygrysie pręgi. Nie wyróżnia się za bardzo z tłumu i wygląda jak przeciętny czarno-rudy szylkret. Charakterystyczna jest jedynie mała, przypominająca kształtem romb plama na jej piersi oraz jasne, chylące się ku dołowi wąsy. Nos kocicy jest czarny, zaś oczy bladozielone.

Umaszczenie: czarny szylkret (tygrysie pręgi na rudym)
Autor zdjęcia: @okirakuoki

Charakter:
Od zawsze była nieśmiała. Niewiele mówiła, nie brała udziału w żadnych ciekawych dyskusjach czy zabawach z rówieśnikami. Jest – i zawsze była – tłem klanu, szarą myszką, nikim szczególnie ważnym… ale takie życie jej odpowiada. Zamglony Brzeg przeważnie jest cicha i trzyma się na uboczu. Zdaje się, że nie ma zbyt wielu znajomych, z którymi na co dzień rozmawia, a Pochmurny Świt jest właściwie jedynym naprawdę jej bliskim kotem. Większość kotów nie wie o niej za wiele, ale po bliższym poznaniu kocica okazuje się miła, troskliwa i oddana. Zbliżenie się do niej na tyle, żeby pokazała swoją bardziej przyjacielską stronę, trwa długo, ale zdecydowanie się opłaca, jeśli szuka się kogoś wiernego i opiekuńczego. Zamglona zawsze jest bowiem gotowa, żeby wesprzeć swoich najbliższych w potrzebie, nawet jeżeli grono jej najbliższych nie jest szerokie. Staje się też przy nich trochę bardziej otwarta i rozmowna, podobnie jak przy kociakach. Zaskoczeniem dla wielu może być to, z jaką łatwością kocica dogaduje się z najmłodszymi członkami klanu Wichru. To właśnie to, że tak dobrze odnajduje się w ich towarzystwie i umie zainteresować kocięta, jednocześnie wciąż będąc bardzo odpowiedzialna i potrafiąc ich upilnować, sprawiło, że po kilkunastu księżycach pełnienia rangi wojownika zdecydowała się zostać matką na stałe.

Historia:
Córka Bocianiej Nogi i Mlecznej Mordki. Dalece spokrewniona z Lekkim Powiewem od strony ojca. Terminatorka Niedźwiedziej Gwiazdy. Nim przeszła na rangę matki, wytrenowała dwójkę terminatorów: Lekki Powiew i Czerwony Kwiat. Umarła przez komplikacje po porodzie w wieku 103 księżyców 57 księżyców po pożarze.

Potomstwo:
Pierwszy miot
Opieka nad miotem Łasicy
Drugi miot

Statystyki:
P: 8 | S: 40 | Z: 40 | Sz: 30 | O: 30 | HP: 185 | W: 155
MP: 3

Cechy i umiejętności:
• Cichy krok
• Króliczy słuch
• Pływanie: poziom 1
• Skradanie się: poziom 3
• Tropienie: poziom 3
• Wspinaczka: poziom 2

Zwinięty Płatek

Ranga: Wojownik
Płeć: Kocur
Partner: Nakrapiany Nos

Wygląd:

Zwinięty Płatek nie należy do urodziwych kotów – wręcz przeciwnie. Zacznijmy od tego, że jest nieproporcjonalnie zbudowany: ma stosunkowo krótkie łapy i długi tułów. Równie nieatrakcyjnie prezentuje się jego stosunkowo długie futro, które jest zaniedbane, posklejane, pozbijane w kołtuny, a w paru miejscach wylizane niemal do skóry. Jest ono bure, ozdobione gęstymi czarnymi klasycznymi pręgami, ale w dużej części pokryte również bielą, która rozciąga się po całej klatce piersiowej, szyi, przednich łapach, połowie tylnych łap, a także sięga części brzucha i pyska, wąską strzałką zbliżając się czoła. Uszy kocura są niewielkie i zawinięte do tyłu, skąd niewątpliwie bierze się jego imię. Jego niezadowolony pysk ozdabiają złote, wiecznie zmrużone oczy, i różowy nos z ciemną obwódką. Jego ciało jest pokryte licznymi bliznami.

Umaszczenie: bury klasycznie pręgowany z bielą na ok. 50% ciała
Autor zdjęcia: Aldous Lau

Charakter:
Niecodzienny, nieatrakcyjny wygląd wojownika, jego wiecznie przymrużone ślepia i skwaszony wyraz pyska w pewnej części zapowiadają to, jaki jest Zwinięty Płatek. Spokojnie mógłby być nazwany… dziwakiem. Jest typem odludka, istniejącym gdzieś na poboczu klanu; on unika innych, a inni unikają jego. Często mamrocze sam do siebie rzeczy, których nikt nie jest w stanie zrozumieć – a nawet jeżeli ktoś wyłapie pojedyncze słowa spomiędzy nieustannego mamrotania, to raczej nie znajdzie w nich wiele sensu. Gdy już z kimś rozmawia, to rzadko kiedy odpowiada na wypowiedzi, jakie się do niego kieruje (a gdy to robi, to zazwyczaj nie ma to związku z tematem rozmowy lub jest nieprzyjemnym komentarzem), a jego oczy praktycznie nie łapią kontaktu wzrokowego z rozmówcą.
Niektórzy pamiętają, że kiedyś był całkiem normalnym kotem – może i mało lgnącym do innych, może nieco niezręcznym towarzysko i raczej milczącym… to się jednak zmieniło w momencie, gdy w życiu Zwiniętego Płatka nałożyły się na siebie dwa traumatyczne wydarzenia: odrzucenie przez kocicę, w której się zakochał, a którą była Gronostajowa Mordka, i otarcie się o śmierć w wyniku ataku psa. Podobno Nakrapiany Nos, cierpliwa i ciepła, jest w stanie dotrzeć do tego ukrytego głęboko w wojowniku wrażliwego kota, jednak z biegiem czasu jest to coraz cięższe.
Niestety, cały postęp, jaki poczynił przez kilkadziesiąt księżyców, zaczął niweczyć upływ czasu. Zwinięty Płatek coraz częściej zachowuje się dziwnie, powtarza bezcelowe ruchy i słowa czy zwroty, ma gorszą pamięć, zapomina słów i ich znaczeń, odzywa się o wiele rzadziej, a gdy to robi, to się jąka. Dodatkowo bardzo nerwowo reaguje na stres, gorzej kontroluje swoje emocje i ma wahania nastrojów. Czasami nawet znika z obozu na cały dzień i nikt nie wie, co robi w tym czasie.

Historia:
Syn Wysokiego Szczytu i Gołębiego Pióra. Terminator Jaśniejącego Płomienia. W wieku 103 księżyców odszedł z klanu i zniknął z terenów.

Potomstwo:
Pierwszy miot

Statystyki:
P: 6 | S: 28 | Z: 53 | Sz: 34 | O: 25 | HP: 200 | W: 140
MP: 1

Cechy i umiejętności:
• Sokoli wzrok
• Ciężki krok
• Stępiony węch
• Wątłe zdrowie
• Skradanie się: poziom 3
• Tropienie: poziom 3
• Wspinaczka: poziom 3

Mroźny Poranek

Ranga: Starszyzna
Płeć: Kocur
Partner: Burzowa Noc

Wygląd:

Jest masywnym, jasno ubarwionym kocurem o długiej, zadbanej sierści. Duża część jego futra jest niemalże biała, ale widoczny jest także kremowy nalot, szczególnie widoczny na głowie, łapach i ogonie kocura. Śnieżnobiałe za to są palce i stopy kocura. Najbardziej charakterystyczną cechą Mroźnego Poranka są niewielkie, oklapnięte uszy, a także duże, okrągłe bursztynowe oczy, co sprawia, że wojownik przypomina sowę.

Umaszczenie: kremowy dymny z małą ilością białych znaczeń
Autor zdjęcia: Marina Shakhmametieva

Charakter:
Przez wielu Mroźny Poranek może być uznany za wzorowego wojownika. Jest spokojnym kocurem, który w odpowiednich proporcjach łączy rozsądek, ambicję, lojalność wobec klanu, empatię i znajomość własnych słabych i mocnych stron. Panuje nad swoimi emocjami, ale nie w taki sposób, z jakiego znany jest Trzmiela Gwiazda: wojownik nie zdusza swoich emocji, jedynie nie działa pod ich wpływem i wyraża je w sposób, który nie rani innych. Jest bardzo spostrzegawczym obserwatorem i zazwyczaj ma wyważoną, nie nazbyt skrajną, opinię na temat każdego wydarzenia w klanie, ale z reguły zachowuje je dla siebie.
W obyciu jest, można by powiedzieć, sympatyczny i ciepły. Nie należy ani do bardzo towarzyskich, wręcz wtrącających się w czyjeś sprawy typów, ani do tych unikających innych; jest po prostu otwarty na rozmowy z każdym, chociaż z reguły aktywnie szuka towarzystwa jedynie swoich bliskich przyjaciół i rodziny. Jest gotów każdego wysłuchać, a nawet doradzić w jakiejś trudnej sytuacji, choć to tylko wtedy, gdy zostanie wprost zapytany. A jeżeli o rodzinę chodzi, to jest kotem bardzo rodzinnym, co niektórych może dziwić, gdyż bardzo szybko stracił dwójkę rodziców i mogłoby się wydawać, że nie będzie miał od kogo się tego nauczyć. Przed Burzową Łapą nigdy się nie zakochał w żadnej kotce ani kocurze, dlatego z jednej strony był zdziwiony, z drugiej… nieco oburzony samym sobą, gdyż według niego było to bardzo niestosowne, by jako dużo starszy kot i na dodatek mistrz kocicy obdarzył ją takimi uczuciami. Być może gdyby nie to, że w pewnym momencie jego relacja z terminatorką wykroczyła poza wspólne treningi i stała się przyjaźnią, to Mroźny Poranek nigdy nie zdecydowałby się na zakomunikowanie swoich uczuć. Zdecydowanie można go nazwać dobrym partnerem i ojcem; jest kotem opiekuńczym, troskliwym i gotowym do poświęceń, a także kompromisów. Choć jest zwolennikiem ustalania pewnych zasad, to nie forsuje ich na siłę i jest gotowy do wykazania zrozumienia, gdy komuś nie uda się ich trzymać – chociaż to tylko do pewnego momentu, gdy jego cierpliwość się wyczerpie. Wtedy potrafi być bardzo stanowczy i zdecydowany.

Historia:
Syn Buropręgiego i Jasnego Promienia (córka samotników, została za młodu przygarnięta do klanu). Oboje zostali zabici przez psy niedługo po ceremonii ich kociąt na terminatorów. Terminator Borsuczej Gwiazdy.
Na Zebraniu II został wybrany na Zastępcę Kruczej Gwiazdy.
Zmarł w wieku 138 księżyców 63 księżyce po pożarze.

Potomstwo:
Pierwszy miot: Deszczowa Łapa, Gradowa Łapa, Poranna Mżawka,Promienna Łapa
Drugi miot
Trzeci miot

Statystyki:
P: 8 | S: 70 | Z: 25 | Sz: 19 | O: 26 | HP: 200 | W: 140
MP: 1

Cechy i umiejętności:
• Ostre pazury
• Twarda skóra
• Ciężki krok
• Słaby słuch
• Stępiony węch
• Łowienie ryb: poziom 1
• Pływanie: poziom 1
• Skradanie się: poziom 3
• Tropienie: poziom 3
• Wspinaczka: poziom 3

Kopcuch

Ranga: Samotnik
Płeć: Kocur
Partner: -
Rewir: Gniazda Dwunogów i okolice; żyje niedaleko Ostrego Głazu

Wygląd:

Duży, może nawet i ogromny kocur o szerokich barkach i masywnej sylwetce. Pomimo pozornie groźnego wyglądu, Kopcuch jest raczej typem pogodnego olbrzyma co od razu można wychwycić po jego mordce, która w przeciwieństwie do reszty ciała charakteryzuje się subtelnymi rysami. Jego cielsko ozdabia długa, zadbana chociaż dość rzadka czarno-dymna sierść, jaśniejsza przede wszystkim na kryzie i brzuchu, a ciemniejsza na głowie (na której widać bardzo słabo zarysowane pręgi), łapach, ogonie i częściowo grzbiecie. Posiada długie, białe wąsiska, mocną kufę i widoczne frędzle przy uszach, a jego oczy są koloru jasnej żółci.

Umaszczenie: czarny dymny
Autor zdjęcia: @nala_whitemainecoon

Charakter:
W przeciwieństwie do swojej siostry Śmietany, Kopcuch może pochwalić się wyjątkowo pogodnym i przyjaznym charakterem, a co najważniejsze - rozumem. Samotnik jest wyjątkowo inteligentnym kotem, który wykorzystuje swoją cierpliwość i umiejętność rozmowy do łagodzenia sporów, których Śmietana ściąga na jego głowę dość sporo. Ponadto może pochwalić się odpowiedzialnością i zaradnością, którą nie raz udowodnił przy obronie swojego rewiru. W Gniazdach znany jest z pomocy zagubionym wędrowcom poprzez oprowadzanie po mieście czy też udzielaniu schronienia i innych potrzebnych do przeżycia rad. Wydaje się otwarty na koty, jednak nie daje wejść sobie na głowę i widoczne blizny na jego ciele wskazują, że, mimo pozornie wiecznego pacyfistycznego nastawienia, jak najbardziej potrafi walczyć i się bronić. Zazwyczaj jednak unika przemocy i konfliktów, a do kłów i pazurów sięga w ostateczności. Oddany przyjaciołom, jak i niesamowicie przywiązany do swojej siostry, za którą byłby w stanie wskoczyć w ogień. Niewątpliwą wadą kocura może być fakt, że właśnie w stosunku do najbliższych jest odrobinę nadopiekuńczy, co wiąże się z niezbyt ciekawą sytuacją z jego przeszłości gdy jako młody kot połowicznie przyczynił się do śmierci drugiego kota. Teraz woli dmuchać na zimne.

Historia:
Kopcuch urodził się w Gniazdach jako syn Kromki i nieznanego kocura wraz ze swoją jedyną siostrą Śmietaną w okolicach Ostrego Głazu. Niegdyś posiadał partnerkę, jednak ta zostawiła go i opuściła Gniazda Dwunogów z wędrowną grupą kotów. Od tamtej pory żyje jedyne ze Śmietaną, chociaż ta często wypuszcza się na bliższe i dalsze podróże, a kiedy jest w okolicy, to unika towarzystwa.
Zmarł w wieku 134 księżyców 66 księżyców po pożarze.

Potomstwo:
Miot Golcowego Śpiewu
Miot Pajęczyny Pokrytej Poranną Rosą

Statystyki:
P: 7 | S: 40 | Z: 30 | Sz: 30 | O: 30 | HP: 180 | W: 140
MP: 1

Cechy i umiejętności:
• Króliczy słuch
• Ostre pazury
• Ciężki krok
• Skradanie się: poziom 3
• Tropienie: poziom 2
• Wspinaczka: poziom 3

Starlight

Archiwum postaci NPC